3,534 matches
-
intuiește, dar pentru care nimeni nu are, evident, probe, s-a suit pe craca news-urilor de la Antena 3. Apoi, la un meci internațional de fotbal, România-Slovenia, în tribuna oficială a fost zărit „legendarul“ Nicu Gheară. Ședea la distanță de doi scuipați de sămânță de președintele Băsescu și gărzile sale pretoriene. Oricâtă simpatie populară ar avea mult discutata reformă a justiției, oricâți friți și franți și fratini ne-ar lăuda, avem, încă, mari probleme. În timp ce Adrian Năstase, un nume de tristă amintire
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
seară să batem Olanda. „Noroc de Mircea Rednic, că a adus titlul pentru Dinamo...“, s-a trezit vorbind invitatul nostru special. Vorbind între noi, trei steliști frustrați și cu sete de răzbunare. I-am dat în goarnă până și-a scuipat toți dinții. Ia de-aici, mama ta de dinamovist! rockin’ by myself Rockul rockerilor cu cravată Dumitru UNGUREANU Există destui cetățeni onorabili care au ratat demult ocazia să ajungă rockeri zurbagii & delabrați, relicvele atitudinii contra, stâlpi ciufuți ai cârciumilor de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
din cauza încordării interioare, luară o expresie șireată. — Permiteți-mi, totuși, Sofia Petrovna, spuse el și, luând păhărelul și dând pe gât lichiorul, făcu mișcarea de clătire a gurii, de parcă ar fi băut un elixir pentru dinți pe care îl va scuipa imediat. Permiteți. Mi se pare că ați spus ceva despre flori, despre un bilețel și altele. Ei, dar cum a fost cu adresa? Sau poate o cunoșteați dinainte? Ei? reluă el cu o neîncredere șovăielnică, traducând în cuvinte zâmbetul Soniei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
cu un baston. Se oprește des, se sprijină cu pieptul în baston, după care tușește răgușit și îndelung. Când se oprește și tușește, ochii lui privesc zăpada cu o privire care parcă descoperă în ea ceva îngrozitor. De fiecare dată scuipă ceva verde, iar eu simt un spasm în gât și mi se pare că înghit ceea ce el scuipă. Nu mi-a trecut prin cap niciodată că un om, că în general oamenii îmi pot trezi sila nemăsurată pe care o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
Când se oprește și tușește, ochii lui privesc zăpada cu o privire care parcă descoperă în ea ceva îngrozitor. De fiecare dată scuipă ceva verde, iar eu simt un spasm în gât și mi se pare că înghit ceea ce el scuipă. Nu mi-a trecut prin cap niciodată că un om, că în general oamenii îmi pot trezi sila nemăsurată pe care o simt în dimineața aceasta. La colț, vântul flutură un afiș de teatru lipit de un stâlp. Când ajung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
vă omor. — Exact! O să ne omorâți, iar între timp cei ce ne-au dat hărțile greșite se vor spăla pe mâini, Fawcett se va întoarce acasă și vinovatul va pleca într-o vacanță în vreo insulă din Caraibe - Pino Ferrara scuipă și conchise: Nu mi se pare drept. — Nici mie, dar e clar că nu putem face nimic ca să împiedicăm acest lucru. — Dumneavoastră nu, dar eu pot, pentru că, așa cum v-am spus, tatăl meu este un important bancher și, printre multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
Îți pare rău...? repetă stupefiat cel rănit la picior. Patru oameni au murit, unii pierdem mult sânge și, dacă tuaregii ăștia nu ne ajută, mâine seară o să fim hrană pentru vulturi. Și tu spui doar că-ți pare rău. - Îl scuipă zgomotos și conchise: Du-te-n mă-ta! Mecanicul se așeză pe o piatră, își ascunse câteva clipe fața în mâini, își aranjă cu degetele părul murdar și, în cele din urmă, încuviință dând din cap: — De acord! - spuse. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
degete subțiratice la fiecare, să leșine pe spate de veselie. Încet, cu mâna rămasă teafără, le-am desenat pe peretele proaspăt văruit, folosind un creion de tâmplărie, cele patru odăi sfinte: două auricule și două ventricule. Dibaci, cu migală, au scuipat încăperile, amestecând pentru totdeauna, cu saliva lor scumpă și aleasă, sângele meu ieftin și umil credincios... Tatăl meu cel din pământ, învață-mă cum să trăiesc, ajută-mă iarăși să scriu, să cresc litere reavăne, zmulse aspru, înmănunchiate lin, flori
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
