1,031 matches
-
guvernele aliate. După ce Germania a atacat Uniunea Sovietică în 1941, guvernul polonez în exil a stabillit relații diplomatice cu URSS-ul, în ciuda rolului lui Stalin în dezmembrarea Poloniei. Sute de mii de soldați polonezi, care erau prizonieri în Uniunea Sovietică, deportați polonezi și civili aflați în lagărele de muncă din Siberia, au fost eliberați și au putut să se alăture conaționalilor lor care formau o nouă armată în Siria aflată sub mandat francez. (Printre ei s-a numărat viitorul prim-ministru
Istoria Poloniei (1939-1945) () [Corola-website/Science/304932_a_306261]
-
Guvernul-marionetă comunist nu a fost niciodată recunoscut de Statele Unite, Regatul Unit și alte puteri occidentale care îl considerau ilegal, ca și pe anexarea Estoniei la URSS. După ce președintele eston Konstantin Päts a fost arestat de forțele sovietice de ocupație și deportat în Rusia în iulie 1940, profesorul Uluots a devenit "prim ministru cu îndatoriri de președinte" după cum dicta constituția estonă. Când naziștii au invadat Estonia în 1941, guvernul comunist a fost răsturnat. Ulouts a refuzat ofertele Germaniei de a conduce în
Jüri Uluots () [Corola-website/Science/335794_a_337123]
-
SUA și care nu ajunseseră la destinație din cauza izbucnirii revoluției. Materialele în cauză împreună cu o parte din materialul Legiunii au fost vândute, banii obținuți cu această ocazie fiind aduși de către voluntari în țară. De asemenea, a acordat asistență materială unor deportați din Basarabia sau unor coloniști basarabeni din Extremul Orient. Pentru meritele lor, voluntarii români din Siberia au primit de la aliați: 30 de medalii franceze, 40 de cruci de război cehoslovace, 31 decorații rusești, 7 decorații engleze și italiene, iar de la
Corpurile Voluntarilor Români din Rusia () [Corola-website/Science/335979_a_337308]
-
perioada comunistă, pe teritoriul actual al orașului Însurăței a apărut comuna Rubla, o comună specială în care au fost deportați opozanți ai regimului; aici au fost aduși oameni politici ca liderii țărăniști Corneliu Coposu și Ion Diaconescu. După o vreme, deportaților le-a fost permis să plece în satele și orașele lor, și foarte puțini locuitori au mai rămas. Satul a devenit parte a comunei Însurăței și, la începutul secolului al XXI-lea, în el mai rămăseseră foarte puțini locuitori. Acele
Însurăței () [Corola-website/Science/297099_a_298428]
-
două republici pentru o ceremonie funerară simbolică, în care a fost aprinsă o cruce neagră mare. Protestatarii au aprins lumânări și au înălțat drapelele naționale interbelice ale țărilor lor decorate cu panglici negre în memoria victimelor terorii sovietice: Frații pădurii, deportații în Siberia, deținuții politici, și alți „dușmani ai poporului”. În Piața Pușkin din Moscova, numeroși milițieni au intervenit când câteva sute de oameni au încercat să organizeze o demonstrație de solidaritate. TASS a declarat că 75 de persoane au fost
Lanțul Baltic () [Corola-website/Science/323522_a_324851]
-
marcat pentru tot restul vieții. Un grup de ofițeri fuseseră „descărcați” din camioane și așteptau resemnați, așezați pe bocceluțe, să fie luați În primire. Supraveghetorul Stangicel, un țigan condamnat pentru crimă, care avea drept de viață și de moarte asupra deportaților politici, s-a adresat unui aviator care nu se ridicase În picioare În fața lui. „Tu de ce nu te școli În picioare când vorbesc cu voi” ? Ofițerul a fost luat pe sus de câțiva deținuți de drept comun, lovit În cap
Editura Destine Literare by George Georgescu () [Corola-journal/Journalistic/81_a_351]
-
