25,230 matches
-
Cum se întîmplase asta era un mister. Dar dacă Făuritorii de Arme de pe Pămînt aveau un sistem de transmisie cu vibrații, prin care obiectele de metal puteau fi trimise prin pereți și la distanțe mari, atunci absorbirea bărcii sale de salvare în cala unei mașini de proporții mai mari era fără doar și poate de domeniul posibilului. Se simți sfîșiat de o înțelegere din ce în ce mai clară a situației lui. Recăzu pe speteaza scaunului, slăbit și epuizat de intensitatea conflictului său emoțional. După
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
manevrat de ființe supraumane. Hedrock își aminti de țelurile sale. Își menținu gîndurile la un nivel rece și practic, în timp ce evalua proporțiile celei mai mari dintre uși. I se păru că ar fi destul de mare. Se întoarse la barca de salvare. Avu un moment de îndoială dacă ființele acelea misterioase o să-i îngăduie s-o miște din loc. Totul depindea de ce vroiau ei de la el. Îndoielile luară sfîrșît cînd micul lui aparat lunecă ușor înainte, trecu prin ușă avînd suficient spațiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
cu cele de pe Terra. HEDROCK ÎȘI SCOASE COSTUMUL DE COSMONAUT. POSIBILITATEA REZISTENȚEI NU EXISTA. FIINȚELE CARE ÎN CÎTEVA MINUTE, AȘA ÎNTR-O DOARĂ, ERAU CAPABILE SĂ RECREEZE ÎN JURUL LUI AMBIANȚA TERESTRĂ, ÎL AVEAU ÎN PUTEREA LOR. PĂȘI DIN BARCA DE SALVARE ÎN TĂCEREA DE AFARĂ. ÎN FAȚĂ ÎI STĂTEAU NIȘTE STRĂZI GOALE CARE SE ÎNTINDEAU DE O PARTE ȘI DE ALTA, UN ORAȘ PĂRĂSIT. NU SE SIMȚEA NICI O BRIZĂ, NICI O MIȘCARE. COPACII DIN APROPIERE STĂTEAU ÎN LINIȘTEA ACEEA DE MOARTE, CU
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
PE PĂMÎNT. CU MULTĂ GRIJĂ SE RIDICĂ ÎN PICIOARE ȘI-ȘI FĂCU UN EXAMEN GENERAL. MAI AVEA ÎNCĂ PE EL COSTUMUL ACELA DE PROTECȚIE PE CARE I-L DĂDUSE GREER ȘI ÎN CARE SE ÎMBRĂCASE ÎNAINTE DE A PĂRĂSI BARCA DE SALVARE PENTRU A RĂTĂCI PRIN "ORAȘUL" TERESTRU CREAT PENTRU EL DE FIINȚELE-PĂIAJEN. ÎȘI ROTI ÎNCET PRIVIREA PRIN ÎNCĂPERE, CĂUTÎND MICI DISCREPANȚE CARE I-AR FI PUTUT ARĂTA CĂ E VORBA DE O NOUĂ ILUZIE. Nu putea fi foarte sigur. Și totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
APOI, PRIMA LUI IMPRESIE A FOST ACEEA CĂ E AȘEZAT PE UN SCAUN \ DAR NU CEL DIN APARTAMENTUL LUI. IMAGINEA DEVENI ATÎT DE CLARĂ ÎNCÎT DUPĂ CÎTEVA SECUNDE ȘTIU CĂ SCAUNUL SE AFLĂ ÎN SALA DE COMANDĂ A NAVEI DE SALVARE, CARE LA RÎNDUL EI ERA ÎN INTERIORUL UNEIA DINTRE IMENSELE NAVE COSMICE CONTROLATE DE STRĂINI. HEDROCK OFTĂ ȘI DESCHISE OCHII. ȘEDEA ACOLO ÎN DORINȚA DE A SE PĂTRUNDE \ LA FIGURAT \ DE MEDIUL ÎNCONJURĂTOR ATÎT DE FAMILIAR. VA SĂ ZICĂ REZISTENȚA LUI CEDASE. ERA
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
ȘI DE ACUM ÎNCOLO AVEA INTENȚIA SĂ SE ÎMPOTRIVEASCĂ. ÎN TIMP CE AȘTEPTA, SE UITĂ ALENE LA TELEECRANELE STRĂLUCITOARE. TREI DINTRE PLĂCILE VIDEO ARĂTAU UN SPAȚIU ÎNSTELAT, DAR ÎN CEA RETROVIZOARE ERA IMAGINEA UNEI NAVE. CIUDAT, I SE PĂRU. BARCA LUI DE SALVARE NU MAI PUTEA FI ÎN INTERIORUL MAȘINII STRĂINE, SE GÎNDI ÎNCRUNTÎNDU-SE UȘOR LA ACEASTA ȘI APOI OBSERVĂ ALTCEVA. NU ERA DECÎT O SINGURĂ NAVĂ. DAR ATUNCI UNDE ERAU CELELALTE SUTE DE NAVE? Își ținu în frîu o emoție crescîndă, dîndu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
