2,893 matches
-
să le „menajeze“ de „măsurile ei educaționale“. Ce‑i drept, În odaia lor, pe masă, era o vază cu stânjenei proaspeți, perdelele scrobite ca hârtia și albe ca neaua, totul perfect rânduit, iar baia cu plăci de faianță roz și prosoape cu monogramă H de la Hana și M de la Miriam, dar... Nu, n‑ar fi cutezat să‑i spună nimic mamei căci, după câte se petrecuseră, după șase luni de discuții lungi, seară de seară, Înainte de culcare, despre plecarea lor la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
mai ales de adepții Conspirației - consemnează cifra de circa șaizeci de mii de victime În perioada 1918‑1920 numai În Ucraina. 7. În bagajul ofițerilor albi (care părăseau țara În vapoarele aliaților), printre Noul Testament, Dicționarul explicativ al lui Dalj și prosoapele cu monogramă, se afla și Antichristul, cu paginile Însemnate cu unghia. Cât de curând volumul va fi tradus În franceză, germană și engleză, prețioasa prestație lingvistică datorându‑se emigranților ruși. În comentarii docte o seamă de experți vor Încerca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
Crezi ? și el răspundea: Cred . și așa am adunat câteva icoane. Dar nu pe bani. Nici una din bătrâne n-a vrut bani, ci o icoană (litografie) sfințită de la Mitropolie. și cu acele icoane am aranjat un colț tradițional românesc, cu prosoape țesute, și mă lăudam cu el și-l arătam tuturor care-mi intrau în casă. Până într-o zi, când un coleg de-al soțului ne-a reclamat la miliție, că facem trafic în străinătate cu icoanele (omul venise pentru
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
a chemat să nu mai stau în întuneric și ploaie, dar eu am refuzat, pentru că: -„Mai am încă ceva de făcut pentru Maria”. Am dat să ies din curte, dar m-am întors, m-am șters de ploaie cu un prosop pe care mi l a dat bunica, care m-a întrebat dacă nu mi-e frică de atâta întuneric și pustietate. Eu am răspuns că o să am grijă, că într-adevăr este cam pustiu pe drum, dar sper să nu
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
supărați, căci, pentru noi, erudiția dumneavoastră e mai presus de orice Îndoială, am zis eu, sărind să-mi eliberez tatăl. Lui Fermín Romero de Torres i se topea privirea de recunoștință. Ieși din cadă, strălucitor. Tata Îl Înveli Într-un prosop. Cerșetorul surîse de plăcere cînd simți țesătura curată pe piele. L-am ajutat să-și Îmbrace izmenele, care Îi erau cu zece numere mai mari. Tata Își desfăcu cureaua și mi-o Întinse ca să-l Încing pe cerșetor. — Acuma chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
ras împachetate steril, cabine de toaletă și, într-adevăr, și trei cabine de duș. Silvia îmi face semn, nu te sfii, intră și fă un duș. Intru și în cabină găsesc tot ce găsești într-o locuință înstărită, doar că prosoapele și săpunul, sunt de unică folosință, ca într-un hotel. Mă dezbrac și intru în cabina de duș, mă răsfăț, până aud bubuituri în ușă, sper că nu ai adormit acolo, tună Silvia, imediat începe slujba, eu sunt în corul
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
amestecându-i-se râsul cu plânsul în coșul pieptului. Ea, odaliscă, ea, femeia inaccesibilă, femeia cerebrală! Nu cumva i-au căzut și ei creierii în chiloți? Bună întrebare. Izbucnește într-un râs bezmetic. Se aud bătăi în ușă. Își înfășoară prosopul peste piept și se duce să deschidă ușa. Alex stă în rama ușii, mai frumos ca niciodată. Se uită la ea cu o uimire atât de sinceră, încât i se șterge din minte tot ce a mestecat cu atâta sârg
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
găzduit de pleașcă, de a mânca la micul dejun mai mult decât poate să o facă un bou, de a-și umple ca mârlanul straița calicului cu felii de pâine și cu merinde șutită până la neobrăzarea de a pleca cu prosopul, cu cearșaful, cu umerașul, cu peria de pantofi sau cu cheile de la camere... Vladimir se acuza în sinea lui că și el își făcuse adesea lustrul pantofilor cu pătura din hotelurile socialiste și, ascultând-o pe Melanie, aproape că-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
