363 matches
-
Iberica, sudul Franței, Malta, Sicilia) familia afro-asiatică, ramura semitica, grupul semitic central; VSO feniciana, de prin 1050 i.C.; în linie, de la dreapta la stînga; fenicienii sînt considerați inventatorii alfabetului; stă la baza tuturor alfabetelor ulterioare, semitice sau indo-europene (grec, etrusc, latin, chirilic, gotic, copt, ebraic, aramaic etc.) 109. fijiana O Fiji familia austroneziana, ramura malayo-polineziană, grupul oriental; VOS latină 110. filipino, pilipino O Filipine; varianta standard a limbii tagalog familia austroneziana, ramura malayo-polineziană, grupul occidental, subgrupul filipinez central; VSO latină
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
vorbită pînă în sec. V d.C. în Galia; înlocuită treptat de latină (sec. I - IV d.C.) care, la rîndul ei, s-a transformat în franceză și occitană familia indo-europeană, ramura celtica, grupul continental puternică tradiție orală; rar, cu alfabet grec, etrusc și român 121. galiciana (galego, gallego) CO Galicia (Spania) dialect al limbii portugheze, indo-europeană, romanica latină 122. ganda (luganda) N Uganda familia nigero-congloeză, ramura benue-congoleză, grupul bantu; aglutinanta; SVO latină 123. găgăuza N Moldova, Ucraina, România, Bulgaria, Grecia, Kazahstan; vorbită
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
254, 270, 310, 317, 327, 333 alfabet 18, 254, 260, 268, 303, 307, ~ arab 248, ~ aramaic 260, ~ armean 153, ~ bengali 300, ~ birman 274, ~ brahmi 309, ~ chirilic 164, 251, 260, 266, 298, 299, 303, ~ copt 260, 266, ~ dactilologic 280, ~ ebraic 260, ~ etrusc 260, 263, ~ fenician 239, ~ georgian 264, ~ glagolitic 164, 248, 266, ~ gotic 260, 266, 280, 281, ~ grecesc 153, 164, 253, 260, 263, 280, ~ latin 153, 251, 260, 263, 268, 271, 274, 283, 298, 300, 303, 308, 311, 313, ~ mon 192, ~ n
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
ape curgătoare. În nord se află orașul Bolsena cu un castel din secolul al XIII lea, biserica St. Cristine renumită prin ,, miracolul’’ Ăîn 1923 o picătură de sânge ar fi apărut pe ostie). Tot aici s-a descoperit urmele orașului etrusc Volsinies, o așezare din epoca bronzului și o necropolă din secolul VII î.H. BRACCIANO - lac vulcanic de tip calderă situat la 25 Km de Roma. Este situat la 164 m altitudine și este drenat de râul Arrone spre Marea
MICĂ ENCICLOPEDIE A LACURILOR TERREI by George MILITARU Emilian AGAFIȚEI Nicolae BAŞTIUREA () [Corola-publishinghouse/Science/1665_a_2973]
-
Cartea ÎI, capitolul 4 din Discursuri. Machiavelli scria că republicile antice au folosit trei moduri de augmentare 51. Primul a fost să formeze o liga a câtorva republici, niciuna dintre ele neavând prevalența asupra celorlalte. Machiavelli a invocat exemplul vechilor etrusci, pe care i-a numit "toscani"52. Vechii toscani au condus întreaga Italie la nord de Romă și la sud de Alpi. Primul mod a avut dejavantaje semnificative, oricum. Vechii toscani au fost incapabili să-și extindă conducerea peste întreaga
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
de asemenea, dispute asupra relației dintre dreptul cutumiar și dreptul român. După cum a observat Bruni, tradițiile și legile care au fost conservate în statutele comunelor toscane constituind dreptul cutumiar erau de origine etrusca, deoarece aceste orașe au fost fondate de etrusci. Florența, în schimb, a fost fondată de români, ceea ce înseamnă că dreptul florentin era de origine română. Dreptul florentin a avut, astfel, aceeași prioritate în raport cu dreptul altor orașe toscane așa cum avusese și dreptul român, iar fondarea română a Florenței a
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
