7,087 matches
-
o critică mai puțin distructivă și mai puțin opozitivă, adică una Împăciuitoare, armonizatoare)? Spăriosu insistă asupra esenței pur artistice a criticii, care, prin activități creatoare de tip „ca și cum”, poate genera lumi interstițiale, liminale, ca alternative posibile la lumile reale sau imaginare... Marius Jucan: Eu aș vedea lucrurile În felul următor: În momentul În care spunem că ne pregătim pentru o analiză (În sensul punerii În joc a unei interpretări), Încercăm să constituim un obiect al analizei, al interpretării. Interpretând, imaginăm un
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
doream să mă refer, ci la numeroasele interpretări (nu doar la cele legate de imaginar, imaginație, imagine) care au fost motorul multor texte romantice de mare suflu. Obiectul artistic numit natură În scrierile romantice este o chestiune de interpretare prin imaginare. Organicismul romantic e acum Împrăștiat În bucățele de substanță „esențialistă”, și cred că, din lecția romantică, ceea ce s-ar potrivi pentru această seară ar fi fragmentul, fragmentariul, fragmentaritatea. Trupul lui Osiris, al lui Orfeu a fost sfâșiat. Este de observat
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Manolescu spune că, scriind despre cutare scriitor, și-l Închipuie ca pe un bijutier care Își șlefuiește maniacal productele, pe altul și-l Închipuie ca alchimistul izolat de lume și decantând la nesfârșit etc. Sau tot aici ar intra portretele imaginare pe care le pictăm singuri scriitorilor pe care Îi citim - desigur, și În funcție de datele pe care ei le presară În text, cu care ei ne manipulează, dar și În funcție de factori pur personali și greu de cuantificat. Ar trebui luate deci
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
fenomen de recentrare. De pildă, cutare imagine publicitară, Înfățișând un peisaj splendid, fructifică cele patru elemente ale lui Empedocle, pământul, apa, aerul, focul... Apoi fructifică mituri, cum este cel al cowboy-ului, marele mit al secolului XX. Și pe acest vehicul imaginar apare apoi țigara. Vreau să spun că există și În conduitele publicitare un mod de orientare a publicului și, aș spune, de creare a lui. De aceea imaginea publicitară merge totuși pe o gramatică a recentrării. Nu neapărat prin stereotipizare
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Într-adevăr există un moment narativ important al flash-ului reclamei (să nu uităm că este vorba totuși de un flash). E un moment dublu, după mine, pe muchie Între recentrare și dispersie. Recentrare urmată de dispersie. Referitor la fundalul imaginar al reclamei, la faptul că reclama se pliază pe clișee mitologice, ori doar pe Încercări de a produce asemenea repere, uneori doar schițări, nici ele terminate. Figura cowboy-ului a devenit populară deoarece are un grad larg de accesibilitate. Efortul publicului
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
a-ți induce un model În așa fel Încât tu să cumperi cutare produs, să-ți impună un fel de punct luminos În creier care să-ți creeze o nevoie, o excitație. Fiecare reclamă Îți coagulează atenția pe un obiect imaginar, la un mod foarte manipulator de altfel. Dar suma tuturor reclamelor cu care suntem bombardați, caleidoscopul tuturor imaginilor care ne solicită, creează un mediu anarhetipic, dezordonat, pulverizat. Mă Întrebați cum aș analiza mai multe afișe publicitare. Probabil că fiecare dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
câțiva dintre ei -, de fapt a fost și o formă de terapie pentru noi, nu doar un experiment.” Doru Pop: Înainte de a putea să faci un astfel de exercițiu, părerea mea e că trebuie cunoscute metodologiile clasice ale interpretării actului imaginar - și asta-i preocuparea mea din ultimul timp. Există niște metode foarte clare, puse la punct În 50 de ani de studii comportamentaliste, motivaționaliste ș.a.m.d. care sunt sfinte. Ele dau răspunsuri foarte clare la niște probleme de natură
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
și asta-i preocuparea mea din ultimul timp. Există niște metode foarte clare, puse la punct În 50 de ani de studii comportamentaliste, motivaționaliste ș.a.m.d. care sunt sfinte. Ele dau răspunsuri foarte clare la niște probleme de natură imaginară. Focus-grupul e un exemplu clasic. Ceea ce nu poți să contabilizezi printr-un sondaj de opinie reușești să descoperi printr-un focus-grup bine făcut. Problema este că, dacă nu știi să faci un focus-grup - și În România nu cred să existe
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
alte mecanisme care Îl pun În mișcare, nu poți să Îl duci mai departe dacă nu Îl pui În contextul romantismului, unde el a căpătat noi forme, și apoi să vezi ce se Întâmplă cu androginul În propriul lor univers imaginar. Corin Braga: Demersul acesta istoric se aplică de altfel atât arhetipurilor, cât și anarhetipurilor. Și ca să continuu ideea de amplificare a fantasmelor, am să vă vorbesc despre o experiență personală, o ședință de Emotional Body Process pe care mi-a
