2,777 matches
-
o îndeletnicire pe care o moștenise din moși strămoși. Aveam și o turmă proprie de vreo 50 de oi, la care primăvara, când se forma turma satului, se adunau cam 250 de capete. Deci, am fost crescut de mic în mijlocul mioarelor și o spun deschis fără să-mi fie rușine. Cum s-a ajuns de la Ciobanu la Tălângă, vă puneți întrebarea. Iată cum. Era la sfârșitul anului, pe când eram în clasa a doua și în ajunul Crăciunului și al Anului Nou
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
pe toți îi invităm Să circule-i ajutăm, Iar pe cei ce nu ascultă Pe loc îi sancționăm. Elev I Sunt unii care habar n-au Să circule pe trotuare Și merg tot pe drumul mare Parcă-s turma de mioare. Elev II Ia priviți, vă rog, acum Tocmai pe mijloc de drum Trece-un pieton distrat. Toți Vai, elevul Mateică din clasa a-IV-a. Elev I Parc-ar fi preocupat De probleme importante Cu un talent ridicat Devine disciplinat Elev III
MICI ŞCOLARI, DAR MARI ACTORI by Oana ARGHIRE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/368_a_561]
-
perpetua viața. O sfoară, prinsă de cocoașele armei, cu un capăt, iar celălalt, strecurat printre crenguțele din gâtuirea făcută de mâna braconierului, urma a declanșa moartea sigură a animalului venit la apă. În ziua fatală, ciobanul ce-și căuta câteva mioare rătăcite, prin pădure, Îl găsise, pe Victor, Împușcat, În gâtuirea de frunzare. Înspăimântat, fugi acasă la Ion. Hai, să vezi nenorocire! Și-i povesti: oo! Ce grozăvie-mi spui?! Hai, și-o să vezi. S-au dus. Și-au văzut. Victor
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
sa. Ne-a povestit câte biserici a pictat, printre altele și iconițele ovale (medalioanele) de pe altarul pe care sunt depuse moaștele Sfintei Parascheva. Domnul profesor ne-a spus că pentru Sfânta Parascheva a folosit-o ca model pe fiica sa, Mioara, care trăiește și vă poate confirma spusele mele. și m-a întrebat dacă nu văd vreo asemănare. Cred că i am confirmat atunci, mai ales pentru sentimentul lui de părinte, dar de câte ori intru în Mitropolie mă uit la medalionul Paraschevei
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
a întrebat dacă nu văd vreo asemănare. Cred că i am confirmat atunci, mai ales pentru sentimentul lui de părinte, dar de câte ori intru în Mitropolie mă uit la medalionul Paraschevei și realizez de fiecare dată că este Parascheva și nu Mioara. Apropo: Sfântul Gheorghe este tot de el pictat, și alte câteva figuri de sfinți, dacă nu chiar și Iisus și Maica Domnului de pe coloanele de la intrare. Dar când eu și soțul l am întrebat de ce nu le-a semnat, ne-
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
o dată, am înțeles, dar a rămas pe sârmele de rufe și-a tras-o unul dintre copii... Trebuie s-apară de-acum și Poliția, da’ încet se mai mișcă și ăștia... Nici popa n-a venit, am trimis-o pe Mioara să-l aducă. Când e după luat, n-ai grijă, vine repede... Dacă ar mai fi respirat cumva, tot murea până venea Salvarea. Ia dați-vă mai într-o parte, v-ați holbat destul! Poate vrea să vadă și domn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
încerc să îmi instalez cablu ca să pot vedea oameni, fie și bidimensionali, pe aici prin casă. Cred că mi-am răzbunat tăcerea seara, de ziua Cristinei, când am povestit mult și savuros despre azeri, gruzini, kosovari, afgane și țigani români. Mioara, mama Cristinei, este teribil de vioaie și de frumoasă la cei 89 de ani ai ei. A fost și Sever V., cu logodnica lui. Sever e un tip drăguț, cu o mare savoare de povestaș. L-am surprins într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
bun în stânga. Nu fiindcă nu a fost, ci fiindcă se aplică eternul dicton: Vae victis! Nu prea e de recunoscut „spiritul Crăciunului” în această pagină de jurnal. O să ne pregătim să-l regăsim mai pe seară și mâine, cu toții la Mioara, mama Cristinei, sau o să îl evităm, ca să nu ne apuce dorul de casă. 7 ianuarie Ce drum lung între povestirile astea! Mâine, Adi se întoarce în România și eu voi rămâne iar în starea de solitudine de dinainte. A fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
-mi vine câteodată să dau cu cuțâtu-n piatră!”. Dar mi-am amintit și de prietenul meu, M.M., de poveștile noastre emailate și de forța fantastică pe care o răspândește în jur. Seara de Crăciun am petrecut-o la mama Cristinei, Mioara. O femeie incredibilă. Intră în al 90-lea an de viață. După socotelile noastre, ea a trăit tinerețea în capitalismul românesc interbelic, maturitatea în comunism și bătrânețea în capitalismul american. La 70 de ani a început să lucreze la New York
