463 matches
-
arătă imediat în prag. — Adu-l înăuntru pe Divicone! îi ordonă Magister. O clipă mai târziu, târându-și pașii, intră în încăpere un bărbat slab și deșirat, în straie de țăran. Sebastianus observă că avea lanțuri la mâini. îl privi întrebător pe Magister, care, aruncând o privire furioasă la legăturile prizonierului, îl mustră aspru pe planton: — Idioților ce sunteți! Divicone e un prieten! De ce mi l-ai adus aici în lanțuri? Soldatul, alb la față, se apără: — Eu... eu nu știu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
lua cu el cât mai multe amintiri, de prin locurile pe unde a trecut. Aparatul foto ne va ajuta să imortalizăm evenimentul. Să sperăm că merită osteneala, cred că m am grăbit cu invitația asta matinală, zâmbise Andreea, privindu-și Întrebător mama. Ne afectează În primul rând pe noi, iar ei se vor amuza pe seama noastră. Și tu te gândești la asta nu? Cu siguranță că da, dar vei vedea răsăritul și este posibil să primești și o lecție ca data
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
la Închietura mâinii lor drepte fiecare avea câte o dungă roșie, ca o tăietură din care ieșise sânge. Asta au crezut cei doi părinți la vederea acestei scene. Ce ați făcut? Ce Înseamnă asta? Se impacientase Teia. Pavel Îi privea Întrebător dar, nu spusese nimic. Noi am decis să fim frați de cruce, spusese Andreea lipindu-și mâna de cea a lui Silviu, apoi depărtând mâna pe fiecare se vedea semnul crucii. Nu te speria, nu este sânge este ketchup. Poate
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
atelajele și vor munci împreună. Totodată va duce lupta de clasă împotriva chiaburimii din satele patriei noastre dragi... În sală au început murmure la început nedeslușite.Tovarășul de la raion și-a bolovănit din nou ochii. S-a uitat la Chersân întrebător, dar a rămas țeapăn în fața adunării. Chersân s-a ridicat și, cerându-și voie de la delegat, a grăit răstit: Ce aveți, măi? De ce nu tăceți din gură? Vă vorbește un om doar, nu... Și a înghițit restul vorbelor, cătând înfricoșat
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
mâna pe el. — Despre ce anume vorbim, mai exact? Gânditor, Six Își puse mâinele una Într-alta, apoi le desfăcu, ca pe urmă să-și Încrucișeze brațele În jurul corpului, cum face o fată cu eșarfa la o petrecere. Mă privi Întrebător. — Confidențial, desigur, am mormăit. — Bijuterii, Îmi răspunse. Vedeți dumneavoastră, Herr Gunther, fiica mea a murit fără a lăsa un testament, iar În lipsa acestuia, toate bunurile Îi rămân soțului ei. Paul a făcut un testament, prin care lăsa totul Reich-ului. Clătină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
te poți aștepta, răspunse Illmann. Căldura din timpul unui incendiu puternic face ca pielea să crape precum coaja unei banane coapte. Asta, dacă mai ții minte cum arată o banană. — Unde ai găsit canistrele cu benzină? El Își ridică sprâncenele Întrebător: — Oho, și despre astea știi? Da, am găsit două canistre goale În grădină. Nu cred că erau acolo de multă vreme. Nu erau ruginite și Într-una dintre ele mai era Încă o cantitate mică de petrol rămas neevaporat. După
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
anume avea Paul Împotriva soțului tău? — Asta e ceea ce te interesează cu adevărat? — Va fi de ajuns pentru Început. Ea scoase un mic suspin de nerăbdare: — Prea bine, o să jucăm jocul tău, dar numai până mă plictisesc de el. Ridică Întrebător din sprâncene spre mine și, deși habar n-aveam despre ce vorbește, am ridicat din umeri și am zis: — De acord. Este adevărat, nu se Înțelegeau, dar nu am nici cea mai vagă idee de ce. Când Paul și Grete s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
vesta și Încercă să-și controleze indignarea Îndreptățită. Privi apoi scurt În jurul persoanei sale, ca și cum verifica dacă demnitatea lui e Încă intactă. Six continuă să strige: — Fiica mea, ce i-ați făcut fiicei mele? Gangsterul se Încruntă și se uită Întrebător la mine: — Despre ce dracu’ vorbește? — Cei doi oamneni pe care băieții tăi i-a luat pe sus din casa de pe plajă ieri, i-am spus eu de urgență. Ce ai făcut cu ei? Hai, că nu e timp de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Vezi? Ce ți-am spus. Nu m-ai crezut. Femeia asta are o problemă. O să joci și tu un rol, îi promise Weber ei. Era cea mai vagă promisiune pe care i-ar fi putut-o face. Karin se uita întrebător la Weber. —Nu mai veniți înapoi? O privi cu expresia de respect prietenos cu care câștigase încrederea câtorva sute de oameni rătăciți, anxioși - toată siguranța pe care o pierduse în timpul nopții. —Plecați? întrebă Bonnie, bosumflându-se. În realitate, nu arăta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