Profesorul Simionescu de la Facultatea de Medicină din București, fost ministru În guvernul Cuza-Goga, nemaiputând suporta umilințele și bătăile pe care le Încasa zilnic de la supraveghetori și de la cei convertiți la marxism, a intrat de bună voie În „zona morții” interzisă deportaților, unde a fost Împușcat de sentinela din prepeleac. Echipele de torționari alcătuite din cei care acceptaseră de bună voie funcția de cozi de topor, aplicau zilnic metodele de „reeducare”, mai ales intelectualilor, pe care Îi supuneau unor torturi cumplite, În urma
Editura Destine Literare by George Georgescu () [Corola-journal/Journalistic/81_a_351]
-
grup de cetățeni evrei, conduși de Gisi Fleischmann și Michael Ber Weissmandl, au apelat la Curia Romană (Vaticanul). Printr-un amestec de negocieri și mită, procesul deportării a fost oprit. Cu toate acestea, aproximativ 58.000 de evrei fuseseră deja deportați, în special în lagărul de concentrare Auschwitz. Guvernanții slovaci au declarat că au crezut că evreii au fost forțați să lucreze în fabricile de armament germane și a depus o plângere oficială când a devenit clar că evreii au fost
Republica Slovacă (1939-1945) () [Corola-website/Science/311188_a_312517]
-
era împarțită în compartimente cu ajutorul unor scânduri În câteva săptămâni majoritatea au murit de foame și boli- tifos, febra tifoidă, antrax, malarie etc Până în mai 1942 mai erau în viață câteva sute. În septembrie 1943 se găseau la Akmecetca 25 deportați evrei, iar în octombrie 1943 -40 bătrâni, bolnavi și infirmi, care fuseseră trimiși acolo din celelalte localități din districtul Golta. Comitetul evreilor din Golta apelat cu succes la guvernatorul Alexianu cerând să nu aplice planul prefectului Isopescu și al adjunctului
Lagărul de concentrare Acmecetca () [Corola-website/Science/327585_a_328914]
-
soartei populației evreiești din teritoriile sovietice ocupate de Germania nazistă și aliații ei,la Acmecetca au pierit în total circa 14,000 evrei. Dat fiind perioada scurtă relativ în care a funcționat lagărul, mica lui suprafață și numărul redus de deportați aflați mereu acolo în cursul perioadei dintre vara 1942 și sfârșitul anului 1943, un număr mai mic și mai verosimil - 8,000 morți - este cel menționat de cercetătorul Jean Ancel în Enciclopedia Holocaustului . In mai-iunie 1942 mii de rromi din
Lagărul de concentrare Acmecetca () [Corola-website/Science/327585_a_328914]
-
fost deportați în districtul Golta, inclusiv la Acmecetca. În ordinul secret semnat de profesorul Gheorghe Alexianu guvernatorul Transnistriei, stătea scris ca aceștia vor putea obține cazare, muncă și hrană. În 10 iulie 1942 medicul militar Dumitru Tomescu raporta că rromii deportați nu primesc mâncare, igiena lor e inadecvată,și că , aceasta, împreună cu foametea, îi face un imediat „pericol epidemiologic” (asemănător cu evreii, deportați în condiții similare)
Lagărul de concentrare Acmecetca () [Corola-website/Science/327585_a_328914]
-
morți, i-au răspândit în diferite țări. În momentul deportării, turcii-meshetieni erau în număr de 96 000 de suflete, iar acum se consideră că această cifră a depășit 300 000. Președintele E. Șevardnadze a semnat, în 1993, un decret privind „deportații din anii 40”, prin care până în 2000 trebuiau să se întoarcă 5 000 de turci-meshetieni. Dar, după recensământul din 2002, în Georgia s-au înregistrat doar 53 reprezentanți ai acestei etniei, fiindcă autoritățile de la Tbilisi, ferindu-se de numărul lor
Turcii din Georgia () [Corola-website/Science/304346_a_305675]
-
fost executați de forțele de ocupație germane). Au fost deportați sau internați în lagăre de prizonieri de război aproximativ 1,9 milioane de francezi. Dintre aceștia, 240.000 au murit în lagăre (40.000 de prizonieri de răzbio, 100.000 deportați pe baze rasiale, 60.000 de prizonieri poitici și 40.000 de deportați în lagărele de muncă). Viața de zi cu zi în Franța în timpul ocupației germane a fost marcată încă de la început de lipsuri endemice. Lipsurile pot fi explicate