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
își strângă bani de pensie și de o căsuță foarte cochetă, cea în care trăiește acum. Ne-am adunat, Cristina cu Luckey, Adriana cu Matei, Nick cu Pauline, Dragoș cu Adina, eu cu Adi și, de bună seamă, gazda noastră Mioara. Căsuța, una din cele multe din familia condominioanelor pentru pensionari, e cea mai plăcută casă mică pe care am văzut-o. Seara a fost plină de stele și luminată de Crai Nou. Am ieșit afară și mi-am pus o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
cele multe din familia condominioanelor pentru pensionari, e cea mai plăcută casă mică pe care am văzut-o. Seara a fost plină de stele și luminată de Crai Nou. Am ieșit afară și mi-am pus o dorință pentru Andrei. Mioara pregătise tot felul de bunătăți foarte rafinat aranjate, fiecare platou era o mică operă estetică, și ea o gazdă impecabilă, cu un simț european interbelic al entertainmentului. A fost o seară frumoasă, cu patru generații de oameni, toți prieteni între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Crăciunul nu există. Dar nu există nici Hanukkah. S-a dovedit ultima întâlnire. De a doua zi, Nick practic a căzut treptat până în ziua în care își aniversa nașterea, adică până în 1 ianuarie noaptea, când, privegheat de rugăciunea creștină a Mioarei, s-a dus. Pauline tocmai ațipise după veghea ei lungă. Și chiar s-a dus, căci după o oră de la moartea sa, a venit instituția funerară, l-a făcut pachet, l-a luat și mai departe a dispărut fără nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Nu ură, mocirlă și patimi. 29.03.1984 MAMA NOASTRĂ Sub poală de codru verde În târla perjerilor, Te‐ ai născut precum se cade La aripa oilor Când bunica fericită Te‐ nfășa cu țoalele În copaia de răchită Te‐ ncălzeau mioarele. Ai crescut curat, cinstit, Ca o floare‐ n glastră ș‐apoi cum ne‐a fost sortit, Ai fost „mama noastră” Vrednică ești de respect Mamă de la țară Ne‐ ai crescut pe toți la piept Prin colb, sub povară. Mulțumim din
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
teatrale, În timp (mai ales În a doua jumătate a secolului trecut): deși i-am cunoscut pe majoritatea semnatarilor, aproape că am și uitat că au scris cronică dramatică - un an, ori un deceniu - Radu Albala, Mircea Alexandrescu, S.Alterescu, Mioara Avram, Adina Bardaș, Toma Biolan, Alina Boboc, Aurelia Boriga, Ion Calion, P. C. Chitic, Liana Cojocaru, Sanda Diaconescu, Valentin Dumitrescu, Al. Friduș, Miruna Ionescu și mulți alții. Dacă ar fi să Îmi exprim și o rezervă, aceasta ar fi legată
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
de tablă înfipt în creasta casei (de pe bulevardul Karl Marx numărul 51), plesnit și răsucit în toate părțile de gloanțele trimise din viitor, semn că izbucnise Revoluția... Nu că ar conta, dar în acea zi probabil Revoluția era de vină Mioara Alimentară, la vârsta ei de 63 de ani, simți că e cuprinsă de pasiuni carnale. Mitică Petrache, țipau în ea cei 50 de monștri rămași de pe urma nețărmuritelor întreruperi de sarcină înfăptuite de-a lungul existenței ei de femeie nesătulă, Mitică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
chemărilor sexuale, să-i răcorească clocotul nestăvilit al sângelui ce-i vuia în vene, Mitică Petrache, râcâiau în pântece închipuirile falice ale celor ce o fertilizaseră, Mitică Petrache, scrâșnea seceta pântecului ei neînsămânțat de Mitică Petrache! De aici (ah, Revoluția!), Mioara Alimentară, timp de patru ani, trei săptămâni și două zile își începu, punct cu punct, să-și construiască planul, să-și schițeze traseele, să-și modeleze strategiile, să-și calculeze, cu o eroare nu mai mult de ± 1,8%, metodele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
posterior. Axonii țâșneau ca niște mustăți prin pereți, semn că brăzdatul era acasă. Ocoli în grabă pe nesuferit și traversă orbește, fără să se asigure la intersecție, coloana veziculară a lui Clarke și șerpii neuronilor bazilari ai lui Bechterev. Fără ca Mioara Alimentară să știe, raza deveni impuls proprioceptiv inconștient. Evolua bine într-un fascicul obez, spinocerebelos (Flechsig) și (de unde până unde?) se întretăie cu alt fascicul spino-cerebelos (Gowers). Aici, Mioara Alimentară se simți într-o stare de excitație difuză. Raza-informație trecu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
