267 matches
-
6%), Siria (10%), Iordania (3,4%), Irak (3%). Creștinătatea din spațiul arab este însă puternic fragmentată atât din punct de vedere teologic, cât și teritorial, numeroasele comunități creștine de diferite rituri fiind dispuse după un adevărat puzzle spațial confesional: comunitatea coptă este grefată pe segmentul vorbitorilor limbii copte derivată din idiomul hamitic al vechilor egipteni și cuprinde aproximativ 5% din populația Egiptului. Este împărțită în două biserici inegale ca pondere: Biserica coptă propriu-zisă cu sediul patriarhal la Alexandria cu un număr
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3050]
-
3%). Creștinătatea din spațiul arab este însă puternic fragmentată atât din punct de vedere teologic, cât și teritorial, numeroasele comunități creștine de diferite rituri fiind dispuse după un adevărat puzzle spațial confesional: comunitatea coptă este grefată pe segmentul vorbitorilor limbii copte derivată din idiomul hamitic al vechilor egipteni și cuprinde aproximativ 5% din populația Egiptului. Este împărțită în două biserici inegale ca pondere: Biserica coptă propriu-zisă cu sediul patriarhal la Alexandria cu un număr estimat între 4 - 5 milioane de credincioși
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3050]
-
fiind dispuse după un adevărat puzzle spațial confesional: comunitatea coptă este grefată pe segmentul vorbitorilor limbii copte derivată din idiomul hamitic al vechilor egipteni și cuprinde aproximativ 5% din populația Egiptului. Este împărțită în două biserici inegale ca pondere: Biserica coptă propriu-zisă cu sediul patriarhal la Alexandria cu un număr estimat între 4 - 5 milioane de credincioși și Biserica coptă-catolică (unită cu Roma din secolul al XVIII-lea) cu doar 150.000 credincioși. Limbile liturgice folosite sunt copta și araba. comunitatea
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3050]
-
ca pondere: Biserica coptă propriu-zisă cu sediul patriarhal la Alexandria cu un număr estimat între 4 - 5 milioane de credincioși și Biserica coptă-catolică (unită cu Roma din secolul al XVIII-lea) cu doar 150.000 credincioși. Limbile liturgice folosite sunt copta și araba. comunitatea maronită cuprinde cca. 700.000 credincioși din care 500.000 în Liban, dar aproximativ 2,5 milioane trăiesc în diaspora din afara spațiului arab. Biserica maronită, înființată în secolele IV - VII și unită cu Roma în secolul al
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3050]
-
aceluiași sinod s-au păstrat doar fragmente, publicate în mare parte abia de curând pe baza unui manuscris găsit la Athos. Alte epistole sau fragmente de epistole nu se referă la controversele origeniste: în special o scrisoare completă în limba coptă, adresată călugărilor din Pboo, referitoare la exigențele vieții monahale. Avem multe fragmente din omiliile lui Teofil, dar numai trei dintre ele s-au păstrat în întregime: una în greacă, despre euharistie, transmisă în mod eronat între operele lui Chiril din
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
la exigențele vieții monahale. Avem multe fragmente din omiliile lui Teofil, dar numai trei dintre ele s-au păstrat în întregime: una în greacă, despre euharistie, transmisă în mod eronat între operele lui Chiril din Alexandria, și două în limba coptă, despre pocăință și cumpătare și, respectiv, despre cruce și tâlhar. Sunt bogate în citate biblice dar și în înflorituri retorice. Printre apoftegmele pe care i le atribuia tradiția Părinților din deșert există o scurtă omilie despre moarte și judecată din
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
în parte în culegerile de documente privitoare la conciliul din Efes; Angelo Mai și, într-o măsură mai mică, Philip Edward Pusey au adăugat și multe alte piese la dosar care s-a îmbogățit cu texte și fragmente diverse în coptă, arabă și etiopiană, în general de autenticitate îndoielnică sau pur și simplu neautentice. Dintre cele 22 de omilii editate de Migne (care a utilizat rezultatele cercetărilor lui Mai) se disting unele pronunțate la Efes și axate pe teologia întrupării și
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
găsesc și traduceri ale unor scrisori, uneori într-o formă mai completă decât cea păstrată în greacă. Doar puține epistole ne-au parvenit din surse independente de documentele sinodale. Versiuni ale unor scrisori s-au păstrat în siriană, armeană, etiopiană, coptă (în documentele conciliului de la Efes; autenticitatea lor e foarte îndoielnică). Amintim aici doar unele dintre ele, cu o semnificație particulară. Scrisoarea adresată călugărilor din Egipt (Epist. 1, în PG; ACO I, 1, 1, pp. 10.23), de la începutul lui 429
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
