835 matches
-
o oglindă strâmbă, în care apăream cu chipul sluțit astfel? Ce-o atrăsese atunci? Poate chiar acest chip, cum spusese, brutal, insensibil, dornic de preacurvie și în cele din urmă abject? Mă uitai la ea, de astă dată într-adevăr fascinat. Cine era? Nu mai vorbea ca la botez, cum crezusem sub imperiul unei gelozii derezonabile și disproporționate, era liniștită, și nu mai puteam, ca atunci, să n-o cred. Aveam câteva fire groase în mână, de fapt grosolane, ale gândirii
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
timp să mă cunoști... Ce-ai făcut după aceea e un secret al tău, care îmi scapă. Dă-ți pe față secretul tău, Matilda, e ora marilor destăinuiri!..." Și mă lăsai jos pe vine la poalele ei și o privii fascinat. "A fost o mare dragoste, Matilda, pe care după căsătorie, ași putea spune că chiar din primele zile când am venit la tine în casă, ai început s-o sapi cu îndîrjire la rădăcină și s-o distrugi. Ce s-
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
îndată să dorești să-i fii prieten, să-i fii util, fără nici un gând de reciprocitate. Când o privii pentru ultima oară, abia atunci îi văzui ochii, privirea mare care nu se mai putea desprinde de a lui, fascinantă și fascinată, cerând protecție și în același timp dominând... Iar Petrini, în fața ei, posomorât dar parcă renăscând, oferindu-i fără șovăială acea protecție și în același timp plecîndu-se în fața ei umil, nu umilit de ea, ci parcă de conștiința că, așa cum îmi
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
mai puțin noi, desigur, care-i invidiam întâi și întîi pentru că făceau ce voiau, mutându-se din sat în sat și aducând pe hainele lor pestrițe parfumul depărtării și al necunoscutului. Apoi brusc, înainte de a ne dezmetici din contemplația noastră fascinată, grupul zburătăcit, țipetele ascuțite, amestecate cu bufnituri și icnete, spectacolul terifiant, care ne punea pe fugă: tinerele femei lovindu-se în cap, peste umeri, peste picioare, și peste burtă cu pachetele scoase din traista agățată de gât, proprii lor sugari
Cum am spânzurat-o pe Emma Bovary by Doina Jela [Corola-publishinghouse/Science/937_a_2445]
-
Daniela Zeca Nu văzuse atâtea măsline în viața ei. Era fascinată. Așezată pe treptele pivniței, cu degetele de la picioare îngropate în nisip, respira pe nări mirosul acela de pulpă crudă. Semăna puțin cu izul de nuc, dar avea și ceva de miere, de piper și de scorțișoară. Simțise otrava asta înmiresmată
Istoria romanțată a unui safari by Daniela Zeca () [Corola-journal/Journalistic/6977_a_8302]
-
Dorin Chioțea, scrie Ziarul Metropolis. Alice Barb a realizat pe parcursul a 90 de minute o montare cu totul specială: Spectacolul vieții și al dragostei. Mai precis, este vorba despre un „happening” legat de puterea de a visa și despre drumul fascinat pe care orice om trebuie să-l parcurgă spre realizarea propriului vis. „Dacă nu vrei să abdici de la visurile tale poți să fii un om al realității. Numele meu m-a obligat să fiu o visătoare” a spus regizoarea, referindu
Eveniment TV: un spectacol montat într-o emisiune by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/50633_a_51958]
-
unei sinestezii care are darul de a reînvia o lume, grație unui talent literar autentic: „Spre deosebire de văzul captator și tactilul posesiv, mirosul și auzul sunt simțurile evanescentului, ale diafanului și reveriei. Definitiv livrată fascinației olfactive, Zoe Cămărășescu are o senzualitate fascinată deopotrivă de miniatural și de respirația largă, de peisajul intens și detaliul strălucitor“; pe lângă acestea, sunt de savurat suculentele portrete, uneori acide, alteori admirative, mereu percutant ale unor personalități din epocă (precum Titu Maiorescu, madame Mavrogheni, prima doamnă de onoare
Elogiu feminității by Andreea Răsuceanu () [Corola-journal/Journalistic/2939_a_4264]
-
evidență. și acolo, în Bulgaria, prietena mea și-a adus aminte de Matilda Petrini. E vorba de un personaj central din volumul ? Cel mai iubit dintre pământeni? de Marin Preda, în care, la un moment dat, bărbatul soarbe din ochi, fascinat, o porțiune intermitent văzută iarna, pe stradă, din trupul femeii iubite: gambele ei elastice, puțin deasupra cismelor, porțiune nu cu totul acoperită de palton. Gambele orbitor de frumoase ale unei femei. Dar era vorba despre femeia iubită. Iubirea transfigurează trupul
Trup secularizat sau privirea tanga by Eugenia Țarălungă () [Corola-journal/Journalistic/10881_a_12206]