a lui Clarke și șerpii neuronilor bazilari ai lui Bechterev. Fără ca Mioara Alimentară să știe, raza deveni impuls proprioceptiv inconștient. Evolua bine într-un fascicul obez, spinocerebelos (Flechsig) și (de unde până unde?) se întretăie cu alt fascicul spino-cerebelos (Gowers). Aici, Mioara Alimentară se simți într-o stare de excitație difuză. Raza-informație trecu, să știi, cu o viteză de 12 m/s, asemănătoare cu cea a acceleratului Galați-București, via Urziceni, prin halta Surdila-Greci. La fel de încrâncenată, raza-idee străbătu pădurea de axoni din subtalamus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
zâmbete cu colorit insinuant, mai bogată decât spectrul solar și mai complexă decât Tabelul lui Mendeleev, crama de licori pentru situații neprevăzute, de salvări din imprudențe, insistențe, insolențe, apropouri, qui-pro-quo-uri, déjà-vu-uri. Oglinda A tunci când orașul începu să gândească înapoi, Mioara Alimentară nu-și dădu seama. Era joi, ora 6 după-amiază. Banca de sub castan se îndoise sub tristețea ei de 86 de kg. "Sprijină-te în baston!" strigau atomii scândurilor. "Liniște!" răspundeau moleculele oaselor ei bătrâne. Autovehiculele, tramvaiele, bicicletele, motoscuterele, ATV
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
dacă Alimentară, în ipohondria ei, devenise paranoică în ceea ce privește sănătatea!? Un hit de muzică pop se auzea de la radio. Pătrunse într-o metarealitate, sigur, cu spatele înainte. Se multiplică în Alimentare de vârste diferite. Pe trepte, spre pod, ședeau cuminți: o Mioara în față, apoi tot ea, la 3 și 5 ani una lângă cealaltă, o treaptă mai sus o adolescentă ținând în mâini o Mioara-păpușă și tatăl ei cu chip de Mioara, cu mustăți în furculiță ca-n poza în sepia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
vârste diferite. Pe trepte, spre pod, ședeau cuminți: o Mioara în față, apoi tot ea, la 3 și 5 ani una lângă cealaltă, o treaptă mai sus o adolescentă ținând în mâini o Mioara-păpușă și tatăl ei cu chip de Mioara, cu mustăți în furculiță ca-n poza în sepia de la sfârșit de secol al XIX-lea, iar pe sofale, pe dulapuri, în profil sau culcate, pozând în picioare cu umbrele de soare ușor înclinate, șezând într-un șezlong sau pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
-n poza în sepia de la sfârșit de secol al XIX-lea, iar pe sofale, pe dulapuri, în profil sau culcate, pozând în picioare cu umbrele de soare ușor înclinate, șezând într-un șezlong sau pe brațul unui fotoliu de răchită, Mioare nu sculptate, ci vii, pentru că respirau, zâmbeau, aveau luciu în priviri, încălțări prăfuite sau lucioase, stropite sau rupte în funcție de locurile dincotro veniseră și împrejurările în care fuseseră surprinse. Trecu pe lângă ele fără să declanșeze nicio reacție atunci când le atingea fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
retragere, prin gesturi sau prin mimică. Umbrele erau și ele întrutotul de acord cu despuierea de veșminte, bucuroase că aveau cu cine concura întru goliciune. Suratele întunecate se adunară în grupuri răzlețe, începând să șușotească. După ce termină, spre seară, treaba, Mioara simți în aerul stătut miros de răzmeriță. La radio, se derula un swing sfâșietor. Umbrele șușoteau și fiecare dintre ele venea în fugă și șoptea ceva, apoi mai multe, după care se retrăgeau în grup compact. Noi suntem tu, păreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
erau scâncete sau râsete -, vorbeau de parcă ar fi scris indescifrabil sunetele desenate în cuvinte străine. Pictogramă sonoră? Cod? Din difuzor, un violoncel leșina violet. Mișcarea o simți când se agăță neputincioasă cu privirea de tavan. Era un amurg lung atunci când Mioara Alimentară se hotărî să plece. Dar nu o lăsau fantasmele cu limbajul lor ermetic. Așa că se hotărî, cam pe la începutul așezării peste lume a sfârșitului zilei, să mai încerce o dată deslușirea semanticii obscure a arătărilor. Și se prefăcu dezinteresată atunci când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
metrii cubi de scândură și pentru toate zecile de kilograme de tablă care vor deveni în câteva săptămâni cel mai sigur, frumos, impenetrabil, nealterabil, invincibil, sepulcral GARD. Ce va apăra casa de jur împrejur. Și o va feri pe adolescenta Mioara Alimentară de ochii indiscreți ai lumii. O operă de artă, dacă stăm să-i analizăm înfățișarea, cu atât mai valoroasă prin dublul său scop. De barieră dintre două lumi. Lumea Mioarei și lumea exterioară. Și pentru a o feri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]