Despre religie”) care se termină cu un fel de enciclopedie a științelor, o compilație alcătuită de monahul isihast Iosif Filosoful, care a activat la Constantinopol și a murit la Tesalonic către 1330. Tradiția îi atribuie lui Chiril și liturghii în coptă, siriană și armeană, de altfel destul de diferite între ele. Liturghia coptă era celebrată fără îndoială în Egipt în epoca lui Chiril, însă nimic nu dovedește că el ar fi introdus-o. În ce privește tratatul Contra pneumatomahilor, atribuit lui Chiril în PG
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
științelor, o compilație alcătuită de monahul isihast Iosif Filosoful, care a activat la Constantinopol și a murit la Tesalonic către 1330. Tradiția îi atribuie lui Chiril și liturghii în coptă, siriană și armeană, de altfel destul de diferite între ele. Liturghia coptă era celebrată fără îndoială în Egipt în epoca lui Chiril, însă nimic nu dovedește că el ar fi introdus-o. În ce privește tratatul Contra pneumatomahilor, atribuit lui Chiril în PG 76, 1451-1454, e vorba de un echivoc apărut din cauza sumarelor de la
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
începutul unor citate extrase însă din alte opere binecunoscute ale lui Chiril. Bibliografie: Textul Sfintei Treimi cu alte opere neautentice ale lui Chiril în PG 77, 1120-1173; cf. D. Stiernon, Joseph le Philosophe, DS VIII, 1388-1392. Versiunea latină a liturghiei copte atribuite lui Chiril, publicată de A. Renaudot în 1847, este reprodusă în PG 77, 1291-1308; pentru liturghii cf. totodată CPG III, n. 5437. i) Chiril și opera sa Nu e acesta locul pentru a schița, fie și în fugă, trăsăturile
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
E nesigură și paternitatea unei predici despre botezul Domnului, publicată în 1969, și a unei predici ținute în Biserica Sfântului Ioan și păstrată în versiune etiopiană. Fals e un lung panegiric al Sfântului Gheorghe, transmis sub numele lui Teodot în coptă, arabă și etiopiană. În Synodicon contra Tragediei lui Irineu se găsește, în traducere latină, un fragment, cu siguranță autentic, dintr-o scrisoare a lui Teodot adresată unui călugăr pe nume Vitalis care este îndemnat să se păzească de doctrina lui
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
păstrat în greacă pentru că a fost uneori transmisă sub numele lui Grigorie de Nyssa și Esihie din Ierusalim; însă numeroase fragmente în grecește s-au transmis prin florilegiile și manuscrisele catenare exegetice. Două omilii s-au păstrat și în versiune coptă. Separat de această culegere, ne-au rămas în siriană alocuțiunea pronunțată de Sever după numirea sa ca patriarh de Antiohia și un fragment dintr-o omilie consacrată Urcării la Cer a lui Cristos, citat de Sever însuși în a treia
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
au rămas în siriană alocuțiunea pronunțată de Sever după numirea sa ca patriarh de Antiohia și un fragment dintr-o omilie consacrată Urcării la Cer a lui Cristos, citat de Sever însuși în a treia epistolă către Iulian; apoi, în coptă, o predică despre Fecioară. Omiliile sunt importante pentru istoria liturghiei pentru că întreaga culegere e dispusă în ordine cronologică ceea ce permite reconstruirea parțială a anului liturgic al Bisericii antiohiene la începutul secolului al VI-lea; totodată, predicile conțin uneori și mențiuni
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
tot în siriană, în Istoria bisericească atribuită de obicei lui Zaharia Retorul (în realitate, acesta nu e decât unul din izvoarele operei); printre ele, autoapărarea adresată împăratului în ajunul întoarcerii la Constantinopol, după exil. Puține epistole s-au păstrat în coptă și în arabă. Prin manuscrise catenare ne-au fost restituite însă numeroase fragmente în greacă. Destinatarii și conținuturile scrisorilor sunt foarte diverse; ele constituie o sursă importantă de informații despre viața ecleziastică și controversele teologice din acea perioadă. Dacă scrisorile
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
lui Sever s-au mai transmis câteva liturghii în siriană a căror autenticitate, însă, nu e deloc sigură; e vorba în speță de o Anafòră (liturghie euharistică) și de două liturghii de botez (una mult mai scurtă decât cealaltă). Liturghia coptă a iacobiților conține câteva rugăciuni atribuite lui Sever. Talent extraordinar, Sever cunoaște foarte bine Scriptura și tradiția patristică la care recurge în mod constant pentru a da temei afirmațiilor sale. Ca scriitor e destul de repetitiv, însă se exprimă foarte limpede
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
foarte vechi, anterioară adaosurilor succesive, care nu s-a păstrat în greacă și a fost realizată de diaconii romani Pelagius și Ioan în secolul al VI-lea (cărțile 5 și 6 din ediția Rosweyde). Există totodată culegeri în siriană, armeană, coptă, georgiană, etiopiană, arabă, slavă veche și sogdiană. Bibliografie. Precise indicații despre edițiile în greacă și în celelalte limbi în CPG III, n. 5560-5615. Colecția alfabetico-anonimă: PG 65, 71-440. O ediție a colecției sistematice grecești a început abia cu J.-C
