278 matches
-
avea nici un chef să ceară legătura la palatul Mașinii, să-i vorbească Patriciei, s-o vadă. Mâine, desigur, va trebui să se ducă, dar asta i se părea foarte departe în spațiu și timp. Fu adus la realitate de niște ciocănituri energice la ușă. Deschise și se găsi în fața a patru bărbați; unul dintre aceștia, un tânăr înalt, i se adresă: ― Sunt administratorul adjunct. Îmi pare rău, dar trebuie să plecați. Bagajele dumneavoastră vor fi păstrate în depozitul nostru de jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
Tremura de nerăbdare. ― Trebuie să meargă... își zise el, încercând să se auto-convingă. Asemenea chestii merg întotdeauna, dacă ai tupeu. Transportă în grabă distorsorul în living-room. Apoi închise ușa dormitorului. Puțin după aceea, la ușa dinspre coridor se auzi un ciocănit. Gosseyn deschise. Cinci bărbați intrară. Trei dintre ei cărau scânduri. Fără vorbă se apucară de treabă și ambalară distorsorul. Aduseseră cu ei fierăstraie, șurubelnițe automate; în șapte minute, după ceasul lui Gosseyn, erau gata. Cei doi camionagii, care nu făcuseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
la Mariana, care purta din nou costumul roșu cu paiete. Nici ei nu i-ar sta rău cu o blană! Nici unei femei nu i-ar sta rău cu blană! Cu atât mai puțin unei femei mult mai frumoase decât Mariana! Ciocănitul firav din ușă nu-l întrerupse pe Mișu din gândurile sale. Mariana în schimb, cu simțurile la pândă, se așteptase la una ca asta. - Mișule! șopti ea. Mișule, nu te mișca! Au venit după tine! - Cine? - Cred că sunt ăia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
pe tine. - Fugi de-aici, o fi chiar Popa, se ridică Mișu calm. - Mișule, vrei să mă violeze?! Ca măsură de prevedere, Mișu luă totuși mătura. Mariana, cu un halat aruncat neglijent peste desuurile roșii, luă la nimereală o tigaie. Ciocăniturile se opriseră. Mariana își puse urechea la ușă - nimic. Încercă să vadă ceva pe gaura cheii - o astupase tot ea, acum câteva luni, când fusese răpit Popa prima dată. Astfel, Mișu cu mătura, Mariana cu tigaia și aproape indecentă, deschiseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
de producție sud-coreeană. Nerăbdător să-l deschidă, îl porni cu sonorul dat la maximum, făcând să vuiască de hohotele unui film american întreg etajul hotelului la care se afla în bivuac. Se destinsese în așa o măsură, încât abia desluși ciocănitul în ușă al cuiva din personalul hotelului. Permeso! făcu el, ca la Palermo, fără a fi sigur că acel ciocănit, în tăblia ușii dormitorului, nu fusese doar o părere. Din cauza talazurilor de râsete ce izvorau din televizor, probabil că persoana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
film american întreg etajul hotelului la care se afla în bivuac. Se destinsese în așa o măsură, încât abia desluși ciocănitul în ușă al cuiva din personalul hotelului. Permeso! făcu el, ca la Palermo, fără a fi sigur că acel ciocănit, în tăblia ușii dormitorului, nu fusese doar o părere. Din cauza talazurilor de râsete ce izvorau din televizor, probabil că persoana care bătuse ușor la ușa camerei lui Vladimir nu percepu permisiunea de a intra. Lui nu îi era indiferent să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
activități mai multe. În primul rând, munca este principalul. Germania asta Deci eu fac întotdeauna o comparație între ceea ce-a fost în Germania și ceea ce am găsit în România. Acolo, program bine stabilit. Deșteptare fără apel, fără ținută, fără ciocănitul gratiilor, fără intratul în celule... Se deschidea celula: „Bună dimineața!“. Deschidea pe cealaltă, tu-ți luai micul dejun, te spălai, te aranjai, îți făceai o cafea, mai o țigară, te îmbrăcai în haine de lucru și te duceai la muncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
hotel de categoria a doua care dădea spre Central Park. Nu părea deloc genul de hotel care să permită accesul prostituatelor și tocmai mă Întrebam cum avea de gând fata aceea să urce În camera mea, când am auzit un ciocănit În ușă. Am deschis și În față mi-a apărut o femeie Îmbrăcată Într-un pardesiu crem peste un costum de culoare lila, cu o servietă Louis Vuitton În mână. — Eu sunt Joanna, spuse cu un zâmbet. Ce cameră drăguță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
