549 matches
-
din primii susținători ai semipelagianismului. Astfel, în cea de-a treisprezecea Convorbire (7, 3), el susține că „Dumnezeu, o dată ce zărește în noi izvorul, oricare ar fi acesta, al voinței de bine, coboară lumina Sa asupra acestei voințe de bine, o îmbărbătează, o incită la mântuire, făcând să rodească ceea ce El însuși a sădit și a văzut răsărind grație eforturilor noastre”, și face și alte afirmații similare care, fără îndoială, nu se împacă deloc cu doctrina augustiniană. Aceasta și pentru că, hrănit cu
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
cu cele din Amintiri. Împăratul vorbește ca un țăran oarecare: "Ei, dragul tatei, așa-i că s-a împlinit vorba ceea: Apără-mă de găini, că de câini nu mă tem?" Și calul vorbește ca la Humulești, încercând să-și îmbărbăteze stăpânul: Stăpâne, de-acum înainte, ori cu capul pe peatră, ori cu peatra pe cap, tot atâta-i; fii bărbat odată și nu-ți face voie rea". Sfânta Duminecă vorbește ca o femeie cu experiență din Humulești: Ia, acum mai
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
responsabilității materne, ci anunță o nouă etapă în evoluția firească a relației maritale: Soții vor avea dar purtare de grijă și pentru celălalt, se vor ajuta între dânșii, își vor da silința să-și corecteze unul altuia ființa, se vor îmbărbăta în fața ispitirilor, își vor împreuna la nevoie puterile și își vor împărtăși durerile. În înțelesul acesta, sunt soț și soție, un trup și un suflet 145. Din această perspectivă, înțelegem că Mara se dovedește a fi primul roman românesc despre
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
că tîlharii l-au omorît. Dacă își întărește mărturia, eu n-am nici o legătură. Unul nu-i ca și cum ar fi mai mulți. Dar dacă vorbește de un călător singuratec, n-am scăpare, sînt arătat cu degetul”. La care Iocasta îl îmbărbătează: „Omul n-a glăsuit decît ceai auzit. Nu poate tăgădui acum; l-a auzit toată cetatea, nu numai eu”. Mărturia, dar, este departe de a-l incrimina pe Oedip care, totuși, nici vorbă să încerce a-și proba nevinovăția - la
Naraţiunea Introducere lingvistică by Michael Toolan () [Corola-publishinghouse/Science/91885_a_92305]
-
grele pentru a fi omorâți. Ajunși la locul execuției, au fost așezați În fața sultanului Ahmed al III-lea și li s-a reamintit că Își pot cruța viața dacă se dezic de Iisus Hristos. După ce Constantin Brâncoveanu și-a Îmbărbătat copiii rând pe rând, Începând cu sfetnicul Ianache au pus capetele pe butuc și sub securea necruțătoare a călăului au acceptat moartea cu demnitate. Când a venit rândul lui Mateiaș, mezinul de 11 ani, Îngrozit de teamă s-a aruncat
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Mariana Iuliana Oproiu; Magdalena Carmen Drăgușin () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92321]
-
și se izbea Să sară-n groapă: —«L au închis Pe veci! Mi-a fost și mie scris Să mă deștept plângând din vis, Din lumea mea!»” însă un sfetnic înțelept, plin de credință, ca un pustnic, vine și o îmbărbătează, subliniindu-i faptul că viața reprezintă o „datorie grea”, pe care doar cei viteji știu să o trăiască demn, că destinul rămâne un „chin răbdat”, dar că speranța într-o lume de dincolo ne dă puterea depășirii oricărui obstacol: „Credința
Femeia în viziunea creştină by pr. Ioan Cârciuleanu () [Corola-publishinghouse/Science/1163_a_1936]
-
Nabucco (Nabucodonosor regele asirienilor) - regele Babilonului, a atacat și a profanat cu hoardele lui orașul. În timpul rugăciunilor intra în templu Zaccaria, marele lor preot, Anna, sora acestuia și Fenena, fiica lui Nabucco pe care evreii o țineau ostatica. Zaccaria își îmbărbătează poporul să reziste ferm (Sperate, o figli!.... D'Egitto là șui lidi) deoarece pacea poate fi obținută și îi asigură că Dumnezeu nu-i va abandona. Ismaele, nepotul regelui Ierusalimului și conducătorul militar al evreilor, sosește împreună cu soldații aducând vestea
