427 matches
-
prea firesc, dezamăgindu-i. La Fănuș Neagu, în vreme de secetă, o ceată de țărani pornește călare pe firul albiei secate, sperând să întâlnească apa. Pe rând, toți călăreții renunță și se întorc din drum cu excepția unuia care continuă să galopeze, având astfel iluzia că simte răcoarea valurilor. În proza contemporană, ca și în lumea de azi, calul își estompează imaginea și devine un animal aproape fabulos. Glasul personajelor din tren Noi stăm pe loc, doar trenul pleacă. Ion Minulescu Glasul
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
cu fața spre coada cailor, și strigând de mama focului. Vocea le răsuna puternic din pricina scutului ținut în fața gurii. Călărind în felul acela ridicol, întretăindu-se, ciocnindu-se, ferindu-se, au aruncat cât colo scuturile, și-au încordat arcurile și, galopând în jurul stejarului, au început să tragă o ploaie de săgeți asupra pieilor atârnate. În acea agitație haotică riscau să se lovească între ei ori de câte ori trăgeau. Cine găurea ținta se dădea la o parte. Rotari a coborât ultimul de pe cal, după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
și Rotari a binevoit să-mi fie tovarăș. Am ieșit apoi pe poarta de răsărit a orașului și, văzând de pe podul de lemn, care pârâia sub noi, bărcile de pe mal, unele cu blazonul casei mele, inima a început să-mi galopeze în piept. M-am simțit obligat să dau anumite lămuriri. - Trebuie să merg să-l văd, dar se prea poate să nu vrea să mă vadă; au fost ceva neînțelegeri între noi. S-au uitat la mine, fără să spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
o viață în spate, luaseră calea refugiului. Debarcând eu la Antiohia, nu m-am oprit în orașul acela. Satul familiei mele, Cecla, nu era departe. Am cumpărat un cal sănătos și robust, un animal cu coama ca pana corbului, și galopând în voie și întrebând de mai multe ori, am ajuns la o strânsoare de case albe, cu bazine pentru apa de ploaie pe acoperișuri, locuințe modeste, dar curate, cu livezi și grădini. Jur-împrejur măslini și viță-de-vie, pășuni galbene și, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Datorită documentelor de liberă trecere căpătate cu ajutorul Gundepergăi, am ajuns teafăr la Genova. Aici m-am îmbarcat pe un vas cu care am ajuns până pe litoralul Romei, unde ne aștepta o escortă bizantină călare, prea puțin prietenoasă. Un soldat a galopat până la Roma spre a ne vesti sosirea. În suita mea se aflau un scrib, doi funcționari regali de nație romană și șase tineri oșteni de vază. După ce văzusem Bizanțul, spre deosebire de tovarășii mei de drum, n-am rămas uluit dinaintea Romei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
apă, azvârlind, prin aer, curcubee. Șapte sau opt generali călări Își arătau culorile, agitând lăncile. — Daisuke! Aici sunt! strigă un tânăr samurai călare, ieșind din rânduri. Îmbrăcase armura peste o tunică albă de cânepă și purta o sabie vermilion superbă. Galopă spre calul lui Ichikawa Daisuke, maestrul de luptă cu arcul și cu lancea, și, fără veste, Îl lovi În coaste cu lancea de bambus. — Ce obrăznicie! Cu un răcnet, smulgând lancea atacantului, Daisuke prinse mai bine propria sa lance și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
În șa și făcu un tur pe terenul de echitație. Era un călăreț Înnăscut. Profesorul său era Ichikawa Daisuke, dar, În ultima vreme, Începuse să călărească singur. Deodată, calul și călărețul fură depășiți de un murg de culoare Închisă, care galopa cu furie. Rămas În urmă, Nobunaga, Înfuriat, o luă la goană după celălalt, strigând: — Goroza! Goroza, un tânăr vioi de vreo douăzeci și patru de ani, fiul cel mare al lui Hirate Nakatsukasa, era armurierul șef al castelului. Numele său complet era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cu un mare devotament, de la distanță. Se apropia sfârșitul lunii. Nobunaga, care, de obicei, ieșea doar cu câțiva vasali, ceru, pe neașteptate, un cal și ieși călare din castel. De la Kiyosu la Moriyama erau doar vreo trei leghe, iar el galopa Întotdeauna până acolo și se Întorcea Înaintea micului dejun. Dar, În ziua aceea, Nobunaga Își Întoarse calul spre răsărit, la răspântie, Îndepărtându-se de Moriyama. — Stăpâne! — Acum unde se mai duce? Suprinși și nedumeriți, cei cinci sau șase Însoțitori călări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
