6,679 matches
-
scândură?! Acuș vine vecinul să-i dau masa, și eu ce să fac?! Și uite ce murdar ești! Ce-o să zică mama când te vede?!" Hm! mi-am spus. Scapă ușor, pe mine taică-meu m-ar fi pocnit deja, urlând de-ar fi auzit tot satul: "Haimana ce ești! Spală-te și treci la treabă! Nu mănânci până nu-ți termini treaba! Să te înveți minte! Te-ai înhăitat cu toți derbedeii, pușlama ce ești! Ce, avem noi timp de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
de mâncare, mai întâi... Știi ce ?! Mai întâi o să-ți scuture ție stăpâna cojoaca și după aceea o să poți dormi !!!.... Aoleu ! mi-am zis, se aud până și gândurile ! Sigur că se aud gândurile, mai ales când te apuci să urli așa, la lună, ca apucatu', în miezu' nopții ! Bine ți-a mai spus stăpâna, tu trebuia să te faci miel, nu câine la stână ! Acu' ori dormi, ori rămâi în locul meu și latri, că de altceva nu ești în stare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
N-ai făcut nimic niciodată decât vorbe și vorbe ! Adică, latri ! N-ai mușcat pe nimeni, n-ai sărit la bătaie, cu noi nu te joci... Cred că lupii fug de tine, așa, numai de groaza să nu te audă urlând sau când te-apuci tu să sapi de nu te mai oprește nimeni, le dai cu praf în ochi ! De ce-i mai fi fiind și tu câine la stână, asta nu știu... Nu era rău Ursei ăsta, dar zicea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
loc înainte, dar soldatul acela, un zdrahon, nici nu băga de seamă. Cred că și muștele dacă l-ar fi izbit tot s-ar fi mișcat oleacă, da' așa... Mi-era milă și rușine pentru maică-mea. Am început să urlu din toate băierile inimii: da' dacă o omoară?! Abia atunci zdrahonul s-a uitat în jos, m-a văzut, a pus mâna pe ea, a întors-o uite-așa, ca pe o frunză înapoi, și m-a arătat cu degetul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
unchiu-mio și cu vecinul Cleopa la drum?! Hei, atâta minte aveam și eu: mama nu m-ar fi lăsat, ăștia doi nu m-ar fi luat și din toate ieșea un scandal cu harababură și urlete până la Dumnezeu (ăla de urlam aș fi fost eu, fiindcă m-am plictisit chiar toată ziulica s-o încasez ba peste cap, ba la fund) și mai ales acuma, de când mi-au schimbat și dascălul, sigur că știam ce mă așteaptă (auzi colo: Gamaliel, cică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Un fulger înconjură deodată zarea și începu să cadă ploaia. Repede și deasă. Așa de deasă, de parcă ne scufundaserăm deja. Peste tot, numai apă. Și în nările mele. Abia respiram. Marea fierbea. Îi auzisem pe alții spunând că marea "mugește", "urlă", dar nu era nimic din toate astea. Cu fiecare fulger, se făcea tot mai mare tăcerea mării tunet după tunet se rostogoleau și acopereau tot ce se putea auzi. Cade cerul ! am mai apucat să strig. De văzut nu știu cum era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
prietenul vostru de joacă, atunci când a leșinat de căldură: toți au fugit care-ncotro. Numai tu ai venit într-un suflet la mine. N-aveai decât vreo patru-cinci ani, nici nu mai puteai vorbi : doar arătai spre umbrarul de pe mal, urlai, strigai, te agățaseși de genunchiul meu și mă trăgeai, mă zgâriai, mă împingeai de eram să cad cât îs de lung ca să merg mai repede. Tot tu îi puseseși o frunză mare pe cap, să-i fie răcoare. Dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
la mine nu ține. Deloc ! Parcă s-ar fi rupt băierile inimii și am izbucnit în plâns. Plângeam și pentru tata, și pentru mama mea cea frumoasă și care murise de jale, plângeam și pentru mine cât sunt de singur urlam și de ciudă că bătrânul mi-a făcut asta... Mai ales de ciudă ! Îmi era ciudă pe bătrân ! Niciodată n-am să mai vorbesc cu el ! Nici n-am să mai stau cu el ! N-are decât să stea singur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
o panică tulbure, dîndu-ne senzația că ne afundăm într-o noapte primordială, unde totul e înfricoșător și sublim. Șacalii stau probabil acum cu ochii arși de fulgere privind cerul și nimeni în junglă nu mai îndrăznește să cânte sau să urle. Tunetele se prăbușesc poruncitoare, parcă să surpe noaptea, s-o transforme în ruine, s-o amestece cu ruinele Mexicului. Plutește în aer ceva tragic și primejdios, ca strigătele aztecilor din acea noche triste când spaniolii au fugit din Tenochtitlanul răsculat