ERAU CELELALTE SUTE DE NAVE? Își ținu în frîu o emoție crescîndă, dîndu-și seama de ce se întîmplă. Procesul de relaxare acționa cum trebuie. Sau cel puțin acționase într-o oarecare măsură. Ființele-păianjen izbutiseră să-l readucă pe barca lui de salvare, dar dominația asupra lui era întreruptă parțial; așadar mai multe din iluziile lor îi dispăruseră din minte. Prima iluzie era aceea că e vorba nu doar de o singură navă. Acum, eliberîndu-se de sub stăpînirea lor putea vedea că e una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
iluziile lor îi dispăruseră din minte. Prima iluzie era aceea că e vorba nu doar de o singură navă. Acum, eliberîndu-se de sub stăpînirea lor putea vedea că e una singură. Cea de a doua iluzie fusese că barca lui de salvare se află în interiorul mașinii lor. Acum, eliberat de sub stăpînirea lor putea vedea că nu e. Se pregătea să continue de aceeași manieră organizată, cînd mintea lui se năpusti asupra eventualei posibilități ca stăpînirea lor asupra lui să fie în momentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
ACTIVITĂȚILE LUI PE PĂMÎNT. ÎNCHEIE CU VORBELE: \ ÎN ORICE MOMENT LE POT ÎNTRERUPE DOMINAȚIA MINTALĂ, AȘA CĂ SINGURA LOR AMENINȚARE ÎMPOTRIVA MEA O POATE CONSTITUI FORȚA FIZICĂ. ― Dar cum îți explici capacitatea lor de a te trage înapoi pe barca de salvare, în pofida rezistenței pe care le-ai opus-o? \ POT DOAR SUGERA CĂ SISTEMUL NERVOS SE DEPRINDE GREU CU STABILIREA UNOR TIPARE. MĂ ÎNAPOIASEM DEJA PE BARCA DE SALVARE, ÎNAINTE CA METODA MEA DE ÎMPOTRIVIRE SĂ FI INTRAT ÎN FUNCȚIUNE. CÎND
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
îți explici capacitatea lor de a te trage înapoi pe barca de salvare, în pofida rezistenței pe care le-ai opus-o? \ POT DOAR SUGERA CĂ SISTEMUL NERVOS SE DEPRINDE GREU CU STABILIREA UNOR TIPARE. MĂ ÎNAPOIASEM DEJA PE BARCA DE SALVARE, ÎNAINTE CA METODA MEA DE ÎMPOTRIVIRE SĂ FI INTRAT ÎN FUNCȚIUNE. CÎND AM FĂCUT-O, AU RECUNOSCUT CE SE ÎNTÎMPLĂ ȘI M-AU AMENINȚAT CU DISTRUGEREA DACĂ NU COLABOREZ CU EI. \ ȘI CREZI CĂ VOR AJUNGE UNDEVA ÎN CERCETAREA LOR
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
-ȘI ASUMĂ RISCURILE, DE EXEMPLU, PENTRU CÎȘTIG. ACEASTĂ INCAPACITATE DE A ÎNȚELEGE VARIAȚIILE NATURII OMENEȘTI ESTE O LIPSĂ FUNDAMENTALĂ ȘI-I DESCALIFICĂ DE LA O COMPREHENSIUNE REALĂ. Kershaw rămase dus pe gînduri. În cele din urmă spuse: ― Și ce șanse de salvare ai? Hedrock răspunse țeapăn: ― Foarte bune. Știu că aparențele sînt sumbre, dar păianjenii au spus clar că vor părăsi acest spațiu. De ce s-o facă dacă nu au motive să creadă că în curînd nave mai mari de pe Terra vor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
e când descoperi virtuțile salivei, domnișoara n avea nici o vină. Și iată că, deodată, gazele datorate nutriției mele purificatoare, dar unilaterale au început să-mi apese vezica; simțeam că mor, că înnebunesc de rușine, ar fi existat două soluții de salvare, una constând din evacuarea urgentă a lichidului din vezică, cealaltă, sonoră, legată de împrăștierea la fel de urgentă a gazelor, ambele de neconceput în fața unei fete de la Catedra de Filologie Clasică. Curând, am simțit că nu mai pot, m-am trântit cu fața la
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
