3,272 matches
-
câteva aspecte particulare: schimbarea pe care bolnavul o resimte în sfera conștiinței sale, un mod de a se autopercepe diferit; individul este etichetat de către societate ca anormal psihic în funcție de ideile, actele sau comportamentele sale; această schimbare este diagnosticată de medicul psihiatru, care-i atribuie caracteristicile unei anumite categorii clinico-nosologice. La acestea vin să se adauge încă două elemente, diagnosticul și prognosticul, având funcții contradictorii: existența unui pericol, în măsura în care este confirmată starea de boală; existența concomitentă a unei speranțe legate de prezența
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
potrivit să fie numită „echipa de igienă mintală”. Sarcina echipei terapeutice este de a realiza obiectivele propuse de acțiunea de igienă mintală. Aceasta presupune o conlucrare activă între membrii echipei. În ceea ce privește componența sa, echipa terapeutică dispune de următorii specialiști: medic psihiatru, medic de medicină generală sau specialist igienist sau de medicină socială, psiholog, asistent social, sociolog, jurist și economist, pedagogi, asistenți medicali. Li se asociază familiile celor vizați, instituții sociale, școala, biserica etc. 2) Dotarea tehnico-materială Succesul echipei terapeutice nu depinde
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
și armonioasă a tuturor membrilor societății. Capitolul 17 Psihologia familiei Cadrul general Chestiunea statutului social al familiei și a relațiilor dintre persoanele care compun acest grup reprezintă o temă de interes major pentru un mare număr de specialiști psihologi, pedagogi, psihiatri, psihanaliști și psihoterapeuți, asistenți sociali, medici, sociologi, juriști, economiști. Problemele pe care le ridică familia de astăzi, criza gravă pe care o traversează, schimbarea ierarhiilor și a rolurilor în interiorul grupului familial, conflictele și „nevroza conjugală” care duc la dezorganizarea familiei
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
cum ar fi: automutilările, greva foamei, refuzul de a se supune regulamentelor, tentativele de evadare etc. Reacțiile patologice sau psihozele carcerale recunosc drept cauză factorii de risc morbigenetic generați de situația de claustrare penitenciară. Rolul terapeutic și cel psihoprofilactic ale psihiatrului și psihologului sunt foarte importante. Se vor urmări, în primul rând, ameliorarea condițiilor stresante de detenție, evitarea situațiilor conflictuale, se va capta interesul deținuților, orientându-i către acțiuni practice care să dea satisfacție și rezultate imediat, către educația morală și
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
profesionale protejate etc. Un rol important revine, așa cum vom arăta pe parcursul lucrării de față, dispensarizării bolnavilor psihic, formelor de asistență ambulatorie, spitalului de zi, atelierelor protejate etc. Acțiunea de psihoprofilaxie se desfășoară de „echipa terapeutică”, cu o componență complexă (medic psihiatru, psiholog, psihopedagog, sociolog, asistent medical și asistent social, jurist, instructori de ergoterapie etc.), având ca obiectiv recuperarea și resocializarea bolnavilor psihic. Acțiunea de psihoprofilaxie, individuală sau colectivă, are un caracter deschis, lărgit, în comparație cu terapia psihiatrică sau cu psihoterapia. Ea presupune
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
boală, personalitatea lor nu se mai poate adapta nici în familie, nici în profesiune, nici în societate. Mediul lor protector rămâne spitalul sau căminul-spital de psihiatrie. Se creează un fel de comunitate socio-psihiatrică de indivizi, organizată în căminul-spital. Pentru medicii psihiatri care au lucrat și cunosc acest mediu și specificul acestei populații de bolnavi, o asemenea impresie se desprinde cu claritate. În ambele situații mai sus menționate se pun serioase probleme legate de acțiunea de igienă mintală, având drept scop ameliorarea
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
