22,856 matches
-
Kharshedji Rustomji Cama, Dosabhai Framji Karaka și Jivanji Jamshedji Modi - au fost masoni (cf. Cama, 1970, pp. 357-406). Masoneria s-a răspândit Între parsi Începând din secolul al XIX-lea, iar În 1844 a fost fondată, În sfârșit, o lojă separată la Bombay, „Rising Star of Western India”. Masonii, mult mai numeroși și mai influenți, au avut o funcție esențială În evoluția culturală și socială a comunității parsi, dacă se ia În considerare faptul că mulți dintre ei au fost promotorii
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
același fenomen se găsește peste tot în Biblie. Mai dificil de aflat este cine a auzit acest discurs. Egiptenii au murit cu toții și n-au mai putut să povestească nimic (Ex 14,28). Pe de altă parte, un nor îi separa pe egipteni de israeliți, sufla un vânt puternic de la Est (14,21) și era noapte (14,19-20). Dimineața, israeliții au descoperit trupurile egiptenilor pe malul mării (14,30b). Dar ce au putut să vadă și să audă în timpul nopții? Povestitorul
Cuvântul lui Dumnezeu în povestirile oamenilor by Jean Louis Ska () [Corola-publishinghouse/Science/100975_a_102267]
-
cel al legendelor. Personajele legendelor nu sunt neapărat legendare sau „inventate” pentru simplul fapt că apar în legende. Dar, mult din ceea ce se povestește în legende este cu adevărat „legendar” și e dificil, ba chiar în multe cazuri imposibil, să separăm elementele legendare de cele strict „istorice”. 2. A informa sau a forma? După cum am văzut, diferența dintre documentația istoricilor și textele biblice ce vorbesc despre patriarhi rămâne considerabilă. Această observație ne sugerează o anumită grijă în afirmațiile despre „istoricitatea” textelor
Cuvântul lui Dumnezeu în povestirile oamenilor by Jean Louis Ska () [Corola-publishinghouse/Science/100975_a_102267]
-
sau fuga sclavilor scăpați din Egipt. În acest raport, oficialul spune că unii sclavi au reușit să scape de supraveghere ascunzându-se noaptea între trestiile din mlaștinile din regiune. Trebuie să amintim că, înainte de construirea Canalului de Suez, istmul care separa Marea Mediterană de Marea Roșie era în parte o regiune lagunară și mlăștinoasă. Alte texte antice egiptene documentează fuga sclavilor care părăseau Egiptul pentru a se întoarce să trăiască liberi în deșert. În această direcție se îndreptau și oficialii egipteni atunci când situația
Cuvântul lui Dumnezeu în povestirile oamenilor by Jean Louis Ska () [Corola-publishinghouse/Science/100975_a_102267]
-
cronologică. 4. Miracolul mării „Miracolul mării” descrie un eveniment ce se poate reconstrui plauzibil fără prea multe dificultăți. Grupul de sclavi fugari a fost urmărit de un departament de care militare egiptene (Ex 14,5-10). Au sosit în regiunea care separă Egiptul de deșert (14,2.9), însă egiptenii nu au reușit să-i ajungă înainte de apus. După apus și în timpul nopții, un vânt puternic de la Est a descoperit o parte a malului unui lac din regiune (14,9 și o
Cuvântul lui Dumnezeu în povestirile oamenilor by Jean Louis Ska () [Corola-publishinghouse/Science/100975_a_102267]
-
cetatea sfântă, o pedeapsă divină. Această pedeapsă fusese prezisă de profetul Isaia (2Rg 19,7 - Is 37,7). Pentru a demonstra legătura cauză/efect dintre invazia asiriană și moartea violentă a regelui Senaherib, Biblia „sare” cei 20 de ani care separă cele două evenimente. Putem nota, în fine, că soarta lui Senaherib este asemănătoare cu cea a unui alt rege nelegiuit, Ahab, a cărui moarte violentă fusese prezisă de profetul Ilie (1Rg 22,38; cf. 21,21). Și de această dată
Cuvântul lui Dumnezeu în povestirile oamenilor by Jean Louis Ska () [Corola-publishinghouse/Science/100975_a_102267]
-
Études Françaises” și la actele congreselor internaționale de lingvistică și filologie romanica. În lucrările sale, G. pledează, dintr-o perspectivă interdisciplinara, pentru apropierea dintre cercetările de limbă, literatura și muzica, sub semnul culturii. Pentru el studiul limbii nu poate fi separat de literatură, de artă în general. De aici au rezultat contribuții fundamentale în domeniul stilisticii: după o serie de studii și articole, publică trei opere de sinteză, consacrate stilisticii franceze, italiene și romane (Précis de stylistique française, 1967, Introduzione alla
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287134_a_288463]
-
separabilitate între perechile de alternative pe care o prezintă condiția libertariană și dimensiunea de conexiune între acestea, pe care o prezintă condiția paretiană. În cuvintele lui Saari: „o direcție alternativă este aceea de a recunoaște că axioma lui Sen ( *L ) separă deciziile pentru anumite perechi, în vreme ce (P) insistă pe conectare. Rezoluția paradoxului decurge din corectarea acestei incompatibilități”. [Saari, 1997, p. 92]. În al doilea rând, „dacă societatea îmi acordă dreptul de a-mi alege tricoul, de ce alții continuă să compare una
