4,917 matches
-
simțind un soi de plăcere diabolică. El abia se ținea pe picioare! Împins, îmbrîncit, cu pălăria căzută, intră în sala de audiență. Culmea ironiei, acolo mai erau cîțiva indivizi care țipau și amenințau. Mergem la București, hoții dracului! O să înfundați pușcăria. Pămîntul nostru... Dar n-aveți acte, rostește un funcționar dintr-un fel de prezidiu peste care trona primarul. Polițistul îi scoate afară, în timp ce petiționarii aruncă șuvoaie de înjurături și trivialități. Se așterne liniștea. Puțin obosit, mă adresez doctorului: Dumneavoastră? Poftiți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
fizic. Cel puțin așa cred eu. Dacă și mintea omului ar fi fost creată după același model, atunci n-am mai fi avut nevoie de poliție, procuratură, instituții de control. Nici de vamă n-am fi avut nevoie și cuvîntul pușcărie nici n-ar fi existat. Nu mai vorbesc de cuvîntul război! Cît despre noțiunea de corupție, cred că totuși ar fi existat, dar cu referire doar la încercările lui Scaraoțchi, sortite evident unui eșec răsunător. Scaraoțchi ar fi fost șomer
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
lume a asistat la penibila scenă. Erau doar cinci bărbați, care se amuzau copios. Oponentul, adică cel cu halba în cap, sare ca un resort și țipă spre cei care au asistat la cumplita scenă: Ați văzut? Sînteți martori cu toții! Pușcăria o să-l mănînce! Se întoarce spre mine și mă țintește cu arătătorul. Și tu o s-o pățești. Ai instigat la violență. Îmi pare rău, dar... Nici un dar. L-ai excitat cu "Trăiască Regele". Ați văzut cu toții cum a turnat gaz
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Bogații maneliști Jumătate de secol de ideologie comunistă n-a reușit să zdruncine deloc simțul de proprietate. Ba, din contra, după '89 s-a constatat că o mulțime de "șmecheri" s-au dezlănțuit spre căpătuială. Băieți descurcăreți, fără frică de pușcărie, au acumulat averi frumușele. Aceștia s-au diluat printre ceilalți români, care au adunat averi corect cîștigate. Oricît de mult s-ar dori o egalizare a "șmecherilor" cu oamenii deveniți bogați prin talentul lor în afaceri, la o analiză sumară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
mai tare maneaua asta, spui excitat, cu ochii ieșiți din orbite. Și mie îmi place foarte mult, îmi merge la suflet zîmbește imbecilul. Cineva, în difuzor, rage ca mușcat de șarpe: M-ai lăsat la mititica, ai alergat la mămica, pușcăria m-a mîncat, să-ți fac ție un palat... Of, of, of. Te întorci complet refăcut acasă, desfaci bagajele și te bucuri. De la vecin vine fumul cu miros de grătar și maneaua plutește perfid spre timpanul tău. Cartierul suportă stoic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
merită el. Poliția vine într-un tîrziu și pune întrebări formale. Puteți să-l descrieți pe agresor? Nu prea, un adolescent, cu o mustăcioară mai mult puf decît păr... Ăsta-i fratele meu, Raj, sare Raluca surprizător. Animalul, să înfunde pușcăria! Poliția merge la adresă și-l găsește pe Raj cu Rolexul la mînă. La proces, Raluca a fost martor și tînărul s-a ales cu trei ani de "mititica". A făcut doi. Cînd Raj a ieșit de la pîrnaie, Raluca avea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
din Alger. Eu am semnat contractul cu dumneavoastră. Mă apropii, mă urc cu fundul pe birou și-l apuc de tricou (n-avea haină!). Îl ridic în sus și văd că devine alb ca varul. Bine, vă dau, o să fac pușcărie. Gata, plec la pușcărie ( scoate carnetul de cecuri din sertar). Cît doriți? 1000, 2000, 3000, cît doriți, atîta dau! Pentru început să fie 3000. Gata, 3000 să fie. Îl las să scrie liniștit, rupe fila de CEC și mi-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
semnat contractul cu dumneavoastră. Mă apropii, mă urc cu fundul pe birou și-l apuc de tricou (n-avea haină!). Îl ridic în sus și văd că devine alb ca varul. Bine, vă dau, o să fac pușcărie. Gata, plec la pușcărie ( scoate carnetul de cecuri din sertar). Cît doriți? 1000, 2000, 3000, cît doriți, atîta dau! Pentru început să fie 3000. Gata, 3000 să fie. Îl las să scrie liniștit, rupe fila de CEC și mi-o oferă. La pușcărie ajung
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