și machiată, ar fi făcut furori prin baruri. Probabil chiar așa și era, reflectă Mma Makutsi. Cele două femei se holbară la ea, cea tânără chiar la modul grosolan. — Cioc, cioc, spuse Mma Makutsi politicoasă, folosind expresia care înlocuia un ciocănit atunci când nu exista o ușă la care să bați. Un gest absolut necesar, fiindcă, deși femeile nu erau înăuntru, nu erau nici afară în totalitate, stăteau pe două scăunele de pe prispa înghesuită din fața clădirii. Cea mai în vârstă o studie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
confortabil, întins în apa caldă, matrice călduță din care s-a ivit viața. Revenit în mările arzătoare ale originii lucrurilor, în sânul Mamei Comune, luat de pulsația lentă a unei bătăi de inimă fremătând totuși cu o nouă viață. Un ciocănit în ușa dormitorului îl readuse, leneș, în realitate. - Da? - Enro a sunat, răspunse vocea neliniștită a Nirenei. Dorește să te duci imediat să-i raportezi. Gosseyn simți cum șocul îl străbătu pe Ashargin. - Foarte bine, zise. - Prințe, zise Nirena cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
Park. Nu mai avusesem parte de multă vreme de o perioadă de relaxare, dar când ești singur pe lume așa ceva nu pare să conteze prea mult. Stăteam în echilibru precar pe marginea unui butoi de autocompătimire când se auzi un ciocănit la ușă și Korsch intră în încăpere: — Gottfried Bautz a fost omorât, domnule, zise el imediat. — Da, am auzit. Becker zicea că te-ai dus să arunci o privire. Ce s-a întâmplat? Korsch se așeză pe scaunul ocupat un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
studiind harta Spaniei, care era prinsă cu ținte de perete, înfățișând comorile Legiunii Condor, înainte de a stinge lumina. Se părea că mai nou fiecare școlar german voia să fie pilot de luptă. Tocmai mă așezam jos, când se auzi un ciocănit în ușă: — Pot să intru? zise ea, zăbovind goală în cadrul ușii. Pentru câteva clipe stătu pur și simplu acolo, înconjurată ca într-o ramă de lumina de pe hol precum o madonă minunată, aproape ca și cum îmi oferea posibilitatea să-i determin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
de făcut era să-mi pregătesc intrarea. Am pus zăvorul la ușă în urma mea și m-am apucat să desfac ivărul de la fereastră. Era înțepenit și de-abia reușisem să-l fac să se deschidă, când s-a auzit un ciocănit la ușă. Era Rahn. — Herr Steininger? Sunteți înăuntru? Numai un pic! — Vom începe în câteva momente. — Vin imediat, am zis și, lăsând geamul deschis doi centimetri, am tras apa și m-am întors să mă alătur celorlalți invitați. În cameră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
zise Toby în timp ce oprea un taxi odată ajunși afară. — Mai mult decât bine, Toby. M-am simțit minunat, spuse Adriana cu mai multă sinceritate decât ar fi fost în stare înainte de ideea lui Mackenzie. A fost extraordinar, splendid, minunat. *** Un ciocănit în ușă o trezi pe Leigh care dormea profund, ceea ce noaptea se întâmpla rar, ca să nu mai zicem după-amiaza când nici măcar nu își propusese să doarmă. Era ceva în aerul sau apa de aici, ceva ce ar fi trebuit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
a ritmului, iar ritmul e dragostea. Iată că divina dimineață, virginitatea zilei, îmi aduce o descoperire: dragostea este ritm. Știința ritmului e matematica: expresia sensibilă a dragostei e muzica. Expresia, nu realizarea ei: să fim bine înțeleși.“ Îl întrerupse un ciocănit ușor la ușă. — Intră! — M-ați strigat, domnișorule? - zise Domingo. Da..., micul dejun! Strigase, fără a-și fi dat seama, cu cel puțin un ceas și jumătate mai devreme decât îi stătea în obicei, și, odată ce strigase, era nevoit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
de liniștiți. Ca mine, acum și aici, jucându-mi de unul singur propria comedie, devenit actor și spectator în același timp. Doar durerea fizică ucide. Singurul adevăr e omul fiziologic, cel ce nu vorbește, cel ce nu minte...“ Auzi un ciocănit ușor la ușă. — Ce e? — Astăzi nu mai cinați? - întrebă Liduvina. — E-adevărat; așteaptă, vin acum. „Și-apoi voi dormi azi, ca în toate celelalte zile, și va dormi și Rosarito. Va dormi și ea? Oare nu i-am tulburat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
faptul că, acceptându-mi darul, fiind prietena, nimic mai mult decât prietena mea, nu va mai exista niciun pretendent pentru tine? — Ah, nu contează; hotărârea mea este luată! — Poate după ruptura aceea...? — Poate... — Eugenia! Eugenia! Chiar atunci se auzi un ciocănit la ușă, iar Augusto, tremurând, cu fața aprinsă, exclamă cu glasul uscat: — Ce este? — Rosario, Rosario așteaptă - rosti vocea Liduvinei. Augusto se schimbă la față, făcându-se livid. — Ah! - exclamă Eugenia -, deranjez. Te așteaptă... Rosario. Vezi că nu putem fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
