22,856 matches
-
prima frontieră reală a Războiului Rece. Desigur, Războiul Rece „oficial” nu era Încă o realitate. Dar, În anumite privințe, Începuse cu mult Înainte de mai 1945. Cu un inamic comun de talia Germaniei, era ușor să uiți disputele și antagonismele ce separau Uniunea Sovietică de aliații săi militari. Dar ele nu dispăruseră. Patru ani de cooperare nesigură Într-o luptă pe viață și pe moarte cu dușmanul comun nu puteau șterge treizeci de ani de suspiciune reciprocă. Adevărul e că, În Europa
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
fie interzisă, să se plătească reparații de război (inclusiv prin munca forțată a lucrătorilor germani În Franța), iar produsele agricole, cheresteaua, cărbunele și utilajele să fie rechiziționate. Zonele miniere Ruhr, Saar și o parte din bazinul Rinului urmau să fie separate de statul german, iar Franța să dispună de resursele și producția lor. Dacă acest program era pus În practică, el ar fi anihilat Germania pentru mult timp - scop care era pe jumătate mărturisit (și constituia o excelentă platformă politică În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
contrabalansa greutatea internațională a Londrei și Washingtonului - deși francezii s-au convins de acest lucru abia În aprilie 1947, la Întâlnirea de la Moscova a miniștrilor aliați de Externe, când Molotov a refuzat să susțină propunerea lui Georges Bidault de a separa bazinul Rinului și a impune control străin asupra zonei industriale Ruhr. și totuși, francezii continuau să plăsmuiască alternative pentru o himerică independență În politica externă. Au existat negocieri eșuate cu Polonia și Cehoslovacia, În Încercarea de a obține cărbune și
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
lor declarat era să formuleze un aranjament definitiv pentru Germania postbelică și să pregătească tratatele de pace Între Puterile Aliate și Germania și Austria. În cursul acestor Întâlniri - mai ales la Moscova, În martie-aprilie 1947 - a devenit evidentă prăpastia ce separa atitudinea Occidentului de cea sovietică. Prudența politică ghida strategia anglo-americană. Dacă germanii din zona vestică rămâneau demoralizați și sărăciți, fără a li se oferi șansa unei ameliorări, mai devreme sau mai târziu ei aveau să recadă În plasa nazismului - sau
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de britanici. Într-o cuvântare din Parlament, la 22 ianuarie 1948, Bevin promisese că Marea Britanie va coopera cu vecinii continentali pentru o strategie de apărare comună, o Uniune Europeană Occidentală, având În vedere că securitatea britanică nu mai putea fi separată de cea continentală - o ruptură grăitoare de gândirea britanică din trecut. Această Uniune Europeană Occidentală a fost inaugurată oficial prin Pactul de la Bruxelles, dar, așa cum Îi explica Bevin lui Marshall Într-un mesaj din 11 martie, un astfel de aranjament
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
blocada Berlinului și planurile NATO, politicieni francezi ca Georges Bidault și Robert Schuman au Înțeles că Franța trebuie să-și reconsidere atitudinea față de Germania. Exista acum o entitate politică vest-germană ce includea bazinul Ruhr și Renania; numai regiunea Saar fusese separată temporar de teritoriul german, Însă cărbunele din această zonă nu era cocsificabil. Cum puteau fi controlate și În același timp mobilizate În avantajul francezilor resursele noii Republici Federale? La 30 octombrie 1949, Dean Acheson i-a cerut lui Schuman ca
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
despre Rezistență - Peloton d’exécution (1945), Le Jugement dernier (1945), La Bataille du Rail (1946) În Franța; Roma, città aperta (Roma, oraș deschis, 1945), Paisan (Paisa, 1946), Un giorno della vita (1946) În Italia; În toate, un abis moral Îi separă pe eroicii partizani de lașii colaboraționiști și brutalii nemți. Le-au urmat o serie de filme amplasate (la propriu și la figurat) pe dărâmăturile Berlinului: Germania anno zero (Germania În anul zero, 1947) de Roberto Rossellini, A Foreign Affair (Scandalul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de Externe la Geneva În vara anului 1959, el și-a repetat solicitările Întâi În 1960, apoi În iunie 1961. Prezența militară occidentală În Berlin trebuia să ia sfârșit. Altfel, URSS avea să se retragă unilateral din Berlin, Încheind pace separată cu RDG și lăsând Vestul să negocieze soarta zonelor proprii de ocupație cu un stat est-german independent. Din noiembrie 1958 până În vara lui 1961, criza Berlinului a fiert la foc mic, nervii diplomatici s-au tocat mărunt, iar exodul est-germanilor
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
acest ritm, RDG amenința să rămână pustie. În replică, Hrușciov a decis să taie nodul gordian al Berlinului. După ce miniștrii de externe reuniți la Paris pe 6 august au respins Încă o notă prin care URSS amenința să Încheie pace separată cu RDG dacă nu se ajungea la un acord, Moscova i-a autorizat pe est-germani să tragă efectiv o linie, separând pentru totdeauna cele două părți ale orașului. La 19 august 1961, autoritățile est-germane au mobilizat soldați și muncitori pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
