315 matches
-
-o niciodată. Și era amuzant să-l văd așa aplecat deasupra lucrului, cu ochiul mare acoperit de albeață, privind cîș. Arăta ca un copil prins că face o năzbîtie. Și, ori de cîte ori reușea Într-adevăr să resusciteze cine știe ce drăcie muribundă, era atît de fericit că țopăia prin cameră rîzÎnd În hohote și chicotind de unul singur. Reparînd lumea: lupta unui mecanic. CÎnd Îl vedeam așa, Îmi venea să pun lîngă el cuvîntul radios. Pur și simplu emana fericire, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
peste drum de casa noastră. Regret până azi că nu l-am înregistrat, e adevărat că nu erau sculele de acum și nici nu sunt sigur că ar fi acceptat să părăsească banca de la uliță și să vorbească în fața unor drăcii cărora nu le pricepea rostul. Refac din memorie imaginea moșului cu mustățile lui cam ca ale lui Hitler, așa cumva erau. Figura lui de baci ardeleano-bănățean de pe malurile Mureșului o mai revăd întipărită prin colțuri de casă de pe vremuri sau
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
limuzină. Robert era de culoare, avea șaptezeci și trei de ani. Robert era Robert Sterling Wilson, fost ocnaș, agent japonez și Fuehrer-ul negru al Harlemului. Ar fi trebuit să-l lași pe Robert să aducă sus bagajele, zise Jones. Ei drăcia dracului... nu trebuie să-ți riști viața în halul ăsta! — E o cinste să-mi risc viața, răspunse Krapptauer, pentru soția unui om care l-a servit pe Adolf Hitler așa de bine ca Howard Campbell. Și mort a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
n-au vrut, au mânat mașina cu mâinile și-a început să tragă clopotul. „Au venit cu capu‘ , să vadă că-i capu‘ ei” De când m-au adus din pușcărie, eu am mers târâș. M-a operat Maiestatea. Făceam toate drăciile contra comunismului. Uite scara colea, da’ nu-i aia, de ce să mint. Îmi dam drumu’ pe scară în cămașă dă noapte, să creadă că intru-n closet. Aveam cuiele scoase la două uluci și treceam dincolo. Băgam mâncarea pentru partizani
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
Georgeta, e o poveste întreagă. Mi l-aadus aici tam-nesam Stănică. Nu și nu, să-mi facă portretul. E un molâu, care te privește fix și înghite mereu, de te-apucă capul. A venit nu știu de câte ori, săracul, până a terminat drăcia asta. Nici nu seamănă! Ce, așa bătrână sunt eu? Începuse să mă cam îndese muțește, să mă apuce de mână. Am râs grozav. N-aș dormi cu ursul ăsta în casă, să mă tai. Dar pare de treabă, săracul, ce
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
puțini oameni dispuși sau capabili să facă asta, chiar dacă inițial sânt mulți atrași de ofertă și răsplată: a înțelege ce e cu noi, oamenii, după ce am fost "aruncați" (nu se știe cum și de către cine) aici, pe lume; cum funcționează drăcia asta numită "om", care-l ține pe "a fi" în gură de dimineața până seara; cum este alcătuită ființa lui. E puțin lucru acesta? Este enorm. Heidegger "formalizează", structurează, articulează ceea ce poate fi cunoscut, dar care până la el nu a
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
s-a confirmat că redactorul-șef din Statele Unite, Calvin Carter, fusese văzut bântuind ultimul etaj, căutându-i pe oameni. Se pare că abia ajunsese la Londra de la sediul din New York. Se întâmplă. Lisa își încleștă încântată pumnii. Chiar se întâmplă drăcia asta, în sfârșit. Mai târziu, în aceeași zi, a venit și apelul telefonic. Poate Lisa să urce să se întâlnească cu Calvin Carter și cu directorul britanic de marketing, Barry Hollingsworth? Lisa a trântit receptorul. —Bineînțeles că pot, țipă ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
poeții noștri. Brambilla Își pune pe cap o tiară cu semilună, apucă o spadă rituală, trasează pe scenă niște figuri magice, evocă niște spirite de Îngeri cu terminația În „el”, și În momentul ăla mie Îmi vin vag În minte drăciile alea pseudosemitice din mesajul lui Ingolf, dar e o chestie de o secundă, pe urmă toate astea Îmi ies din cap. Pentru că tocmai În momentul acela se petrece ceva aparte, microfoanele scenei sunt legate la un sintonizator care ar trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