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
politică. Carlo trebuie să ceară tatălui său să fie numit guvernator al Flandrei. Sosesc la mănăstire Filip și Elisabeta pentru a vizita mormântul lui Carol al Vlea. Carlo este disperat să-și revadă din nou iubita alături de Filip. Rodrigo îl îmbărbătează și cei doi tineri își jură unul altuia prietenie veșnică. Scenă 2. Dincolo de porțile mănăstirii spaniole Sân Giusto. Doamnele din anturajul Elisabetei își petrec timpul așteptând o pe această. Una din ele, Prințesa Eboli, cântă Cântecul voalului, un cântec de
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
câmp au venit la marginea șoselei să ne vadă. Printre curioși se aflau două surori ale camaradului Schiau Ion; recunoscându-l, au alertat lumea și fiecare a venit cu vase cu apă, cu traiste cu alimente. Plângeau, îmbrățișându-ne și îmbărbătându-ne, cu speranța că vom scăpa. Ostașii, obosiți și impresionați, nu le făceau nici o opreliște. Acum am observat că dintre gardieni mulți au evadat din serviciu, rămânând pe drum. Am mai făcut opriri până la Alba Iulia, căci tălpile picioarelor erau
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
și revanșardă. Au rămas stupefiați când la vizetă, înșelând vigilența gardienilor, legionarii îi salutau și-i întrebau dacă au nevoie de ajutor medical (doctorul Uță procura medicamente prin gardienii pe care-i tratase) sau le ofereau o bucată de turtoi, îmbărbătându-i. Cei pe care-i loviseră le răsplăteau cu dragoste. Colonelul Manea, fost președinte al Curții marțiale a Corpului 5 Armată Ploiești, care judecase și lotul nostru și dăduse mii de ani condamnare, a fost vizitat de Țoțea Nicolae, care
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
oferă un strălucit exemplu de dragoste martirică pentru Hristos și pentru credința noastră strămoșească. În istoria neamului nostru, jertfa lor atinge o culme de neegalat. Dumnezeu a rânduit ca Sfântul Constantin Brâncoveanu să rămână ultimul și astfel să-i poată Îmbărbăta pe fiii săi spre a-și primi moartea cu demnitatea rangului lor și cu certitudinea vieții veșnice. Epoca brâncovenească este o perioadă de Înflorire artistică fără precedent a culturii românești. Înconjurându-se de oameni Învățați și iubitori de cultură, precum
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Gabriela Țandea () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92315]
-
credința Sa. Datori suntem a le primi pe toate fără a crâcni. Ai înțeles? Mama, așezată acum direct pe dușumeaua vagonului, cu Bebi în poale, se uita țintă cu ochii înlăcrimați la femeia din fața ei, care o încuraja și o îmbărbăta, care-i dădea energie și-i mobiliza forțele pentru a face față viitoarelor încercări. Lacrimile i se uscaseră pe obrajii prăfuiți, lăsând două dâre pământii ca machiajul superficial al unui clovn pregătit în grabă să intre pe scenă. Da. Această
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
tare mândră de fiul ei adoptiv și se supăra amarnic pe oricine spunea că renumitul pictor nu este băiatul ei; atunci se întrista pe loc și pleca fără să scoată un cuvânt. Mama adoptivă avea obiceiul sincer de a-l îmbărbăta pe Alias. Văzându-l atât de preocupat în fața șevaletului, spunea, deseori: Ah, dacă am termina și tabloul ăsta! Puțin iritat de acea grijă exagerată, Alias își vedea mai departe de arta sa, ieșea rar în oraș celebritatea dobândită îl ținea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
