22,856 matches
-
neomo gen 1. Decantarea unui amestec format din apă și pilitură de fier Puneți într-un pahar apă cu fier.Amestecați cu o baghetă.Lăsați în repaus amestecul, câteva minute.Ce observați?Ce fel de amestec se obține? Cum puteți separa componentele amestecului? Substanțe Ustensile: 2. Filtrarea unui amestec format din apă și floare de sulf Puneți într-un pahar apă și presurați puțină pulbere de pucioasa.Amestecați cu o baghetă.Lăsați în repaus amestecul, câteva minute.Ce observați?Ce fel
APA-SURSA VIEŢII by HRISCU GINA LILI [Corola-publishinghouse/Science/267_a_501]
-
unui amestec format din apă și floare de sulf Puneți într-un pahar apă și presurați puțină pulbere de pucioasa.Amestecați cu o baghetă.Lăsați în repaus amestecul, câteva minute.Ce observați?Ce fel de amestec se obține? Cum puteți separa componentele amestecului?Nu uitați să confecționați un filtru din materialele puse la dispoziție. Substanțe Ustensile: 3. Cristalizarea unui amestec format din apă și sare Într-o capsulă puneți apă și sare de bucătărie. Ce observați?Incălziți capsula la flacăra unei
APA-SURSA VIEŢII by HRISCU GINA LILI [Corola-publishinghouse/Science/267_a_501]
-
fi cerate. Crește foarte lent, având nevoie de foarte multă lumină, o apă limpede și o temperatura în jur de 25° C. Planta se inmultește prin rizom. În același timp, pe rizom pot exista 6-8 pui. Aceștia nu se vor separa decât în momentul în care au rădăcini proprii. Lungimea maximă este de 10 cm. Aponogeton crispus Este originară din Asia de Sud-Est, fiind o plantă submersă cu rizom, care este sferic și ajunge până la 3 cm în diametru. Frunzele au dimensiuni variabile
APA-SURSA VIEŢII by HRISCU GINA LILI [Corola-publishinghouse/Science/267_a_501]
-
cap. 11) a efectuat un experiment bazându-se pe modelul lui Rappaport, citat În subcapitolul 3. Acest model este potrivit pentru aplicarea sa În arheologie pentru că pune religia În relație cu organizarea socială, cu relațiile tribale și cu economia și separă actele religioase În clase funcționale capabile să opereze În contexte diferite. Așadar, studierea contextului arheologic poate indica funcția vestigiilor religioase Într-un sistem de ansamblu. Flannery a arătat că se pot distinge obiectele și structurile care au funcționat În contextul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
punct de vedere, este mai potrivit să vorbim despre „religie” pornind de la momentul În care actul religios Începe să se distingă se celelalte aspecte ale vieții. În unele locuri, În paleoliticul târziu, cunoașterea religioasă devine tot mai ezoterică și se separă de experiența cotidiană. Nu este Întâmplător momentul În care starea de conștiință alterată, esențială pentru „șaman”, dobândește un rol important, iar omul cucerește - printre alte medii intacte ale planetei - „viscerele pământului”, peșterile adânci. În consecință, schimbându-și modul de viață
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
În mod succesiv, În animalele sacre, la fel, Horusxe "Horus", zeul regalității, se manifestă mereu În suveranii care Își urmează unul altuia. Astfel, pe tronul Egiptului se află mereu același zeu, În Întrupări succesive, iar natura divină a suveranului Îl separă pe acesta de restul umanității și Îl plasează totodată ca mijlocitor legitim Între această lume, al cărei stăpân este, și lumea zeilor. Din acest motiv, el este unicul preot autentic, care deleagă altora practicarea cultului, dar rămâne adevăratul responsabil; mai
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de necropole independente de cea regală; aceasta poate avea un aspect propriu și abandonează adesea structura acelei mastaba - atât de adaptate unei organizări urbane amplasate În jurul piramidelor -, pentru a săpa mormintele subterane ale funcționarilor mai ales În pereții stâncoși care separă valea de planul deșertic mai Înalt. Prin Îndepărtarea de ierarhia centralizată, templele locale dobândesc o sarcină specială, devenind punct de sprijin al autorității civile care, după cum am mai spus, preia În mod oficial controlul asupra funcției sacerdotale. Ca semn al
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
articulată, este templul din Medamûd3, care apare ca o Înlănțuire de spații tot mai mici pe măsură ce ne apropiem de altar. O structură complexă de magazii plasate În serie și Încăperile pentru preoți completează ansamblul cuprins În interiorul unui zid Împrejmuitor care separă spațiul templului de restul lumii. Temelia indică faptul că există un grup de persoane care trăiesc În intimitatea zeului - preoții care Își au aici propriile case. Pentru restul oamenilor sunt prevăzute nivele diferite de apropiere, În funcție de caracterul mai mult sau
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