erau cam la fel. — Cam la fel? Întrebă Hammond. Ce, vreți să spuneți că erau tipi ca Wainwright, umblînd după crăpelniță, și ca Watling și Fraser, plictisind pe oricine de moarte cu politica lor - treizeci și șapte de ani? Ei, drăcie! Mă mir cum de nu v-a sărit o doagă, domnul e Mundy. Mă mir cum de nu v-ați scrîntit! — Dar tartorii, domnule? Întrebă Giggs Însuflețit. Cred că erau cruzi, domnule, nu-i așa? — Ei, zise domnul Mundy cinstit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
strălucitor din colțul pe care-l ocupă pe blatul de lucru din bucătărie, fiind de departe cel mai fascinant și mai sofisticat obiect din Încăpere, dacă nu chiar din tot apartamentul. Dacă n-ar fi Dan, nici n-aș folosi drăcia asta, În ciuda pasiunii mele pentru cappuccino-ul tare și cremos. Eu și tehnologia nu ne-am avut niciodată prea bine. Singurul domeniu În care excelez sînt computerele, dar chiar și acolo, acum că mai toți colegii mei mai tineri Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
de fapt imitații luate de la Portobello pe cîteva lire. Arunc o privire bănuitoare către cămașa Pucci. — Atunci, asta nu e Pucci? — Mai degrabă Fucci, hohotește ea. Dacă pantofii și geanta sînt veritabile, toată lumea Își va Închipui că și restul. — Ei, drăcia dracului! M-ai dat pe spate. Acum știi din ce motiv sînt un stilist atît de bun. Îmi face cu ochiul În timp ce se Întoarce să privească spre partea dreaptă a cabinei. — Parcă ziceai că nici pomeneală de bezele. Atunci, de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
era În picioare, uitîndu-se lung afară și se pare că s-a albit cînd l-a observat pe Jake, dar el a reușit să se pitească fără să fie zărit de Linda. — ‘Seara, doamnă Cooper, zice portarul. Distracție frumoasă. — Hei, drăcie, Îi șoptesc lui Dan. Cum de-și amintește numele meu? — De-asta sînt plătiți. Dar te cam dă pe spate oricum, nu? — Ai dreptate, zice Jake, Încovoindu-se și Îndesîndu-se și el În spatele nostru. Și-a amintit și numele meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
este? ― Asta nu-i tot. ― Miezul sectorului nu va mai fi răcit. ― Și-apoi, și-apoi? De ce nu spunea ce avea de spus? Femeia asta nu pricepea că n-aveau timp de ghicitori? ― Mă tem de o explozie termonucleară. ― Ei, drăcie. (Gorman se așeză și medită asupra opțiunilor. Hotărârea lui fu simplificată de faptul că nu există decât o posibilitate.) Apone, recuperează încărcătoarele de la toată lumea. Nu se poate trage acolo. Sergentul nu era singurul care auzise ordinul. Infanteriștii se priveau increduli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
în stare. ― Scoate-i de-acolo! urlă ea. Imediat! ― Gura! Inspira pe gură ca peștele, tot urmărind ecranele. (Planul lui de luptă se prăbușise prea repede ca să mai aibă timp să se gândească la niște soluții de rezervă). Gura, ei drăcie! Monitorul lui Crowe se stinse și microfonul lui transmise un scârțâit metalic. Gorman bălmăjea, încercând să se controleze pe el însuși măcar, fiindcă situația nu o mai putea controla. ― Ăă, Apone, efectuați un tir de baraj cu aruncătoarele de flăcări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
Apa care șiroia pe dulapuri și instalații dispărea în găurile produse de acid. Hicks se uită țintă la cilindrii de stază. ― Cum dracu' au făcut să iasă din cutiile alea? Nu se poate întrerupe un câmp de stază dinăuntru. Ei, drăcie, eram cu nasul în ecrane: ar fi trebuit să văd ce s-a întâmplat aici. Privea acum camerele de supraveghere. ― Burke. Burke a făcut-o. * O tăcere apăsătoare domnea în centrul de exploatare. Toți reflectau dar nu se pronunțau. Niciunul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
am studiat niște buzunare din piele crăpată, fixate pe o bucată de catifea. — Sunt așa-numite vulves pneumatiques. Un mecanic auto, cu care m-am Întâlnit pe vremea când studiam la Strasbourg, le fabrică la comandă. Ideea e să atașezi drăcia asta la un motoraș - la așa-numitul vibreur - care face vezica de cauciuc să se contracte și să se dilate. Buzunarul acesta ca o anexă, și Karp ne Îndreptă atenția spre un obiect cu formă umflată la un capăt, colectează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
pe cap. Zâmbi blând ca și cum prezența și ținuta lui erau cele mai normale lucruri cu putință. — Nu-ți face griji, Franny dragă, am trimis ziarul la tipar. Spune-mi doar un singur lucru. Cum naiba prinzi scorurile de la crichet pe drăcia asta? — Oh, tată! Fran străbătu în fugă încăperea și îngenunche la picioarele lui. Am crezut că de data asta chiar te-am pierdut. — Prostuță mică. Aș vrea să mă întorc acum, zâmbi Ralph cu îngăduință. Asta dacă nu cumva știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