soților Geiger. Las cuțitul jos, înfrântă. Deci asta e. E momentul să îmi dau demisia. Când mă uit la opera mea și la dezordinea din jur mă simt extrem de dezamăgită de mine. Credeam că pot rezista măcar o dimineață. Un ciocănit mă trezește la realitate. Mă întorc și văd o fată cu bentiță de catifea albastră uitându-se la mine prin geamul ferestrei. — Bună ! strigă. Ai comandat sandvișuri pentru douăzeci de persoane ? Totul se întâmplă foarte repede. Acum stau și mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Își Întrerupeau jocurile, făcându-i loc să treacă. Am ajuns, În cele din urmă, În fața unei porți roase de rugină. Tovarășul meu o Împinse, traversarăm o grădiniță plină de mărăcini, până la o casă de paiantă, a cărei poartă, după șapte ciocănituri scurte, se deschise scârțâind spre o Încăpere largă, luminată de un șir de felinare de vânt agățate de tavan și pe care un curent de aer le legăna fără Încetare. Persoanele prezente trebuie să fi fost obișnuite cu asta; În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
asta am vrut să... — E mult mai mult decât atât. Mult mai mult. Îmi desfac larg brațele, cu un gest emfatic. E vorba despre ajutorul pe care îl poți da celor din jur. Despre creativitate. Despre... Sunt întreruptă de un ciocănit în ușă, și Erin se ițește în deschizătura acesteia. — Scuze că te deranjez, Becky. Am vrut doar să‑ți spun că ți‑am pus deoparte pantofii ăia sexi de la Donna Karan, pe care i‑ai vrut. Pe bej și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
la ziare, auzi! Copii proști. Parcă ar afla ceva din ele. Sunt la fel, sunt toate la fel, domnule! Bani prăpădiți, domnule... Dar domnul înalt, cu părul și barba și mustățile albe, perfect tăiate, nu o auzea. Nu auzea nici ciocănitul allegro al tocurilor pe caldarâm. Nu vedea curcubeiele fustelor fâlfâind în vântul subțire, luciul scurt al ciorapilor aurii sculptând în aer picioarele fus ale păsării flămânde, primăvara. Nu auzea, nu vedea nimic distinsul domn, cufundat în răsfoitul ziarelor. — Așa e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Năzos și ăsta ca profesorașu ăla de mi-a scăpat de sub nas. Pentru el mă prelucrează la beleală la toate instruirile. Și doar aranjasem totul cu nenorocitul! Ce tineret am mai crescut și noi! Cu idealismele astea a lor...“ Câteva ciocănituri ușoare în ușă. Îl lăsă pe celălalt să mai bată de câteva ori, să simtă că deranjează, apoi mormăi răstit: - Intră. Nici nu-și termină bine mormăitura, că în încăpăre năvăli un ins înalt, burtos, cu chică roșcovană, cu părul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
A... Nu, Ana. Îmi pare rău. Trebuie să cobor până jos să văd dacă a venit Soliteraj. Bine..., dacă ai treabă... , zise ea cu părere de rău. Se întoarse și plecă spre scările dintre corpurile D și E. Se auzeau ciocănituri din curtea interioară. Coborând spre etajul doi, lumina gălbuie și caldă mă învăluia încet. S-a dat drumul la curent. Neoanele și becurile erau aprinse, poate pentru prima oară de când au fost instalate, și inundau holurile într-o lumină aurie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
ales dacă erau tineri, cu copiii mici. Aruncă o privire spre fotografiile cu fiii săi, de pe birou. Erau amândoi la colegiu, acum. Tad era în ultimul an la Stanford, Bill era la Columbia. Iar Bill participa la studiile premedicale. Un ciocănit la ușă și asistenta lui, Beverly, băgă capul înăuntru. — Îmi pare rău, dr. Bennett, dar nu ați răspuns la interfon. Și cred că este important. — Știu. Încercam doar ... să găsesc un mod în care să-i comunic. Se ridică în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
un surâs care zice : E drăguț ! — Mersi, zic, răspunzându-i cu o privire gen „nu-i așa ?“ Mă grăbesc la mine În cameră și Încep să-mi dau cu rimel și la ochiul celălalt. Câteva clipe mai târziu, aud un ciocănit discret În ușă. Intră ! zic, așteptându-mă să fie Lissy. Dar În ușă se află Jack, care Îmi Întinde un pahar de lichior. — A, mersi ! spun recunoscătoare. Chiar Îmi prinde bine o băutură. — Stai liniștită, că nu intru, spune politicos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]