teologică. Decorarea mormântului presupune texte prezentate grafic, ca și cum acestea ar fi fost scrise pe un imens papirus, Într-un soi de autosuficiență a ritualului. Un cult adevărat, cu ofrandele corespunzătoare, a fost organizat de regi Într-o serie de temple separate de mormânt și dedicate lui Amonxe "Amon": suveranul fondator apare aici ca oaspete, Împreună cu tatăl său pământesc (regele anterior) și cu Raxe "Ra", care este, de asemenea, ab antiquo tatăl divin al regelui. Deținem ritualurile 2 acestor temple cărora, de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
documentația are caracter „oficial”, informațiile despre morții care nu aparțin familiei regale se limitează la câteva descântece pentru Îmblânzirea mâniei defuncților rămași fără ofrande și evitarea Întoarcerii lor. Moartea ,de fapt, era trecerea Într-o lume care trebuia să rămână separată de cea pământeană, pentru a nu se crea condiții de contaminare, dăunătoare celor vii. Defuncții, care Își păstrau identitatea după moarte, Își păstrau și sentimentele pe care le experimentaseră În viață, continuând astfel să iubească și să urască. Din unele
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
limitele cronologice și metodologice ale studiului de față. Arcul cronologic luat În considerare se Întinde aproximativ de la apariția scrisului până În perioada elenistă, cu unele excepții justificate. În afara discursului nostru rămâne, Înainte de toate, religia Israelului, deși, tipologic și istoric, nu trebuie separată la origine de cultele altor state naționale care s-au format la Începutul Epocii Fierului. O tratare separată a tradiției religioase ebraice este cerută de conservarea cărții sale sfinte, Vechiul Testament, și de rolul dobândit de iudaism În raport cu creștinismul și Întreaga
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și de Poseidonxe "Poseidon", a unei diujaxe "diuja" și a unei posidaejaxe "posidaeja", evidente dubluri feminine ale personajelor masculine corespondente, cu care Însă nu au nici o legătură; și acest lucru În timp ce Heraxe "Hera" este deja prezentă. Mai mult, distanța ce separă lumea miceniană de civilizația greacă ulterioară este de ajuns, singură, să justifice unele absențe și diferențe, și să facă suspecte identificările prea facile. Este, oricum, probabil ca lumea miceniană să fi Început să elaboreze un panteon construit conform unei scheme
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Îmblânzi. Așadar, odată scurs definitiv timpul În care oamenii se aflau În legătură cu zeii, chiar dacă le invocă ocrotirea, cultul adus În epoca polisului pare aproape să aibă scopul de a Îndepărta acțiunea și de a ratifica periodic distanța ireductibilă care Îi separă pe zei de oameni. Nu Întâmplător, orice formă de contaminare putea să expună cetatea intervenției divine, zădărnicind orice acțiune cultuală și făcând absolut necesare ritualurile de purificare, care puteau fi chiar prevăzute de calendar, ca plinteriile, sărbătoarea ateniană a spălărilor
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de ștafetă, În vreme ce pentru carneele spartane este documentată o cursă de urmărire. Și organizarea targheliilor prevedea, la rândul ei, competiții. Și totuși, agonistica Își cunoaște celebrarea cea mai Însemnată În cultele panelenice, fără ca prin aceasta ea să constituie o categorie separată de celelalte manifestări religioase, pentru care mai degrabă reprezintă o componentă esențială. Patru erau principalele sărbători În care Grecia Își compara cele mai bune forțe ale ei: phyticele, la Delfi, În cinstea lui Apolloxe "Apollo", nemeenele, la Nemeea, legate de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Revizuirea mitului, filozofii și declinul cetății" În timp ce atenienii de pe treptele amfiteatrului lui Dionysosxe "Dionysos" asistau periodic la concursurile de tragedii, În Atenaxe "Atena" lua formă sistematică speculația filozofică asupra discursului mitic. În această fază a istoriei sale, măsura distanței ce separa Atena de restul Greciei este dată În mod eficient de figura lui Socrate, al cărui cuvânt se răspândea liber În cetate, În timp ce, dimpotrivă, la Sparta erau Încă privilegiate tradițiile, nu se modificau legile și erau ascultate poveștile despre eroi (Platon
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
era negată. Dar pentru Socrate Încă nu era inutil efortul de a crede În miturile care vorbeau despre un destin dincolo de lume, chiar dacă acest „dincolo” nu era, poate, așa cum fusese reprezentat În acele povestiri (Platon, Phaidon, 114 D-115D). Ulterior, Platon separa universurile mythos-ului și logos-ului, Încredințându-l pe cel dintâi poeziei și atribuindu-i celui de-al doilea sarcina de a obține „adevărul”. În acest fel, negându-i mitului funcția pedagogică pe care pe care i-o Încredințase tradiția greacă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Identitatea nu mai depindea de genos, ci de polis, iar pentru atenieni aceasta devenea chiar teritorială și se transforma până acolo Încât să se Întemeieze pe o „naștere din pământ”. În acest fel era introdusă o discriminare ulterioară care Îi separa de ceilalți greci pe cetățenii fiecărei cetăți, care aveau calitatea de cetățean prin drept de naștere și erau egali Între ei. Acest mod de a gândi și de a reprezenta universul uman se proiectează ca Într-o oglindă În lumea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
