415 matches
-
NOTĂ ...În general este o persoană ponderată, cu o atitudine corectă față de colegi și față de partenerii străini. ...Din punct de vedere al pregătirii profesionale dă uneori dovadă de lipsă de orientare și chiar în relațiile cu oamenii dă impresia de îngâmfare... Este pregătit din punct de vedere politico-ideologic, având capacitatea de convingere și o bună retorică. Este un bun patriot, fiind îndrăgostit de frumusețile naturale ale țării. Lili 24.4.86 372/SN/Valy Dos. SN/48 Casa Bălcescu 7.XI
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
asculți de caporal, de feroviar, de măturătorul de stradă? Nu sunt oameni ca și tine?! 17. Demnitatea noastră este cinstită chiar și în obediența absolută, numai prin gândirea creștină Într-o zi, guvernatorului roman al Iudeii care Îi amintea cu îngâmfare că are puterea de a-L răstigni sau de a-L elibera, Isus, legat în lanțuri, i-a răspuns: «Nu ai avea nici o putere asupra Mea dacă nu ți s-ar fi dat de sus» (In 19,11), amintindu-i
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
toți preoții și călugării? Și atunci, cum se explică faptul că după aproape 20 de ani, de la primul război mondial, Dumnezeu a permis un lung potop de sânge și de ruine? Era deci nevoie ca omul să-și revină din îngâmfare, să simtă cu mâna, până la ce nivel de josnicie nemaiauzită a coborât lăudata lui cultură dezaxată de bazele adevărului evanghelic? Și dacă neamurile mai navighează încă într-o inconștiență de neconceput, nu a sosit încă momentul celei mai zdravene scuturării
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
întunecate turme omenești crispate cu dezasperare asupra unui pumn cu bani” 2 - “Fețe patibulare, ochi mohorâți, maxilare încremenite, fețe urâte,guri vulgare, trăsături rudimentare,vorbire agramată și bolovănoasă, (...) lașitate, ticăloșie, vanitate și egoism meschin, invidie joasă, delațiune lipsită de remușcări, îngâmfare, bârfă”. Iată ce urmărește Spiridon cu “revoluția” dsale diseminată prin manuale școlare de istorie, enciclopedii, analize etc : Omul nou al tranziției, un hibrid mafioto-criptocomunist, fără scrupule,avid de îmbogățire rapidă, frauduloasă, bolnav de putere și glorie facilă . Asta este consistența
RAVAGIILE NIMICULUI PRETENŢIOS by ALEXANDRU TACU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91634_a_93189]
-
boemei noastre melomane nu am frecventat, diprețuind-o chiar, sărmana și uitata operetă, În plină glorie și fast pe atunci, la parcul Oteteleșeanu, cu copacii săi bătrâni din spatele Palatului Telefoanelor de astăzi. Eram gravi din cale-afară și plini de importanță În Îngâmfările noastre nevârstnice, aspirând spre culmi, cu sufletele Însetate după esențe și chin tesențe substan țiale. Ajuns, cu vremea și cu vârsta, mult mai concesiv, nu pot decât să regret că, disprețuind opereta, mi-a lipsit decorului vieții mele acest aspect
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
pădurii. Soarele își trimitea încă de dimineață razele oblice filtrate de o ceață ușoară și de ramurile unor copaci. Avea o veselie de câștigător, Carlina nu trecea cu ochii închiși prin viață ci îi simțea normalitatea fără nicio urmă de îngâmfare sau modestie prefăcută. Carlina avea multe de făcut în acea zi, iar cel mai indicat lucru era să plece cât mai repede de acasă. Leon, cu o sinceritate neprefăcută, îi zise: - Vai, ce surpriză plăcută! Ce bine-mi pare că
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
să înțelegem de ce nu putem intra în ceruri, dacă nu vom fi prunci. Omul ușor le uită și lucrează ca și cum ar putea face totul singur, ca și cum ar ști totul; și când vede că e pe o cale greșită se descurajează. Îngâmfarea aceasta și descurajarea sunt cele două mari păcate ale lumii de azi. Împotriva lor rămâne totdeauna adevărul, pentru a ne mântui, pentru a fi fericiți, trebuie să fim ca pruncii: să recunoaștem că nu putem nimic și să ne încredem
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
nimic și să ne încredem în puterea tatălui nostru. Sfinții toți prin pilda și învățătura lor au arătat acest mare adevăr. În timpurile noastre, Dumnezeu a trimis-o pe Sfânta Tereza a Pruncului Isus să spună întregului pământ cufundat în îngâmfare și ajuns până pe marginile descurajării: Dumnezeu e Tată și nu vrea de la noi decât iubire de fii; o iubire încrezătoare și neprecupețită. El cunoaște lipsurile și nevoile noastre, dar lipsa de încredere îl supără nespus de mult. „Simt, spunea ea
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
