495 matches
-
zile cu lanțurile la picioare. Vă mai aduceți aminte precis ziua când s-a Întâmplat bătaia aceea? 14 iulie 1958. Că era ca la Revoluția Franceză... Aia fusese În 14 iulie 1789, parcă. În tot timpul cât ați stat la Gherla ați putut lua contact cu cei de acasă? Chiar dacă n-aveam nici un fel de legătură, mai reușeam totuși să ne anunțăm familiile... Nu veneau vești de la ei spre noi pentru că nu aveau cum, dar de la noi spre ei se duceau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
și, când au prins-o, era prea târziu: „Ce o să mai Îmi faceți? Diploma nu puteți să mi-o luați”. Și făcea practică la Cluj, la nu știu ce uzină metalurgică, fusese pe acasă și părinții i-au spus. Sora, știind că Gherla e la o aruncătură de băț de Cluj, s-a gândit că nu ar fi rău să ia trenul și să vină până la mine. Așa a făcut. A coborât În gară, a mers... și, la un moment dat, a Întâlnit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ne-au Îmbarcat și ne-au dus, și noaptea ne-au ancorat undeva. Nimeni n-a putut să spună unde suntem. Eram undeva pe un grind, pe un canal din ăsta În Deltă. După puțin timp, am ajuns să doresc Gherla, așa cum era ea. Am Înțeles că suntem duși pentru exterminare, că nu se poate rezista acolo. Trebuie să găsești soluțiile să reziști, și soluțiile erau foarte puține. Acolo ne-au dus la recoltat stuf. Aveam normă și, dacă nu făceai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
decretul 310 din ’64, care prevedea eliberarea tuturor deținuților politici din Închisori, și noi am zis: „Ce vezi dracu’, c-am mai pățit-o o dată”. Nu mai eram Încrezători, n-am mai crezut. Că eu când am fost Închis la Gherla În ’960, speram că ne vor elibera... Nu vă mai spun că atunci a fost și Conferința de la Paris, când Hrușciov a dat cu pantofu-n masă. Și io tot le spuneam la colegi: „Noi stăm aicea până se-mpacă rușii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Ungaria v-au mutat la Gherla... Da, ne-au dus la Gherla... da’ n-am stat prea mult, opt luni, un an... Și tot cu lanțuri mergeam pe picioare când eram În deplasare. Eu am avut noroc că am prins Gherla după ce s-o făcut greva foamei... Pe urmă, gardienii stăteau cu bâtele de-o parte și de alta și, când Îi duceau la plimbare câte 10-15 minute, apăi Îi loveau pe care cum Îi nimereau. Și când se Întorceau la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
era și mâncarea ceva mai bună, bineînțeles. La fabrică În Aiud făceam norma, ș-acol’ mai primeam cartelă și mai cumpăram câte ceva... Altfel n-aș putea spune, că tăte-s grele... A fost greu cu mâncarea și la Oradea pentru mine... La Gherla iară tot așe, da’ am stat mai puțin... La Lugoj a fost ceva mai bine, mai relaxată... Nu mai vorbesc de greva de la Aiud. Acolo era așa severitate, că se certau rușii cu chinejii și atunci regimul era mai sever
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
scară de-asta de pompieri, o bagă prin curte... „Mă, o luat foc ceva”... Asta a fost singura supoziție... Trece o perioadă de timp... Imaginați-vă că totul se-ntâmpla În partea dinspre interior a „U”-ului, că știți că Gherla e În formă de „U”... Eu eram În partea dinspre cimitir, la parter, și asta era dincolo, dar totuși se-auzeau zgomote, că erau obloanele aruncate de deținuții de la etaj. Și era un exhaustor de metal, care mergea de la parter
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Fiecare și-o luat băncile, că aveam niște bănci lungi de patru metri, că n-aveai voie toată ziua decât ori să te plimbi, ori să stai pe bancă, da’ ca să șezi pe pat nu exista. Și, dom’le, toată Gherla ne-am Întâlnit acolo În holul pușcăriei. N-o mai existat ca Înainte, să nu te vezi cu alții... Că Înainte, ferească Dumnezeu... Că de câte ori am luat bătaie pentru că eu, lucrând ca medic, era camera lu’ tata scoasă la plimbare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