În urmă, o luară la fugă disperați, hotărâți să nu piardă din ochi calul stăpânului lor. — Pe toți zeii! Am dat de bucluc! spuse Tokichiro. Se uitară unul la altul, știind că trebuiau să-și păstreze sângele rece. Căci Nobunaga galopa direct către Castelul Nagoya - despre care Ganmaku Îi spusese lui Tokichiro că era centrul complotului care urma să Îl Înlocuiască pe Nobunaga cu fratele său mai tânăr! Nobunaga, imprevizibil ca Întotdeauna, Își Îndemna calul spre un loc plin de primejdii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ascuzi. Ei, așadar... Pleci imediat? — Maimuță, să ai grijă de Nene. Întâmplarea asta arată că ea și cu mine nu eram sortiți unul altuia. Să ai grijă de ea. Cam În același timp, un cal nărăvaș și neînsoțit străpungea Întunericul, galopând din Kiyosu spre Narumi. Grav rănit, Yamabuchi Ukon se ținea bine În șa. Avea opt sau nouă leghe până la Narumi, iar calul său galopa cu repeziciune. Se Întunecase deja și nu-l vedea nimeni, dar, la lumina zilei, trecătorii ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Să ai grijă de ea. Cam În același timp, un cal nărăvaș și neînsoțit străpungea Întunericul, galopând din Kiyosu spre Narumi. Grav rănit, Yamabuchi Ukon se ținea bine În șa. Avea opt sau nouă leghe până la Narumi, iar calul său galopa cu repeziciune. Se Întunecase deja și nu-l vedea nimeni, dar, la lumina zilei, trecătorii ar fi observat sângele care picura În galopul calului. Rana lui Ukon era adâncă, Însă nu fatală. Totuși, În timp ce se ține de coama calului, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să-l scoată din poziția subalternă și să-l repună la locul său de drept, ca senior al provinciei Mikawa. Iar pentru Heishichi, fiecare zi care trecea fără a-și atinge scopul nu era decât Încă o zi de neloialitate. Galopa alături, rozându-și buza În timp ce jura, cu ochii umeziți de lacrimi. Șanțul castelului apăru În ziare. După ce trecură podul, prăvăliile și casele oamenilor de rând dispărură. Printre brazi, se Înălțau zidurile albe și porțile impunătoare ale conacelor clanului Imagawa. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
rău pentru războinicii aceia și pentru fiicele lui, care pierdeau atât un castel, cât și un stăpân. Fără a-și da seama, ochii i se umeziră de lacrimi. În timpul cât Îi fusese necesar pentru a-și Închide pleoapele Înfierbântate, Tsukinowa galopase val-vârtej pe poartă, În lumina slabă a zorilor. — Stăpâne! — Stăpâne! — Stați! Stăpânul și suita erau nu mai mult de șase oameni călări. Și, ca de obicei, vasalii se străduiau să nu rămână În urmă. Nobunaga nu se uita Înapoi. Dușmanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
trezeau pe cei Încă adormiți În ceasurile zorilor. De-a lungul drumului, fermieri, negustori și meșteșugari Își deschideau ușile, iar oamenii cu ochii grei de somn răcneau: La luptă! Mai târziu, poate că aveau să fi Înțeles că omul care galopa În frunte prin ceața zorilor era seniorul lor, Oda Nobunaga. Acum, Însă, nu observa nimeni. — Nagato! Nagato! Nobunaga se răsuci În șa, dar Nagato nu era În apropiere; se afla cam la cincizeci de metri mai În spate, prin mulțime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Soarele se Înălța pe cer, iar caii călcau În copite pământul, care de zece zile nu mai primise strop de ploaie. Armata În marș se acoperise cu praf. Viața sau moartea - Împreună cu hățurile, Nobunaga le ținea În mâinile lui, pe când galopa Înainte. Pentru soldați, seniorul arăta fie ca un sublim vestitor al morții, fie ca un conducător al speranței unei vieți mai bune. Indiferent de părerea lor sau de rezultatul final, credința În comandant cuprinsese Întreaga armată, În timp ce-l urma, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Taishigadake, drept spre Dengakuhazama, Nobunaga Însuși mânuia o lance, Înfruntându-i pe soldații lui Yoshimoto. Era foarte probabil ca ostașii doborâți de Nobunaga nici să nu fi avut habar cine fusese adversarul lor. Rănind grav câțiva oameni În timp ce Înainta, Nobunaga galopa spre cortul Împovărat. — Arborele de camfor! răcni el, când un om de-al său alergă pe-alături. Nu-l lăsați pe seniorul din Suruga să scape! Probabil e În cortul de sub copacul de camfor! Nobunaga ghicise pe loc unde trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
soldați care se luptau, Însă, n-avea să fie ușor să găsească locul unde inamicul Își ținea caii. Iar aceștia nu pășteau În liniște. În mijlocul ploii, al săbiilor ce se ciocneau și al sângelui, caii intraseră În panică și câțiva galopau, Înnebuniți, prin tabără. Unde s-o fi putut ascunde? Jinnai se opri cu lancea În mână, lăsând apa de ploaie să i se prelungă pe șaua nasului și prin gură, până În gâtlejul uscat. Deodată, un luptător care nu recunoscuse În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
