3,842 matches
-
O astfel de mediere timpurie poate fi observată în omilia lui Vitalis despre moartea lui William Cuceritorul. Pentru a cita încă un exemplu, cartografii medievali au oglindit o lume care se conforma atât cu învățăturile bisericii, cât și cu crezurile răspândite legate de fantastic. Rezultatul a fost, după cum a observat Susan Eisenstein, "inabilitatea de a distinge Paradisul de Atlantida pe de-o parte, Cathay de Ierusalim pe de alta, unicornii de rinoceri, fabulosul de real" (1:227). Aceasta a început să
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
s-a întâmplat cu noul jurnalism?". Fenomenul de condescență critică față de jurnalismul literar narativ este destul de nou; privilegiind romanul ficțional tradițional în defavoarea noului jurnalism, Powers meditează asupra răspunsului criticii în ceea ce privește jurnalismul literar în secolul al XX-lea, în ciuda practicii sale răspândite. În cel mai bun caz, atitudinea critică față de noul jurnalism a fost ambivalentă. Câteodată însă a fost complet ostilă. Mai mult decât atât, nu numai instituțiile literare au fost ostile sau ambivalente față de formă, dar și întreaga lume a jurnalismului
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
Revistă de cercetări (2). Rezultatul este acela că cercetările dedicate direct genului sunt relativ rare în comparație cu câmpul de cercetări literare tradiționale. O parte din dificultăți se datorează și faptului că "jurnalismul literar" sau "nonficțiunea literară" nu sunt deloc așa de răspândite ca nomenclatură a genului. Mai mult, orice examinare a acestui gen trebuie să remarce, așa cum a făcut-o Connery în Revista de cercetări, că nu există un centru de studii sau o "casă" academică a genului. Connery, spre exemplu, este
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
în profunzime condiția umană, la fel ca orice operă literară plină de conotații mișcătoare. Să observăm că jurnalismul literar ca și nonficționalitatea literară se confruntă cu aceleași probleme teoretice, și de aceea am examinat pe scurt concepțiile critice cele mai răspândite pentru a plasa tema într-un context contemporan cât mai adecvat; am explorat puținele lucrări care oferă o privire de ansamblu asupra acestor probleme critice și de cercetare; am notat exemplele de cercetare mai vechi care se ocupă de noul
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
servește la nimic; trebuie mai ales să încercăm să înțelegem mecanismele intelectuale și psihologice care, la acest început al anilor '50, determină o asemenea analiză. Ea își găsește fundamentul în reminiscențele foarte vechi, dar întotdeauna vivace care au existat, larg răspîndite, în ansamblul forțelor politice, în acești ani de după cel de-al Doilea Război mondial: rivalitatea franco-germană, ca să nu mai vorbim de ura dintre largile fracțiuni de cetățeni din aceste două țări sînt realități care impregnează încă profund mentalitățile de o
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
diferite au putut fi observate în Polonia și în Ungaria deja de cîteva luni, foarte puțini au fost aceia care au prognosticat amploarea schimbărilor din RDG, Bulgaria, Cehoslovacia și România. Acestea au produs o surpriză de proporții. Părerea cea mai răspîndită a fost aceea că RDG reprezenta o reușită economică de netăgăduit: numeroși sînt cei care au crezut acest lucru și nu numai din rîndurile comuniștilor. Astăzi se pare că această viziune a lucrurilor a fost mult prea optimistă căci, la
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
Într-o mare măsură, acest obiectiv inițial este fixat în chiar ajunul Primului Război mondial; pe acest plan, socialismul, chiar dacă nu este în întregime victorios, poate totuși să revendice succese semnificative. Fie că se află într-un cadru republican sau răspîndit mai larg, într-un sistem de guvernare monarhic sau imperial, modelul democratic progresează în Europa pînă în 1914. Pe Bătrînul Continent, cele patru decenii care preced Primul Război mondial, se caracterizează printr-o extindere a vieții democratice, în special datorită