de origine română. Dreptul florentin a avut, astfel, aceeași prioritate în raport cu dreptul altor orașe toscane așa cum avusese și dreptul român, iar fondarea română a Florenței a devenit motivul revendicării de suveranitate, fiind bazată pe dreptul român. Discuția lui Bruni despre etrusci în Istoriile sale afirmă, astfel, ceea ce el a numit în altă parte "dreptul ereditar (iure quoddam hereditario)" prin care Florența administra pe baza dreptului român domeniile Toscanei 61. Deși Istoriile lui Bruni îi consideră pe etrusci fondatorii orașelor toscane, Fubini
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
Discuția lui Bruni despre etrusci în Istoriile sale afirmă, astfel, ceea ce el a numit în altă parte "dreptul ereditar (iure quoddam hereditario)" prin care Florența administra pe baza dreptului român domeniile Toscanei 61. Deși Istoriile lui Bruni îi consideră pe etrusci fondatorii orașelor toscane, Fubini a subliniat că Istoria Pistoiei a lui Manetti revenea la o versiune mai veche, găsită la Dante și Villani, în conformitate cu care Pistoia a fost fondată de către urmașii români ai lui Catilina, după înfrângerea lor în lupta
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
să existe o memorie mai lungă de cinci milenii, daca nu s-ar vedea cum amintirile sunt eliminate de diverse cauze, dintre care o parte provin de la oameni, o parte din cer" (2001, 339-340). Reflectând asupra aproape totalei uitări căreia etruscii i-au căzut victimă un popor civilizat și mândru, care odată controla cea mai mare parte din Italia, dar a cărui istorie și limba s-au pierdut, Machiavelli a făcut declarația filosofica cea mai extinsă ce poate fi găsită în
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
labore dedit operăm în reperiendo origines et principia antiquorum civitatis Pistorii...". Trebuie notat că Lazareus al lui Benedetto Colucci, lucrare dedicată lui Giuliano de Medici în 1468, revizuiește povestea fondatoare a lui Manetti. Potrivit lui Colucci, Pistoia a fost fondată de etruscii dinaintea lui Catilina, dar cu toate acestea nu a reușit să devină o mare putere din lipsa unui conducător și din cauza ciumei care s-a abătut asupra ei. Cf. Benedetto Colucci, Lazareus, publicat în Francesco Antonio Zacharia, Bibliotheca pistoriensis, Torino
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
metaforic: „O toamnă care întârzie / Pe-un istovit și trist izvor De-asupra-i frunzele pustie - / A mele visuri care mor.” (M. Eminescu, I, 212) Cu excepția unor categorii de structuri sintactice, fiecare din termenii apoziției este comutabil cu Ø: „Ennio, prietenul meu etrusc, a plecat la Veneția.” „Ennio... a plecat la Veneția.” „Prietenul meu etrusc a plecat la Veneția.” și fiecare poate trece, în plan sintagmatic, în locul celuilalt: „Ennio, prietenul meu etrusc, a plecat la Veneția.” „Prietenul meu etrusc, Ennio, a plecat la
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
frunzele pustie - / A mele visuri care mor.” (M. Eminescu, I, 212) Cu excepția unor categorii de structuri sintactice, fiecare din termenii apoziției este comutabil cu Ø: „Ennio, prietenul meu etrusc, a plecat la Veneția.” „Ennio... a plecat la Veneția.” „Prietenul meu etrusc a plecat la Veneția.” și fiecare poate trece, în plan sintagmatic, în locul celuilalt: „Ennio, prietenul meu etrusc, a plecat la Veneția.” „Prietenul meu etrusc, Ennio, a plecat la Veneția.” Spre deosebire de celelalte relații sintactice, esența apoziției stă în modul specific de
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
fiecare din termenii apoziției este comutabil cu Ø: „Ennio, prietenul meu etrusc, a plecat la Veneția.” „Ennio... a plecat la Veneția.” „Prietenul meu etrusc a plecat la Veneția.” și fiecare poate trece, în plan sintagmatic, în locul celuilalt: „Ennio, prietenul meu etrusc, a plecat la Veneția.” „Prietenul meu etrusc, Ennio, a plecat la Veneția.” Spre deosebire de celelalte relații sintactice, esența apoziției stă în modul specific de dezvoltare a complementarității sintaxă-semantică, în actul de comunicare lingvistică. Dintr-o altă perspectivă, echivalența poate fi totală