suprafață, cel puțin, Nobunaga profita de această perioadă liniștită pentru a se bucura de viață, ca și cum n-ar fi avut nici o altă grijă pe lume. Imediat după Sărbătoarea Morților de la mijlocul verii, de la Muntele Komaki porniră mesageri cu depeșe urgente, galopând spre toate districtele din Owari. În cetate, domnea agitația. Cercetarea călătorilor care treceau frontiera deveni mai strictă. Servitorii veneau și plecau, iar noaptea, târziu, se Întâlneau la consfătuiri de taină În castel. Caii erau rechiziționați. Samuraii le cereau zoriți armurierilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
produse. Îl salută pe Yoshiaki la templu, spunând: — E ca și cum am fi intrat deja În capitală. La data de douăzeci și opt, Nobunaga porni În sfârșit cu trupele spre Kyoto. Când ajunseră la Awataguchi, armata se opri. Hideyoshi, are călărea lângă Nobunaga, galopă Înainte În același timp În care Akechi Mitsuhide revenea grăbit din avangardă. — Ce este? — Mesageri imperiali. Nobunaga, surprins și el, descălecă repede. Cei doi mesageri sosiră cu o scrisoare de la Împărat. Cu o plecăciune adâncă, Nobunaga răspunse reverențios: — Ca războinic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Sfâșiind Întunecimea dinaintea zorilor, În munți răsună ecoul unei detunături de armă. Caii se cabrară, Înnebuniți. Vasalii o luară la galop Înainte, neliniștiți pentru Nobunaga, În timp ce priveau În jur după trăgător. Nobunaga nu părea să fi remarcat Împușcătura; de fapt, galopase deja cu peste cincizeci de metri În față. De la acea distanță, se Întoarse strigând: — Lăsați-l În pace! Întrucât Nobunaga era singur, mult Înaintea celorlalți, Îl lăsară În urmă pe asasin. Când Hideyoshi și ceilalți Însoțitori Îl ajunseră pe Nobunaga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
calului și canafii de la șa. Între Yamashina și Otsu, bârnele aprinse din casele țăranilor de pe drum și flăcările ce se Învolburau prin aer nu-l puteau Împiedica să ajungă la destinație. El Însuși devenise flacăra unei torțe, iar oamenii săi, galopând Înainte, erau o hoardă de foc. — Această bătălie va fi slujba de comemorare a Seniorului Nobuharu. Ce credeau, că nu vom răzbuna pe camarazii noștri căzuți? Dar, când ajunseră la Templul Mii, nu văzură nici un soldat inamic. Aceștia escaladaseră Muntele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
În ariergardă câte un fiu, un tată sau un frate. Și nu numai dintre vasalii și generalii strânși În jurul lui Shingen. Întreaga armată - până la ultimii pedestrași - privea acum Într-o parte, continuându-și Înaintarea. Călărind În lungul coloanei, Oyamada Nobushige galopă până lângă Shingen. Glasul lui Nobushige era neobișnuit de surescitat și putu fi auzit clar de cei din apropiere, În timp ce vorbea din șaua calului: — Stăpâne! Niciodată nu vom mai avea o ocazie ca asta de a masacra zece mii de inamici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fugă Împreună cu oamenii lor, călcând În picioare trupurile camarazilor doborâți. — Înapoi! ordonă comandantul trăgătorilor Takeda. Pușcașii se retraseră imediat. Rămânând pe loc, ar fi fost spulberați de lăncierii Oda, care atacau. Cu boturile cailor aliniate, corpul Yamagata, floarea provinciei Kai, galopa calm și demn, urmat imediat de corpul Obata. În câteva minute, blocară linia lui Sakai Tadatsugu. Din rândurile armatei Kai se ridicară strigăte mândre de victorie când, la fel de brusc, corpul Oyamada o luă pe un drum ocolit și Înaintă spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Numai Sakai Tadatsugu mai rezistă, În luptă Înverșunată. — Takeda Katsuyori și-a unit forțele cu corpul Yamagata și ne-a Înconjurat aripa stângă. Ishikawa Kazumasa e rănit, iar Nakane Masateru și Aoki Hirotsugu au fost uciși amândoi. — Matsudaira Yasumuzi a galopat În mijlocul inamicilor și a fost tăiat. — Forțele lui Honda Tamadasa și Naruse Masayoshi i-au țintit pe vasalii lui Shingen și au pătruns adânc În rândurile inamicului, dar au fost Înconjurați complet de mai multe mii de oameni și nici unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
citit scrisoarea pe care v-am trimis-o? — Am citit-o! — E clar că trimiterea lui Kanbei ca intermediar s-a soldat cu un eșec. În această conjunctură... — Asta-i o scuză? — Nu, dar pentru a-mi ispăși vina, am galopat prin liniile inamice ca să vă prezint un plan care ar putea transforma acest dezastru Într-un noroc. Aș dori să vă cer fie să ordonați să plece toți cei de-aici, fie să ne mutăm În altă parte. După aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]