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
vină să acopere și să instrumenteze tocmai inexplicabilul sau indecidabilul de care vorbea Doru. Or, dacă transform anarhetipul Într-un concept foarte operațional, atunci el riscă să piardă exact sinapsele indecidabile dintr-un nor de sens, dintr-o nebuloasă comportamentală, imaginară. Miza și pariul ar fi aici dacă s-ar putea elabora un asemenea instrument, ca să nu-i zic concept, care să vină ca un fel de mănușă peste stările alterate, fără să le traducă, fără să le falsifice, fără să
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
raționamentului și totuși modelată asemenea acesteia, Îi apare lui Doleäel legată de problematizarea categoriei logice de posibilitate), dar și conceptul humboldtian de operă ca „lume”, autorul Poeticii occidentale definește „transformarea breitingeriană” (Johann Breitinger, din 1740) drept procedeul prin care „lumile imaginare intră În universul lumilor existente, alături de lumea realității”1. Observatorii din lumile posibile Opinia mea este că toate formele de critică sau teorie literară tind să se contureze după o logică a observatorului implicat, adică tocmai aceea care se află
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
pentru ca magia să nu fie o superstiție?”2, Culianu imaginează o modalitate de presupunere ontologică prin care să se epuizeze toate posibilitățile configurative, Într-un fel de asimptotă teoretică, astfel Încât la infinit toate construcțiile (pe care le voi numi „lumi imaginare” sau „lumi posibile”) să coincidă. Soluția este oferită, crede Culianu, de gândirea magică. O foarte interesantă observație a lui Patapievici, din postfața cărții, pune În legătură mutația de imaginar cu modificarea epistemică: Nu s-a subliniat niciodată Îndeajuns faptul că
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
ori cum ar folosi-o criticul cultural. Mihaela Ursa susține că ficționalizarea ne poate debloca din criza relativismului cunoașterii, ne poate salva din naufragiul deconstrucției. Cu toate acestea, există, cred, o anumită contingență, ori rezistență, ce reține acest zbor de imaginare a unei matrice structurale. Și anume, e vorba de experiența mereologică, cum ar spune Doleäel, de transformare a structurilor și de gândire a unor structuri ale lumilor ficționale literare. Or, spunea Goethe, orice structură este o metamorfoză a structurilor anterioare
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
receptivi tocmai datorită argumentelor prezentate de tine. Pe de o parte, În Europa predomină tradiția de factură platonico-metafizică, iar aceasta influențează În mod direct mijloacele de cercetare, interesate În special de dimensiunea „impalpabilă” căreia i se poate da numele de „imaginar”. Iar pe de altă parte, există filonul cartezian care dă naștere interesului pentru dimensiunea practică, pentru „imagini”, pentru materializările vizibilului. Descartes Însuși este considerat primul hermeneut „calitativ”, fiindcă el studia fenomenele sau observa prin participare manifestările lumii vizibile În urma unor
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
se Întâmplă aici, la Întâlnirile Phantasma, constituie un gest, un act ce ține de metodologia calitativă. Întâlnirile de la Phantasma aparțin categoriei de interpretare În grup Delphi, o categorie a grupului focus. Grupul Delphi este o metodă de analiză a structurilor imaginare prin consemnare și Înregistrare, pe un eșantion care nu este selectat aleatoriu, ci prin niște criterii prestabilite, Încât să dea naștere unui grup de elită, de specialiști ai domeniului. Grupurile Delphi, de exemplu, se aplică foarte mult În cercetările anglo-saxone
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
ar ajunge o viață Întreagă să fac ceea ce alții fac În mari colective, În grupe specializate de cercetare ș.a.m.d. Doar consemnarea discuțiilor dintr-un grup Delphi are nevoie de 4-5 oameni, pentru că nu poți lucra singur. Imagine și imaginar Nicolae Turcan: Eu vreau să-mi clarific niște lucruri. Păstrând distincția pe care o făcea Corin Braga Între imaginar și imagine, mă Întreb dacă nu cumva s-ar putea vorbi despre o filiație a imaginii În raport cu imaginarul; sau, ca să fiu
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
această masă, sau obiectul Însuși? Răspunsul calitativ este acela de a descrie activitățile cotidiene produse În jurul unei mese, Într-un context dat. Nu vom obține niciodată un răspuns nici despre masa palpabilă, nici un răspuns despre motivul apariției sale ca „loc” imaginar, dar putem obține un răspuns despre practicile sociale legate de masă. Nicolae Turcan: Asta e o abordare fenomenologică... Doru Pop: Da, tocmai de aceea spuneam că metodele calitative decurg din fenomenologie, ca demers filosofic. În cadrul lor, nu interesează nici nivelul