început lupta corp la corp. Înverșunata bătălie, care a durat două zile, s-a soldat cu uciderea a 363 de maimuțe și rănirea gravă a 6 oameni. 11. Zăceam nemișcat. Se și adunaseră martorii, unii susțineau că ar trebui chemată Salvarea. „N-are nimic“, căuta să se apere cel care mă îmbrâncise. „E beat sau nebun. Abia l-am atins. Și-a pierdut echilibrul. Nu vă uitați la el ? E ditamai vlăjganul...“ De fapt, aș fi putut foarte ușor să mă
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
cu o răcoroasă alungare dinspre lacătul care a Închis eleșteul, să nu se mai simtă răsuflarea bolnavă a celui miruit prin nituri și șuruburi, cel cu tîmpla zdrobită și cu pieptul dăruit cormoranilor, Într-o ultimă hrană, Într-o ultimă salvare. Iar cum astăzi nu se poate, iar mîine se arată a fi un alt carnaval, Îmi stăpînesc cu greu sîngele gros scurs din abatoarele trupului să- mi joace neastîmpărul de cal tînăr, și asta, În timp ce pe zidul stîng
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
mine doar o lampă cu ulei, am pătruns Încă o dată În Cimitirul Cărților Uitate. CÎnd am făcut-o, mi-o imaginam pe fiica lui Isaac străbătînd aceleași coridoare Întunecate și nesfîrșite cu aceeași hotărîre ce mă călăuzea și pe mine: salvarea cărții. La Început am crezut că Îmi aminteam ruta pe care o urmasem la prima vizită În acel loc, de mînă cu tata, Însă curînd am Înțeles că Întorsăturile labirintului arcuiau culoarele În volute cu neputință de amintit. De trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
ce mi-ar trebui să știu e cui aparține o căsuță poștală de la sediul central de pe strada Layetana. Numărul 2321. Și, dacă se poate, cine ridică poșta de-acolo. Crezi dumneata că ai putea să-mi arunci un colac de salvare? Fermín Își notă numărul deasupra gleznei, sub șosetă, cu pixul. — E arhicunoscut: mie nu-mi rezistă nici un organism oficial. Dă-mi cîteva zile și-am să-ți ofer o informare completă. Ne-am Înțeles să nu-i spui tatei nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
casa, au venit vecinii, când au venit vecinii, și de ce, cine i-a chemat, copila se uită desfigurată de spaimă la mama ei, stă undeva într-un colț, ceilalți copii plâng înghesuiți în brațele unei femei mătăhăloase, cineva să cheme salvarea, răcnește tatăl meu, de mult a mers cineva după ea, zice un glas de om, altul a pornit în galop spre oraș, mama deschide ochii, zâmbește spre mine, mi se înmoaie picioarele, nu mai am aer, lumina dispare din jurul meu
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
spune că acolo în piață ăia de au fost împușcați, o mână de proști, au strigat cu mare entuziasm "liberateeeee, libertateeee". Aseară a fost o răpăială în tot orașul, continua vecinul ca un somnambul, după o vreme au pornit și salvările să adune morții, spectacolul își atinsese scopul, oamenii nu se mai îngrămădeau în piața din centrul orașului, răzmerița trebuia răspândită ca molima prin cartierele muncitorești, aceștia nu știu multe, se urcă în vârful casei și o dărâmă de zici că
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
am scăpat de ăsta, era pedeapsa cerului peste noi", dar copilul a dormit șapte zile în șir, după care a început să mănânce și să se miște normal, a fost chemat un medic pediatru, acesta l-a luat cu o salvare la spital dar l-a adus repede înapoi, a mormăit ceva nedeslușit strecurându-se afară pe poarta orfelinatului, copilul s-a făcut bine, a crescut binișor, a început să vorbească dintr-odată, deși la început cuvintele nu erau prea limpezi
