2,851 matches
-
lui Stahlecker era gol, domnule general, răspunse Strunck. Poate ne spune Gunther dacă aceasta este sau nu arma. Am găsit-o într-o pungă de hârtie, la un loc cu cămașa. Îmi dădu un Walther PPK. Mi-am apropiat de nări capătul țevii și am mirosit uleiul de armă. Apoi am manevrat încărcătorul și am văzut că pe țeavă nu era nici măcar un glonț, deși magazia era plină. Apoi am tras siguranța. Inițialele lui Bruno erau îngrijit scrijelite pe metalul negru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
au putea să se fi luptat mai mult. Sufocarea este cauza morții aici, deși artera carotidă de pe partea dreaptă a gâtului ei a fost tăiată. Ca și înainte, picioarele prezintă urme de legare, și avea sânge în păr și în nări. Fără îndoială, atârna cu capul în jos atunci când i-a fost tăiat gâtul și, în mod similar, corpul ei era aproape lipsit de sânge. — Parcă ar fi un afurisit de vampir, exclamă unul dintre detectivii de la Brigada Omucideri. Se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
pieptul dezgolit arcuindu-se în sus ca și cum s-ar fi aflat ceva sub ea. Capul zăcea într-un unghi imposibil, nepotrivit cu restul corpului, gura îi era deschisă și aproape zâmbea, ochii erau pe jumătate închiși, și, după sângele din nări și funia din jurul gleznelor, mai că ai fi putut să te gândești că fata se afla în prima fază de trezire după un somn lung. Sergentul Deubel, un tip musculos, bine clădit, cu un gât mai scurt decât o sticluță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
vi s-a părut ciudat că a neglijat, de asemenea, să întrebe câți ani are Emmeline, la ce școală merge, cum îl cheamă pe profesorul ei de dans, unde lucrez eu, genu’ ăsta de lucruri? Ea suflă fumul prin ambele nări, ca un taur furios: — Nu în mod special, zise ea. Cel puțin nu până nu le-ați menționat. Lovi puternic bordul și înjură: — Dar dacă ar fi întrebat la ce școală merge Emmeline? Ce v-ați fi făcut dacă ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
erau: Weisthor, Rahn, Vogelmann, Lange - rahat, aș fi omorât întregul grup scârbos pe care îl alcătuiau doar așa, din pură plăcere. I-aș fi făcut să ia țeava pistolului în gură și le-aș fi zburat căpățânile la rând. O nară în plus pentru Himmler. O a treia orbită de ochi pentru Kindermann. Încă mai respiram cu greutate când se aprinseră din nou luminile, dar asta a trecut cu ușurință drept durere. Fața lui Hildegard strălucea de lacrimi, ceea ce îl făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
o împing în sus. Dar aproape imediat după ce am intrat în toaletă, aș fi putut să îmi doresc să fiu în altă parte sau cel puțin să port o mască de gaze, căci mirosul de fecale care mi-a salutat nările ar fi întors stomacurile unei clinici întregi de proctologi. Bănuiesc că la asta se referă polițiștii atunci când spun că asta e o meserie împuțită. După părerea mea, mai împuțită decât să trebuiască să stai potolit într-o toaletă în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
uniforme, numeroasele turnuri și turnulețe, ca și cu grădina măricică, părea să semene mai mult cu o școală decât cu o fabrică de bere. Cu excepția mirosului, care chiar și la două noaptea era suficient de puternic să te înțepe în nări, te-ai fi putut aștepta să găsești încăperi pline cu bănci, nu cu butoaie de bere. Ne-am oprit lângă o gheretă în formă de cort. — Poliția! urlă Becker la paznicul de noapte, care părea să aibă el însuși o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
și mă așez în camera medicilor. Alfredo se pregătește pentru operație. Îi urmăresc în gând gesturile, acel ritual pe care îl cunosc atât de bine. Brațele se afundă până la coate în chiuveta de inox, mâinile abandonează buretele dezinfectant, simt în nări mirosul clorurii de amoniu... Asistenta îi dă compresele sterile să se usuce, sora instrumentară îi leagă halatul. Este o liniște neobișnuită în jur, o liniște de persoane care au amuțit. Un asistent pe care îl cunosc bine trece prin fața ușii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