aproape absorbit de o problemă de o așa mare responsabilitate, nu evita să se intereseze, și cu rezultate destul de liniștitoare, și de Misiunea din Valahia și Moldova al cărei Prefect era. Încă de la început le-a scris misionarilor de aici îmbărbătându-i: (...) că reputația Bisericii Catolice din acele locuri se afla în mâinile lor. Când a fost numit Prefect se gândea să aducă în Misiune noi elemente. A trimis din Italia spre Moldova, pe calea Germaniei și a Poloniei, doi preoți
Misiunea Fraţilor Minori Conventuali în Moldova şi Valahia din prima perioadă, 1623-1650 by Bonaventura Morariu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100996_a_102288]
-
Este și cazul lui Iulian Pufan, care, imediat ce a ieșit din închisoare, a trecut pe hârtie poeziile lui Radu Gyr, pentru perioada când memoria nu-l va mai putea ajuta, mărturisind că „aceste poezii ale lui Radu Gyr ne-au îmbărbătat și ne-au ajutat să supraviețuim și să rezistăm terorii și torturilor, convinși fiind că numai în acest fel ne facem datoria față de biserica lui Hristos și Neamul Românesc”. Alți oameni deosebiți cărora le datorăm apariția poeziilor lui Radu Gyr
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
colegilor de celulă, fiind imediat însușită prin memorare și apoi, prin mijloace ingenioase și pline de curaj, versurile își luau zborul spre alți confrați, frați și surori de suferință.” Demostene Andronescu afirmă: „Rostirea unei poezii, chiar și în gând, te îmbărbăta, te înduioșa”. Doctorița Despa Olaru a scris din memorie 200 de poezii. Cei care nu compuneau așteptau cu nerăbdare noi versuri, iar creatorii să le împărtășească, realizându-se practic o împreună-lucrare, o împreună-trăire și o împreună împărtășire a lucrărilor inspirate
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
știau că poeziile lor circulă, ajungând chiar și în închisorile de femei. Vibrau pereții de poeziile lor, sumedenie de suflete nefericite găsindu-și alinarea în versurile de multe ori religioase. Tot doamna Aspazia Oțel Petrescu afirma: „Rostirea unei poezii te îmbărbăta, te înduioșa. Afară era o poezie normală, dar în închisoare te întărea. Cel care compunea abia aștepta să se întâlnească cu ceilalți pentru a le recita ceea ce compusese”. „Poezia era calea prin care puteai să trăiești frățietatea creștină. Trăirile exprimate
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
nevoie de o scânteie de iluminare (survenită uneori după dureri sau nemulțumiri), de revizuirea țintelor, de revalorizarea priorităților, de un efort volitiv, de răbdare și persistență. Îți așterni viața (trecută și prezentă) În fața ta, Îți judeci faptele, te reculegi, te Îmbărbătezi și mergi mai departe. Te lupți cu Întunericul din tine, Îl stârpești și te lași purtat de fluvii de lumină. Nimic din ceea ce e trainic și valoros nu vine de la sine. Până și suferința, resemnificată cum trebuie, devine un prilej
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
suferințele unui măcel nedrept, dar totodată încrezătoare și optimistă de speranțele unui viitor, demn de sacrificiile de sânge ale unui neam ce visa la o Românie Mare. Enescu simțea apăsarea vremelnică a Capitalei Țării de către cotropitorii germani și încerca să îmbărbăteze confrații de breaslă alungați de acasă, grupați într-o formație simfonică inedită prin elementele artistice eterogene (profesioniști, amatori și profesori, lăutari, conservatoriști, muzicanți și militari), ocrotiți de umbrela Cartierului General al Armatei, din care apoi (1918) și-a clădit ansamblul