tradițional și exasperau ritualismul catarctic, nu atât ca să realizeze o armonie a echilibrelor Între lumea divină și lumea umană, cât să acționeze asupra omului Însuși și să Îl transforme suficient de mult Încât să treacă peste distanța ireductibilă care Îi separa pe oameni de zei. c) Orfici, pitagoreici și... Tendința de a urma calea mistică pentru a depăși condiția umană, În opoziție mai mult sau mai puțin declarată cu regimul polisului, Își găsește expresia cea mai concretă În orfici, la care
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
În legătură cu o istorie sigură a originilor religiilor italice din mileniile II și I Î.Hr. sunt, În parte, incerte și, În parte, prea puțin relevante. Problemele de fond rămân următoarele: (a) diferitele momente În care fiecare popor proto-italic s-a separat de un „popor originar” Înțeles În manieră mai mult sau mai puțin unitară (de exemplu, În neolitic sau În perioada culturilor „câmpurilor cu urne”); (b) diferitele căi de emigrație (prin Alpi sau prin regiunea adriatică); (c) consistența probabilă a religiei
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
religie și morală s-a realizat numai pe puncte individuale și a rămas mai degrabă particular și secundar, mai mult o construcție a filozofilor decât o concepție religioasă stabilă și răspândită. Însuși Cicero, care susține cu convingere imposibilitatea de a separa religia, morala și ordinea socială, afirmă autonomia virtuții (Cicero, De natura deorum, 3, 36, 86 sq.): nimeni nu a primit niciodată virtutea de la divinitate, nici nu i-a mulțumit cineva fiindcă este un om bun din punct de vedere moral
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
a dimensiunii sale religioase specifice, din cauza prezenței unor elemente doctrinare destul de variate, câteodată contradictorii, care au dus la distingerea unei tendințe „optimiste”, inspirată dintr-o viziune monisto-panteistă, și a unei tendințe dualiste, care, pe de altă parte, nu pot fi separate net deoarece uneori ele converg În una și aceeași lucrare. În unele tratate, lumea este prezentată Într-o lumină cu totul pozitivă: „ființă nemuritoare” (CH, VIII, 1), plèroma (totalitate/plinătate) a vieții (CH, XII, 13), este de calitate divină (CH
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
cerințelor tradiției liturgice ulterioare lui Zoroastruxe "Zoroastru". În cadrul celor șaptezeci și două de capitole În care este Împărțită secțiunea, cele cinci G³th³ se Întind, după cum am menționat mai sus, pe șaptesprezece capitole, grupate diferit (prima numără șapte capitole, a doua, separată de prima prin cele șapte capitole ale Yasna Haptanh³iti, numără patru capitole; a treia, patru; a patra și a cincea, câte un capitol fiecare) Într-o ordine care a fost uneori considerată Întâmplătoare și nemotivată de conținut, dar care, de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
poate conta doar pe mijloace sărăcăcioase de subzistență și numai pe câțiva oameni care Îl urmează, și În același timp, știe bine că mai marii poporului său și ai țării sale, adepți ai Minciunii, au destulă putere ca să-l alunge, separându-l de familie și de trib (cf. mai sus, subcapitolul 2.3); discipolii profetului - și el Însuși - sunt drigu, adică „nevoiași, săraci” (Barr, 1953; Lommel, 1968; Sundermann, 1975, pp. 189 sqq. și nota 152; Narten, 1986, pp. 240 sqq.), ca
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de altfel, și spațiul. Timpul este limitat de creație; Înainte și după această perioadă limitată - adică, Înainte și după amestec - există Timpul nelimitatxe "Timpul nelimitat" (Zurw³n ș akan³ragxe "Zurwa>n ș akana>rag"), În care cele două principii opuse sunt separate În Întregime unul de altul. Orice lucru din existența materială (g¶tșg) are un corespondent spiritual (m¶n½g), care Îi este origine sau rădăcină, la fel cum sămânța stă la originea oricărei vieți animale sau vegetale. Doctrina, deja gathică, a
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
din trei țări asiatice În care sunt prezenți Într-un număr nu foarte consistent (În proporții variate, iar fenomenul are loc din cauze diferite): În India, Pakistan (unde comunitatea locală provine, din punct de vedere istoric, din fragmentarea celei indiene, separate de „Partition” În 1947) și În Iran, respectiv la Bombay, Karachi și Teheran. Este vorba despre un progres foarte important, inclusiv În ceea ce privește viața religioasă a unei comunități care a trăit o perioadă Îndelungată dintr-o economie În principal agrară ( În
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]