423 matches
-
a răsădi la distanțe mai mari plantele tinere, crescute în răsadnițe, separându-le și replantându-le în ghivece individuale. Când • Răsadurile trebuie repicate atunci când plantulele au două frunze bine formate. Nu așteptați mai mult, pentru că rădăcinile plantulelor riscă să se încâlcească. Dacă sunt prea multe rădăcini, transplantarea va fi mai riscantă, pentru că, rupându-le, puteți afecta dezvoltarea și creșterea plantei. Cum • În stadiul de plantulă, plantele sunt foarte fragile și trebuie manipulate cu delicatețe. Există anumite soiuri de plante la care
[Corola-publishinghouse/Science/1853_a_3178]
-
din vitrine. Tu - în rochie neagră, zbor, poemul negrelor unghiuri din lumea pestriță. Îți sprijini în tavan ascuțit, genunchiul, - o teoremă de doliu ce amenință. Doamne, în groaznica, străina lume, litere, fraze din viața ce ne-ai dat le-au încâlcit zețarii, sensuri să curme. Strânge-ți aripile, îngerul meu înalt. Chimonou Respirul evantaiului și flori, în cer de chihlimbar - luna-i îngustă... Căscând a somn, tu mă întrebi cum s-ar traduce happiness* în rusă. În nourași - tandrețea crizantemei și
Poezii de Vladimir Nabokov (1899-1977) by Leo Butnaru () [Corola-journal/Journalistic/3330_a_4655]
-
o ține ca pe o scrisoare în timp ce o ia la fugă în susul aleii, pe lângă fabrica de gheață părăsită, care scapă bucăți de bârne putrede pe platforma de încărcare. Pubele, porți de garaj, garduri de sârmă pentru cotețe printre care se încâlcesc tulpini de plante moarte. E luna martie. Iubirea plutește în aer. Totul se înviorează. Rabbit simte prospețimea aerului răzbind prin gustul amărui de fum care i-a rămas în gură; scoate din buzunarul bulbucat al cămășii pachetul de țigări și
John Updike Fugi, Rabbit by A. Gh. Olteanu () [Corola-journal/Journalistic/8410_a_9735]
-
șiretenie. E un experiment, se poate spune. Adevărul poate înmuguri pe ramura pe care nu te aștepți. Erecția nu are ce căuta aici, deși uneori se insinuează. Ea aruncă cerneală roșie într-o apă și așa tulbure. E un ghem încâlcit de vene și mădulare, o sepie care se apără. Lupta poate deveni crâncenă și neeroică. Dulceața vieții își cere drepturile, chiar și prin ecouri. Discuțiile banale pot aluneca spre ispită, sunt fructe mici și parfumate din care poate ieși o
Cum să uiți o femeie by Dan Lungu () [Corola-journal/Journalistic/7575_a_8900]
-
se petrec cu o mai mare ușurință decît cele în sens invers. E mult mai ușor să spargi o ceașcă decît să o modelezi. E mult mai lesne să faci murdărie decît să păstrezi curățenia. E mult mai firesc să încîlcești firele de telefon sau ale altor aparate electrice decît să le păstrezi neamestecate. Efortul pe care îl faci ca să săvîrșești răul e mai mic decît cel de care ai avea nevoie ca să faci binele. Răbdarea cu care oamenii se străduiesc
Punct și cîmp by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/9612_a_10937]
-
persoane care doar cochetează cu proza: Închideam ochii și în dosul pleoapelor mele explodau zeci de flash-uri portocaliu-galben-alb-concentric-punctiforme care se succedau preț de câteva secunde, pentru ca apoi, stinse brusc, să lase loc pe retină imaginii ireale a unui mănunchi încâlcit de dâre orizontale remanente, asemănătoare cu urma mobilă a farurilor unui automobil imprimată pe filmul supraexpus al unui aparat de fotografiat abandonat, pe trepied, la marginea unei șosele." (pp. 212-213) Romanul lui Ovidiu Simion, Virginica, pare - și, până la un punct
Romanian Beauty by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7596_a_8921]
-