să-i ies înainte cu pâine și sare, se scuză Ștefan. Ce-a fost, a fost! Săgeata aceea buclucașă ce a avut nerușinarea să i se înfigă taman în prea nobila-i făptură regească i-a cam feștelit teribila-i îngâmfare, spune Tăutu cu ironie. Parcă-l văd pe măritul rege pe năsălie, întins pe burtă, hurducat pe cărări neumblate de munte, măcar să-și salveze prețioasa-i piele, se veselește Mihail. Parcă-l aud înjurând, sictirind de mama focului, pe ungurește
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
bizare de hocus-pocus, împotriva logicii și a bunului simț nu sunt lipsiți de răspundere așa cum vom arăta mai jos nici guvernanții (cei în drept) din România (care, amețiți de suficiență și tipică mediocritate, se umflă gată să plesnească de atâta îngâmfare că sunt mari, când este vorba de sacra lor menire). Cineva mai glumeț (hâtru) ar putea replica, într-un impuls de înaltă gândire filosofică à la gâgă, afirmând că, pe această cale a participării la Convenția de la Belgrad din 1948
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
cel mai înalt rang și de căpetenia tuturor îngerilor izgoniți din cer. Ambiția cea mai nemărginită și mai nesățioasă, trufia cea mai fără de seamăn, o neșovăielnică încredere în sine și disprețul cel mai desăvârșit pentru toți ceilalți; setea de bogății, îngâmfarea de a ști totul, patima de a se ames teca în toate, mai ales aceea de a cârmui totul; pizma cea mai cuprinzătoare și tot odată cea mai amănunțită, și cea mai arzătoare, cea mai sfâșietoare; jaful îndrăzneț până la a
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
guvernul central și avea, deci, răspunderea pentru toate activitățile vieții locale. Mergeam cu el în diferitele colțuri ale județului, împreună cu toți parlamentarii, și organizam întruniri publice. Vorbeam fiecare despre problemele zilei și seria cuvîntărilor o termina el. Inculeț vorbea fără îngîmfare, fără perorație, fără atacuri violente. Știa să vorbească țăranilor pe înțelesul lor și ornamenta cuvîntarea, mai totdeauna, cu glume care plăceau și de care sătenii făceau mult haz. Pronunția lui de caldă limbă moldovenească îl făcea să fie și mai
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
unul la altul fără să ne distrăm. De fapt am făcut cât mai multe grimase. La acest exercițiu e bine să dai expresie feței motivat nu în sine. În interior îți propui starea de mirare, bucurie, spaimă, groază, fericire, supărare, îngâmfare, bosumflare, lehamite etc. Al treilea exercițiu: în cerc fiecare are un balon mic cu care se joacă. Apoi balonul se unește cu balonul partenerului din dreapta și împreună ne jucăm cu el. Din ce în ce mai mare balonul devine uriaș
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
tale și mai ales de necesitățile tale. Deoarece libertatea, propria ta libertate este una, și Încă una dintre cele majore, adică o necesitate reală și nu una mimată, din care noi, intelectualii, avem o sumedenie!... Nu, nu vorbesc cu acea Îngâmfare pe care o arată cineva care este convins de „propria-i posesie”; nici azi, după patru decenii de scris profesionist, după nu puține „certificate” din partea publicului, chiar și a criticii, nu, nici azi nu mă aflu deplin instalat În „șaua
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
o reluare a „cercului vicios“: lăcomie a pântecelui, desfrânare, avariție, mânie, tristețe. Dacă totuși, prin strădanie proprie și ajutor ceresc, reușești să scapi de caruselul acestor șase patimi, e foarte probabil să fii confiscat de urmă toarele două: slava deșartă (îngâmfarea subsecventă unei reușite materiale sau spirituale) și mândria (trufia, orgoliul), adică sentimentul unei infinite îndreptățiri de sine, iubirea de sine nerușinată, disprețul față de tot ce nu e „eu“. Orgoliul ca treaptă supremă a răului individual poate fi, la rândul lui
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
o serie de caractere morale. Sunt texte care fac aluzie la libertate, la egalitate, mărturisind o compasiune pentru omul simplu și sărman, nevoit să îndure nedreptățile și samavolniciile celor mari. În vreme ce cinstea, munca, bunătatea sunt prețuite cum se cuvine, trândăvia, îngâmfarea, minciuna sunt, firește, osândite. Dacă în primul său volum S. e un moralizator deghizat, în cel de-al doilea, Alcătuirile d. Ioan Sirbu (1852), care cuprinde tălmăciri și încercări originale, o asemenea înclinație este evidentă. E mai puțin apropiat, ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289492_a_290821]
-