grădinița de copii: Cocoșel, e timpul să ne jucăm frumos! Curând după aceea, el ieși din baia parfumată cu esențe de flori de câmp, încă ud și adiind a livadă de piersici înfloriți. Melanie îl parcurse peste tot cu un prosop moale, zvântându-i subsuorile, trecând la examinarea lui amănunțită, sărutându-l mărunt-mărunțel cu buzele ei de mărgean. Vreau iar ca pisicuțele! anunță ea. Explicația poate să fie aceasta: tu dormeai și eu am stat așa, fără să ațipesc, înregistrând mieunatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
băuturi răcoritoare aduse cu ocazia vizitelor nu vor fi fi incluse în greutatea pachetului. Cantitățile de fructe, legume, dulciuri nu vor depăși 5 kg, băuturile răcoritoare, 10 litri. Pentru spital: 2 schimburi lenjerie corp 2 perechi ciorapi săpun și 1 prosop perie și 1 pastă dinți hârtie igienică aparate bărbierit unică folosință cărți, ziare, reviste, radio pe baterii plicuri, hârtie. Timbre, obiecte de scris 1 kg zahăr sucuri, apă minerală, compoturi, fructe 1 lighean, vată, tampoane igienice, pentru femei fotografii cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
unde eram. Un coleg în cameră m-a-nvățat goblen, să zic așa, mi-a arătat, a avut încredere, mi-a dat material, mi-a dat pânză, mi-a dat ață. Bineînțeles, nu d-aia care trebuie, a desfăcut un prosop, ață de pe-un pulovăr, ciorapi, din toate alea. Mi-a desenat pe pânză cu pixul și-am început să cos. Am colorat-o, cu ață colorată. Am făcut vreo două ghivece cu flori, am făcut o icoană cu Maica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
la cam 433. Tu mami să-mi scrii și mie dacă mai văzut când am eșit la curtea de aer eu m-am uitat la tine dar nuștiu dacă erai tu eu oricum am văzut când ai făcut semn cu prosopul iar eu ți-am făcut cu mâna tu să-mi spui dacă mai văzut da mami. Și eu sunt disperată că sunt departe de tine dar ce pot face pentru că aici la pușcărie este foarte greu și eu vreau mami
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
unora, mi-era milă de unii. Îmi mai și băteam joc de ei. Îi chinuiam, îi băteam, nu-i lăsam să doarmă, dar anii ăia de abia mă arestaseră. Îmi pare rău de trecutul meu. Cos aici, fac pânză din prosoape, ațe din pulovăre. Decât să stau degeaba, mai cos și eu. Mai trimit acasă, se uită ai mei la el. Nu m-am născut doar să mănânc la program, eu libertatea o am luată, ce să mănânc la program. Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
pe Jilava și eram cu Bazan și cu Șampi, și nu știu ce ne-a venit nouă în cap și am zis hai să ne spânzurăm, și le-am zis că las’, să vă arăt eu. Avea Bazan un cearceaf cum e prosopul de la nuntă, tare, și mi l-am pus la gât. Mi l-am făcut laț. Șampi a fugit. Bazan mi-a zis că am stat un minut jumate și m-am înnegrit la față. Și asta din glumă, așa mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
se zice... moartea lor. Nevinovați, probabil. Poate nu și-au meritat. Dar Dumnezeu nu te lasă, Dumnezeu îți dă simbolul: „Nu face biserica aicea că Eu ți-o stric!“. „Antrenorul vieții mele a ajuns la concluzia că trebuie să arunc prosopul“ - Vasiliu Povestea lui a costat un goblen cu ațe, țigari. Zis Giani. „Focă“, în spectacolul de revistă al pușcăriașilor din noiembrie 2003. M-am întâlnit cu el. Costumul, în pungă. Spectacolul nu s-a jucat. Comandanții au spus că pușcăriașii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
zile fără să ne dea mâncare și lovindu-ne de fiecare dată când trecea pe lângă noi, ce să vă spun? Era o situație foarte gravă. Când aveam 11 ani, antrenorul vieții mele a ajuns la concluzia că trebuie să arunc prosopul, mi-am abandonat Mama, fratele și sora, iar pe așa zisul tată, nu-l mai puteam suporta. Iată cum am ajuns pe străzi, eram liber, bucureștiul era pentru mine mai primitor ca oricând, iar eu eram dispus să învăț orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
ieși în ușa bucătăriei și, cu mâinile în șolduri, se uită încruntată la Shōsuke. — O să avem un musafir străin, așa că presupun că o să comandăm mai multă carne. Ai grijă să ne servești ca lumea. — E o amenințare? Shōsuke își desfăcu prosopul din jurul capului și-și șterse sudoarea de pe față cu el. — Ia te uită ce clientă pretențioasă! — Se-nțelege. Nu știi că străinii nu mănâncă decât carne? — Bine, fie! Vă las mai ieftin. Treizeci și cinci de yeni... Își trecu limba peste vârful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