altul... Ei, și comandantu’ nou, Dumitrescu sau Constantinescu, ne-a adunat pe toți și a ținut primul discurs pe care l-am auzit eu În pușcărie... că altfel auzeai numai cum urlau la tine când intrau sau pe vizetă. La Gherla ați fost vreodată la izolare? Am avut o perioadă, Între 14 ianuarie și 14 august 1964, când am stat și la izolare. Nu mi-au spus de ce, dar am aflat când am fost eliberat, că de la niște denunțuri, că am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
bine, de rău, acolo era multă muncă și eram doar doi. Pe-ormă am ajuns să fim trei... În 1959-’60 a fost perioada În care duceau masiv... Păi, erau zile În care duceau câte trei-patru sute de oameni din Gherla Înspre Deltă. Veneau sate Întregi cu din ăștia de la țară, care nu vroiau să intre În colectivă, da’ numa’ bărbați peste optișpe ani. Și i-aducea cu totu’ În penitenciar și Îi duceau pe urmă pe majoritatea la stuf... Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
cu bătaia: „Domnu’..., nu sunteți pe măsura oamenilor. Sunteți În afara măsurii omului”... Pe față am spus. M-au lăsat... Au zis că ăsta-i nebun, e fanatic... Da’ m-a ferit Dumnezeu, că n-am fost la Pitești și la Gherlă, că nu știu dac-aș fi rezistat. Acolo nimeni n-a rezistat, acolo toți sunt În mâna Domnului și cei care vorbesc prostii și care rezistă..., dar nimeni nu rezistă. Acolo nimeni n-a rezistat, nimeni nu s-a lăudat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
o dată În fiecare săptămână, dar În timpu’ demascării... la 10-12 zile o dată. Când ați plecat de acolo? Am plecat pe 25 august 1951 către Gherla și am aflat după aceea că am fost ultimul lot care a părăsit Piteștiul. La Gherla ați mai avut parte de reeducare? La Gherla eu am scăpat de reeducare. Imediat cum am ajuns acolo, a venit directorul Gheorghiu, cu un inginer, Benedek, și cu niște ofițeri: „Care se pricepe la zidărie?”. S-a prezentat Tomuța, Dănilă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
la 10-12 zile o dată. Când ați plecat de acolo? Am plecat pe 25 august 1951 către Gherla și am aflat după aceea că am fost ultimul lot care a părăsit Piteștiul. La Gherla ați mai avut parte de reeducare? La Gherla eu am scăpat de reeducare. Imediat cum am ajuns acolo, a venit directorul Gheorghiu, cu un inginer, Benedek, și cu niște ofițeri: „Care se pricepe la zidărie?”. S-a prezentat Tomuța, Dănilă, Bărbulescu și eu. Nici unu’ nu s-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
52. Și am fost repartizat la atelierul de tâmplărie. Și am stat și la parter, pentru că foarte-foarte des deținuții au fost rearanjați. Nu știu cu ce scop, dar În toată vara anului ’52 am stat la etajul 2... Și din Gherla ați fost eliberat? Din Gherla, da. Și am venit la părinții mei și, după ce m-am prezentat la Miliție, am primit buletin nou și cu ștampilă: D.O. - domiciliu obligatoriu În Cluj (râde - n.n.). Dar nu pot să Îmi amintesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
De acolo, cam prin iunie 1950, am fost dus la Gherla. Ne-au zis să avem grijă, că mergem acolo, și să căutăm să Îi reeducăm pe bandiții de acolo, care erau muncitori. Cine v-a zis asta? Țurcanu. La Gherla cine conducea demascările În camerele În care ați stat? Era Constantin Bogos... Coca Îi ziceau ăștia, tot moldovean, de prin Bacău. Păcat de el, că spuneau moldovenii lui de-acolo, care-l cunoșteau, că venea dintr-o familie de intelectuali
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
el șapte ani, tot politic. „Te mint?” „Nu știu, n-am Încredere nici În cămașa de pe mine.” „Va să zică nici asta nu-i valabil. Și dacă ți-oi spune că-s anul trei la facultate și din ceea ce am Învățat În Gherla pă sticlă am dat examen la facultate și am trecut cu nota 10? Și nu numa’ eu, toți care o fost cu mine.” Că așa se Învăța. Și scriai pe sticlă. Și dacă te prindea la percheziție cu sticla scrisă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
zis că, de-i mai dau mâncare..., m-or băgat la izolare... la șo’reci... Și cum am lucrat la telefoane, aveam o căciulă de-ale cu clape, sistem de-ăla rusăsc, da’ nici n-am mai adus-o de la Gherla Înapoi, am dat-o la cineva, că nu mi-a mai trebuit... Și-apoi, odată am lăsat căciula aproape cu mâncare și l-am prins. M-am lăsat pe el, da’ nu l-am omorât... și-apoi i-am dat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