Europa socialiştilor by Michel Dreyfus [Corola-publishinghouse/Science/1438_a_2680]
-
opinia publică. Citim aici elitismul favorizează și selecționează o elită în detrimentul majorității. Iar expresia citată ca exemplu face referire la un învățământ care suferă de boala elitismului. De fapt, în acest caz, Le Petit Robert este reflectarea concepțiilor celor mai răspândite în epoca noastră. Este suficient să citim ziarele sau să ascultăm conversațiile din jurul nostru pentru a ne convinge de acest lucru. Termenul elită, utilizat la singular sau la plural, și derivații săi elitist, elitism sunt întrebuințați cel mai adesea cu
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
societățile care se vor democratice, egalitatea a devenit o valoare dominantă. Egalitarismul este atât de adânc ancorat în spirite, încât, de fiecare dată, egalitatea este presupusă a fi justă, în timp ce inegalitatea trebuie să fie justificată. Aspirațiile către galitate foarte larg răspândite se bazează pe trei principii, care, în chiar ambiguitatea lor, sunt parțial contradictorii. Primul este cel al meritului: el vizează egalitatea în privința acordării salariilor și pretinde o retribuție adecvată meritului dovedit. Al doilea este principiul distribuirii: el implică satisfacerea rezonabilă
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
că „succesul politic” indică o anumită stăpânire a capacității de a „manipula oamenii”. În afară de asta, aptitudinea de a câștiga o poziție politică eminentă este indiciul unei anumite „energii personale” care poate fi benefică (ibidem, pp. 392-393). Contrar unor prejudecăți destul de răspândite, aceste aspecte par să indice faptul că regimurile bazate pe competiția electorală reușesc să fie dotate cu elite politice care nu sunt nici mai bune, nici mai rele decât cele apărute în alte regimuri. S-a specificat totuși faptul că
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
unei elite politice stabile și larg recunoscute. Într-un fel mai general, persoanele situate în vârful diverselor ierarhii nu sunt unanim recunoscute ca membri ai unei elite. Clasa politică n-a încetat niciodată să facă obiectul unei neîncrederi destul de larg răspândite. Ierarhia militară și cea ecleziastică au fost privite de multă vreme cu suspiciunea pe care o antrenează ideologia republicană. Elita afacerilor e considerată că se dedă unor activități productive, dar puțin respectabile. Nici o valoare nu este universal acceptată, nici o funcție
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
pertinentă, de valoare certă. Prof. univ. dr. Alina BĂDULESCU Conducător de doctorat În domeniul Economie Universitatea din Oradea, Facultatea de Științe Economice Cuvânt introductiv Creșterea și dezvoltarea firmelor prin fuziuni și achiziții constituie, În prezent, una dintre modalitățile cele mai răspândite de extindere a Întreprinderilor. Aceste operațiuni sunt asociate politicilor de creștere externă, astfel că, prin intermediul lor, Întreprinderile pot pune În aplicare strategia de specializare, integrare verticală sau diversificare. Fuziunile și achizițiile au devenit instrumente importante În strategia marilor grupuri, dar
Fuziuni şi achiziţii de Întreprinderi. Particularităţi europene şi naţionale by Mariana SEHLEANU () [Corola-publishinghouse/Science/227_a_211]
-
anumite criterii, precum: cursul bursier, criterii de rentabilitate și capacitate de Îndatorare, activul net contabil, previziuni actualizate ale fluxurilor viitoare de trezorerie (Meier și Schier, 2006, p. 78). În practică, fuziunile prin crearea unei noi societăți sunt mult mai puțin răspândite decât fuziunile prin absorbție, deoarece au implicații majore din punct de vedere contabil, financiar sau juridic. Fuziunea prin crearea unei noi societăți implică stabilirea unor noi parametri organizaționali, strategici, financiari. Alegerea fuziunii prin crearea unei noi societăți se justifică atunci când