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
de Yucatan Dimineața, privind pe fereastră, descopăr că nu există în împrejurimi, până în zare, nici o clădire. Numai o junglă scundă, de înălțimea aracilor de viță de vie de la noi. Cineva povestește că în timpul nopții a auzit de câteva ori șacalii urlând și s-a trezit. Aproape regret că am dormit buștean. Niciodată n-am auzit cum se exprimă un șacal adevărat. Afară e o dimineață fără nici o umbră. Stau lângă tufele de bambus și simt cum, în lumina care năvălește la fel de
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
la fel de brusc într-un soi de război de gherilă. De la Palenque încoace, ploile au devenit mai rare. În schimb, am dat peste orașe golite de viață și de prezent unde umbre din alt timp tresar noaptea când șacalii încep să urle. Ziua, o căldură atroce alungă și aceste umbre. Mă uit în jur. Pietre goale, înnegrite de soare, ruine secetoase, șoseaua goală și autocarul care așteaptă să ne ducă mai departe. Singurătate stearpă care ar trebui să fie dezolantă și care
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
actuale prin cutremure. Nu prea demult, în martie, a avut loc un cutremur devastator în România. Numai o întîmplare a făcut să nu fiu și eu în blocul unde a murit sub dărâmături cel mai bun prieten, poetul Baconsky. Iarăși urlă șacalii. Urletul unuia a fost chiar sub fereastră. În clipele de liniște, se aud foșnetele portocalilor. Când am venit să mă culc, pe aleea asfaltată de lângă piscină am vrut să iau câteva portocale scuturate de vânt. Păcat că n-am
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
însă, valurile de zăpadă devin tot mai dese iar mașina înoată prin ele gemînd din greu. La un moment dat, între capetele unui pod din beton, valul de zăpadă e mai mare ca celelalte. Roțile din față se îneacă, motorul urlă înfundat apoi tace. Ne-am împotmolit murmură șoferul, ridicîndu-se. Coboară din mașină, scoate de la portbagaj lopata și începe să arunce zăpada, să elibereze roțile. Lazăr își lasă scurta de fîș pe bancă și-i sare în ajutor. Mergi în cursă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
și de măturat, de ochii vecinelor; copiii i-au crescut bunicii, ceea ce nu s-a mai întîmplat și-n familia noastră, unde, ce-i drept, deprinderile din adolescență au rămas, că n-aud decît de covoare scuturate, chiar dacă ăștia mici urlă de foame, sau bat în ușă, că vor plimbați. Dacă la mă-ta ai trăit în mizerie... Slavă Domnului! Dacă mama ar fi stat să dea zilnic cu pămătuful, o arăta satul cu degetul, că i-ar fi rămas holdele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
învăluie zăpada, izbind-o în ferestre și sub streașină. Cred... îngînă șoferul cred că se face undeva un contact, sau s-a rupt firul... Vine un sunet foarte slab. Toți au încremenit. Chiar și focul din vatră. Doar viscolul, afară, urlă ca un stăpîn dezlănțuit. Clipe în șir oamenii privesc aiurea, pierduți. Apoi, încet-încet, își reiau locurile. Un copil scîncește un "papa", mai mult ca să spună ceva, dar cuvîntul este reluat de celălalt, amplificat și transformat într-un plîns nervos, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
de lîngă parc și-l sună pe Ion: Spune-mi, te rog, cum îl cheamă pe colegul tău de facultate, care lucrează în centrala telefonică; vreau să-mi înlesnească o comandă urgentă cu restaurantul Sălcii... O altă salvare, cu sirena urlînd, trece în sens invers, cu ambele diferențiale băgate în plin, înotînd din răsputeri prin valurile de zăpadă așternute pe cealaltă jumătate a șoselei, făcîndu-l pe Mihai să-l mai întrebe o dată pe Ion cum îl cheamă pe coleg. Vă rog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
dom' profesor, altfel, riscați să vă prăbușiți... Se lasă încet pe saltea, întinzîndu-se cu fața în jos, cu fruntea îndesată în palmele puse una peste alta, ca atunci cînd dormi cu fața în iarbă, vara. De afară, viscolul se aude urlînd tot mai tare, izbindu-se în fereastra din mijloc, în timp ce înăuntru, în sala restaurantului, s-a stins orice șoaptă, rămînînd vii doar privirile bolnave de foame și de teamă ale pasagerilor. Lîngă sobă, Dorin șade cu fruntea pe genunchi, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