chipului și ea simțea asta. Trebuia să aibă cu mult peste treizeci de ani, la colțul ochilor avea deja o plasă de riduri mici. Avea un chip trudit în fiecare centimetru de piele. Dar în deschizături fesuri, în ochi și nări, în tăietura buzelor, acolo unde ieșea la suprafață suflul ei interior, foșnea o chemare ascunsă, inefabilă, ca o adiere de vânt prinsă în frunzișul pădurii. — Cum te cheamă? — Italia. Am acceptat numele acela nefiresc cu un zâmbet. — Ascultă, Italia am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
pe divan. Nu ne privisem niciodată. M-am aplecat să caut locul în care între brațul divanului și spătar își înăbușise gemetele. Am înghenuncheat, mi-am frecat pe întuneric fața de locul acela. Italia stătuse așa, imobilizată acolo. Căutam cu nările, cu gura... căutam ceea ce ea trebuie să fi simțit în timp ce o posedam. Vroiam să fiu ea, pentru a simți efectul pe care îl provocam în carnea ei. Nici măcar n-am încercat să rezist. Am alunecat în grabă în vârtej, aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
aplece. I-am frecat fața de stomacul meu. Acolo unde gândul la ea mă durea. Ai grijă de mine, ai grijă de mine... M-am aplecat și am atins-o cu gura pe tot chipul. I-am vârât limba în nări, în sarea ochilor. Mai târziu, așezată pe divan, își trăgea în jos un capăt de tricou să-și acopere sexul. Așa am găsit-o când am ieșit din baie. Mă spălasem stând pe marginea vanei lângă perdeaua mucegăită care cădea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
ea era deja afară. Ud, părul ei galben părea de lemn. Avea un halat bej pe ea. Își legă cordonul de flotir și suspină mulțumită. — Pun pastele la fiert. Se întoarse în bucătărie. Când trecu pe lângă mine, îmi lăsă în nări un miros de talc, dulce ca vanilia, mirosul unei păpuși. — Vrei o bere? Îmi aduse berea, apoi dispăru și reapăru cu ceea ce trebuia pentru pus masa. M-am sculat să o ajut. — Nu te mișca, spuse, te rog. Vocea ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
de pergament în vânt. De câte ori o văzusem plecând așa? Când făceam dragoste, își înclina pe neașteptate capul spre perete, întindea gâtul care devenea lung și slab și căuta un loc doar al ei în întuneric. Strângea pleoapele și deschidea larg nările, ca și cum ar fi căutat un parfum. Aroma intensă a unei fericiri pe care n-ar fi avut-o niciodată și pe care o căuta cu disperare pe perna aceea transpirată. Am încercat din nou să-i prind privirile, dar mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
pe cer, peste puțin va ateriza. Acolo sus e o femeie care plânge. O femeie de cincizeci și trei de ani, care s-a îngrășat puțin și are un început de bărbie dublă, aceea e soția mea. Mirosul ei a îmbătrânit în nările mele. Privește un nor, o privește pe fiica ei. Taie norul acela, Italia, taie-l ca o barză. Dă-mi-o înapoi pe Angela. — Domnule profesor... Mă ridic în picioare, și nu m-am ridicat niciodată în viață. — Închidem. — Valorile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
a plecat din Oquedal n-a fost o zi fericită... Toți ochii indienilor sunt fixați asupra mea, ca ochii de copil privind la un prezent etern lipsit de iertare. Amaranta e fiica Anacletei Higueras. Are ochii migdalați, nasul ascuțit și nările lipite, buzele subțiri cu un contur ondulat. Eu am ochii asemănători, nasul la fel, buzele identice. — E adevărat că semănăm, eu și Amaranta? o întreb pe Anacleta. — Toți cei născuți la Oquedal seamănă între ei. Chipurile indienilor și ale albilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
despre asta, mai târziu.) Însă așa stau lucrurile în Manhattan. Toate astea te prind în vârtejul lor și, până să-ți dai seama ce se întâmplă, ieși în fiecare seară, muncești de-ți sar capacele și-ți depilezi părul din nări, doar fiindcă așa e la modă. Mai mult decât atât, ajungi să crezi că, dacă nu ești cu nările depilate, în rând cu toata lumea, totul o să se prăbușească în jurul tău. Înainte de a vă împărtăși ultimele bârfe de la petrecerea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
să-ți dai seama ce se întâmplă, ieși în fiecare seară, muncești de-ți sar capacele și-ți depilezi părul din nări, doar fiindcă așa e la modă. Mai mult decât atât, ajungi să crezi că, dacă nu ești cu nările depilate, în rând cu toata lumea, totul o să se prăbușească în jurul tău. Înainte de a vă împărtăși ultimele bârfe de la petrecerea lui Mimi, poate n-ar strica să aflați câte ceva despre mine. Iată: 1. Vorbesc fluent franceza, dar numai câteodată. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