Paradoxuri libertariene în Teoria Alegerii Sociale Preferinţe individuale și preferinţe sociale by Mihai UNGUREANU () [Corola-publishinghouse/Science/211_a_268]
-
mai este nevoie de reviste literare, ca să nu mai vorbim de critica literară." Conservatorismul lui Maiorescu avea poate în vedere revistele literare ale lui V. Belinski, care erau mult mai mult decît reviste literare. Junimiștii voiau ca literatura să fie separată de politică; să rămînă artă pentru artă, de preferat fără nici un conținut social. Accentuînd asupra diferenței dintre civilizație și cultură, România rămînea, după părerea lui Rădulescu-Motru, o caricatură gigantică a Occidentului, o situație în care Politicianismul a perpetuat din interese
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
lui demonstrează vigoarea luptei sale. A fost un luptător și un animator, nu rămînea pasiv la nimic. Dr. Samuel Johnson spunea cîndva: "Intențiile trebuie să se bizuie pe acțiuni". Pentru Iorga, chiar și în domeniul istoriei, ideile nu puteau fi separate de acțiune, ceea ce însemna luptă. Acțiunea și ideile alcătuiau o unitate, deci acțiunile nu trebuiau privite în lumina ideilor sale, idealurile sale călăuzindu-i acțiunile. Ar fi nedrept să individualizăm vreun element ca fiind punctul de cotitură al unei vieți
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
un articol pe care l-a publicat Iorga în 1899 în "L'Indépendance Roumaine" a constituit un adevărat pas hotărîtor 3. Odată cu acest articol, Iorga își părăsea turnul de fildeș. Articolul acesta l-a dus dincolo de linia de demarcație care separa un istoric respectat, intangibil și demn de respect chiar și din partea celor care îl urau4, de un politician combativ care, odată înfrînt, în partea aceasta a lumii (mult mai adesea decît în alte părți), era la cheremul învingătorului. Iorga a
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
și amintiri. Chestiunea Rhinului (Vălenii de Munte, 1912), scrisă în ajunul Războiului cel Mare, analiza problemele din regiunile străbătute de acest fluviu. Pentru Iorga (ca și pentru Napoleon), Rinul este linia geopolitică care domină Europa, coloana vertebrală a continentului ce separă două culturi, două concepții asupra omenirii și a națiunii. În Acțiunea militară a României în Bulgaria cu ostașii noștri (Vălenii de Munte, 1914), Iorga face apologia acțiunii militare române, explicînd în ce a constat marșul "fără vărsare de sînge" al
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
ziua onomastică a Țarului Nicolae, Iorga scria: "Stăpînul a jumătate din două continente, un om nobil și bun, un suflet devotat și un conducător înțelept, însuflețit de idei nobile... Ni s-a alăturat în 1914, spărgînd o gheață care ne separa de mult timp [relațiile româno-ruse] și conchidea: "Trăiască Împăratul Nicolae, un prieten puternic al României, astăzi și mîine!"66 Era oare acest articol un tribut plătit unui aliat? O concesie făcută lui Brătianu? 67 Sună prea bine ca să fie adevărat
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
influentă amantă regală a anilor '30 și cea mai detestată persoană din România. Deși este dificil să ne închipuim o diferență mai astronomică dintre mediile de proveniență a două ființe umane, între ea și Carol domnea, în ciuda distanței care îi separa, armonia și o profundă afecțiune reciprocă. S-ar putea ca acesta să fie motivul faptului straniu că, după ce s-au cunoscut, în 1925, au rămas împreună și la bine și la rău, și numai moartea lui Carol, în 1952, i-
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
și l-a însoțit pe tatăl său, ofițer în armata română, în marșul spre Transilvania, dar a fost trimis acasă de comandantul său din cauza vîrstei sale fragede. După război, orientarea politică a tatălui său (și a lui Cuza) s-a separat de cea a lui Iorga. Corneliu a mers pe urmele tatălui său. În 1919 s-a înscris la Universitatea din Iași. În lunile acelea, Iașul era centrul tulburărilor de stînga. În plus, la doi pași, în Basarabia, amenințarea bolșevică constituia
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
cu dispreț la ea cu termenul de "Codrenii" (Corneliu Zelea Codreanu, frații acestuia, Decebal și Horia și în cele din urmă tatăl lor, precum și fiica, Irredenta Codreanu). În politica României se manifesta o orientare generală spre dreapta. Vaida s-a separat de Partidul Național Țărănesc și a fondat Frontul românesc, care avea un program autoritar 140. Fuziunea dintre Liga Națională de Apărare Creștină a lui Cuza și Agrarienii lui Goga din 1935 a avut consecințe și mai mari. Noul partid era
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
