432 matches
-
alocând resurse Bisericii în privința activităților cu caracter social întreprinse de aceasta; se ia însă în calcul și importanța Bisericii în societatea românească contemporană, menționând chiar ceea ce realizează la nivel legislativ cu privire la asistența socială. Biserica este prezentă nu doar ca aspect formalist în sistemul public de asistență socială, ci cu mijloacele ei spirituale, în instituții de ocrotire a copiilor, a vârstnicilor etc. Rezultatele cercetării nu trebuie interpretate ca o reîntoarcere la modul de viață medieval, în care Biserica era în "expansiune", cucerind
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
chiar ale parlamentarilor, legate de slăbirea, declinul, decadența, eclipsa puterii parlamentelor contemporane"6. Avînd în vedere asemenea exigențe, autorul identifică unele aspecte grave privind degenerarea parlamentarismului contemporan, aspectele pornind din tentațiile transformiste (mai ales în cazul Italiei), dar și exagerările formaliste, ba chiar și pragmatiste. Cînd un parlament tinde să se transforme într-un organism guvernant, el sfîrșește, în mod inevitabil într-un tip de degenerare care facilitează instalarea unui guvern de sorginte prezidențială. Tot la fel se întîmplă și atunci
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
formale, instituțiilor, normelor și procedurilor și, în același timp, o neglijare a funcționării reale a sistemelor politice, a interacțiunilor între structuri, pro-cese și transformări. Făcînd abstracție de cîteva excepții, știința poli-tică din anii '50 era, așadar, fundamental eurocentrică, descriptivă și formalistă. Dacă Easton se îndrepta în direcția comportamentismului pentru a orienta știința politică pe drumul teoretizării și al științificității, Almond și Powell [1966] își propun să urmeze direcția politicii comparate și a dezvoltării politice. Răspunsul la expansiunea în cîmpul politicii trebuia
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
a instrumentelor cu care să se analizeze procesele de formare, funcționare și transformare ale sistemelor politice. Dincolo de formalism Criticile lui Almond și Powell aveau în vedere mai ales știința politică americană. Dar știința politică europeană a fost și ea mereu formalistă, așa cum apare în studiile clasice despre clasa politică și despre partide (de la Ostrogorski pînă la Michels), dar și în analizele referitoare la formele de guvernare: de la Friedrich [1932] pînă la Finer [1949]; totuși, atenția sa față de structurile formale, față de instituții
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
faptul că apariția pe scena politică a unor noi state, situate în afara sferei tradiționale de interes și de influență a culturii occidentale, a creat mari probleme analitice, impunînd și făcînd posibilă totodată elaborarea unei paradigme mai puțin etnocentrice, mai puțin formaliste și mai puțin descriptive. Dar, firește, ceea ce este posibil nu ajunge să fie imediat și pus în practică. Și, pentru a înțelege mai bine ceea ce s-a întîmplat cu știința politică la începutul anilor '60, trebuie să ne întoarcem puțin
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
pe de o parte, modernizarea și dezvoltarea politică; pe de altă parte, analiza politică comparată. Multe dintre studiile referitoare la dezvoltarea politică sînt supuse criticilor îndreptate de Almond și Powell către știința politică tradițională: etnocentrice, descriptive și, de multe ori, formaliste, chiar dacă sînt, evident, ne-"instituționaliste", pentru că rareori au fost în măsură să realizeze o analiză temeinică a instituțiilor care apăreau în țările din Lumea a Treia. De altfel, și în acest domeniu se înregistrează importante contribuții cu tentă comparativă, macrosociologică
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