exclamat el. Mi-e rușine că sunt american! De ce nu are guvernul curajul să declare: „Oameni buni! Omul ăsta pe care îl scuipați e un erou!“. Era indignat - și după părerea mea indignarea lui era sinceră. — Pe mine nu mă scuipă nimeni, am zis eu. Nimeni nu mai știe nici măcar că trăiesc. Kraft era dornic să-mi vadă piesele. Când i-am spus că nu am textul nici uneia dintre ele, m-a pus să i le povestesc, scenă de scenă - m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
scrie. Acum poate nu, dar pe atunci cu siguranță. Ce vrei de la un elev la Liceul de Artă, proaspăt ieșit din Uniunea Sovietică, aruncat într-o lume unde totul îi părea străin, strâmt, fără culoare. Băieții se înjurau și se scuipau fără se se bată! Lucru nemaipomenit! Nu știam bine românește, aveam câte cinci-șase corigențe pe semestru și eram în permanență amenințat cu exmatricularea. Dumnezeu a trimis-o la Liceul de Artă pe Doamna Cătălina Frâncu, profa de română care mi-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
II) Daniel CRISTEA-ENACHE Nu mi-au plăcut niciodată oamenii care stau pe margine și bârfesc, vorbesc pe la spate ori, în cel mai bun caz, dau sfaturi de care te poți lipsi. E ușor să ocupi un loc la peluză, să scuipi semințe și să faci praf tactica antrenorului, laolaltă cu prestația jucătorilor. Mai greu este să joci tu însuți, indiferent în ce domeniu, după regulile specifice, în condițiile din teren. Trecerea de la abstract la concret, de la teorie la practică, de la glosele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
de la caschetă, pe gură, i s-a pus un șobolan mort, în final încercându-se arderea cadavrului. În jurul orelor 18, a fost organizat un marș în centrul orașului, cu lumânări aprinse, iar în timpul trecerii pe lângă cadavru, multe persoane l-au scuipat și l-au lovit cu picioarele... Au pătruns în sediul Miliției din Târgu-Secuiesc, au furat 22 de pistoale ce se aflau în fișet în camera ofițerului de serviciu și cartușele aferente, au spart dulapurile metalice și au incendiat tot imobilul
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
se-aleagă!...» Și-a început să mă blesteme. Eu voiam să plec și ea nu-nțelegea... Desface un sac de ciment, îl rupe, îl ia în brațe și-l toarnă într-o roabă. Praful îi intră în dinți și omu’ scuipă necăjit într-o parte. Asta-i! Acu’ parcă mă trage ceva înapoi, după moartea moșnegilor. M-am dus la cimitir. Nu mai curățase nimeni mormintele de șapte ani. Cei care au moștenit casa părintească n-au dat o sapă, n-
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
al lui Cloșcă, feciorul pe care-l «mănâncă deștele când vede ciriclii» (cocoși). Aflu că e dus la o nuntă. Normal, orice socru mare vrea să stea cu pușcăria la masă în noaptea nunții. Iese Lenuța Cloșcă la poartă. Mama scuipă cu dexteritate semințe de floarea-soarelui. În amurgul vinețiu, trei-patru coji care stau lipite în colțurile buzelor se scurg în jos și alte coji le iau locul. - S-a răstit la băiatu’ meu plutonieru’ Mocanu și băiatu’ a spus adevăru’. - Dacă
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
Apoi își dezvoltă gândul între două mestecări. Dacă nu mai sunt legi în țara asta și nu poți să lași ce-i al tău cui poftești, vând mai bine. Dau eu cui vreau, și dumnealor să ia vîntul." Și bătrânul scuipă afară din trăsură o pieliță de alună și-și suflă apoi, zgomotos, nasul. " Poate că bătrânul, medită Felix când fu în pat, nu e chiar așa de rău cum îmi închipui. Avariția lui e mai mult o manie, dar o
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
capul Aurichii, îngenuncheată lângă el. - Pai, ce să te-ntreb, taică, zise bătrânul, punîndu-și penas niște ochelari legați cu sfoară, ce să te-ntreb, că sunt bătrân și nu mai am ținere de minte! Popa Țuică deschise un agheasmatar și, scuipând sonor în degete, răsfoi filele, ajungând la Rânduiala mărturisirii, apoi începu să facă cruci înspre icoana Mântuitorului și să cânte nazal: - "Binecuvîntat este Dumnezeul nostru... Miluiește-nepre noi, Doamne, miluiește-ne pre noi" și alte de acestea, pe care Aurica nu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