la pușcărie ( scoate carnetul de cecuri din sertar). Cît doriți? 1000, 2000, 3000, cît doriți, atîta dau! Pentru început să fie 3000. Gata, 3000 să fie. Îl las să scrie liniștit, rupe fila de CEC și mi-o oferă. La pușcărie ajung. Dumneavoastră cît doriți? 1000, spune amicul din Timișoara. Bine, 1000 să fie. Tot merg la pușcărie, ce contează? Salutăm respectuos și plecăm ultramulțumiți. Nici n-am făcut 50 m că am întîlnit alți români care solicitau avansul. Le arătăm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Pentru început să fie 3000. Gata, 3000 să fie. Îl las să scrie liniștit, rupe fila de CEC și mi-o oferă. La pușcărie ajung. Dumneavoastră cît doriți? 1000, spune amicul din Timișoara. Bine, 1000 să fie. Tot merg la pușcărie, ce contează? Salutăm respectuos și plecăm ultramulțumiți. Nici n-am făcut 50 m că am întîlnit alți români care solicitau avansul. Le arătăm cecurile și toți pornesc spre Benichou. Omul nostru însă a închis ușa și a șters-o englezește
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
cu sete din țigară. Privirea îi este fixată în tavan, oftează și apar chiar lacrimi în ochi. În celălalt colet erau dolari, mulți, foarte mulți. Acum chiar lăcrimează. Eu nu tulbur deloc aceste retrăiri dureroase. Am făcut opt ani de pușcărie, exact opt. Ce să mai spun? Sînt emoționat și, egoist cum sînt, mă gîndesc la o tabletă. Este o tăcere tulburată delicat de charanga "dată la minimum", la rugămintea mea. Între timp intră un bețivan, foarte familiar cu toată lumea. Mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
cu toată lumea. Mă bate pe spate, îmi strînge mîna și se adresează interlocutorului meu. Ce faci, ai găsit fraierul? Îi vînd gogoși, spune discret amicul meu. Nu mă enervez. Dar vreau să-mi iau revanșa. Auzi, dacă ai stat în pușcărie, nu ai vrea să-mi faci rost de niște pistoale? Șmecherul se sperie de-a binelea. De ce? De niște pistoale. Am de recuperat ceva îngropat de bunicul meu din Miami. Este un loc păzit și trebuie să...fac curat. Omul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
din Nikolaev, Odessa și Moscova pe Labriola și Darwin, și asta înainte de a citi din scoarță-n scoarță Capitalul la ocnă. Liebknecht, Rosa Luxemburg, Troțki și ai lui, Gramsci, Léon Blum (care și-a scris cea mai bună carte în pușcărie): tot ce a însemnat ceva în gîndirea socialistă a avut parte de umbra zidurilor. Situația exilului ne-o dovedește "Marx-Engels", proscriși încă din tinerețe. Aproape toată intelighenția rusă a fost antrenată vreme de jumătate de secol de către autocrația țaristă la
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
fac morală. Zidurile erau înalte, tencuite simplu, fără complicații inutile. Rașchetate. Mai era prin preajmă și un teren de baschet. În spatele unuia dintre panouri, ferestrele erau zăbrelite, zăbrele negre care să oprească mingea din traiectoria ei spre geamuri. Impresia de pușcărie persista. Frig, când era frig, încă de atunci, făceam otită și nu mai auzeam bine, dar în dimineața aia nu aveam absolut nimic. Nici o problemă de înregistrare. În dimineața aceea sau într-o dimineață oarecare, ambele alese absolut la întâmplare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
că nu mai aveți condiție fizică! Dacă nu când jucăm o să fie căcarea lumii și-n pauze desene animate! Ei vorbesc acum despre Făcălețu. Guvidele lui Făcălețu. A vrut s-o ia pe una cu japca aseară, de la discotecă. În pușcărie își băgase rulmenți pe pulă. Un lucru util, pentru că acum zici că e știulete de porumb. Nu se infectează. Rupi. Fuți ca un măgar. Toți afară de mine au peste douăzeci de ani. Sunt șomeri sau nu. Doar Motanu are cazier
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
aiuritoare. Aflase ceva sau suferise. Și io ajunsesem la o concluzie. Că toți oamenii care au suferit au ajuns oameni buni. Deși unii s-au înrăit. Un fost deținut zicea că pentru a fi om întreg trebuie să ai experiența pușcăriei. Exagera, dar avea dreptate. Sau tocmai de-aia avea dreptate. Pentru că bătea câmpii. Mă gândeam uneori că, dacă s-ar hotărî ăștia de la TV să-l difuzeze la greu pe Cohen, nu mi-ar mai plăcea. Doar ce e interzis
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
tot. Dar întâmplarea a făcut să fie duminică, după amiază am avut liber, mi-am revenit și ...am ales să îndur mai departe calvarul. Oricum, n-ar fi fost o mișcare înțeleaptă din partea mea; aș fi fost probabil băgat la pușcărie, iar apoi ar fi trebuit oricum să fac și restul de armată. Apoi îmi amintesc de o scenă care s-a petrecut chiar în biroul maiorului când pentru o încălcare a regulamentului (probabil sărisem gardul și plecasem din unitate fără
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