1936. dânsul a picat la capacitate 1936 la Iași și s-a prezentat al doilea an cu noi la Galați. Nu-mi reamintesc să fi repetat clasa VIIIa cu noi. În orice caz, el este medic și suferă de mania îngâmfării. Eu lam întâlnit în 1950 după ce și-a luat examenul de stat și nici nu a vrut să mă recunoască. Eu am fost coleg de clasă cu el până în clasa V-a, am făcut școala militară la Bacău în 1937-38
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
la tren și că nu pricepusem fiindcă sunt prea tâmpită să pricep până și cele mai elementare lucruri. Ambele variante ar fi fost pentru ei un joc distractiv - amenințări condimentate cu înjurături, tot felul de aluzii vulgare, mojicii aruncate cu îngâmfare. Dar iată că mă vedeau acum pe peron. Pregătiseră însă o variantă și pentru această eventualitate: m-au luat între ei, îmbrâncindu-mă și lovindu-mă cu schimbul, cu coateleși picioarele. Mă-mpleticeam între ei încoace și-ncolo; nu spuneau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
Dansezi? Se ridică în picioare și îmi zâmbește din nou. Zâmbetul lui, care îmi părea mai devreme întors trufaș doar înspre el și înspre Anda, mă cuprinde deschis și vesel. Nu văd în el nici o urmă de ironie sau de îngâmfare, dar poate că-mi scapă detalii pentru că nu am ochelarii la mine și îl văd prin plasa semitransparentă a unei cețe. Mă uit la perechi. Anda dansează cu nesuferitul pe care l-am pocnit eu mai devreme. Ca să vezi! Ce
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
răzleți de cărbune. Ploaia mă mângâie leneș, cu stropi iscați, parcă, de niște valuri jucăușe. Unde e ploaia mea torențială? Mă uit la el cu atenție încruntată prin ochelari. în sinea mea, răsuflu ușurată. Nu, nu-i nici urmă de îngâmfare în zâmbetul lui, mi s-a părut doar, aseară, când îl credeam inaccesibil și antipatic. Și chipul meu e ud acum. E ud și de la stropii de ploaie rătăciți pe fața mea, și de la mâna lui udă care a poposit
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
să mă uit mai târziu la desen, îți promit! Eduard a pus foaia de hârtie cu grijă înapoi pe birou și s-a așe zat pe pat, lângă mine, cu un surâs lipsit de data asta de orice urmă de îngâmfare. M-a sărutat în colțul ochiului pe care mi-l frecasem furioasă. Apoi m-a sărutat pe buze, mai apăsat ca prima oară, și m-a mângâiat pe obraz. — Ce-i cu tine, ochelaristo? m-a întrebat. Ce s-a
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
spital? — Cel care lipsește este inspectorul nostru de sănătate publică, sergentul Foster. Îmi puteți dat numele omului care vine? — Căpitanul Peters. Terry Peters. Și, commissario, adăugă Duncan, căpitanul este o femeie. Se simți mai mult decât doar o urmă de Îngâmfare În vocea lui când adăugă: — Și căpitanul Peters este de asemenea doctorul Peters. Ce trebuia el să facă, se Întrebă Brunetti, să cadă pe spate fiindcă americanii admiteau femei În armată? Sau fiindcă le permiteau să fie și doctori? În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
Poate că o ondină sau o fecioară a Rinului. Nu‑l puteai acuza pe individ de Înșelăciune sau de superstiție. Tot ce‑i puteai reproșa era autoimportanța și automulțumirea - suffisance, cum spune francezul. Îmi place cuvântul suffisance mai mult decât Îngâmfare, așa cum prefer cuvântul nostru „sufocant” franțuzescului suffoquant - Tout suffoquant et blême (Verlaine?). Dar dacă te sufoci, ce‑ți mai pasă că ești livid? Acest Ananias sau fals profet (artist) se stabilise aici - avea un apartament strâmt de‑a lungul clădirii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
de pe pământ. Mi-am înghițit mânia și durerea, încercând să urzesc un plan de răzbunare, primul din viața mea. Țineam bine minte drumul, și, când ne-am apropiat de o pădurice de lângă piatra de hotar, am spus cu o falsă îngâmfare: - Trebuie să urinez. - Fă pe tine, mi-a răspuns. Sulița mă înțepa în spate. Era o matahală, dar avea figură de chefliu și pielea feței căzută. Am stăruit: - Îmi pare rău, domnule, dar eu cobor să urinez. Am descălecat, în ciuda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
el disprețuitori și fără să-i răspundă. - Dar-ar boala-n voi, omul ăsta v-a-ntrebat ceva! s-a răstit la ei împăratul. Au devenit subit serioși, și cel care părea a fi căpetenia a făcut un pas înainte, înșirând cu îngâmfare nume de plante și esențe. - Ați folosit mucegaiul verde de cedru sau de măr? a întrebat Garibaldo. Auzindu-l, l-au privit mai atenți, făcând semne de aprobare. Garibaldo a intrat în odaie. Abia am putut să zăresc un pat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]