amenință sănătatea, integritatea și, în final, însăși viața bolnavului respectiv. Toate acestea creează, pe lângă boala reală, o a doua suferință, psihică, de tip reactiv, provocată de trăirea subiectivă de către bolnav a propriei boli. Sunt chiar situații în care intervenția unui psihiatru este absolut necesară pentru tratarea acestor stări subiective secundare, de tip reactiv, în special la bolnavii cu suferințe somatice grave sau afecțiuni incurabile. Cele mai frecvente manifestări psihiatrice care pot apărea în dinamica unor boli somatice cu evoluție trenantă sau
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
tratării unor bolnavi cu reacții secundare de tip nevrotic. Deosebit de semnificativ în această privință este faptul că soluțiile au venit din partea unor medici specialiști în boli interne, cardiologi, oncologi sau chirurgi și reanimatori, precum și a unor psihologi, mai puțin a psihiatrilor. Un domeniu deosebit de important în această privință îl reprezintă studiul psihologiei bolnavului (P. Le Gendre, M. Balint, A. Păunescu-Podeanu). O contribuție remarcabilă în analiza acestei probleme este cea a lui E. Kübler-Ross. Aceasta a studiat psihologia bolnavului și modificările sale
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
făcută prin recrutarea acestora dintre specialiștii mai sus menționați, care trebuie instruiți în domeniul igienei mintale. În acest scop, se vor organiza cursuri de specializare sau perfecționare care vor forma cadre, pe lângă cele formate deja în învățământul medical superior (medicii psihiatri) sau în învățământul universitar (psihologii și psihopedagogii). Indiferent de formația sau specializarea ulterioară a acestor cadre destinate să lucreze în domeniul igienei mintale, importantă este antrenarea lor profesională în activitatea de echipă terapeutică complexă, cu caracter interdisciplinar, care va include
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
domeniul igienei mintale, importantă este antrenarea lor profesională în activitatea de echipă terapeutică complexă, cu caracter interdisciplinar, care va include mai mulți specialiști din domeniile menționate. Personalul destinat activității de igienă mintală va fi recrutat dintre cadrele deja existente - medici psihiatri, psihologi și asistenți sociali, în principal - apoi echipa terapeutică va fi completată cu asistente medicale, infirmiere etc. Un rol deosebit revine persoanelor angajate prin voluntariat, care vor reprezenta cadrele de sprijin ale acțiunii sociale de sănătate mintală, cu predilecție pe
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
mintală trebuie să stăpânească perfect metodele și tehnicile de lucru, să prelucreze rezultatele și să elaboreze pe baza lor strategii practice de psihoprofilaxie. 5. Medicul, educator al sănătății mintale Orice medic, indiferent de specialitatea sa sau dacă este sau nu psihiatru, trebuie să aibă o pregătire de bază în domeniul igienei mintale. Aceste aspecte se desprind cu claritate din cele expuse la capitolele referitoare la psihoprofilaxia bolilor psihice, psihoprofilaxia bolilor somatice și psihoprofilaxia delincvenților. Trăirea subiectivă a suferinței (fie ca boală
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
cuprindere mult mai larg decât cel al bolii psihice și, în mod obligatoriu, studiul acesteia conduce către științele umane, făcând din igiena mintală ramura unui veritabil umanism medical. Vom aborda, prin urmare, aspectele morale ale igienei mintale. Se spune că psihiatrii văd peste tot nebuni. Este și nu este exact! Oricând, în viață și în societate, pot apărea anomalii mintale, sexuale, comportamentale dintre cele mai variate. Adesea, bolile psihice sunt confundate cu abaterile morale sau cu defectele de educație. De cele mai multe
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
-i readucem la un nivel de sănătate mintală optimă? Evident, acest din urmă deziderat corespunde acțiunii de igienă mintală: nu eugenia, nu eutanasia, nu bioetica. Capitolul 37 Expertiza medico-legală psihiatrică a bolnavilor psihic și a deficienților 1. Expertiza medico-legală psihiatrică Psihiatrul și psihologul sunt adesea chemați să-și dea avizul de expert în privința stării de sănătate mintală a unei persoane în cadrul următoarelor forme de expertiză: expertiza capacității civile; expertiza răspunderii penale; expertiza stabilirii daunelor; expertiza capacității profesionale; expertiza autorității ecleziastice. Obiectivele