acesta a hotărât ca pedeapsă să mă tundă ,,0”. Am spus că nu mă tund. - Soldat, asta este insubordonare, te bag la carceră ! - Merg la carceră dar nu mă tund. - Soldat, nu-ți dai seama ce faci, pentru asta faci pușcărie! - Nu mă tund ! Atunci au tăbărât pe mine în încercarea de a mă tunde cu forța; erau vreo trei în frunte cu majurul Airoaie, dar n-au reușit . Mi-au dat drumul urmând să decidă asupra mea. La vreo două
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
spun: înseamnă că nu prea aveți motive să fiți mândru de persoana dv. Dar n-am avut curajul, nu avea nici un rost să-i provoc. Eram conștient că erai la discreția lor; cu un simplu gest te puteau băga la pușcărie. În camera unde își avea biroul era și un pat de campanie, iar la un moment dat pe acel pat erau și două transformatoare destul de mari, care nu aveau ce căuta acolo. Dar pentru un bun slujitor al partidului, pentru
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
cu ,,mijloace specifice”. Aici trebuie spus că încă de pe vremea comunismului, metodele de anihilare a oponenților pe care le folosea Securitatea s-au ,,rafinat” odată cu trecerea timpului. Prin anii ’50 se foloseau metode brutale, fie încarcerarea și ,,terminarea” disidentului prin pușcării, fie prin accidente zgomotoase care deranjau. Așa că tovarășii s-au gândit la alte variante de omorâre a oamenilor fără zgomot și fără să poată fi implicat cineva: crima perfectă. Prin anii ‘70 s-a inventat iradierea letală, pe moment omul
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
am pus cu stăpânirea”! Încă din ilegalitate comuniștii cunoșteau puterea cuvântului răspândit prin manifeste. Și încă de pe vremea dictaturii, bolșevicii se temeau ca dracu” de tămâie de puterea cuvântului tipărit și era o adevărată ,,crimă” pedepsită cu ani grei de pușcărie dacă aveai o banală mașină ...de scris! Cap. 6 Jefuirea țării Ca să înțelegem cu adevărat ce se întâmplă astăzi în țară, trebuie să ne întoarcem la perioada de după cel de-al doilea război mondial și chiar la rădăcinile socialismului. Societatea
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
al corpurilor lor și căldurii". Șahul Persiei, Abbas Sofi, pe la 1590 condamna la moarte pe toți cei care foloseau tutunul. În Japonia, shogunul Tokugava a interzis, la 1607, fumatul, condamnând pe "delicvenți" la confiscarea bunurilor și 50 de zile de pușcărie. Mai decis, un sultan al Turciei îi sancționa, pe la 1622, tăindu-le urechile și nasul. Aproximativ la aceeași dată, Papa Urban al VIII-lea, într-o "Bulă" "Despre iarba numită vulgar tabaco", având în vedere că "mul-te persoane de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
loc rebeliuni la Matanzas, în 1830 și 1831 răzmerițe la plantațiile de cafea, în 1840 la Cienfuegos și Trinidad, în 1844 la Cardenas și Matanzas, soldate cu 4.000 acuzați, 98 condamnați la moarte și 600 la ani grei de pușcărie. La începutul secolului al XIX-lea asistăm la o mișcare internațională având ca scop abolirea sclaviei. La 8 februarie 1815, la Viena, după încheierea "războaielor napoleoniene", Congresul, la care participau reprezentanții Austriei, Prusiei, Marii Britanii, Suediei, Portugaliei, Spaniei și Norvegiei, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
poporului trebuiau stârpiți fără milă și o nouă ofensivă trebuia pornită împotriva lor, a nemernicilor, a trădătorilor, a celor care subminează cuceririle poporului în frunte cu Partidul Muncitoresc Român, trebuie să-i învățăm minte pe dușmanii poporului, trebuie să umplem pușcăriile cu ei, trebuie să-i nimicim, într-un cuvânt... Iar dezlănțuirea furioasă a tovarășului Cameniță avea o motivație concretă, punctuală: îi semnalaseră tovarășii de la București, de la conducerea superioară, auzi, să vină dânșii să semnaleze, că voi aici nu sunteți în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
un soi de colecționar fanatic al elementelor din biografia tătucului: totul îl captiva, totul îi stârnea admirația - de la tinerețea în care Iosif Visarionovici Dugașvili excelase prin brutalitate, ignorarea regulilor morale și sociale comune, accente de paranoia, apoi anii lui de pușcărie (fusese condamnat pentru furtișaguri), evadarea (aici tovarășul Cameniță constata emoționat că traiectoriile lor seamănă ca două picături de apă, și el avusese de-a face cu penitenciarul, și tot pentru mărunțișuri, și el scăpase prin fugă...), apoi alegerea lui, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]