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
o piață, în care se oprise, după ce o luase la nimereală, scrutând prin ninsoarea deasă a nopții, cu maleta-diplomat subsuoară, mereu adunată cu mâinile-amândouă, îi venea să plângă de necaz, precum copiilor care-și pierduseră mănușile, de usturimea degetelor înghețate. Salvarea providențială se apropia prin ninsoare, sub forma unui taximetrist clandestin, care opri mașina chiar în dreptul necazului și disperării lui: Domnule, doriți un loc la un hotel, asta e sigur. Deci, stimate domnule, vă rog să veniți cu mine! Dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
acasă, am omorât unu’ cu care nu aveam nimic, nu, chiar nimic. Ălălalt, cu care era, o fugit când o văzut că ăsta o căzut. Și mi-am continuat drumul. Și, după juma’ de oră, am auzit că o venit salvarea și l-o luat. Vină? Cine l-o adus acolo? Nu la bar, după mine. De ce n-o plecat acasă? Nu dracu’ l-o-ntors înapoi? Păi, eu mă certam cu ăsta, după care-am plecat. Erau colegi de servici, toți, șoferi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
dea examenul de stat. În ultimul an. A apărut o prietenă. Studentă la Metalurgie. Cunoscută întâmplător. Și eu, pe fata asta pe care am ajuns s-o omor până la urmă, deci eu pe fata asta o vedeam ca pe o salvare, eu urmăream să-mi refac viața împreună cu ea și mă gândeam la ea ca cea mai potrivită persoană. Nu, nu cred c-am iubit-o mai mult ca pe soție. Dar iubirea dintre mine și soția mea a evoluat. Deci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
călătorea împreună cu soțul ei. După masa de prânz atmosfera era lâncedă, majoritatea pasagerilor retrăgându-se prin cabinele lor pentru un pui de somn, până la ceaiul de la ora trei. Razele soarelui pătrundeau ca niște flăcări albe prin hublouri, iar bărcile de salvare se legănau în voia valurilor. Nici țipenie de călător pe punte. Personalul de serviciu își făcea datoria neobosit. Barul, animat serile, era acum pustiu. Doar barmanul, în uniforma lui albă, ștergea paharele. Pe la ora două a intrat un student, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Poliția, da’ încet se mai mișcă și ăștia... Nici popa n-a venit, am trimis-o pe Mioara să-l aducă. Când e după luat, n-ai grijă, vine repede... Dacă ar mai fi respirat cumva, tot murea până venea Salvarea. Ia dați-vă mai într-o parte, v-ați holbat destul! Poate vrea să vadă și domn’ profesor... Îmi face-un brânci, ajung mai în față și văd ieșind de sub cârpă un picior deformat de varice, c-un călcâi crăpat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
de mult se străduiește rechinul să ia o îmbucătură din cărnița de mulatră, phui! Ce chin pe capul lui, câte geamuri de protecție trebuie să spargă biata jivină! Cum trebuie s-asiste și la un număr rapid pe colacul de salvare, între cei doi care înfruntă moartea! Dar cine i-a pus și pe ăștia să-i educe pe rechini? Fie, am îmbătrânit, asta e, dar tare mi-aș mai dori să le dau c-un scaun în cap caraghioșilor care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]