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
supraveghere a unei echipe terapeutice complexe, specializată în acțiunea de recuperare (M.A. Seidenfeld). Echipa terapeutică este alcătuită din: a) echipa terapeutică generală, formată din medici recuperatori, asistente medicale, fizioterapeuți, ergoterapeuți, asistenți sociali, sociologi; b) echipa psihiatrică, formată din: psiholog, psihiatru, psihoterapeut, sociolog, specialist în terapiile ocupaționale. Activitatea de recuperare a echipei terapeutice își desfășoară activitatea în instituții medico-sociale specializate, reprezentate prin: Laboratorul de sănătate mintală, Centrul de recuperare, atelierele protejate, secțiile de resocializare ale spitalelor de psihiatrie etc. Activitatea de
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
specializate, reprezentate prin: Laboratorul de sănătate mintală, Centrul de recuperare, atelierele protejate, secțiile de resocializare ale spitalelor de psihiatrie etc. Activitatea de recuperare, rolurile echipei terapeutice și obiectivele acesteia sunt redate în schema de mai jos. p. 226-2 Echipa terapeutică Psihiatru Asistent medical Psiholog Sociolog Infirmier Psihoterapeut Asistent social Recuperator Instructor ergoterapie Ergonom Medic medicină generală L.S.M. - controale preventive - depistare precoce - activitate de teren - supravegherea deficienților recuperați Spitalul de psihiatrie - diagnostic clinic - tratament Centrul de recuperare - recuperare psihiatrică - reprofesionalizare - readaptare socială
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
consecințe asupra comportamentului și a capacității de adaptare a individului. Sociopatul este un individ care prezintă aberații primare comportamentale de tip antisocial, neînsoțite obligatoriu de o alterare a personalității. Supravegherea și recuperarea acestor categorii de indivizi intră tot în competența psihiatrului și a echipei terapeutice de igienă mintală. Societatea, prin instituțiile sale, va sancționa moral și juridic consecințele actelor de comportament ale psihopaților și sociopaților, atunci când ele au un caracter antisocial. Comportamentul acestora, însă, ca fenomen psihologic, intră în competența medicului
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
și a echipei terapeutice de igienă mintală. Societatea, prin instituțiile sale, va sancționa moral și juridic consecințele actelor de comportament ale psihopaților și sociopaților, atunci când ele au un caracter antisocial. Comportamentul acestora, însă, ca fenomen psihologic, intră în competența medicului psihiatru, ajutat de psiholog și asistentul social. Măsurile profilactice vizează educația, supravegherea și adaptarea corespunzătoare a acestor indivizi în grupul social, familie sau sfera profesională. Acestea sunt măsuri de ordin psihosocial, care urmăresc canalizarea pozitivă a manifestărilor comportamentului. Recuperarea se face
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
mentalității, având, la rândul lor, un important impact asupra naturii personalității și formelor de comportament; caracteristică este tendința permisivă spre lărgirea considerabilă a sferei sănătății mintale, mergându-se până la negarea aproape completă a realității bolii psihice, considerată pură creație a psihiatrilor și psihiatriei; este cazul antipsihiatriei. Toate cele mai sus menționate reprezintă situații reale și posibile în evoluția unei societăți. Rezultă de aici că sănătatea mintală este într-o foarte mare măsură generată de societate, de atitudinea societății și de modul
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
reprimării sociale a bolnavului psihic coincide cu tendința de a transfera proiectiv răul social asupra bolnavului. Atitudinea inversă este a considera că societatea nu are nici un rol în geneza bolii psihice, aceasta fiind o invenție exclusivă a psihiatriei și a psihiatrilor, care „confecționează cadre clinico-medicale psihiatrice”. Negarea bolii psihice de către antipsihiatrie este o reacție simbolică similară celei de reprimare a bolii psihice și a bolnavilor mintal. A nega existența bolii psihice sau a-i reprima pe bolnavii mintal exprimă aceeași atitudine