care nu are nici un echivalent în lectura povestirii factuale. O parte importantă a plăcerii estetice pe care o procură lectura unui roman provine exact din interacțiunea celor două perspective adoptate simultan de cititor. 1.2.2. Autobiografii sau memorii? Teoriile formaliste și structuraliste, afirmate în secolul al XX-lea, susțineau caracterul autonom al literaturii față de realitate, referent sau lume, în formulări devenite celebre, cum este sintagma "moartea autorului". Aceste teorii nu se mai justifică în cazul literaturii concentraționare. Tipul de literatură
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
imaginară. Dacă ficțiunea nu este, ea singură, o trăsătură distinctivă a literaturii, ceea ce caracterizează literatura este atitudinea de "blocare a referinței la real", numită de Paul Cornea într-un singur cuvânt "fictivizare"70. Un reper important în această problemă rămân formaliștii ruși. În încercarea de a defini "natura literaturii", ei par să fi redus complexitatea literaturii la una dintre ipostazele sale fundamentale, limbajul specific. Roman Jakobson identifică literaritatea cu "ceea ce face dintr-un mesaj verbal o operă de artă"71. Judecând
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
ed. cit., p. 53. 71 Roman Jakobson, Essais de linguistique générale, Editions de Minuit, Paris, 1963, p. 210. 72 Livia Cotorcea, "Insolitare", în Terminologie poetică și retorică, Editura Universității "Al. I.Cuza", Iași, 1994, p. 85. 73 Ecouri ale concepției formaliste se regăsesc în studii recente, cum sunt cele semnate de Jean Burgos, a cărui afirmație că "imaginea adevărată", creatoare de noi realități, fascinează, pentru că "dă de văzut altceva și dă de văzut altminteri" trimite la procedeul insolitării (A se vedea
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
acesteia 4. Alături de sărăcia acestor puține documente ale vânătorilor de reni, arta rupestră a Spaniei orientale oferă istoricului religiilor un material considerabil. Pictura rupestră naturalistă a paleoliticului superior s-a transformat, în "Levantul spaniol", într-o artă geometrică rigidă și formalistă. Pereții stâncoși din Sierra Morena sunt acoperiți de figuri antropomorfe și teriomorfe (mai ales de cerbi și mufloni) reduse la câteva linii și cu diferite semne (panglici șerpuitoare, cercuri, puncte, sori). Hugo Obermaier a arătat că aceste figuri antropomorfe se
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
structuralist. Există moda scrisă, hrana scrisă etc. de care se vorbește totdeauna, astfel încît la sfîrșit regăsim ceea ce s-a introdus la început (grilele de dependență internă, sistemele de opoziții pertinente etc.). De aici rezultă efecte garantate și neînsemnate. Halucinația formalistă proprie unei epoci care a făcut din Saussure iarba-fiarelor și din Raymond Roussel totem, distrugînd punțile dintre limbaj și existență, sau mai degrabă făcînd din limbaj "sistemul de existență", nu a pregătit terenul unei istorii materiale a comunicării. Lingvistica saussuriană
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
pare neproductivă din cauza modelelor binare de lucru. Mediologia, care este studiul medierilor, nu-l poate uita niciodată pe micul intermediar pe care "marii gînditori" îl disprețuiesc potrivit tradiției. Acestea fiind spuse, există studii care, fără să scape cîmpului de gravitație formalist, ne-au adus foarte mult. Mă gîndesc în special la Jean-Pierre Faye, autor al Limbajelor totalitare și al Teoriei narațiunii (1972), de care ne apropie gustul începutului și al figurilor în mișcare. Trecerea de la a spune la a face a
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
criticii literare actuale reflectă "o criză de metodă", și căutând să sintetizeze fenomenul ca știință despre Eminescu, el compartimentează demersurile efectuate de-a lungul timpului în: eminescologia non-literară, eminescologia literară, eminescologia estetică, eminescologia impresionistă, apoi: eminescologia de sinteză, ontologică, modelară, formalistă, eminescologia izvoarelor și cea consacrată biografiei. Discuția în cadrul acestei sistematizări îi are în obiectiv pe D. Popovici, Rodica Marian (cu Luminile Luceafărului), Dan Mănucă, Constantin Amăriuței, Doru Scărlătescu, Mariana Neț, Cristian Tiberiu Popescu, Gheorghe Glodeanu, Mihai Cimpoi, Theodor Codreanu, Dumitru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