Administrația germană în Franța ocupată în timpul celui de-al Doilea Război Mondial () [Corola-website/Science/334000_a_335329]
-
lagăre de prizonieri de război aproximativ 1,9 milioane de francezi. Dintre aceștia, 240.000 au murit în lagăre (40.000 de prizonieri de răzbio, 100.000 deportați pe baze rasiale, 60.000 de prizonieri poitici și 40.000 de deportați în lagărele de muncă). Viața de zi cu zi în Franța în timpul ocupației germane a fost marcată încă de la început de lipsuri endemice. Lipsurile pot fi explicate printr-o serie de factori: c În încercarea de depășire a crizei, locul
Administrația germană în Franța ocupată în timpul celui de-al Doilea Război Mondial () [Corola-website/Science/334000_a_335329]
-
iunie 1920. În completare, activitatea comisiei a avut în vedere plecarea restului de prizonieri, conversia în devize a materialelor de război comandate de Regatul României - care fuseseră blocate la Vladivostok din cauza izbucnirii Revoluției Ruse, precum și acordatarea de asistență materială unor deportați ori coloniști basarabeni din Extremul Orient. După încheierea activitatății Misiunii Militare Franceză din Siberia la sfârșitul lunii august 1920, cei 2 ofițeri au mai rămas încă un timp pe lângă consulul francez, spre a lichida ultimele chestiuni. În luna martie 1919
Comisia Militară Română din Siberia () [Corola-website/Science/337401_a_338730]
-
SUA și care nu ajunseseră la destinație din cauza izbucnirii Revoluției. Materialele în cauză împreună cu o parte din materialul Legiunii au fost vândute, banii obținuți cu această ocazie fiind aduși de către voluntari în țară. De asemenea, a acordat asistență materială unor deportați din Basarabia sau unor coloniști basarabeni din Extremul Orient.
Comisia Militară Română din Siberia () [Corola-website/Science/337401_a_338730]
-
au intrat sub supravegherea continuă a organelor de Miliție și Securitate locale, fiind obligați să se prezinte periodic pentru declarații. Unii dintre muncitori au continuat să fie maltratați sau amenințați și pe perioada deportării. Ca o primă măsură restrictivă, toți deportații au fost încadrați ca simpli muncitori la noile locuri de muncă, deși unii din ei fuseseră maiștri la Întreprinderea de Autocamioane. Pierderea claselor de muncă respective a însemnat și reducerea corespunzătoare a salariului, unii din ei reușind cu greu să
Revolta de la Brașov () [Corola-website/Science/316961_a_318290]
-
obligate să obțină aprobarea de a-i vizita în orașele în care li se stabilise domiciliul obligatoriu. Adela Vitos, soția lui Ludovic Vitos, declara: În paralel, persoane din conducerea Organizației Județene PCR din Brașov au executat puternice presiuni asupra soțiilor deportaților, pentru a le convinge să divorțeze de aceștia. Corina Iacob, soția lui Dănuț Iacob, își amintește: Pavel Nicușari și soția sa chiar au decis să divorțeze, pentru a nu pierde apartamentul asupra căruia se pusese sechestru. Ei s-au recăsătorit
Revolta de la Brașov () [Corola-website/Science/316961_a_318290]
-
au decis să divorțeze, pentru a nu pierde apartamentul asupra căruia se pusese sechestru. Ei s-au recăsătorit după 1989. În general, muncitorii deportați și familiile lor au fost supuși unor presiuni puternice și unei supravegheri constante. Unii din cei deportați n-au mai revenit niciodată în Brașov, decedând în localitățile unde li se stabilise domiciliul forțat. Deși revolta de la Brașov nu a condus în mod direct la Revoluția din 1989, ea a fost o lovitură puternică pentru regimul lui Nicolae