era rodul unei mari nebunii -, că de scăpat tot am scăpat, dînd-o la orfelinat. Era și greu, dar... nu, eu n-am avut niciodată sentimente profunde, de mamă, poate pentru că nici n-am vrut să mă gîndesc la ea. Ce urlă vîntul ăsta în ferestre! Oare mai viscolește? Mîine vom fi acoperiți de zăpadă. Și dacă mor, Theo va mai cunoaște adevărul? Doina se face foarte frumoasă... Maria s-a înfuriat o dată și mi-a spus că lui nu-i mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
revista. Ții chiar atît de mult să-ți epatezi fostul prieten, să-i arăți ce condiție materială grozavă ai? De unde-ai mai scos-o și pe asta? rîde Maria. Eu sper că nu ți-am spus așa ceva. Nu; tu ai urlat ca înjunghiată cînd ți-am spus niște vorbe frumoase. Da șoptește Maria pe un ton amar -, vorbe frumoase, Mihai; cînd vă răscolesc hormonii, știți al dracului să compuneți vorbe alese... Din astea mi-a mai spus și altul, unul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Arată exact la fel și totuși pare a fi alt om. Parcă ființa lui e locuită de o altă personalitate. — Ce prostii spui! Stai jos, Antonia, pentru numele lui Dumnezeu, și calmează-te, sper că n-ai să începi să urli, am spus. — Dar e complet schimbat, spuse Antonia ridicând glasul. S-a întors împotriva mea. Antonia mă țintuia cu o privire fixă, ca și cum ar fi vrut să-mi transmită starea ei de nebunie. — Cum adică „s-a întors împotriva ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
cu fața la pământ: „Călătorii români de la gară spre oraș călcau fără milă pe noi cu bagaje În mână”30. „Plimbarea peste corpurile noastre”, cum a denumit această experiență un alt evreu, se petrecea, cum am spus, În timp ce ofițeri germani și români urlau că cine va Înălța capul va fi Împușcat - „Și peste capetele noastre au curs paturi de arme, curele șșiț picioare”31. Unul dintre evrei, care a Încercat până În ultima clipă să scape de a fi băgat În convoi, „Întrucât am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
-i ude cămașa În noroi: „În vagonul meu au murit 76 oameni. Scenele erau cutremurătoare. Foarte mulți au băut propria lor urină ceea ce a adus nebunia. Nebunii mergeau tot timpul călcând peste cei ce-și mai trăgeau sufletul iar noi urlam «apă», dar cine ne auzea. Am rugat pe un jandarm ca să-mi moaie cămașa În noroi și apoi să mi-o dea să sug noroiul. Mi-a dat prima oară și i-am dat 500 lei, dar când i-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
pe scări către mulțimea haotică, făcându-mi loc cu coatele ca să mă pot zbânțui În voie. Aici se cântă genul meu favorit de muzică, foarte tare, cu melodii bune și chitare „supărate“ din belșug. Grupuri de băieți braț la braț urlau versurile celor mai vesele cântece; când se punea ceva mai Întunecat și mai zgomotos, schimbau placa și se aruncau unii spre ceilalți, zbierând ca nebunii. Din fericire, mă Încălțasem cu bocancii, așa că oricine dădea peste mine primea un șut În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
În timp ce se Îndepărtează șchiopătând, cu urma bombeului tău pe picior. După vreo oră, James puse „Touch Me, I’m Sick“, o melodie teribil de solicitantă, căci Îmbină un ritm vibrant cu pauze În care toată lumea rămâne stană de piatră ca să urle refrenul - acesta, În naivitatea sa lăudabilă, constă doar din titlu. Toată chestia asta m-a epuizat, coafura Îmi căzuse În bună parte de la locul ei, așa că am pornit-o În căutarea lui Tom. El se Întorsese la bar și m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Întâi pentru chipul lui atrăgător și aerul de completă degajare. Nimic nu părea să-l frământe pe Derek, nici acum, nici În trecut. La dracu’, femeile aproape că-și smulgeau costumele de gimnastică de pe ele și le aruncau spre el, urlând: „Ia-mă pe mine, ia-mă pe mine“; se menținea Într-o formă excelentă fără să trebuiască să lucreze ore Întregi la sală, În fiecare zi, așa cum erau siliți cei mai puțin dotați de la natură; iar atitudinea sa prietenoasă Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]