externe reuniți la Paris pe 6 august au respins Încă o notă prin care URSS amenința să Încheie pace separată cu RDG dacă nu se ajungea la un acord, Moscova i-a autorizat pe est-germani să tragă efectiv o linie, separând pentru totdeauna cele două părți ale orașului. La 19 august 1961, autoritățile est-germane au mobilizat soldați și muncitori pentru construcția unui zid despărțitor În mijlocul orașului. În trei zile a fost Înălțat un zid grosolan, suficient pentru a Împiedica circulația Între
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
habsburgică”, „germană”, „socialistă”, „creștină” -, și implicațiile postideologice (chiar postpolitice) ale guvernării-În-coaliție și administrației-prin-Proporz au ajuns să definească viața publică austriacă. La prima vedere, soluția austriacă și cea italiană la instabilitatea politică erau diferite; la urma urmei, o prăpastie politică Îi separa În Italia pe comuniști de catolici - a căror juxtapunere nu e tocmai „postideologică”14. Dar cele două cazuri erau În realitate similare. Togliatti și partidul său se distingeau prin importanța acordată, de-a lungul deceniilor postbelice, stabilității politice, păstrării și
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și jucau fotbal În organizații catolice, erau asigurați de companii de asigurare catolice și, când le venea rândul, tot astfel erau Îngropați: separat. Linii de demarcație asemănătoare ghidau viața de zi cu zi a flamanzilor din nordul Belgiei și Îi separau de francofonii din Valonia, deși ambele comunități erau majoritar catolice. Aici Însă, pilarizarea Însemna comunități nu doar lingvistice, ci și politice: existau sindicate catolice și socialiste, ziare catolice și socialiste, posturi de radio catolice și socialiste - fiecare Împărțite la rândul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
sau unguri aveau prieteni sau rude plecate În America, iar mulți alții s-ar fi dus și ei dacă ar fi putut. Fără Îndoială, guvernul Statelor Unite și diferite agenții private - mai ales Fundația Ford - se străduiau să reducă prăpastia ce separa Europa de America: anii ’50 și Începutul anilor ’60 au constituit marea epocă a investițiilor culturale străine, de la centrele culturale de tipul America Houses la bursele Fulbright. În unele locuri - cu deosebire Republica Federală Germană - consecințele au fost serioase: Între
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
crescut de peste cinci ori În numai două decenii: În 1970, posesorii unei diplome de bacalaureat reprezentau 20% din segmentul lor de vârstă. Aceste transformări În educație au avut implicații explozive. Până atunci, linia de demarcație culturală din cele mai multe țări europene separa o majoritate covârșitoare, care făcuse atâta școală cât să scrie, să citească, să facă socoteli și să precizeze datele istorice importante, de acea minoritate privilegiată care frecventase cursuri până la 17-18 ani, primise valoroasa diplomă liceală și intrase În serviciu sau
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
unde aceste partide se aflau la putere. Nici chiar occidentalii care votau cu comuniștii nu se arătau prea interesați de subiect. În același timp exista un larg interes academic și intelectual pentru acele părți ale moștenirii marxiste care puteau fi separate de Uniunea Sovietică și sustrase falimentului moral. Încă de la moartea fondatorului existaseră secte marxiste și marxizante, grupări disidente: cu mult Înainte de 1914 existau deja partide minuscule ce revendicau Adevărata Moștenire. Unele, precum Partidul Socialist din Marea Britanie (PSMB), ființau Încă și
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
acestora În direcția dictată de teoria troțkistă. Pentru cei din exterior, partidele troțkiste - și efervescența Internațională a IV-a (a Muncitorilor) la care erau afiliate - erau greu de distins de comuniști: Îi unea aceeași fidelitate față de Lenin și nu-i separa decât istoria sângeroasă a luptei pentru putere dintre Stalin și Troțki. Exista o diferență crucială la nivelul dogmei - troțkiștii continuau să susțină „revoluția permanentă” și Îi acuzau pe comuniștii oficiali că au Întrerupt revoluția muncitorilor, limitând-o la o singură
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
aplice. Argumentul suprem al stângii istorice În Europa era că reprezintă - iar În cazul comunismului, că Încarnează - proletariatul: clasa muncitoare din mediul industrial. Identificarea socialismului cu muncitorimea de la oraș era mai mult decât o afinitate electivă: era trăsătura distinctivă care separa ideologia stângii de reformiștii sociali bine intenționați din partidul catolic sau liberal. Votul clasei muncitoare, mai ales cel masculin, era Însăși temelia puterii și influenței Partidului Laburist Britanic, partidelor muncitorești din Belgia și Olanda, partidelor comuniste din Franța și Italia