aminte că, dacă etimologia numelui Iscariot trimite la așezarea omonimă, atunci el este singurul negalilean dintre cei doisprezece apostoli; singurul aflat „de partea Ierusalimului”, crescut Într-un mediu religios și cultural pe care-l putem intui mai rațional și mai formalist, departe de frenezia profetică și de „misticismul” galilean. S-au făcut nenumărate supoziții În legătură cu decizia sa. Dar nici aici nu se poate aduce un răspuns ferm și unilateral. Personal nu cred că un motiv unic i-ar fi putut determina
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
Toate aceste tentative de definire și caracterizare a naratologiei ca proiect interdisciplinar plasează cercetarea într-un câmp elastic a cărui extensie depinde de ceea ce este inclus sau exclus, conectat sau disconectat, prin istoricizare, abstractizare, teoretizare, expansivitate sau restrângere. Există considerații formaliste asupra narațiunii, așa cum există abordări dialogice, fenomenologice, aristotelice, tropologice sau deconstructive. Există concepții cognitiviste, constructiviste, istorice, sociologice, antropologice despre narațiune, dar și speculații feministe sau politice. Există, prin adoptarea recentă a pluralului, naratologii: structuralistă, postclasică, socionaratologie sau psychonaratologie. Există posibilități
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
de studiu, între sistemele închise și statice și procesele deschise și dinamice, între trăsăturile textului și procesul dinamic al lecturii ca obiect fundamental de studiu, între preferința pentru binarism și preferința pentru descrierea densă, între accentul pus pe teorie, descriere formalistă și taxinomie și evaluările lectorale tematice și încărcate ideologic, între producerea sensului și negocierea sensului, între orientarea descriptivistă anistorică și orientarea istoricistă, între trăsăturile universale ale narațiunii și trăsăturile particulare ale narațiunilor individuale, între naratologia ca disciplină relativ unificată și
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
sunt înfrânți și mor, și în care numai autohtonii înving și trăiesc. În Narrative , un capitol despre narațiunea vizualității medievale, înțeleasă ca sistem capabil să reflecte umanitatea unui timp istoric în ordinea mai largă a universului, Suzanne Lewis refuză modelul formalist fundamentat pe aparatul terminologic construit de Robert, Wickhoff și Weitzmann și insistă pe ideea că interpretarea narativă a imaginii depinde de sistemul în care operează interpretantul. Ea nu pledează pentru o concediere definitivă a formalismului, în relațiile cu narațiunea vizuală
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
domeniile se vorbește despre o revigorare a narațiunii. Tot mai mulți cercetători sunt interesați de procesele, rezultatele și funcțiile povestirii. Există o mișcare spre interdisciplinaritate care amplifică importanța conceptelor și intereselor de cercetare comune naratologiei și altor arii. Există considerații formaliste, dialogice, fenomenologice, aristotelice, tropologice sau deconstructiviste asupra narațiunii. Există, prin adoptarea recentă a pluralului, naratologii: structuralistă, postclasică, socionaratologie sau psihonaratologie Se observă că naratologia post-clasică este permisivă în relația cu indecidabilitățile postmoderne și heterogenitatea metodelor de cercetare, dar păstrează naratologia
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
între centrarea pe text și orientarea spre context, între narațiune și narațiuni ca obiecte de studiu, între sistemele închise și statice și procesele deschise și dinamice, între trăsăturile textului și procesul dinamic al lecturii, între accentul pus pe teorie, descriere formalistă și taxinomie și evaluările lectorale tematice și încărcate ideologic, între producerea sensului și negocierea lui, între trăsăturile universale ale narațiunii și trăsăturile particulare ale narațiunilor individuale, între naratologia ca disciplină relativ unificată și proiectul naratologic interdisciplinar. Se prezintă constelația naratologiilor
