336 matches
-
este o „rătăcire”, preluată „după autorii ce se orientează numai din cărți”, dar propune În locul ei o altă soluție livrescă, mult mai confuză și mai artificială : „jidanii despre care Își amintește poporul sunt Titanii - adică Cronos și frații săi, zeii fenicieni - tot evrei și aceștia” <endnote id="(162, p. 209)"/>. În 1896, influențat de un studiu publicat În 1890 de bulgarul A.T. Iliiev („Tradițiile bulgărești despre Uriași, numiți Elini, Jidovi și Latini”), Lazăr Șăineanu Își modifică radical teoria. De data
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
și texte literare se desfășoară tot în sfera vânătorii și a întrecerilor de luptă. Jocurile antice au început înainte de anul 776 î. Hr., concomitent cu următoarele momente semnificative: - civilizația Harappa se dezvolta în India; - în 750 î. Hr., a fost adoptat alfabetul fenician în Grecia; - în 750 î. Hr. apar celții în Europa centrală; - în 753 î. Hr. a fost fondată Roma; - împăratul Constantin (mort 337 d. Hr.) a exclus cultura greco-latină; Până la sfârșitul secolului al XIX-lea, nu au existat Jocurile Olimpice. Acestea au luat
Fenomenul olimpic de la antic la modern by Liliana RADU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101004_a_102296]
-
acest teritoriu, numit azi Liban, a luat naștere în Antichitate una din cele mai strălucite civilizații cea feniciană care, între altele, ne-a lăsat moștenire alfabetul și numele cărții fundamentale, "Biblia", care provine de la numele vechiului oraș fenician Byblos. Navigatorii fenicieni au dominat câteva secole Mediterana, iar vestita Cartagina, care era mai-mai să distrugă Roma, era o colonie feniciană. Fiind un teritoriu de tranzit între mari imperii, fiecare din acești vecini lacomi dorea să-l stăpânească. De aceea, a fost mult
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]
-
care, între altele, ne-a lăsat moștenire alfabetul și numele cărții fundamentale, "Biblia", care provine de la numele vechiului oraș fenician Byblos. Navigatorii fenicieni au dominat câteva secole Mediterana, iar vestita Cartagina, care era mai-mai să distrugă Roma, era o colonie feniciană. Fiind un teritoriu de tranzit între mari imperii, fiecare din acești vecini lacomi dorea să-l stăpânească. De aceea, a fost mult mai mult un teritoriu al războiului decât al păcii. A fost, rând pe rând, sub stăpânire egipteană, asiriană
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]
-
confesiunilor religioase la conducerea țării: în Parlament, la 6 creștini reveneau 5 musulmani, șeful statului creștin, primul ministru musulman sunnit, președintele parlamentului musulman șiit. Acest sistem fragil a funcționat până în 1975, iar libanezii moștenitori ai talentelor comerciale ale strămoșilor lor fenicieni au făcut din Liban o "Elveție a Orientului", o țară cu adevărat prosperă și civilizată. Numai că situația geografică a acestei țări i-a adus, dintotdeauna, nenorociri. La doar câțiva ani de la independență, a izbucnit primul război arabo-israelian, la care
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]
-
despre care vorbeam, una vrednică de tot, mințiți fiind, mai întâi de toate, chiar cârmuitorii înșiși, iar dacă aceasta nu este cu putință, măcar restul cetății? La ce te referi? Nu-i ceva nou, ci e un fel de „poveste feniciană”, petrecută deja în multe părți mai înainte, după cum afirmă și ne fac poeții să credem. În timpul nostru însă nu s-a întâmplat așa ceva și nu știu dacă s-ar putea întâmpla; trebuie multă putere de convingere pentru ca ea să izbândească
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
în Republica, urmează în forme tot mai degradate: timocrația, oligarhia, democrația și tirania. Ordinea descrescătoare a formelor de guvernare se mulează perfect pe ordinea descrescătoare a primelor vârste ale omului descrise de Hesiod în Munci și zile după un mit fenician care, de altfel, avea o mare circulație în cultura greacă, respectiv, vârsta de aur corespunzătoare celei ideale, cea de argint timarhiei, cea de bronz oligarhiei, cea a tagmei cerești și a eroilor democrației, iar cea de fier tiraniei. Platon, conștient
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
istorico-geografice au fost consemnate de învățații vremii în scrierile lor, precum și de unii cărturari din perioadele următoare. a. Egiptenii au efectuat călătorii încă din epoca Regatului vechi (2500-1500 î.Hr.), pe cursul Nilului până la a cincea cataractă, pe Mediterana până în orașele-cetăți feniciene, pe Marea Roșie până în Yemen (“Arabia fericită”) și Somalia, ocazii cu care au cunoscut o parte din peninsula arabă și triburile ce locuiau aici. Totodată, au construit cetăți de-a lungul istmului Suez pentru a se apăra de incursiunile nomazilor arabi
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3040]
-
6000 ani. Denumirea de cupru a fost dată după numele Insulei Cipru (Cyberiu) unde în antichitate exista o mare industrie de obiecte de cupru. Datorită acestei abundențe în cupru, insula Cipru a fost cucerită în mod succesiv de egipteni, asirieni, fenicieni și de romani. În Asia s-au descoperit urmele minelor de cupru care au fost exploatate în epoca Caldeeana. Stare naturală În natură cuprul se găsește în stare pură sau sub formă de combinații în diferite minerale. Cuprul nativ s-