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
era din nou indisociabilă - pentru mulți ani de acum Înainte - de victimizarea minorității evreiești. Ușurința relativă cu care conducătorii Poloniei au putut să-i izoleze și să-i distrugă pe protestatarii din universitate se datorează faptului că reușiseră să-i separe pe intelectuali, cu problemele lor, de restul națiunii - strategie În care antisemitismul s-a dovedit foarte util. Poate și studenții erau parțial responsabili: mai cu seamă la Universitatea din Varșovia, rolurile proeminente În proteste și demonstrații au fost asumate de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
preferința lui Andropov și șelest, dar și - fapt grăitor - a est-germanului Walter Ulbricht, bulgarului Todor Jivkov și polonezului Gomu³ka. Dar Brejnev a preferat să-l mai lase pe Dubček În funcție câteva luni, să continue federalizarea țării (pentru a-i separa pe slovaci, a căror doleanță principală era satisfăcută, de cehi, care erau mai radicali) și să vadă ce se Întâmplă - menținând trupele Pactului pe teritoriul cehoslovac, pentru orice eventualitate. Au avut loc câteva demonstrații studențești În apărarea reformelor, iar În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
nemții erau cei mai zeloși: când patru teroriști (doi germani și doi arabi) au deturnat un avion al companiei Air France În iunie 1976 spre Entebbe (Uganda), germanii au fost cei care au ținut să-i identifice și să-i separe pe evrei de ceilalți pasageri. Dacă această acțiune - care amintea fără greș trierea evreilor de către germani În alt loc și altă eră - nu a compromis definitiv banda Baader-Meinhof În ochii simpatizanților, e fiindcă argumentele (dacă nu și metodele) lor erau
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
submina nu doar vechile certitudini, ci Însăși posibilitatea oricărei certitudini. Toate comportamentele, opiniile și cunoștințele trebuiau privite cu suspiciune, tocmai pentru că erau produse În societate și, ca atare, serveau drept instrumente politice. Simpla idee că judecățile sau evaluările pot fi separate de persoana care le emite ajunsese să fie tratată În anumite locuri drept expresia unei poziții sociale partizane (implicit conservatoare). Orice tip de judecată sau convingere putea fi redusă, În principiu, după această metodă. Intelectualii cei mai critici puteau fi
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ei trebuiau să se asigure că germanii aplicaseră cele mai stricte criterii de admitere la punctele lor de frontieră cu alte țări. Deschizând frontierele interne Între unele state membre ale Comunității Europene, Acordul Schengen Întărea ferm granițele externe care Îi separau pe semnatari de cei din afară. Pentru europenii civilizați nu mai existau granițe - doar pentru „barbarii” ținuți cu vigilență afară 28. XVIItc "XVII" Noul realismtc "Noul realism" Societatea nu există. Există indivizi, bărbați sau femei, și există familii. Margaret Thatcher
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
țări unde statul se află Într-un război permanent cu societatea. În condițiile date, pacea și dezarmarea Însemnau o Europă Occidentală liberă și independentă și o Europă de Est sub control sovietic. Era o greșeală ca problema „păcii” să fie separată de revendicarea de drepturi și libertăți. Sau, așa cum spunea Adam Michnik, „pericolul unui război poate fi redus numai prin respectarea deplină a drepturilor omului”. În Germania de Est Însă, mișcarea pentru pace a avut o rezonanță profundă. Aceasta se datora
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
imperiului. Singurul mister era când și unde aveau să se prăbușească. Colaboratorii au Înțeles cu siguranță ce se petrecea: din iulie 1988 până În iulie 1989, Károly Grósz și Miklós Németh, principalii reformiști din Partidul Muncitoresc Maghiar, au făcut patru vizite separate la Moscova pentru a se Întâlni cu Mihail Gorbaciov. Colegul lor, Rezsõ Nyers, a vorbit și el cu liderul Uniunii Sovietice la București, pe 7 iulie 1989, la o zi după moartea lui Kádár, când era deja clar că totul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
decât confrații săi la jocul politic democratic. După alegerile din iunie, el formase un guvern al Consiliului Național Slovac, dar stilul lui rebarbativ a divizat coaliția, iar locul i-a fost luat de politicianul catolic Ján Čarnogurský. Mečiar s-a separat de Opinia Publică Împotriva Violenței, formând Mișcarea pentru o Slovacie Democrată. Din toamna anului 1991 până În vara anului 1992, reprezentanții administrațiilor cehe și slovace au negociat Îndelung, căutând un punct de plecare pentru o Constituție descentralizată, federală, cum preferau cei mai mulți
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]