zugrăvească un tablou de ansamblu, punînd în lumină acțiuni și evenimente importante. Și, mai presus de orice, să-i prezinte viața ca un tot. Iorga trebuie privit întotdeauna în contextul epocii în care a trăit, de care nu poate fi separat. Noi avem însă un avantaj: o perspectivă asupra "istoriei accelerate" (cum i-ar fi spus Tonybee), ceva ce Iorga nu putea avea. Am început să scriu acest studiu înainte de 1989, care constituie se pare o nouă eră în Europa central-răsăriteană
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
sau Belgrad. Așa cum cele două mari gări ale orașului confirmau involuntar clivajul geografic al Europei - una privind optimist și profitabil spre Vest, cealaltă trădând cu neglijență vocația estică a Vienei -, străzile capitalei austriece reprezentau o mărturie a abisului tăcerii care separa prezentul senin al Europei de trecutul ei tulbure. Clădirile impunătoare de pe Ringstrasse aminteau de chemarea imperială a Vienei de altădată (deși bulevardul era parcă prea grandios pentru o simplă arteră de circulație Într-o capitală europeană de talie mijlocie), iar
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
a creat condițiile pentru o Europă nouă. Dar Întreg continentul a trăit zeci de ani după 1945 În umbra războaielor și a dictatorilor din trecutul recent. Este una dintre experiențele care Îi unesc pe europenii din generația postbelică și Îi separă de americani, cărora secolul XX le-a dat lecții diferite și mult mai optimiste. și este un punct de plecare necesar pentru oricine vrea să Înțeleagă istoria Europei dinainte de 1989 și să aprecieze cât de mult s-a schimbat după
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
autoritățile occidentale i-au tratat pe refugiații evrei ca pe toți ceilalți, Îngrămădindu-i În taberele din Germania alături de foștii lor torționari. Dar În august 1945 președintele Truman a anunțat că persoanele strămutate de origine evreiască vor beneficia de așezări separate În zona americană a Germaniei: după cum conchidea o anchetă pe această temă comandată de președinte, taberele și centrele mixte de până atunci reprezentau o „abordare absolut nerealistă a problemei. Refuzul de a-i recunoaște pe evrei ca atare are ca
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
-lea și de pericolul reprezentat de aceasta pentru stabilitatea europeană). Dar le convenea și celorlalți Aliați - cum Austria avea o poziție crucială În Europa Centrală, al cărei viitor politic era deocamdată incert, părea mai prudent ca soarta ei să fie separată de cea a Germaniei. Însă Austria nu era o țară ocupată ca oricare alta, unde era de ajuns ca fasciștii și colaboraționiștii locali să fie pedepsiți pentru ca viața să-și reia cursul normal. Din 7 milioane de locuitori, 700.000
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
din ultimul deceniu al perioadei interbelice fuseseră efectul direct al crizei economice și a costurilor ei sociale era general acceptată În anii ’40. Atât fascismul, cât și comunismul Își trăgeau seva din disperarea socială și din prăpastia imensă care Îi separa pe bogați de săraci. Pentru ca democrațiile să-și revină, trebuia ridicată problema „condiției poporului”. Cum spunea Thomas Carlyle cu o sută de ani mai devreme, „dacă nu facem ceva, acel ceva se va face singur Într-o bună zi și
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
mondial a fost Îngenuncherea Germaniei; orice alt considerent era minor câtă vreme lupta continua. În timpul războiului, principala grijă a Aliaților a fost să se susțină unii pe alții. Americanii și britanicii erau permanent Îngrijorați că Stalin ar putea Încheia pace separată cu Hitler, mai ales din clipa În care Uniunea Sovietică a recuperat teritoriul pierdut după iunie 1941. Stalin, pe de altă parte, vedea În deschiderea cu Întârziere a celui de-al doilea front (vestic) o stratagemă a Aliaților, pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
1945, În Europa Centrală și de Est, Armata Roșie eliberase și reocupase Ungaria, Polonia și cea mai mare parte din Cehoslovacia. Trupele sovietice trecuseră prin Prusia și ajunseseră În Saxonia. În vest, unde americanii și britanicii duceau practic două războaie separate În nord-vestul și, respectiv, sud-vestul Germaniei, Eisenhower ar fi putut intra În Berlin Înaintea rușilor, dar nu a fost Încurajat În acest sens de la Washington. Lui Churchill Îi surâdea un asalt vestic al Berlinului, dar Roosevelt lua În calcul atât
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Germaniei. Prin urmare, În Germania și În Cehoslovacia (unde armata americană a avansat inițial până la 27 de kilometri de Praga și a eliberat regiunea Pilsen din vestul Boemiei numai pentru a o ceda În scurt timp Armatei Roșii), linia ce separa viitoarea Europă „Vestică” de cea „Estică” a picat mai la vest decât sugera rezultatul luptelor. Dar numai cu puțin: oricât ar fi avansat generalul Patton sau generalul Montgomery, rezultatul final nu ar fi fost foarte diferit. Între timp, la 2
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]