lui Iris în spatele meu. Nu deschide ochii. Hai. Habar n-am ce vrea de la mine, dar închid ochii și-mi întind mâinile. Un moment mai târziu, simt că îmi pune în mâini ceva cald. Și că mi se ridică spre nări un miros de drojdie. Deschid ochii și văd în brațele mele o franzelă de pâine. Mă uit la ea de-a dreptul uluită. Arată ca o pâine adevărată. Ca o pâine adevărată, precum cea pe care o vezi în vitrina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
-mi vine să cred cât e de murdar. Cât de agitat. În după-masa asta, când am ajuns în gara Paddington, am fost aproape buimăcită de mulțimile de navetiști ce se agitau ca un furnicar prin holul gării. Am simțit în nări mirosurile care-ți mută nasul. Am văzut mizeria. Lucruri pe care nici măcar nu le remarcam înainte. Oare cum de nu le vedeam niciodată ? Oare eram atât de obișnuită cu ele că făceau deja parte din peisaj ? Însă în același timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
hotărârea corectă. Am nevoie de mai mult timp să mă gândesc... În clipa în care îi zăresc expresia, amuțesc. Vine la mine și aproape că-și lipește fața de a mea. Încă zâmbește, dar are ochii ieșiți din orbite și nările îi freamătă, albite de furie. Mă trag un pas înapoi, făcându-mă mică, dar mă apucă atât de strâns de umeri că îi simt unghiile intrându-mi în carne. — Samantha, șuieră. O să te duci și o să-ți citești declarația și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
știe ce va deveni. Se povestește că odinioară a existat un zeu care s-a hotărât să modeleze un bărbat din lutul pământului pe care-l crease anterior, și de îndată, ca să capete răsuflare și viață, i-a suflat în nări. Câteva spirite încăpățânate și negativiste spun în șoaptă, când nu îndrăznesc s-o proclame scandalizând pe toată lumea, că, după acest suprem act creator, zeul cu pricina nu s-a mai dedicat niciodată artelor olăriei, o manieră sucită de a-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
repede decât ne ia să povestim. O primă și irevocabilă condiție stabilită de foc, dacă vrem să facă ce așteptăm de la el, e ca lutul să intre cât mai uscat în cuptor. Și aici ne întoarcem umili la suflul în nări, aici va trebui să recunoaștem în ce măsură am fost nedrepți și imprudenți când am împrumutat și am adoptat păgâna idee că pomenitul zeu ar fi întors spatele, indiferent, propriei sale opere. Da, e adevărat, nimeni nu l-a mai văzut după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
pomenitul zeu ar fi întors spatele, indiferent, propriei sale opere. Da, e adevărat, nimeni nu l-a mai văzut după aceea, dar ne-a lăsat poate ce avea mai bun, suflul, răsuflarea, briza, zefirul, adierea, care acum intră suav în nările celor șase păpuși de lut pe care Cipriano Algor și fiica lui le așază, cu mare grijă, pe una dintre planșele pentru uscat. Până la urmă și scriitor, nu numai olar, pomenitul zeu știe și să scrie drept cu linii strâmbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
cuptor pentru ca lucrarea să fie considerată terminată. Și chiar atunci după multe încercări. Acest singular creator, la care ne referim și al cărui nume l-am uitat, ignora probabil, sau nu avea suficientă încredere în eficacitatea taumaturgică a suflatului în nări la care un alt creator a recurs înainte sau va recurge după aceea, așa cum în zilele noastre a făcut, de altfel, și Cipriano Algor, deși cu intenția foarte modestă de a curăța de cenușă fața infirmierei. Revenind la creatorul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
silicați și dubla epidermă? ― Tot nu știu cum respiră, nici dacă respiră în mod obișnuit. Trebuie să modifice cumva atmosfera ambiantă, poate absorbind gazele de care are nevoie printr-un anumit număr de pori. Nu are nimic care să semene cu niște nări. Ca o uzină chimică vie, ea întrece în eficacitate tot ceea ce cunosc eu. Unele organe interne nu par să lucreze, în timp ce altele funcționează într-un scop pe care nici măcar nu îl bănuiesc. Ash se gândi câteva secunde, apoi continuă. ― Este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]