CHIMIE ANORGANICĂ SUPORT PENTRU PREGĂTIREA EXAMENELOR DE DEFINITIVAT, GRADUL II, TITULARIZARE, SUPLINIRE by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/726_a_1055]
-
făcută o precizare: și în alte perioade din istoria umanității Asia a fost "factor de prim plan": ajunge să ne gîndim la "invazia" popoarelor "indoeuropene" (dacă am considera Orientul patria lor, așa cum se crede de cele mai multe ori), la răspîndirea civilizației feniciene, la invazia "barbarilor", la cea a arabilor, etc. Totuși importanța intrării Asiei în istorie pare să devină determinanta zilelor noastre, ca urmare a împrejurărilor foarte favorabile create de Indianistică în cultura occidentală a secolului trecut. Exaltată atunci mai ales ca
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
o expunem aici. Menționăm doar coerența curriculară admirabilă a educației orfice. Personajul întemeietor servea, asemenea lui Iisus, ca ideal educațional suprem și ca model de viață paradigmatic. Doctrina orfică era chiar model canonic de viață exemplară. Numele patronului, după etimologia feniciană, însemna „cel care aduce lumină”. Orfeu era așadar, ca și Buddha, Iluminatorul. Mitul central al orfismului se baza pe „cercul anankeic” al vieții, ilustrat și de Homer în Odiseea. Cercul orfic descria însă „cursa infernală” a existenței între naștere și
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
tehnicile de cercetare și de instruire - prezentate ca inițieri în mistere și secrete barbare - erau cât se poate de laice. Pitagora a impus un curriculum musical (adică bazat pe muzele șmusaeț diverselor arte și științe) care avea drept core aritmetica feniciană și geometria egipteană; era completat cu astrologia chaldeană, acustică și ritmică melodică, ritualurile persane și, bineînțeles, misteriile eleusine și orfice. O disciplină originală era akusmata („regula tăcerii”), care nu era o simplă interdicție, ci o tehnică de formare a capacităților
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
a registrelor poetic, imagistic sau spiritual, generând astfel o construcție elaborată, ce are, în ansamblu, o tonalitate unitară. Volumul Șovăiala (1999; Premiul Uniunii Scriitorilor) nu aduce schimbări de registru, aceleași teme și tehnici susținând poemul. Remarcabil este ciclul Douăsprezece teorii feniciene asupra vieții și morții, care poate fi atât citire modernă a lumii vechi, cât și trăire a istoriei și este realizat sub semnul celor două mari teme, scrisul și singurătatea-moarte. În Nerușinarea (2002) tristețea lumii vine din descompunerea și recompunerea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288239_a_289568]
-
Difuzându-se către vest, construcția dolmenelor (chamber-tonibs} s-a transformat în arhitectură ciclopeană. După Glyn Daniel, această transformare a avut loc la Malta, în Peninsula Iberică și în sudul Franței. Același autor compară difuziunea arhitecturii megalitice cu colonizarea grecească și feniciană în regiunea Mediteranei sau cu expansiunea Islamului în Spania. "O religie puternică, de inspirație egeeană, i-a obligat să-și construiască mormintele (sau inormintele-ternple?) cu un asemenea consum de muncă și să păstreze imaginea 11 Gunther Zuntz, Persephone, p. 4
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Totuși, acest motiv, specific religiilor megalitice, este integrat într-un context mai larg: lupta pentru succesiunea suveranității divine. 47. Conflicte între generații divine De la prima traducere a textului hurrit/hittit s-au remarcat analogiile pe de o parte cu teogonia feniciană, așa cum era ea prezentată de Philon din Byblos și, pe de altă parte, cu tradiția transmisă de Hesiod. După Philon 17, primul zeu suveran era Elyun (în greacă Hypsistos, "Cel mai înalt"), corespunzând în mitologia hurrită/hittită lui Alalu. Din
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
este atestată în mitologia canaaneană (§ 49). Faptul că Hesiod (§ 83) vorbește doar de trei generații - reprezentate de Ouranos, Cronos și Zeus - reconfirmă autenticitatea versiunii Philon/"Sanchoniaton", deoarece aceasta menționează, înaintea lui Ouranos (= Anu), domnia lui Elyun (= Alalu). Probabil că versiunea feniciană a mitului suveranității divine derivă din, sau a fost puternic influențată de către mitul hurrit. Cât despre Hesiod, se poate presupune că a folosit aceeași tradiție, cunoscută în Grecia, fie prin intermediul fenicienilor, fie direct de la hittiți. E important de subliniat caracterul
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
conflicte între generații succesive de zei pentru obținerea suveranității universale justifică, pe de o parte, poziția exaltată a ultimului zeu învingător, și, pe de alta, explică structura prezentă a lumii și condiția actuală a omenirii. 17 Câteva fragmente din Istoria feniciană a sa au fost conservate de către Eusehius și Porphyr. Philon afirmă că el rezumă scrierile lui Sanchoniaton, învățat fenician, care ar fi trăit "înainte de războiul cu Troia". Cf. C. Clernen, Die phonikische Religion., p. 28. 18 Abia 32 de ani