unei noi zile. Se face repede dimineață aici, în Sanya, explică Endō. Gaston constatase asta și singur. Se minuna de forfota matinală, cu totul ieșită din comun. Din hanuri ieșeau, câte doi, câte trei, bărbați în haine de lucru, cu prosoape în jurul gâtului. — Ce fac oamenii aceștia? — Pleacă în căutare de lucru. La podul Namida din apropiere e un birou de repartizare a locurilor de muncă pentru zilieri, îi explică Endō printre accese de tuse. Podul Namida - literal, „podul lacrimilor“ - se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Vreo douăzeci de metri mai încolo, un gard împrejmuia o zonă de construcții și se auzeau zgomote și dinspre partea aceea. Când s-a uitat prin crăpătura din gard, Gaston a văzut scânteile albe ale aparatului de sudură. Muncitorii, cu prosoape în jurul gâtului, exact ca cei pe care-i văzuse în Sanya, își începuseră deja lucrul. — Hei, Gas! S-a uitat în jur ca să se asigure că nu-i vede nimeni și i-a spus apoi lui Gas să intre printr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
ambele maluri se întindeau case care arătau ca niște cutii de chibrituri, cu acoperișuri care stăteau să se prăvălească. S-au oprit la o secție de poliție să întrebe unde este ecarisajul. A ieșit un polițist, ștergându-și capul cu prosopul. Pe fruntea lui, asudată toată, era o dungă roșie de la cascheta pe care o purtase. — Vedeți hornul acela? Ecarisajul e chiar sub el. Tomoe nu-și putea imagina de ce avea ecarisajul nevoie de un horn atât de mare, dar ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
strigă el pe Gaston în șoaptă. Hei, Gas! Gaston deschise ochii și privi în jur, buimac. Visa probabil. Clipi din ochi, se uita la Endō și apoi în jur. Mormăi ceva în franceză și apoi: — Oh, Endō-san, vă schimb imediat prosopul. Se îndreptă, panicat, spre chiuvetă. — Știi la ce mă gândeam? întrebă Endō, umezindu-și buzele febrile cu limba. S-ar putea să te omor într-o bună zi... Atât de tare mă superi uneori, încât nu te mai pot suporta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
de-acum, a desfăcut, stângaci, șnururile sacului lui Gaston, în prezența lor. Era probabil mai îndemânatic la karate decât la asemenea îndeletniciri. A scos din sac cămăși și lenjerie de corp, toate cârpite, un aparat de ras ruginit, o jachetă, prosoape; apoi o carte de cântece cu coperta ferfeniță și un carnețel vechi. — E scris într-o limbă străină, exclamă descurajat polițistul. Știți să citiți? În tot carnețelul erau numai două rânduri scrise în franceză. Takamori nu se pricepea la limbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
dă-mi și papucii ăia de dedesubt... Pantofii cu noroi uscat pe tălpi dispar și ei în burta primitoare-a dulapului cu știință. - Fac imediat și-un nes, dar rece... Paharele sunt cam slinoase, le șterge cu-n colț de prosop, toarnă apă dintr-o sticlă de plastic... merge. - Și, cu băboiul... întreb după ce ne-am instalat și-avem în față și cutia de la alune plină cu mucuri de țigară. Ce-a fost? - Vinerea trecută, când m-am întors, am găsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
de stătut în birouașul în care abia am loc să mă mișc. Cărți pe sus, pe jos, pe pervaz, îngrămădite. Ziare. Grămezi de ziare. Pătura pe care-am întins-o pe podea, să mă lungesc când amorțesc de tot, un prosop pe care mi-l trag pe ochi. Dosare în care nu m-am mai uitat de ani de zile. Tăieturi, sublinieri, poze cu legende. Hârtie și biți. Cerneluri. Sunt 2.237. Sunt 5.583. Sunt și 638.425. Am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
să scap odată de blestematu’ ăsta de mucegai... În capelă sunt doar vreo cincisprezece oameni, în jurul unui sicriu de brad. Masa cu pomul mortului, cu mere și prune înfipte-n țepușe, cu struguri pe-o tabla albastră de plastic, cu prosoape flaușate, chinezești, legate la lumânări, cu sticla de vin roșu și colacii în formă de cruce. - Costache, Costache, bocește o bondoacă în doliu, văduva, bănuiesc. - Ăăăă, ăăăă... îi țin isonul, din spate, două femei mai tinere, cu broboadă. - Costăchel, Costăchel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]