Pledoarie sentimentală enesciană by Mihai Zaborila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91554_a_93565]
-
pe tine. Dar nu numai cu ochii, ci și cu urechile, cu sufletul, te ascultă, te primește, se crează un flux energetic între cel de pe scenă și cel din sală. Câteodată, asta se simte total pozitiv, e ceva care te îmbărbătează, îți dă încredere și, evident, te stimulează să faci cu și mai mare plăcere ceea ce trebuie să faci, pentru că ești acolo. Dacă nu primești acest feedback de energie, tu, totuși, faci ceea ce trebuie să faci! A.V. Sigur. Înaintez cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
de tot felul, bolile, suferințele și necazurile ce se abat asupra omului în această viață efemeră nu îl fac să fie slab sufletește, ci îl arată cum este de fapt și îl pot întări dacă acesta nu descurajează, ci se îmbărbătează în răbdare, rugăciune și mulțumire către Dumnezeu. Însă, în această luptă nevăzută Și în acest război pe plan duhovnicesc, omul nu rămâne singur, ci este ajutat de Dumnezeu Cel iubitor. Datoria omului constă în a-i răspunde iubirii lui Dumnezeu
Mitropolia Olteniei by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/175_a_170]
-
tinerețea drept un păcat îi releva și meritele: credința în propriile puteri. „Dacă biruința se măsoară cu stăruința, iar talentul printr-o încredere de mari realizări, atunci, sub aceste auspicii, speranțele noastre nu pot fi decât de bun augur” - se îmbărbăta inițiatorul publicației. Din programul revistei cităm: „Din nevoia de a închina începătorilor o tribună care să fie cât mai aproape de inima lor și exclusiv pentru a lansa adevărata literatură nouă, apărem.” Se cerea ca toată corespondența redacțională, cărțile și revistele
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
acest proiect. Cele mai calde mulțumiri le adresez însă doamnei profesoare Elena Botiș, singura persoană care a crezut în capacitățile mele chiar și atunci când nici eu nu mai aveam încredere în ele (și nu a încetat nici o clipă să mă îmbărbăteze, adesea contrar voinței mele). Evident, îmi exprim nețărmurita recunoștință față de domnul profesor Nicu Gavriluță, cel care dincolo de aprecierea favorabilă în momentul susținerii publice a lucrării de doctorat, mi-a oferit șansa publicării acesteia. Capitolul I. Mitul "Miturile sunt indicii pentru
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
început. Rând pe rând se aliniau la start concurenți de diferite categorii de vârstă. - Începe proba de rezistență. E rândul tău, Iulian. Succes! mi-au urat doamna și prietenii care mă însoțeau. Am luat startul. - Hai, Iulian! Hai, Iulian! mă îmbărbătau glasurile prietenilor din tribună. Am alergat cât am putut de bine. La început am fost în fruntea plutonului de alergători, dar, după un tur de stadion m-au întrecut alți concurenți. Îmi simțeam picioarele grele, cum nu le mai simțisem
Prieteni de poveste. Teme de vacanţă. Limba română, clasa I by Cecilia Romila () [Corola-publishinghouse/Science/91492_a_92303]
-
parte o variantă prescurtată a Capitalului lui Karl Marx, Memoriile unui revoltat ale cunoscutului nihilist rus Kropotkin și Rusia lui Tihomirov (Bejat, 1972, p. 155). Maiorescu îi răspunde destul de prompt, pe data de 19 noiembrie 1887, și caută să-l îmbărbăteze în fața dificultăților și decepțiilor pe care le-a încercat. Însă Maiorescu era un temperament robust și "călit" în fața dificultăților vieții, ceea ce-l face să nu înțeleagă proporțiile unei astfel de depresii: "O desnădăjduire ca aceea care respiră din buna d-
Eduard Gruber, întemeietorul psihologiei experimentale în România by Aurel Stan [Corola-publishinghouse/Science/1422_a_2664]