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
fi ridicată la rangul de model exemplar, căci aici, în Palestina, un nou tip de experiență religioasă se va lovi de vechile și venerabilele tradiții ale religiozității cosmice. Până în 1929, informațiile asupra religiei siro-canaaneene erau furnizate de Vechiul Testament, de inscripțiile feniciene și de anumiți autori greci (mai ales Philon din Byblos, secolele I-II d. Hr., dar și Lucian din Samosata în secolul al II-lea d. Hr. Și Nonnos din Panopolos în secolul al V-lea). Dar Vechiul Testament reflectă polemica
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
de narațiune. În rolul titular e chiar el. Suspină, lansează invective, bate din picior. Stăpânește un pic limba lui Sofocle, ca toți galileenii cultivați. Galileea e o regiune de frontieră, mult mai elenizată decât Iudeea, în contact fiind cu lumea feniciană și cu Decapolis, regiune populată cu păgâni. Matei menționează acest ansamblu incluzând zece cetăți aflate în autoadministrare, fondate de Alexandru în partea nordică a platoului iordanian. Fiecare își avea templele, sanctuarele sale, precum și câte un teatru. Evangheliștii au ocultat cât
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
în vrăjmășie unele cu altele, un popor care vibra la unison printre ruine, o comunitate în care maronitul sărea în ajutorul șiitului și druzul în cel al sunnitului. Chiar dacă fiecare putea să se teamă de celălalt, odată afacerea încheiată. Inteligența feniciană, ca factor coagulant, are însă și limitele sale: niște simple concesii reciproce între clanuri rivale nu sunt suficiente pentru a duce la apariția unui cetățean atunci când cea mai mare parte a școlilor și a universităților rămân private (și deci confesionale
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
sfîrși ca ambasador la Paris. Cu o față delicată, încadrată de favoriți subțiri, stil al II-lea imperiu, dotat cu tact și fler, putea fi abordat cu ușurință și deținea o frumoasă colecție de vechi bijuterii de artă grecească și feniciană foarte reputate (după scandalul cu tiara de la Saitafernes, nu sînt sigur că piesele frumoase din această colecție nu au fost bănuite că au ieșit din mîna falsificatorului Razumovski). Deși simplu ministru, baronul de Bildt, suedez, era foarte frecventat și consultat
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
apărarea creștinismului. Aici și-au aflat refugiul mulți dintre apostolii Mântuitorului, aici s-a realizat prima recunoaștere oficială a credinței creștine. "Insula Afroditei", cum a fost supranumită, este un lăcaș al miturilor din vremurile politeismului grecesc, dar și egiptean, hitit, fenician sau asirian. Câteva dintre reperele istorice sau culturale ale umanității implică și această insulă, aflată la răscrucea căilor maritime dintre nord și sud, dintre est și vest. Dacă ne încumetăm să răsfoim, virtual evident, câteva pagini dintr-o posibilă istorie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1524_a_2822]
-
Despre acest amestec și Plutarh afirmă că în luptele Atenei și Spartei cu perșii Ciprul fusese folosit de Imperiul persan ca bază navală. În acest joc de alianțe, perșii i-au folosit și pe fenicieni împotriva populației grecești. Astfel, prezența feniciană în Cipru depășește caracterul economic inițial, căpătând valențe politice. În anul 333 î. H., în bătălia de la Issos, Alexandru cel Mare înfrânge armatele lui Darius. Cipru recunoaște autoritatea lui Alexandru Macedon și îl sprijină în lupta contra fenicienilor. După moartea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1524_a_2822]
-
ale umanității Odiseea genialului grec Homer, care are strânse legături cu istoria Ciprului. Cuceririle lui Alexandru cel Mare sunt, de asemenea, legate de această insulă, la început prin sprijinul militar, acordat de regii ciprioți lui Alexandru Macedon pentru cucerirea cetății feniciene Tyr, apoi prin dominația ptolemeică din insulă. Numele lui Cezar, al Cleopatrei și al lui Marc Antonius sunt legate și de Cipru; fiul Cleopatrei, Alexandru, a fost guvernator al Ciprului și chiar încoronat ca rege al insulei. Apariția monoteismului, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1524_a_2822]
-
era locul de naștere al filozofului Zeno, părintele filozofiei stoice. În Vechiul Testament, localitatea Kition, varianta "Kitim", este evocată în Geneza, 10, 4 ca aparținând ionienilor. Săpăturile arheologice din zonă au scos la iveală mărturii importante ale istoriei insulei: un templu fenician închinat zeiței Astarte, zeița fecundității și fertilității la fenicieni (ea este, de fapt Afrodita fenicienilor), ziduri protectoare și băi, case din perioada elenistică timpurie și din perioada romană. Dezvoltarea orașului este atestată, înainte de secolul al VIII-lea, când la Kition
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1524_a_2822]