-
Anca. M-am oprit. - Arată-mi-o. Râse din nou. - Hai, arată-mi-o, dacă este așa frumoasă... - N-am zis că-i frumoasă. Am zis că-i fermecată. Și nu ți-o arăt. Ești nevasta prietenului meu. Mă privi fascinată. - N-am mai văzut așa un om. Ești nebun de-a binelea, zise. Arată-mi-o, hai! - Nu. - Crezi că n-o să mă pot abține? Crezi că... ha! Am mai văzut din astea și nu m-au impresionat prea tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
Dar nu trebuie să scoți nici un sunet. Apoi s-a dus la interfon, l-a deschis și a început să vorbească în el cu o voce scăzută, ușor cântată: —Anna, a șoptit ea, uuuuuhhhhhhhuuuu, Aaaaaaannaaaaaaaa. Eu mă holbam la ea fascinată. —Ce Dumnezeu faci? am întrebat-o. —Taci din gură, a șuierat Helen închizând interfonul. Îi ofer Annei o experiență paranormală, nu înțelegi? — Ce vrei să spui? am întrebat eu complet derutată. —Nebuna de Anna e în sufragerie și nu are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
magazin în Dublin care vinde așa ceva. Pusă la punct, am acceptat cuțitul și am început să toc busuiocul. —Și ce faci tu exact? m-a întrebat mama, care se uita la mine cu o privire pe jumătate urâcioasă, pe jumătate fascinată, de parcă nu i-ar fi venit să creadă că ceva atât de ciudat ca gătitul se petrecea în bucătăria ei. Un sos pentru paste, i-am spus în timp ce mărunțeam busuiocul. Se numește pesto. Mama n-a mai zis nimic, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
întrebat el supărat, cu fața foarte aproape de a mea. Nu-mi venea să cred ce se întâmpla. Unde dispăruse Adam cel drăguț, plăcut și înțelegător? Cine era bărbatul ăsta furios care apăruse în locul lui? — Cum adică? l-am întrebat eu fascinată. Îmi era frică de el, dar, asemenea unui iepure prins în lumina farurilor unei mașini, nu puteam să-mi dezlipesc privirea de la ochii lui albaștri și furioși. De parc-aș fi un nenorocit. Nu mă port așa, am protestat suprinsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Le dăm uitării. Altele însă, chiar dacă s-au desprins, rămận în arhivele memoriei, cum ar fi de pildă cea de azi, cậnd ți-am mậngậiat părul albit înainte de vreme, cậnd ți-am luminat ochii dedați trădării și cậnd am descoperit fascinată că-ți șade bine ca spion, că joci dur, uneori mai dur chiar decật mine. M-am trezit brusc din reveria mea bolnăvicioasă. Gậndul că ai putea fi asul de pică și eu doar dama de cupă a început să
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
Nu că i-ar fi păsat cuiva. Făcea parte din experiență. Am așteptat până când al patrulea leu de mare a mâncat un pește, apoi Mitch m-a privit. —Mergem mai departe? Sigur. Am lăsat în urmă oamenii care priveau încă fascinați și în culmea bucuriei. Ce urmează? a întrebat. M-am uitat pe hartă. La naiba. Urmau pinguinii. Va trebui să mă prefac că sunt extaziată să-i văd, dat fiind că erau animalele mele preferate și toate cele. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
lui șaten-aurii. O să fie bine, a zis Teenie, încântată. Și a fost. Cât a ținut cina, Joey și Jacqui nu s-au dezlipit unul de celălalt, șușotind și chicotind, și hrănindu-se unul pe celălalt. Singura persoană care nu era fascinată era Gaz și asta era probabil pentru că, noapte de noapte, asista la acest spectacol în propriul lui apartament. Rătăcea printre noi, purtând o borsetuță de piele cu un aspect sinistru; știam ce are acolo. —Anna, a zis, pot să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Jake o asculta cu atenție pe Jessamy care declama o listă de cantități anuale, privindu-l cu ochi adoratori. Alături de ea, analistul de sol expunea teorii legate de eroziune, în timp ce Joss se scobea în dinți și se uita la el fascinat. Alice și-a dus mâna la gură ca să-și reprime hohotul de râs care simțea că stă să izbucnească. Toți păreau așa de serioși. De partea cealaltă a mesei, tipul cu încălzirea globală începuse să se înfierbânte. Poziția, declara el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
așteptăm să vedem faimoasele peșteri despre care am auzit atâtea, mai ales aceea femeiască. Se uită spre reporteră, apoi dădu scurt din cap, indicând că scena putea fi păstrată. Femeia Începu iar În mandarină: — Chiar și copiii sunt atât de fascinați Încât Își imploră părinții să-i aducă la Muntele Clopotul de Piatră. Îi făcu semn cameramanului și acesta Începu imediat s-o filmeze pe Esmé, care se plimba prin curtea plină cu arbuști golași de liliac indian și vase mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