feminin (Ana) rătăcesc și își intersectează drumurile aleatoriu. Zare Popescu și Gelu Popescu, care se înfrățesc la Casa de copii școlari din Sinaia (amândoi fiind considerați orfani), ajung să pară, în interiorul romanului și în receptarea lui critică, frați de sânge. Încâlcind voit firele expunerii, autorul a ajuns la această mică enigmă, nesplicată de unii comentatori. Mai greu de explicat, din partea romancierului, mi se pare însă altceva. Mesajele amoroase ale Anei sunt, cele mai multe, scrise într-o românească stricată, cu puternică in-fluență ungurească
Inginerie textuală by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/9291_a_10616]
-
Ioan Frunză. Pentru că... a fost odată ca niciodată un timp al poveștilor când oamenii mari - ai teatrului! - făceau din spectacolele pentru copii soarele și luna scenei. Dar fiindcă părea simplu să faci totul atât de bine, poveștile scenei s-au încâlcit câte-un pic între ele. Doi dintre cei mai inventivi și liberi creatori de teatru din România, Victor Ioan Frunză & Adriana Grand, refac acum un teatru cu totul al poveștilor, într-un timp bătând ora copilăriei netrecătoare. Povești frumoase, splendid
Agenda2005-21-05-senzational3 () [Corola-journal/Journalistic/283726_a_285055]
-
plângeam/ steaua căzuse/ rotindu-și cenușile-n geam// silabiseam scrisul clar/ pe bolta de piele/ arar îmi cădea pe timpan/ o grindină de cucuvele// urma să se-ntâmple ceva adevărat/ proștii îi spun nenorocire/ îngerul cu piele de liliac/ se încâlcise în pânza subțire// rămăsesem în sfârșit singur/ în liniștea murmurândă/ aproape fericit/ aproape la pândă" (Epitalam). Poemele elementare: nu spun că aceasta e Calea, dar, oricum, ieșirea din rețetă și rețea.
Poeme elementare by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8444_a_9769]
-
Brazilia. Astăzi are loc ultima partidă, contra Franței, care va stabili ierarhia finală și împerecherile din "optimi". O "națională" a României cu orgoliul zdrelit a întîlnit aseară reprezentativa Braziliei. Țara organizatoare. Țara al cărei handbal era acum cîțiva ani la fel de încîlcit precum jungla amazoniană, dar care între timp a devenit unul valoros, puternic și hotărît. Cu două seri înainte, sud-americancele întorseseră Franța, care le conducea la pauză cu 7 goluri. Există și o explicație pentru asemenea ispravă, explicație ce s-a
România învinsă de Brazilia la Campionatul Mondial de Handbal () [Corola-journal/Journalistic/76340_a_77665]
-
de viață liniștit, trebuia ca și eu, în cealaltă cameră, în semn de solidaritate, salvîndu-l astfel... era neapărat nevoie să dau semne de neputință acută, să încurc sensurile, să produc versuri ininteligibile, să sparg strofa aiurea, fără nici o grație, să încîlcesc semnificațiile ca pe niște sfori enervante, cu noduri vechi și nefolositoare...să rătăcesc hai-hui pe la periferiile orașului, confuz, diabetic, epileptic, canceros, însoțit tandru de Fascinela, garagața aia cu ochii verzi, veșnic exaltată și cam dili la aparat! Asta căuta să
Proba martor by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/11856_a_13181]
-
în timp ce luna acestei dimineți s-a prefăcut în cenușă // iar cenușa s-a prefăcut în lună // deasupra unei antedeluviene păduri / (din cofetărie i se vede-un colț) // scrii și-nghiți virgule cum lacrimi / scrii și-ți lași iluziile / să-ți încâlcească sintaxa cum vântul iarba // scrii și triumfi scriind nimic despre nimic. A doua artă poetică, Nu te, este rostită cu totul altfel : nu mai avem într-un plan ușor îndepărtat pe insul scriptor, perceput ca un Tu-Eu, ci un un
Poetul Gheorghe Grigurcu by Ilie Constantin () [Corola-journal/Imaginative/12330_a_13655]
-
bucuroase, radioase chiar...), mda, am observat că în toiul salahorelei mele entuziaste spre o absurdă perfecțiune... păi, am constatat că le-am desființat total! Dar ce bine mă simt fără aripi, am îngînat, ce nestingherit în mișcări, în greșeli... în încîlcit mințile altora cu bazaconiile mele... cu obrăznicia golașă de-a zbura , de-a levita, care va să zică... mă rog, de-a aeroplaniza, de-a helicopteriza... Și făcui, mîndru, primul pas: buf! M-am sculat de pe trotuarul urbei noastre generoase în suprafețe denivelate