e țicnit. Karin pufni. Chiar era țicnit, Mark. Ții minte că avea impresia că marina putea să reorganizeze moleculele unei nave de război ca s-o facă invizibilă? Mark o cercetă cu atenție. De unde știi că nu poate? Se uită întrebător la Bonnie, care ridică din umeri. Își întoarse din nou privirea către copia în mărime naturală a casei lui, clătinând din cap a neîncredere. Karin stătea pe imitația de canapea, în timp ce părți mari din ea agonizau. Ceața asta nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
cum să-mi dau seama o dată pentru totdeauna dacă asta e sau nu adevărata mea casă. Voi două rămâneți aici. Nu vă uitați! Să nu vă prind pe vreuna că trageți cu ochiul. Se îndreptă spre bucătărie. Bonnie se uită întrebător la Karin. Karin se înmuie, știind ce căuta Mark. Îl auzi cum se lasă în genunchi și cum scotocește în dulăpiorul de sub chiuvetă. O rușine veche, moștenită, o împiedică să-l strige - vechi secrete de familie care-i izolau unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
zid între ceilalți și valorile lăsate în chezășie. Da, el văzuse multe icoane, multe biserici și, critic privind, icoana aceasta era cu totul obișnuită, dacă nu ar fi asemănarea fecioarelor cu Lavinia. — Mda, știu eu? mormăi Hartofilax. Mihai o privea întrebător pe Lavinia. Ea bătu din palme și le arătă celor doi vizitatori jilțurile din lemn. — Dragă Lavinia, eu aș pleca. Se lasă întunericul. — Unchiule, nu se cuvine. Vei pleca împreună cu oaspetele meu. Apoi, întorcându-se spre Mihai, Lavinia continuă: Știu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
începu vânzoleala argaților prin bătătură, jupâneasa Stanca, îmbrăcată ca de sărbătoare, cu haine cernite, că era ajunul Bunei Vestiri, ieși grăbită din casă, cu Tudora ca o umbră după ea. Un argat trase zăvoarele grele ale porții și o privi întrebător. — Să spui că plecai să mă spovedesc pân’ să intre popa în liturghie. Luară un drum ocolit și când trecură pe lângă casele în care-și ținea vodă curtea, Tudora se apropie de arnăutul care păzea poarta și-i spuse ceva
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
mai coborât decât cele două domnești din stânga, mitropolitul Theodosie s-a sculat cu greu, sprijinindu-se cu putere în cârjă. A ridicat mâinile de culoarea sidefului și l-a binecuvântat pe vodă. Acesta și a plecat doar un genunchi și, întrebător, a căutat privirea înaltului prelat. Ochii buni ai acestuia l-au învăluit cu o căutătură caldă, în timp ce buzele rosteau rugăciunea, apoi, zâmbind, Theodosie a șoptit în grecește: — Măria ta, ți-am pregătit o surpriză. — Sărut dreapta, preasfințite. Ștefan auzi răsuflarea
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
lui Selin, alaiul domnesc a străbătut un loc împădurit, ieșind spre o vale cu pășuni, așa că domnul a încălecat vesel că se poate dezmorți după ceasuri întregi de mers în caleașcă. Înainte de a sări în șa, Ștefan și-a privit întrebător tatăl, și-a mușcat până la sânge buza de jos și s-a avântat pe cal. A pornit primul în galop potolit, printre dorobanții și ienicerii călări care formau avangarda convoiului. Când i-a depășit pe toți și a ajuns la
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
de frumos cuvintele grecești. Mavrocordat rămase și el surprins de libertatea cu care tânărul întrerupsese convorbirea cu evident conținut politic pentru a atrage atenția asupra dicțiunii și frazei impecabile pe care o mânuia în limba elenă. Făcu un semn vag întrebător spre Selin, care dădu afirmativ din cap; exaporitul răspunse tot în grecește: — Complimentele pe care mi le-ați făcut, prințe, îmi sunt adresate mie personal și mă măgulesc, deși ținând seama de vârsta domniei voastre, ele ar trebui să fi
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
am ascultat rostirea, neam simțit răsplătiți pe deplin pentru truda depusă la scrierea cărții. Vă mulțumesc, prințe. Aga Selin își ceru permisiunea să iasă și făcu semn către traducători și boieri să-l însoțească. Când ieșiră, Toma Cantacuzino îl privi întrebător. Selim spuse: — După câte știu, între marele dragoman și beiul vostru există legături de rudenie, care după moartea fiului exaporitului ar cere o convorbire particulară. Stima pe care le-o port mă face să le ofer această ocazie și te-