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
Sartre, care nu trebuie ocolit, spune - În această carte ilizibilă, dar absolut necesară care este L’idiot de la famille - că prostia este ideea transformată În materie inertă, gândirea transformată În mecanism. Un compatriot de-al său, Pierre Janet, un mare psihiatru, care a avut ghinionul să-i fie contemporan copleșitorului Freud, spunea că la originea tuturor conduitelor anormale se află o ruptură a legăturilor ce armonizează diferitele module mentale, ruptură pe care a numit-o psihastenie. 3 Există apoi o inteligență
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
se Încăpățânează să nu recunoască un lucru evident, când nimic nu Îl scoate dintr-ale sale, când o convingere e invulnerabilă În fața criticii sau a faptelor care o contrazic, când respectivul nu Învață din experiențe și devine un modul blindat. Psihiatrii știu că multe patologii se caracterizează prin această siguranță eronată și de neînvins. Halucinațiile reprezintă un caz bine cunoscut. Pacientul aude ceva și nimeni nu Îl poate convinge de faptul că această experiență nu e produsă de un fapt real
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
inferențe logice, dar au scopuri diferite. Utilizarea rațională a inteligenței caută certitudini universale, care pot fi Împărtășite. În schimb, folosirea irațională a inteligenței se Închide În lumea sa proprie, drept care lumea personală poate funcționa ca un modul blindat și autonom. Psihiatrii știu că există tipuri de demență bazate pe raționament, dar care au pierdut simțul realității. Nu trebuie confundat raționamentul, capacitatea de a realiza inferențe logice, care e o facultate a inteligenței structurale, cu folosirea rațională a inteligenței, ce reprezintă utilizarea
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
al domnului Clutter, fermierul, păreau lipsite de motiv. Încercând să explice cele Întâmplate, Perry mărturisea: „Nu voiam să Îi fac niciun rău acelui om. Credeam că e cumsecade, amabil. Am crezut asta până În momentul În care i-am tăiat gâtul”. Psihiatrii de la clinica Menninger care l-au examinat nu au putut să găsească motivul crimei, deși au descoperit antecedente de violență. S-au limitat să afirme că, Într-un fel, situația a determinat fapta. Trebuie să distingem trei fenomene diferite: impulsivitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
cuvântul grecesc autos, însemnând sine. Așadar, conceptual ales pentru a reprezenta această tulburare descrie condiția unei persoane detașate de interacțiunile sociale și orientate către sine, izolată în propria lume interioară. Înainte ca autismul să fie abordat și cercetat științific de către psihiatri sau psihologi, diverși autori de beletristică prezintă cazuri ale unor copii care manifestau caracteristici comportamentale specific tulburărilor de spectru autist. În lucrarea Autismul infantil , Cristina Mureșan vorbește despre un mit al “ copilului sălbatic “ apărut în beletristică și potrivit căruia existau
AUTISMUL ÎNTRE TEORIE ȘI PRACTICĂ by BURGHELEA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/345_a_870]
-
Domeniul tulburărilor psihologice infantile a fost in continuare studiat de către cercetători precum Moreau fiul ( Lucrarea “ Nebunia la copil “ ) sau Sancte de Santis care descrie “ dementa precocissima ”. În secolul XX I Statele Unite încep preocupările cercetătorilor în legătură cu schizofrenia. În contextul studierii schizofreniei, psihiatrul elvețian Eugen Bleurer folosește pentru prima dată termenul autism în jurul anului 1911 pentru a se referi la un grup de simptome caracteristice schizofreniei, autismul fiind definit de el ca “ o detașare de realitate însoțită de predominanta vieții interioare “. În 1943
AUTISMUL ÎNTRE TEORIE ȘI PRACTICĂ by BURGHELEA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/345_a_870]