Într-o neglijență tandră... by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/11878_a_13203]
-
I-a pus Dumnezeu mâna în cap În dogoarea amiezii de august, popa Grigore venea călare prin prăfăria șoselei. Era un om de vreo șaizeci de ani, voinic încă, roșcovan, sângeros chiar, cu o barbă rară, prin care nu se încâlcise nici un fir de păr alb, cu ochii verzi, aprigi, cu câteva pișcături de vărsat în plinul obrazului; era chipeș și călărea voinicește pe roibul încomat. Fusese de dimineață la niște fânețe îndepărtate, pe costișa de la Dâmburile ce-i veneau peste
E. Lovinescu - proze uitate by Gabriela Omăt () [Corola-journal/Imaginative/14906_a_16231]
-
totul mai repede... (Nota surorii sale, Victoria Radu: “Și s-a terminat totul pe masa de operație a Spitalului Fundeni, la 3 februarie 2000”.) În Bărăgan lui Paul Goma Prietene - cum ți-e toamna pustiu-n fereastră? Coama ta aspră încâlcită de vântul secetei, ciuful tău trufaș albind ca aripile îngerilor răzvrătiți... (O, îngerii Bărăganului căzând din cer, ei, exilații în colb de Dumnezeu pentru păcatul de a fi gândit nimicnicia...) Îngeri prăfuiți, melancolici, cu marele lor nimb clătinat de vântul
Florența Albu - inedit () [Corola-journal/Imaginative/13365_a_14690]
-
Emil Brumaru Că n-o să se termine niciodată, În preajma ta piticii făceau roata Ca să-ți privească părul, năuciți De cîrlionții încîlcind zefirii, Și-apoi să povestească mai departe, Cu-nflorituri, minunea dulce-a firii Ce erai tu, și-n viață și în carte, Mereu dusă de fluturi, luată-n brațe De moi parfumuri, culcușită-n franjuri De frunze, linsă-n taina-n clipa
Pluteam în basmul nostru fericiți by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/7198_a_8523]
-
-i celuilalt din cale toate piedicile, compromițându-i adversarii prin intrigi subtile și organizându-i succesele punct cu punct. Satisfacția sa este de a izbuti într-o zonă care rămâne a performanțelor pure, căci nu pentru sine face tot jocul, încâlcește și descâlcește ițe. Și nici măcar pentru neprevenitul Amedeu nu o face, ci pentru idee, pentru marele plan. De aceea nici nu prea pune la suflet erorile comise câteodată de Amedeu, ezitările acestuia, micile ratări și crize. Nu sunt ale lui
Cealaltă putere by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/11407_a_12732]
-
rezervelor. Pentru ochiul spectatorului de astăzi, obișnuit cu partituri de dans clasic sau neoclasic epurate de încărcătura greoaie a pantomimei, excesul de pantomimă din baletul Corsarul devine obositor și, în același timp, nu limpezește cursul acțiunii, ci, din contră, îl încâlcește. Prin comparație, ce "curate" sunt alte două balete romantice, Lacul lebedelor și Giselle, în care dansul este rege, pantomima abia strecurându-se ici-colo în spectacol. După baletul Don Quijote sau, cronologic, înaintea lui, Corsarul este un alt exemplu de inabilă, neinspirată
Secolul al XIX-lea resuscitat by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/9664_a_10989]
-
supus redării, Horia Andreescu pare să-și propună a comunica o stare originară a muzicii, o stare dinaintea primei interogări, dinaintea primei cugetări ori a jocului solitar cu ritmurile și culorile, cu dinamica și agogica. Chiar și atunci când armoniile se încâlcesc atât de cumplit (ca, de pildă, la Bartok și Henze, Ligeti ori Darius Milhaud), când apar prinți aparținând mai multor curți, încât deodată nu mai știi cărei curți slujește cutare acord și dacă nu cumva se află simultan în serviciul