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
o scriere a lui Rufin, însă Festugière a demonstrat că textul grec e cel original și că versiunea latină a lui Rufin este o traducere. Istoria a fost tradusă și în siriană; unele părți s-au păstrat și în armeană, coptă, georgiană și slavă veche. Din majoritatea manuscriselor și din Istoria Bisericii a lui Socrate (IV, 23) rezultă că autorul Istoriei Lausiene se numește Palladius; o parte din manuscrise o atribuie lui Heraclid din Cipru care a dus o existență paralelă
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
sa Vitae Patrum (reprodusă în PG 74). R. Draguet a editat și studiat diverse versiuni siriene din care unele, în opinia lui, nu ar fi dovezi ale autenticității Istoriei lui Palladius, ci, dimpotrivă, ar atesta existența unei surse (la origine, coptă, apoi tradusă în greacă și ulterior în siriană) de care acesta s-ar fi folosit fără s-o divulge. Corespodențele la nivelul formei și al conținutului confirmă faptul că Dialogul despre viața Sfântului Ioan Hrisostomul a fost scris de Palladius
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
și compoziția lor variază foarte mult în manuscrisele grecești și în celelalte versiuni. Dintre acestea, cele mai importante sunt cele cinci variante în siriană, editate de R. Draguet, unde apare un strat al textului mai vechi decât cel grecesc; varianta coptă e fragmentară; mai sunt apoi diverse variante în arabă, armeană, latină, etiopiană, gerogiană. De fapt, nu e vorba atât de un text sau de o culegere de texte, cât mai degrabă de o „materie mobilă” (Draguet) ale cărei componente pot
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
A fost utilizată apoi de diverși autori sirieni monofiziți și o regăsim și în Cronica lui Mihail Sirul în secolul al XII-lea și într-un rezumat al acesteia în armeană. Există totodată un anumit număr de fragmente în traducere coptă. Adesea îi este atribuită lui Ioan, însă probabil fără temei, o Viață a lui Petru Ibericul care a fost compusă cu siguranță în greacă, însă s-a transmis numai într-o fidelă versiune siriană. Opera provine fără îndoială din același
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
sine afirmând că s-a mutat din Antiohia la Maiuma și că a făcut parte din cercurile frecventate de eroul său. Bibliografie. Ediție, trad., introd.: F. Nau în PO 8/1, Paris 1911. T. Orlandi, Un frammento delle Pleroforie in copto, în „Studi e Ricerche sull’Oriente Cristiano” 2 (1979), 3-12. Studii: E. Schwartz, Johannes Rufus, ein monophysitischer Schriftsteller (SHAW, phil.-hist. Klasse 16), Hidelberg 1919; L. Perrone, Dissenso dottrinale e propaganda visionaria: le Pleroforie din Giovanni di Maiuma, Aug. 29
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
a științei, ea era obiectul aproape exlusiv al descrierii lingvistice și în general al interesului științific și filozofic. În zonele neromanice însă, au început să se facă traduceri ale Bibliei în limbile locale: în secolul al III-lea, în limba coptă (din Egipt), în secolul al IV-lea în gotică, în secolul al V-lea în armeană, în secolul al VII-lea în irlandeză și în vechea engleză, iar, în secolul al IX-lea, în vechea slavă (slavonă). În acest proces
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
9 referințe Avangardism 50 referințe Axiologie generală 187 referințe Barocul și influențele baroce în literatură 247 referințe Bibliografia cărților de literatură neogreacă (Grecia și Cipru) în România 60 referințe Bibliografia relațiilor diplomatice, economice și culturale românobritanice 140 de referințe Biserica coptă în primul mileniu creștin 50 referințe Biserica Sf. Gheorghe din Hârlău, ctitorie a lui Ștefan cel Mare 69 referințe Brazilia 72 referințe Carmen Sylva 63 referințe Categorii estetice în folclorul bucovinean. Obiceiuri de iarnă. 116 referințe Cercetare documentară pe domeniul
BCU Iaşi:Parcurs sentimental:schiţă monografică by Nicoleta Marinescu () [Corola-publishinghouse/Science/443_a_752]
-
un milion de ortodocși, aflați în special în Franța. Peste patru milloane trăiesc în SUA, mai bine de trei milloane în America latină și un milion în australia. Acestora li se adaugă bisericile ortodoxe necalcedoniene (adică Biserica armeniei, bisericile siriace, Biserica coptă, Biserica Etiopiei și cea din India de Sud). Aceste date au doar o valoare aproximativă pentru că se schimbă de la an la an. Dincolo de relativismul statistic, bisericile ortodoxe din întreaga lume au la bază comunități ce se doresc a fi foarte
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]