părinți mai bruneți și-au botezat plozii Raj, nume exotic, frumos, și bieții părinți au crezut că și copiii lor vor fi așa. Exemplu semnificativ că nu totdeauna ajungi ce-și doresc părinții este domnul senator (auzi - senator!) Raj care scuipă și-și prezintă partea dorsală pe ecranul televizorului altor foști colegi de partid și tuturor telespectatorilor, deci și alegătorilor săi. Și coloana aceea aplecată, de slugă. Cum a ajuns așa ceva senator, nu vă Întrebați? Noi știm răspunsul: banii au contat
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
că nu vă puteți substitui Lui. De ce ne distrageți atenția cu fel de fel de biruri sau distracții horror de la adevăratele voastre intenții de distrugere? Noi tăcem și voi „ne-ați pus În cârcă cât ați vrut; și ne-ați scuipat și ne-ați bătut și mai rău ca un câine noi am fost”, dar, vedeți dumneavoastră, nu eu, ci chiar poetul le pune pe toate la trecut: LA TRECUT! Înțelegeți?! Priviți puțin În jurul dumneavoastră; lăsați trufia și indiferența la o
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
Gelule-n jos, că sucită, că învârtită... Ce-i drept, a fost și frumos, era gras și frumos, și cu păru creț, numa inele. Când era mic, ea-i făcea baie, și-l trăgea cu ulei la încheieturi, și-l scuipa să nu se deoache, și-l pupa pe buci, și-l lua la prăvălie. Sub tejghea, acolo era locul lui. Sta de-a bușilea și se uita la cântar. Și-atunci, după stabilizare, un sac de bani i-a dat
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
s-a stricat toate și nici măcar iarna nu mai e iarnă. — Mai stai oleacă, îl roagă pe vatman. Se ține strâns cu mâna de bară și pune primul picior cu teamă jos. Dacă nebunu ăsta de vatman pornește acu ? Vatmanul scuipă-ntr-o parte, a pus mâna pe manetă, atâta doar că n-o trage. — Ce n-oi sta acasă ? o întreabă. Poate a auzit, poate n-a auzit, dar nu-i răspunde ; tocmai își pune și al doilea picior jos
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
mai târziu decât gesturi, fraze convenționale ! De când oare își pregătea în minte fraza patetică, cât o amânase, sperând că nu va trebui să i-o mai spună în nopțile când răsufla horcăit, opintindu-se să se ridice între perne ca să scuipe în ligheanul de faianță albă, niciodată așezat îndeajuns de la îndemână ? Sau întinzând mâna obosită după cordon, iritat că tocmai în clipa când se simte mai rău nu-i stă nimeni în preajmă, că Sophie acum a plecat cu Margot într-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
și fostele iubite, la ambele categorii intervenind și vanitatea, și invidia, și gelozia ? O singură soluție ai în situațiile neplăcute, ținând seama și de firea ta, pașnică prin excelență : să îi dezarmezi prin zâmbet. Puțini mai au tăria să te scuipe când le întorci și celălalt obraz, pentru că intră în obișnuință ca la un atac să răspunzi tot cu un atac. Dar dacă tu nu ripostezi și te porți ca și când nu s-a întâmplat nimic, ba chiar cu un plus de
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
vomit, și ăsta a fost un semn mai rău ca toate ; am început să vomit cum am intrat în cameră și am închis ușa în spatele meu. M-am aplecat deasupra lavoarului și am tot icnit mult timp, la sfârșit am scuipat și un firișor de sânge. Am preferat să curețe Maria, chiar dacă știu că mă urăște și mă spionează tot timpul ce fac. Dar știu că și Ștefan s-a convins de ura ei, așa că, orice i-ar spune rău de
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
schimb. Maică-sa l-a condus o bucată de drum, despărțindu-se la marginea satului, în dreptul cimitirului. Apoi, singur, printre țarină și pădure, a luat-o către șoseaua națională. Din capătul unui lan a ales două pălării de floarea-soarelui și, scuipînd cojile în vînt, a așteptat la locul numit cotul șoselei, o parcare largă, lîngă rîpa din care țăranii luau lut pentru case, pînă ce un camion a oprit și l-a luat spre gara din Roman. Nu, n-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ochii. Apoi se aude o bubuitură pe la mijloc și motoarele încep să alerge nebune, semn că merg în gol. Peste rolele din capăt trec ultimii metri de bandă scofîlcită ca o imensă coajă de fasole. Muncitorul aruncă de pămînt cîrligul, scuipînd o înjurătură. Stă un timp cu mîinile în șolduri, apoi se apleacă și-și ia cîrligul. Îi ascute vîrful la polizorul instalat lîngă perete și fuge spre prima zonă, să agațe iar banda. Gata, opriți! strigă Mihai. Atinge cu piciorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]