contesei, o chestiune de orgoliu și de blazon. Contesa Își amintea perfect că fusese chemată degrabă de slujitori la podul della Paglia și că nu mai putuse Împiedica nimic, poate că nici nu voise să Împiedice ceea ce se Întâmpla acolo, fascinată, ca toți ceilalți, de frumusețea acelei lupte. Rămăsese acolo, neclintită, fără să poată scoate un sunet, fără să știe exact ce vrea, iar totul durase foarte puțin, condotierul Își ridicase calm spada, rostise scurt cuvintele fatale „Până la moarte”, iar tânărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de ce se află aici? -Nu... seamănă destul de mult... nu știu, singurul cu care ar putea semăna e tatăl meu. - Mai există cineva cu care ar putea semăna și mai mult... spuse, Încet, Nogodar. Copilul nu Înțelese, dar continuă să privească fascinat pictura. Era chipul unui om, dar nu numai atât. Era chipul unui om tânăr, cu ochi albaștri, care privea undeva În fața lui, ca și cum acolo s-ar fi aflat ceva extrem de important, ceva care Îi punea, poate, viața În pericol. În spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
spre Ungaria și Austria este deschis. Matei Corvinul are o putere mult mai mică decât a lui Ștefan, care i-a anihilat Întreaga armată acum doi ani. Iar de acolo, În joncțiune cu atacul neașteptat al flotei... - Italia... murmură Amir, fascinat. - Să spargi toate statuile Italiei, să arzi toate tablourile ei, să jefuiești toate palatele ei, despre care am auzit că sunt bogate și numeroase... ce fericire mai mare poate fi? - Ai dreptate... spuse Amir. Cale de două zile călare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cealaltă, mongolii au reușit să cucerească China, În timpul lui Ginghis-Han. Desigur, lucrurile s-au mai schimbat, dar dominația mongolă a durat cam un secol. Ea a fost Însă totalmente zdrobită În confuntarea cu Japonia. - Nu știu nimic despre asta... mumură, fascinat, Alexandru. - Au fost două tentative de invazie a mongolilor de pe țărmul chinez pe cel japonez. Din câte spun cronicile noastre, prima s-a petrecut În 1274, când nouă sute de nave au traversat Marea Chinei de Est, ajungând pe țărmul japonez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
al unui ordin cavaleresc despre care se știu destul de puține lucruri, dar care se distinge prin semnul purtat de luptători: scutul și spada. Numele lui, singurul nume pe care Îl cunosc, este Angelo. Iar ordinul este... - Al Apărătorilor... murmură Gianluca, fascinat. Am văzut acești luptători În Moldova. Pot spune chiar că am luptat alături de ei. Sunt dincolo de orice imaginație. Acolo, În Moldova, comandantul lor este căpitanul Cosmin Oană. - Vreți să spuneți... spuse Alexandru, cu un fior, vreți să spuneți că acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
minune, dar ea se petrecuse. Simți nevoia copilărească de a plânge. Lângă el, Erina chiar plângea. Lacrimi mari curgeau Încet pe obrajii ei albiți de spaimă și de bucurie. Tânărul Îi Întinse mâna, iar Erina i-o strânse spasmodic, privind fascinată câmpul de luptă. În dreapta voievodului, căpitanul Oană rămânea nemișcat și atent. Și pentru el, bătălia de la Vaslui se sfârșise. Dar bătălia pentru Moldova continua. 10 ianuarie 1475, bazarul din Luoyang, China Ștefănel trecuse de zecile de tarabe cu mătăsuri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de luptători. Și apoi, privind de-a lungul șirurilor de tarabe, rămase Încremenit. Spre capătul lui nu mai erau arme, ci oglinzi. Sute de oglinzi, de toate formele și mărimile care puteau fi imaginate de fantezia omenească. Tânărul se apropie fascinat, absorbit parcă de cerul reflectat de oglinzi. Era un cer gri, de iarnă, iar undeva În spatele stratului de nori se Întrezărea, ca o pată firavă de lumină, locul În care se afla soarele. Erau multe oglinzi chinezești, simple, duble, sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
planul, care i se părea absolut nebunesc. - Oglinzile cele mari, Înșirate În bazar, continuă tânărul, acoperă cam cinci sute de pași. În cinci sute de pași se pot reflecta cinci sute de luptători. Care nu există. Negustorii priveau nedumeriți, dar fascinați. - Dar există cinci sute de oameni care par luptători. Reflectați În oglinzi, pe vreme de noapte, luminați de făclii, aceștia vor fi o mie de luptători. De două ori mai mulți decât bandiții Jian Shi. Pe măsură ce traducea, călugărul se lumina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]