Revolta de la Brașov () [Corola-website/Science/316961_a_318290]
-
Riga din 1921. Polonezii și ucrainenii dominau populația orașului. Ca centru comercial, însă, Camenița a fost un oraș multietnic și multireligios, cu minorități evreiești și armenești considerabile. Sub dominația sovietică, a fost supus numeroaselor persecuții, majoritatea polonezilor și ucrainenilor fiind deportați forțat în Siberia. Masacre cum ar fi masacrul din Vinnița au avut loc în toată Podolia, ultimul bastion al militanților pentru independența Ucrainei. La început, Camenița a fost centrul administrativ al regiunii Camenița din RSS Ucraineană, dar, ulterior, reședința regiunii
Camenița () [Corola-website/Science/309323_a_310652]
-
morți. Presa oficială a Kremlinului a negat aceste informații. La Camenița, în 27-28 august 1941, a avut loc unul dintre primele și cele mai mari omoruri în masă ale Holocaustului. În aceste două zile, de evrei au fost uciși, majoritatea deportați din Ungaria (-) iar restul evrei polonezi din regiune. Masacrul de la Camenița a fost prima acțiune a naziștilor din cadrul „Soluției Finale”, iar numărul victimelor a fost de ordinul zecilor de mii. Martorii oculari au relatat că cei care au comis aceste
Camenița () [Corola-website/Science/309323_a_310652]
-
1979, Bertioga Brazilia) supranumit „Îngerul morții” a fost un medic german care, în calitate de căpitan SS, a inițiat și condus odioasele „selecții” ale evreilor deportați din toată Europa pentru exterminarea ("Endlösung der Judenfrage") lor de la Auschwitz-Birkenau. A efectuat experimente inumane pe deportați, mai ales pe cupluri de gemeni. La 17 ianuarie 1945, Mengele și-a recuperat notițele despre cercetările sale și a fugit în Argentina, care a respins cererile de extrădare formulate de Germania Federală. În 1959 a plecat în Paraguay, apoi
Josef Mengele () [Corola-website/Science/302760_a_304089]
-
război nazist, farmacist român de minoritate germană (sas), și din 1943, membru al partidului nazist german și al SS (Sturmbannführer). Ca farmacist în lagărul de exterminare de la Auschwitz, Capesius a colaborat cu Josef Mengele, notoriul medic-criminal, participând personal la selecțiile deportaților pentru camerele de gazare. La 31 mai 1946 Tribunalul Poporului de la Cluj l-a declarat criminal de război și l-a condamnat la moarte în contumacie. Fiu de medic, Capesius a studiat farmacia la Universitatea din Cluj, studii pe care
Victor Capesius () [Corola-website/Science/315123_a_316452]
-
1947. S-a întors la Stuttgart unde a găsit serviciu ca farmacist într-o farmacie, iar în 1950 a cumpărat o farmacie la Göppingen. Se crede că s-a îmbogățit de pe urma jefuirii efectelor personale și a dinților de aur de la deportații uciși, iar aurul obținut pe această cale i-a fost capitalul de investiție pentru viața de după război. La începutul lui 1959, pe baza unor dovezi asupra activității sale ca membru al SS, Capesius a fost arestat din nou, fiind deținut
Victor Capesius () [Corola-website/Science/315123_a_316452]
-
se prăbușească în mare, după cinci minute de la lansare. După bombardamentele aliaților din noaptea de 17 - 18 august și 25 august 1943, linia de producție a fost relocată la fabrica Mittelwerke, o fabrică subterană secretă din apropierea orașului Nordhausen. Aici lucrau deportați ai lagărului de concentrare Dora ce erau folosiți pentru a extinde, cu aproape doi kilometri, o mină de gips abandonată și a finaliza astfel o nouă uzină pentru producerea rachetelor. Totodată a fost demarată construcția altor fabrici de acest gen
V-2 () [Corola-website/Science/314123_a_315452]