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
vederii doar o crăpătură strâmtă, avea o cută adâncă între sprâncene și ținea capul pe spate ca și cum ar fi vrut să pară nedumerit sau chiar jignit. Brâncoveanu schimbă bastonașul aurit în mâna stângă și întinse precaut dreapta spre pietre, întorcând întrebător capul spre cei doi negustori. Cu un aer trist, amândoi aprobară balansându-și bărbile lungi și rare. Gestul voievodului era mai degrabă mângâiere decât o cercetare prin pipăit, lua pe rând gemele mai mari, le examina spre lumina ferestrei, făcându
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
era mai degrabă mângâiere decât o cercetare prin pipăit, lua pe rând gemele mai mari, le examina spre lumina ferestrei, făcându-le să arunce pe covorul de jos fascicule de raze colorate, le cântărea apoi în căușul palmei, se uita întrebător spre spătar, apoi spre Ștefan și le punea la loc, apăsându-le ușor în mătasea catifelei ca să-și ia un fel de rămas bun mângâindu-le cu vârful degetelor. — Doamne, pe ce-am dat banii? oftă voievodul. Spătarul juca nervos
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
facem un dar, un dar împărătesc, cum spusese rabinul domniei tale, așa că luăm rubinele și smaraldele, nu se cuvine să dăruim granate și jadeit. Ofer pentru toată cumpărătura - și vodă spuse răspicat în italienește suma. Cei doi negustori se uitară întrebător unul la altul, dădură din cap afirmativ, scoaseră din boccea o casetă mică din lemn de trandafir cu arabescuri subțiri din plăcuță de aur, ici și colo cu câte un vârf de piatră scumpă, din cele care cad la șlefuit
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
ținuta, aruncându-și pe el repede doar un caftan, coborî cele câteva trepte care duceau în sala mare a casei doamnei Stanca în care locuia iarna de când îi murise soția. Salută cu un mormăit pe cei doi ostași și ridică întrebător din sprâncene. — Căpitanul Totoescu spune să veniți la spătărie, a venit un trimis de la Stambul, mai-mai să omoare în galop calul de sub el... Zice că are o scrisoare pentru măria sa. Căpitanul nu vrea să-l scoale pe vodă până nu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
sporită și zâmbetul îngheță pe fața beizadelei Constantin transformându-se într-un fel de strâmbătură, care ori de câte ori se oprea din lectură îi întindea buzele, gura devenindu-i doar o linie orizontală. Ridicând glasul pentru a puncta sfârșitul scrisorii, își aținti întrebător privirile asupra tatălui său, care se oprise din îmbrăcat și asculta foarte atent. Într-adevăr, de cum intraseră în odaia lui, vodă băgase de seamă pe fețele lor ceva curios, un fel de îngrijorare tristă la Ștefan și de veselie forțată
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
a tatălui său și se resemnă. De la pupitru, în fața unei foi albe, Ștefan spuse: — Aștept. — București, 1714, martie în 25. Constantin Vodă Brâncoveanu către Hrisant Nottara, patriarh de Ierusalim, la patriarhia Constan-tinopolului, veni egal glasul domnitorului pe turcește. Ștefan ridică întrebător privirea de pe hârtie, iar tatăl său continuă rar și răspicat în grecește: — „Închinându-ne cu evlavie Fericirii Tale, îți sărutăm Sfințita dreaptă. Am primit cinstita și respectata-Ți scrisoare, trimisă la 20 ale acestei luni și am aflat cele însemnate
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
petrecuse protector mâna după umerii ei, iar ea își lăsase, tăcută, capul la pieptul lui. Iar el îi respectase tăcerea, știind că la momentul potrivit vor discuta și despre asta, așa cum făceau întotdeauna. Îi ridică ușurel bărbia și o privește întrebător. Văd tristețe în ochii tăi. De ce? Nu am hotărât că vom da deoparte tot ce ne poate umbri fericirea? Da, așa-i. Și atunci, de unde această tulburare iubito? Mai este și altceva despre care ar trebui să știu? După o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
să ne însenineze nouă viața... Arm îi întinse a doua fotografie. Pe un motoscuter strident colorat trona o adolescentă și mai stridentă. Îmbrăcată cu un pantalon cu multe buzunare, de la brâu îi atârna un lanț până aproape de genunchi. Bart privi întrebător spre Arm. Dacă mă întrebi la ce îi folosește lanțul, mărturisesc, încă nu am descoperit! spuse ea râzând. Amândouă brațele fetei aveau brățări din piele neagră, încărcate cu ținte de metal. Din urechi îi atârnau niște cercei de plastic, foarte
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]