Dirijatul ca proba de viata by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/10142_a_11467]
-
au fost încă asaltate de turiști. Goa dispune de mai mult de 100 km de plajă, iar marea îmbracă diferite forme și culori de la un loc la altul. Pe lângă mare, Goa este străbătută de șapte râuri mari, la fel de frumoase, dar încâlcite din cauza plaselor pescarilor. Iar în ceea ce privește satele, nu trebuie ratat nicidecum Arambol, un sat foarte mare, întins pe malul mării. Combinația de soare, surf, nisip și mare face ca Goa să fie o destinație preferată mai ales pentru petrecerea lunii de
Agenda2004-51-04-turistic () [Corola-journal/Journalistic/283192_a_284521]
-
a pune în concepte o stupefacție: neputința de a explica de ce lumea, cînd e lăsată în voia ei, merge spre coruperea ordinii. E ca și cum un scenariu apocaliptic împinge lucrurile spre o descompunere irepresibilă: structurile se alterează, firele de telefon se încîlcesc, oamenii se scofîlcesc, fundațiile se tasează, farfuriile se sparg, circulația rutieră se sufocă în dopuri, stîncile se erodează, războaiele izbucnesc, atomii se dezintegrează. Unde e sensul în toate acestea? Sau, cu o întrebare de retorică medievală: care e rațiunea haosului
Binefacerile întîmplării by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2499_a_3824]
-
de-a te exterioriza, altfel zis "o voluptate să zburzi printre propriile-ți manifestări", concomitent "există însă și o scîrbă de forme", atitudinea celor "care se îmbată sorbind cu ochii pitorescul acestei vieți, nestatornicia formelor, incertitudinea liniilor, diversitatea tonurilor, succesiunea încîlcită de armonii și dizarmonii". Care ar fi ieșirea din dilemă? Omul trebuie trecut printr-un purgatoriu, ca să se lecuiască de poftele sale contradictorii, de năzuințele sale confuze, de voluptățile sale mărunte", notează pedagogic Arșavir Acterian, deși tocmai cele din urmă
Un „trăirist” by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7363_a_8688]
-
lecturi, dacă pagini încâlcite cum ar fi genealogia din nuvela Ursul, te pot mulțumi estetic prin chiar densitatea lor, așa cum mi se întâmplă, sau ar fi nevoie, ceea ce nu-s în stare, să reconstitui traseul personajelor expus la modul ăsta încâlcit de narator. N-a mai scris, spune criticul, decât un roman în ultimii trei ani. Un singur roman în trei ani! Câți nu s-ar mulțumi! Aproape toți. Dar despre Faulkner, care a scris treizeci, și aproape nici unul slab, poți
însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/3422_a_4747]
-
Aveam lângă mine un schelet cu barbă. Schelet, nu metaforă. Schelet în oase fără carne, scăpat din gravurile lui Holbein. Obada maxilarului i se încovrigase spre nas, ochii i se adânciseră, clămpănea din gura știrbă cu buze roșii-vinete, i se încâlceau firele rare în barbă, ieșeau de sub pijamaua decoltată furca pieptului și coastele deșirate. Apariție halucinantă. Cumpărase o cutie cu stavrizi în ulei și-acum aștepta coltucul." Publicarea textului memorialistic din Acasă i-o datorăm mult prețuitei pianiste Ilinca Dumitrescu, fiica
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/6749_a_8074]
-
epoca noastră deschisă excentricităților, căreia i se pot stabili totuși modele vechi, inalienabile (aici, Demonul lermontovian). Putem reține și cîteva insule de suprarealism de-o puritate formală compensînd impuritatea emoțională, obișnuită a tîrî după sine expresia cum o pradă: „aerul încîlcit printre dinți/ era mai înalt decît un ultimatum în linie dreaptă/ printr-un cuvînt de femeie tînără”. Ori: „domnișoara în care s-au construit parcări/ și note fixe/ în punctul cel mai incorect al unei aprecieri/ avea douăzeci și unu de respirații
Poezia unui Macho by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/2683_a_4008]