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
exprimă”, la cei 50% dintre cei care nu Își afirmă o apartenență În sondajele oficiale. Sanda Cordoș: Operatorii care fac sondaje nu-i au În vedere și pe ei? Doru Pop: Nu ai cum să pătrunzi În profunzimea schemelor lor imaginare. Putem afla numai informații statistice: „da”, „nu” sau „nu știu”. Mulți dintre ei nu se regăsesc În oferta de structuri imaginare care există la ora actuală În România. Prea puțini sunt interesați de ceea ce se Întâmplă cu societatea. Studiul calitativ
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
nu-i au În vedere și pe ei? Doru Pop: Nu ai cum să pătrunzi În profunzimea schemelor lor imaginare. Putem afla numai informații statistice: „da”, „nu” sau „nu știu”. Mulți dintre ei nu se regăsesc În oferta de structuri imaginare care există la ora actuală În România. Prea puțini sunt interesați de ceea ce se Întâmplă cu societatea. Studiul calitativ reprezintă un mijloc foarte bun, foarte generos pentru o nișă atât de Îngustă. Problema rămâne cine este capabil să Îl facă
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
În spațiul european calul este un animal bine cotat și asta lucrează la nivel inconștient... Corin Braga: Să ne oprim aici, altfel alunecăm spre arhetipologie, ceea ce ar distruge toate eforturile lui Horea de a crea un discurs critic kerigmatic. II. Imaginar socialtc "II. Imaginar social" Dezintoxicarea creierelortc "Dezintoxicarea creierelor" Ruxandra Cesereanutc "Ruxandra Cesereanu" Înainte de a propune și supune atenției sintagma contra-spălarea creierului și mai ales termenul contra-reeducare, se cuvine să previn că acesta conține un anumit risc, În ciuda sensului moral cu
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
ori răsăritene, cele ale memoriei europene sau euroatlantice ș.a.). Hărțile psihologice Psihologia cognitivă a făcut În ultimii ani un pas necesar. Ea a scanat și inspectat reprezentările imagistice, ceea ce - din perspectiva discuției mele - are importante consecințe În Înțelegerea funcționării „geografiilor” imaginare. În urma unui experiment al lui Stephen M. Kosslyn și al colaboratorilor săi, efectuat Încă În 1978, pe un eșantion de subiecți cărora li s-a prezentat harta unei insule imaginare având pe suprafața ei diverse marcaje (o plajă, o colibă
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
perspectiva discuției mele - are importante consecințe În Înțelegerea funcționării „geografiilor” imaginare. În urma unui experiment al lui Stephen M. Kosslyn și al colaboratorilor săi, efectuat Încă În 1978, pe un eșantion de subiecți cărora li s-a prezentat harta unei insule imaginare având pe suprafața ei diverse marcaje (o plajă, o colibă, o fântână, un mic lac, un arbore, niște ierburi și un grup de stânci) și care au trebuit să memoreze harta În cauză, urmând să o redeseneze ulterior din memorie
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
și, În orice caz, mai viabil, orice ar Însemna asta. Ovidiu Mircean: Mie mi se pare că exemplele pe care ni le-ați dat sunt dintr-un areal destul de limitat față de cel pe care Îl preconiza textul teoretic, un spațiu imaginar transnațional, transetnic, În care „locurile memoriei” Își pierd sensul spațial, fiind În esență toposuri. Dar oricum, tot demersul mi se pare extrem de riscant pentru o cercetare foarte amplă și foarte serioasă, chiar dacă e vorba de un serium ludere, În ultimă
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
din urmă) care țin de simbioza simbolică dintre cultural și politic. Ceea ce importă privind „Întârzierea” ce caracterizează modelul cultural românesc este absența unei „conștiințe a crizei”, cea care să declanșeze nevoia unei autoexaminări, analiza proiecțiilor noastre culturale, investigarea resurselor noastre imaginare și critica propriu-zisă (nu demolarea ori denigrarea pamfletară). Puține surse creditabile azi depășesc configurația unui model cultural autohton, socotit a fi original fiindcă este unul al sintezei (dintre Occident și Orient), ori este excentric european, fiind o creație a ortodoxiei
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
de demnitarii și militarii care au participat la schimbarea din 1989. Sunt de acord că modelul românesc este Întârziat. Dar tu consideri că nu există o conștiință românească a crizei care să determine autoexaminarea și o riguroasă investigare a resurselor imaginare. Eu zic că există această conștiință a crizei, nu mă refer la pamflet, la demolare, la denigrare, ci la cercetări serioase asupra crizei: ce fac Daniel Barbu, Alina Mungiu În Românii după ’89 ține de o autoexaminare riguroasă; la fel
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]