Fuziuni şi achiziţii de Întreprinderi. Particularităţi europene şi naţionale by Mariana SEHLEANU () [Corola-publishinghouse/Science/227_a_211]
-
conținut este mai cunoscută sub numele de „analiză de conținut”. Se definesc categoriile subiectelor studiate, se extrag secvențe de relatare separate, se clasifică și apoi se încadrează în categoriile/grupurile definite. În aceste cazuri, analiza cantitativă a narațiunilor este destul de răspândită. Categoriile pot fi foarte restrânse - de pildă, toate fragmentele în care naratorul menționează un anumit eveniment politic - sau, dimpotrivă, mai largi, caz în care toate secțiunile se referă la evenimente politice vor fi selectate și supuse analizei. Abordarea categoriilor formei
[Corola-publishinghouse/Science/2308_a_3633]
-
pentru abateri de la îndatoririle păstorești. O categorie aparte o alcătuiesc variantele de dată mai recentă, în care cauzele crimei sunt rivalitatea în dragoste sau jaful. Firul baladei continuă cu motivul „mioarei năzdrăvane”. Acest motiv trebuie pus în legătură cu o credință străveche, răspândită și la alte popoare balcanice, potrivit căreia oaia poate prevesti apropierea morții. Mioara năzdrăvană află planul pe care îl urzesc baciul ungurean și cel vrâncean și îl destăinuie tânărului său stăpân, sfătuindu-l să se apere: „Stăpâne, stăpâne, / Îți cheamă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288167_a_289496]
-
portretul fizic. Tinerețea și frumusețea păstorului accentuează sentimentul de durere pentru dispariția lui timpurie. Ceea ce impresionează în testamentul ciobanului, cu care se încheie varianta Alecsandri, este împletirea dintre dragostea de viață și sentimentele sugerate de contemplarea morții. În versiunea moldovenească, răspândită și în Muntenia, Oltenia și Dobrogea, schema metrică a versului este de 5-6 silabe. Aceeași măsură o au și versurile provenite din sudul și estul Transilvaniei, ca și cele bănățene. Doar în nordul Transilvaniei variantele sunt organizate după măsura de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288167_a_289496]
-
naturii alungă orice umilință 3. Pentru a învia Dumnezeul adevărat al Evangheliei, era, așadar, necesar ca „Dumnezeul filozofilor” invocat de Blaise Pascal (1624-1662) să moară. Hermeneutica modernității are, prin urmare, un sens terapeutic. El consemnează disoluția unei subtile, dar foarte răspândite forme de idolatrie. Trecerea de la idolul conceptual al metafizicii la icoana doxologică a liturghiei nu este deloc facilă. „Moartea lui Dumnezeu” nu implică neapărat un militantism ateu, ci ascunde o secretă relație de conivență cu proclamația creștină. H.-R. Patapievici
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
singurul rezultat/ (fie și provizoriu) al unui act de creație literară/ ne rămâne să-i cercetăm dârele/ în absența subiectului/ care a fost fie dat dispărut/ în furtună/ fie mort în patul său/ fie ars (și pus în urnă)/ și răspândit/ înspre cele patru vânturi”. Un recul aparent în planul poeticii se observă în Scrisoarea femeii urâte (1984) și în Cartea seducției (1986), unde P. pare să revină la dicțiunea oraculară din cartea de debut. Tehnica e, totuși, alta: crisparea metaforică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288855_a_290184]
-
un sistem deosebit de complicat, "în el sînt expuse în chip special regulile raționamentului; este comparat cu Logica lui Aristotel". Din ambele sisteme ne-a făcut extrase Colebrooke, care spune că "există multe lucrări vechi despre aceste sisteme și sînt foarte răspîndite versus memoriales cu conținut scos din ele..."" [156], [27 td]. Hegel își începe expunerea despre filozofia inzilor prin prezentarea sistemului samkhya creat de vechiul înțelept Kapila, dar Colebrooke nu știe să spună nimic referitor la vechimea aforismelor: 1. Școala