pus dracu pe boieru meu, pe boieru nostru cel mare de la Cornul Caprei să poposească aici... Ș-a văzut pe hangiță... Anița asta am auzit că-i năstrușnică muiere... Ș-o păzește ungurul de comedie, cu farmece și cu câte drăcii sunt pe lume. Mă chiamă boieru. Zice: Măi Petrișor, poți tu să duci o veste până la hanul cel mare? Pot, stăpâne, zic. N-am fost acolo niciodată, da’ o veste pot să duc. Apoi, măi Petrișor, zice, du-te și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
mai este pe-afară, zise el. — Merg și eu... vorbi Niță trăgându-și pe umeri tohoarca. M-or fi așteptând băieții... Cum ieșiră, îi biciui viscolul în față; apoi mai la larg îi învălui un vârtej des și aprig. —Ei, drăcia dracului! strigă Faliboga scuipând, îmi intră și-n gură!... Niță își strânse mai bine pe el cojocul mare. Faliboga se lăsă spre bordeiul lui: — Nu-i chip! gemu el, trebuie să mă duc să-mi iau altceva pe mine... Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
floare! Logan Își lăsă capul să cadă până ajunse pe vraful de hârtii. — La naiba. Se lovi cu fruntea de masă, simultan cu fraza: La naiba, la naiba, la naiba... Fu Întrerupt de soneria puternică a telefonului mobil. Oftând, scoase drăcia și și-o vârî În ureche. — Logan, spuse el, lipsit de entuziasm. — Sergent McRae? Sunt Alice Kelly, ne-am cunoscut ieri. La casa cea sigură. Aveam grijă de domnul Philips. Logan vizualiză brusc imaginea unei polițiste expirate, cu haine banale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Woods. Pădurile erau albe și negre, ca-n povești, copaci bătrâni contorsionați, plini de chiciură, acoperiți de zăpadă. O singură urmă șerpuia prin parc, iar Logan Își târa după ea mașina de serviciu, păstrând viteza redusă că să nu alunece drăcia de pe drum În vreun copac. La o milă și jumătate În pădure se găsea o parcare neasfaltată, doar cu praf adunat ani de-a rândul, din cauza folosirii, ascunsă sub zăpadă. Un fag singuratic se Înălța În mijloc, decorat de iarnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
un erou. — Unde-s toți? Întrebă Logan, schimbând subiectul cât putu de repede. — Vizavi. Asta Însemna la bar. Face cinste Comandantul. Ne chinuiam să dăm de tine pe radio de nu-știu-când. — Oh... Zâmbi În loc să le spună că el Însuși Închisese drăcia. — Mai bine te duci acolo, Lazăre, omule, spuse din nou Gary cel Mare, arâtând de parcă era gata să-l cuprindă pe Logan În altă Îmbrățișare care să-i rupă coastele și să-i sfâșie stomacul. Retragându-se, Logan fu de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
eu ... <2e aflu? Că nerușinatul de Rim a corcolit-o și pe aia pe-acolo. "Mătură, am zis . . parol c-am zis! Ori fierbe oalele la vrăjitorie?" Fierbea, zău, vă spun, măruntaie de om în niște castroane, și în alte drăcii de sticle adunau zeamă de oase de mort. Supa lui Belzebuth pentru prânzul lui Rim . Da!" mi-au zâmbit sluții la un loc. "Da! ne dă concurs la preparații. Nu e azi la post, pentru că a chemat-o tatăl dumneaei
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
un coș de locomotivă. Poetul îi răsuci arcul cu o cheiță, o puse pe podea, reținând-o cu trei degete, apoi, după ce puse pe coșul înalt o bilă albă, ușoară, asemenea unei mingi de pingpong, îi dădu drumul să meargă. Drăcia o luă la goană și, sâsâind, juca bila albă la o oarecare distanță de gura coșului, suspendată în aer. Isprava stârni mare haz. «E colosală, colosală, colosală!!» exclama întruna Nichita Stănescu și-și lovea palmele una de alta ca în fața
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
Bretagne“. Am locuit la francezi acasă, și a fost foarte bine, a trebuit să vorbim. Am jucat Le Cocu imaginaire („soțul încornorat“), în versiunea lui Golgoțiu. I-ați cucerit pe bretoni? A fost o minune de spectacol, era așa o drăcie... Țin minte că Șerban Ionescu nu știa franceză. El a învățat rolul mai mult pe vocale: a avut un haz enorm. Cum vă gândiți la vocația de actriță, era ceva predestinat? Nu știu. Am ales teatrul pentru că mama mea a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]