o urcat și ne-o dus. Când am ajuns În Gherla, n-am știut că unde suntem... Am intrat pe po’rtă... La Gherla pușcăria-i În față, și mai este o clădire care-o fost a feudalului cândva, că Gherla era cetate. Și pe patru inși, pe cumnatu’, pe frate-mieu, pă Bujor și pe Andraș i-o luat și i-o băgat În pavilionul doi, supt o boltă. Numa’ pe ei i-o luat, că pe Popescu, șefu’, l-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
și „Vrem procuror general!”. Era Goiciu atunci comandant. Și-apoi, pân’ la urmă, o venit Goiciu cu-n batalion de gardieni și cu Istrate, că ăsta era cu regimu’ și paza. Și-apo’ o blocat ușa... Ăștia dinăuntru or strigat: „Gherla!”. Și o ieșit lume din oraș către pușcărie, s-o făcut mare scandal atunci... Pă noi pe toți ne-o pus pe burtă În paturi și-apoi chiar prin camera noastră o băgat pompierii furtunu’... Că ce-o făcut ăștia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
i-o băgat la izolare pe preoți... Atunci n-o intrat În mină vreo 600 de deținuți. Și-apoi o fost unu’, Grigore Bașotă 3, care o intrat În mină că s-o temut că l-or duce Înapoi În Gherla la reeducare. Și-apoi ceva balenă n-o fost cum trebuie, o căzut și i-o tăiat piciorul. No, ș-apoi l-o dus la spital, l-o făcut bine și mina i-o făcut și proteză. Am stat multă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
tătă lumea o fost În geamuri, pe partea de către curte și de partea de către stradă, că acolo o fost camere mari, și tătă lumea o cântat „Cristos a-nviat!”. Și-apăi, de la o cameră la alta se striga... Apăi și din Mintiul Gherlei, care-i acolea imediat după pușcărie, de la șoseauă, am văzut pe geam cum o ieșit lumea afară din Mintiu, și femei În cămașă de noapte, să vadă... O fost o mare cântare... O fost foarte interesant atunci. Vă mai amintiți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
cum o fost, ce-o fost. Atâta mi-o spus. Nu v-a pus să semnați? Nu, nu. Pe unii i-o pus, dar pe mine nu. Cum a fost Întoarcerea acasă? Când ne-o scos, ne-o dus din Gherla la Dej. Am fost mulți acolo În Gherla... șase mii. Și-apoi cu destinderea asta... o fost mulți de-aiește, foști miniștri, bătrâni, și i-o trimes cu Însoțitor până acasă, În București. Și-apoi noi la Dej am schimbat trenul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
Restu’ toți o murit... Vâlceatc "Vâlcea" Emilian Apostolescutc "Emilian Apostolescu" S-a născut la 8 august 1913, În Râmnicu Vâlcea. Naționalitatea: română. Religia: ortodoxă. Studii: Facultatea de Drept. Profesia: magistrat. Arestat la data de trei mai 1947 și Închis la Gherla fără anchetă sau proces. Eliberat după aproximativ cinci luni. Rearestat În ianuarie 1954 pentru intenția de a participa la constituirea unei formațiuni paramilitare și condamnat la cinci ani de Închisoare. A fost deținut la Închisoarea din Pitești, de unde a fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
comun... Acolo eram mulți, vreo mie de oameni, și am stat doi-trei În pat... Doar că nu am stat decât vreo două-trei săptămâni, și de-acoalea ne-au dus la Gherla, că eram considerați oameni periculoși. Cum vi s-a părut Gherla În comparație cu celelalte locuri de detenție? Prima dată am zis: dacă venim În Ardeal, o să fie oameni mai buni. Măi băiete! Da’ periculoasă-i Gherla asta! Și acuma cred că ieste, Îi Închisoare grea. Atunci era Istrate și cu ceilalți gardieni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
de-acoalea ne-au dus la Gherla, că eram considerați oameni periculoși. Cum vi s-a părut Gherla În comparație cu celelalte locuri de detenție? Prima dată am zis: dacă venim În Ardeal, o să fie oameni mai buni. Măi băiete! Da’ periculoasă-i Gherla asta! Și acuma cred că ieste, Îi Închisoare grea. Atunci era Istrate și cu ceilalți gardieni... Stăteam la al treilea etaj și ne schimba din opt În opt zile... lua patru inși din celula asta și-i băga Într-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]