ÎNTRE NARATOLOGII by JANA GAVRILIU () [Corola-publishinghouse/Science/1208_a_2197]
-
de pe pozițiile psihologiei sociale și ale sociologiei, filosoful român ajunge la concluzia c geneza oricrei obligații nu poate fi decât ori social, în moralele simple, gregare, ori psihologic în moralele evoluate, aceast alternativ a înțelegerii fiind strin eticii kantiene. Aspectului formalist, personalist și intelectualist al eticii kantiene, (rupte de orice legtur cu realitatea, dar prețuite cum se cuvine de Ralea: acesta îi va opune Nikolai Hartmann, o moral întemeiat pe existența obiectiv, realist a valorilor, valorile nefiind determinate de dorințele noastre
Elemente de antropologie filosofica in opera lui Mihai Ralea by Rodica Havirneanu, Ioana Olga Adamescu () [Corola-publishinghouse/Science/1282_a_2114]
-
pe care o traversăm. Ei au fost niște uriași și va trebui să treacă o perioadă de timp până vom mai culege o recoltă la fel de bogată. În ceea ce privește Spania, după încheierea Războiului Civil, literatura a trecut printr-un șir de etape: formalistă, politică, simbolistă, hermetistă, personalistă etc. Aș avea nevoie de câteva pagini că să rezum măcar traiectoria literaturii postbelice. Un lucru însă este cert, operele literare date culturii noastre de generațiile lui Unamuno (1889) sau Garcia Lorca (1927) n-au fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
practice. Mai târziu, student la Berlin, Mihai îi va spune deschis într-o scrisoare: dacă nu ți-am scris până-acum cauza a fost neîncrederea cu care întâmpini orice voință proprie a oricărui din fiii dumitale, neîncredere argumentată de privirea formalistă ce-o ai despre lume, după care orice om care nu caută numaidecât a se chivernisi, după cum o numești d-ta, trebuie să fie un om de nimic. Ești un părinte nenorocit adevărat. Dar ești nenorocit mai mult pentru că vrei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
aceste considerații trunchiul comun metodologic, din care se desfac, apoi, diferite modalități de concretizare ale acestora. 9 Wellek însuși, în Concepts of Criticism a sistematizat astfel modalitățile criticii, după el, în număr de șase: critica marxistă, critica de orientare lingvistică (formaliștii ruși, Vossler, Spitzer, Auerbach, Damaso Alonso, I. A. Richards, Empson, Cleanth Brooks), formalismul organic (Croce, Gundolf, Valéry, T. S. Eliot, F. H. Leavis, J. C. Ransom, Allen Täte, Wimsatt), critica antropologică și mitică (Wilson Knight, Maud Botkin, Weelwright, Northrop Frye
[Corola-publishinghouse/Science/85132_a_85919]
-
sens larg, nu cuprinde unele texte ale lui G. Bachelard și ale altora, critica existențialistă include teoreticieni de formație și orientare foarte diferită, aleși nejustificat aproape numai dintre francezi, iar orientările lingvistică și formalist organică nu sunt prea bine delimitate. Formaliștii ruși au avut destul de puține preocupări lingvistice, teoretizând, poate primii sistemul operei, omogenitatea și structura ei organică ; I. A. Richards, în ciuda psihologismului său, este și el un organicist premergător lui Wellek însuși, ca și Cleanth Brooks. Pe de altă parte
[Corola-publishinghouse/Science/85132_a_85919]
-
de subordonare organică a părților în întreg. Apariția și dezvoltarea conceptului de structură, ca un concept central în cultura modernă, reprezintă un proces complex pe care nu-1 putem analiza aici. În cercetarea literară acest concept s-a instaurat prin eforturile formaliștilor ruși din primele decade ale veacului, prin contribuția școlii lingvistice de la Praga *1, ale psihologiei germane "gestaltiste" ca și prin studii mai recente datorate lucrărilor de lingvistică și folcloristică modernă. Pentru reacțiile creionate mai sus, ale criticii moderne, conceptul de
[Corola-publishinghouse/Science/85132_a_85919]