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
Ø: „Ennio, prietenul meu etrusc, a plecat la Veneția.” „Ennio... a plecat la Veneția.” „Prietenul meu etrusc a plecat la Veneția.” și fiecare poate trece, în plan sintagmatic, în locul celuilalt: „Ennio, prietenul meu etrusc, a plecat la Veneția.” „Prietenul meu etrusc, Ennio, a plecat la Veneția.” Spre deosebire de celelalte relații sintactice, esența apoziției stă în modul specific de dezvoltare a complementarității sintaxă-semantică, în actul de comunicare lingvistică. Dintr-o altă perspectivă, echivalența poate fi totală sau parțială. Se caracterizează prin echivalență totală
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
flori de portocal în Roma și din diverse materiale la creștini sau coronele ținute pe cap în creștinătatea ortodoxă, iar o brățară este așezată pe mâna miresei la hinduși 125. Ritualul are loc sub un pavilion sau baldachin ca la etrusci, sub cort la vechii evrei, despărțiți de o pânză la hinduși și perși. Leagănul folosit în India are semnificația unirii prin dragoste a cerului cu pământul 126. Arderea, sfâșierea și înhumarea sunt trei metode de a dispune de trupul celui
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
era folosită cu mii de ani în urmă în China. O oglindă de cupru era așezată în spatele capului în Egipt, una de bronz lângă cap în Japonia budistă. Fine piese de aur în India, de jad în China, monede la etrusci acopereau orificiile feței și corpului. Măști mortuare făcute din aur, bronz, piatră, lut ars și alte materiale au fost realizate la micenieni, egipteni dar și atunci bani pentru marea trecere erau introduși în gura decedatului. Care și ambarcațiuni mortuare au
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
dar și atunci bani pentru marea trecere erau introduși în gura decedatului. Care și ambarcațiuni mortuare au fost utilizate de asemeni, ca și sania în Rusia. Urnele celor incinerați erau depozitate domestic la Roma și la budiști, în cinerarii la etrusci, în catacombe la greci. Turnurile liniștii ale perșilor erau pentru ca vulturii sau alte animale să poată sfâșia trupurile aruncate acolo. Înmormântările fără sicrie din Roma și Palestina, îmbrăcate cu fibre din plante în India au fost urmate de cele în
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
impersonalism și ample ritualuri cosmice, ceea ce conferă discursului „o formă euristică”. SCRIERI: Ecuație liniștită, București, 1985; Diminețile gândului, Timișoara, 1989; Scara lui Iacob, Timișoara, 1995; Noaptea romană, Târgu Mureș, 1997; Focul matematic, București, 1997; Confesor de tigri, Botoșani, 1998; Ultimul etrusc, Timișoara, 2002; Călătorii apocrife, Pitești, 2002; Dreptul rănii de a rămâne deschisă, București, 2003. Traduceri: Arthur Osborne, Sri Ramana sau Calea cunoașterii supreme, postfața trad., București, 2003. Repere bibliografice: Marcel Pop-Corniș, Vă prezentăm un tânăr poet: Simona-Grazia Dima, O, 1980
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286763_a_288092]
-
derivă termenul de persoană din denumirea phersu, Înscrisă sub o figură mascată din mormintele etrusce. Se crede că numele ar aparține unui zeu subteran, Înrudit, dacă nu chiar identic, cu Persephona sau Persus. Teatrul roman a preluat masca teatrală de la etrusci. Astfel, primul sens al cuvântului persoană a fost acela de mască, de „costumație”, prin care actorii teatrului antic Întruchipau sau simbolizau pe cineva de pe scenă. Al doilea sens, obținut prin extensiune, se referă la rolul social Îndeplinit de cineva În