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
un tarif propriu; - dezlegarea de păcate după îndeplinirea pocăinței; - posibilitatea de a apela de mai multe ori la sacramentul penitențial, în funcție de câte ori avea nevoie de iertare penitentul. Deja în secolele IX-X, alături de caracterul tarifat al acțiunii penitențiale, era din ce în ce mai răspândită și practica mărturisirii secrete, datorită acelorași călugări misionari veniți din Irlanda, fapt care începe să aibă o însemnătate deosebită pentru dezvoltarea ulterioară a formei de celebrare a sacramentului reconcilierii. 2.3 Perioada „mărturisirii” Secolele XI-XII delimitează o nouă perioadă și
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
Ritualul reconcilierii penitenților cu mărturisirea și dezlegarea generală. 3.1 Forma A, cu Ritualul reconcilierii fiecărui penitent în parte Această formă propune un ritual care se realizează în mod privat, doar între confesor și un singur penitent. Este cea mai răspândită formă de celebrare din cele trei propuse. Dialogul poate fi dezvoltat și structurat în modul cel mai bun, urmând itinerariul propus de indicațiile din Ritual. El se derulează însă și în funcție de alți factori, în special de mărturisirea și dispoziția penitentului
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
resimțită ca fiind caldă sau catifelată, iar un sunet ca fiind rugos sau colorat. Ea se manifestă foarte diversificat, ASA (American Synesthesia Association) enumerând 152 de forme diferite în anul 2004, dintre care cele implicând forme și culori sunt mai răspândite, în comparație cu cele presupunând gusturi și mirosuri, care sunt mai rare. Cel mai frecvent fenomen de sinestezie este așa-numita "audiție colorată" sau sinopsie, în care stimulările de natură acustică li se asociază diferite culori. Este tipul de sinestezie cunoscut în
Eduard Gruber, întemeietorul psihologiei experimentale în România by Aurel Stan [Corola-publishinghouse/Science/1422_a_2664]
-
în Izvoarele Ortodoxiei, ed. II, 1953, p. 77. footnote>. Acelora care nu doreau cu nici un chip să-și piardă bogățiile sau să renunțe la o parte din ele, punându-le în mâinile săracilor, Sfântul Părinte îi previne, spunându-le: „Bogățiile răspândite cum vrea Dumnezeu rămân, în timp ce reținute, ele se pierd. Dacă tu le păstrezi, nu le vei avea, dacă le dai, nu le vei pierde”<footnote Omilie contra bogaților, P.G., XXXI, 2, 284 C. footnote>. Pe aceștia din urmă îi îndeamnă
Studia Basiliana III by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/173_a_142]
-
de genunchi pentru a putea menține balonul în aer și a-l introduce în cercul adversarilor. Limitarea lovirii mingii numai cu piciorul, departe de a frâna dezvoltarea și popularitatea acestui exercițiu fizic, i-a permis să devină sportul cel mai răspândit, adevărat fenomen social. Un istoric englez afirmă că fotbalul s-a născut în secolul al VIII-lea, la Kingston-on-Thames, când saxonii au sărbătorit victoria asupra unui șef al vikingilor plimbând capul acestuia, lovit cu picioarele, pe străzile orașului. În fond
Bazele generale ale fotbalului by Gheorghe BALINT () [Corola-publishinghouse/Science/357_a_953]
-
vechi timpuri. Pentru a elimina orice îndoială trebuie să spunem că există dovezi certe care atestă că sfera era folosită ca accesoriu al exercițiilor fizice la multe din populațiile primitive. La aceste populații, chiar dacă alergarea era exercițiul fizic cel mai răspândit, adeseori ea era însoțită de sferă. Astfel, în America, la indigenii din tribul Taragumara care locuiau pe teritoriul Mexicului de astăzi erau caracteristice întrecerile la alergare în direcția vest-est, spre țara de răsărit, unde vânătorul regesc (soarele sau luceafărul) stinge
Bazele generale ale fotbalului by Gheorghe BALINT () [Corola-publishinghouse/Science/357_a_953]