Medicina si psihologie cuantica by Valentin AMBĂRUŞ, Mariana FLORIA, () [Corola-publishinghouse/Science/1642_a_2904]
-
dar mai ales proză și teatru, unele din cărțile prolificului autor trecând drept literatură de consum. Notorietatea internațională i-o aduc romanele istorice, în primul rând "Sinuhe egipteanul" (1945), un veritabil best-seller postbelic, urmat de "Aventurierul" (1948), "Johannes Angelos" (1951), "Etruscul" (1955), "Marco romanul" (1961) ș.a. Devine membru al Academiei Finlandeze din 1957. Autorul care știa totul despre istoria și civilizația pre- și post-creștină a bazinului mediteranean, nu putea rata un episod crucial al creștinismului în veacul XV și anume căderea
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
în numirile pentru ele au dus la opinia originii feniciene a scrierii grecești, însă există și părerea că ambele alfabete au o origine comună, anume scrierea cretană și, din acest motiv, prezintă situații asemănătoare. Alfabetul grecesc a fost preluat de etrusci, iar de la ei a ajuns la romani, care l-au transformat în alfabetul latin, folosit astăzi în cea mai mare parte a Europei. Mai tîrziu, din îmbinarea scrierii grecești cu cea latină s-a creat scrierea runică, folosită în epoca
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
variat și în spațiul aceleiași limbi, și, de aceea, ea cunoaște dialecte cu deosebiri pronunțate. Pentru unele dintre limbile romanice, substratul este relativ unitar (pentru franceză celtic, pentru română traco-dacic), dar pentru altele este foarte variat (pentru italiană celtic, liguric, etrusc, paleovenet, umbric, osc, grecesc). În principiu, stratul (limba-bază) reprezintă elementul care favorizează și explică congruențele la nivel gramatical și lexical între limbile din cadrul aceleiași familii, în vreme ce substratul, fiind diferit de la o limbă la alta, favorizează diversificările. Uneori însă, asemenea diversificări
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
în secolele al V-lea și al IV-lea î.Hr., latina a suferit transformări profunde, dobîndind trăsături care-i vor marca identitatea în mod definitiv. După ce în secolul al VII-lea î.Hr. s-a creat alfabetul latin, pornind de la cel etrusc (care, la rîndul lui, era o prelucrare a alfabetului grecesc), treptat se inițiază o activitate literară și se formează o limbă literară, care cunoaște o perioadă arhaică, ce cuprinde secolele al III-lea și al II-lea î.Hr. În aceste
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
cucerirea romană, au existat în spațiul ei popoare foarte diferite care au fost romanizate (în zona sudică și în Sicilia existînd numeroase și înfloritoare cetăți grecești, care alcătuiau Magna Graecia, în zona centrală trăiau oscii și umbrii, iar în nord etruscii, paleo-veneții și celții), iar, după stăpînirea romană, năvălitori foarte diferențiați prin origine și prin limbă s-au stabilit în diverse zone ale Italiei. În plus, în perioada medievală, au existat foarte multe orașe-stat, cu granițe închise, ceea ce nu a permis
Comunicare culturală şi comunicare lingvistică în spaţiul european by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/920_a_2428]
-
Tomis, Constanța, 1973; Clasicii antici în România, Cluj-Napoca, 1974; Călători și exploratori în Antichitate, București, 1986. Antologii: Lui Ovidiu, Cluj-Napoca, 1977. Traduceri: Roberto Paribeni, Traian, preabunul împărat, Sibiu, 1943; Tacit, Opere, vol. II: Istorii, introd. trad., București, 1963; Raymond Bloch, Etruscii, București, 1966; Salustiu, Opere, introd. trad., București, 1969. Repere bibliografice: Hadrian Daicoviciu, „Cum trăiau romanii”, TR, 1965, 13; Constantin Daicoviciu, „Ovidiu. Omul și poetul”,TR, 1972, 7; D. A. Aricescu, „Ovidiu. Omul și poetul”, TMS, 1972, 4; D. Florea- Rariște, „Ovidiu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287750_a_289079]