1,026 matches
-
avut șansa și totodată neșansa, deopotrivă de absurde, de a trăi două răsturnări ale ordinei politice și grozăvia celui mai înspăimântător deceniu de după mijlocul celui mai înspăimântător secol al mileniului încheiat”. Cum se împacă „infinita delicatețe” cu aceste realități de grozăvie și dezastre, de agresare fără precedent a omenescului și de nemaiîntâlnite dislocări ale „normalității”? În fapt nu se împacă, pentru că de o necontenită luptă este vorba, purtată în condiții extrem de inegale pentru una din părți. Autoarea confesiunilor, a memoriilor este
O retraversare a infernului (I) by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4918_a_6243]
-
de la sine înțeles, ce mai era de spus? Până la căsătorie n-am sărutat-o niciodată, și nici ea nu mi-a cerut s-o fac". Semeon Petrovici e un dinozaur-suflețel. Moartea soției l-a convins că nu-i așa o grozăvie să mori ("Eu credeam că-i mai îngrozitor".) Ultimul lui vis - să fie îngropat în Kuban, de care îi e atât de dor - e mai degrabă irealizabil: "acuma nici măcar nu sunt în stare să ajung până acolo". N-a fost
Două eseuri de Viktor Erofeev by Tamara Tinu () [Corola-journal/Journalistic/11639_a_12964]
-
nu țină seama de ordinele politice sunt trimiși în judecată ei înșiși? Cum altfel, când doctoranzi în drept, posesori ai unui psihic de oțel, se aruncă de pe acoperișul casei doar pentru a dovedi rezistența la presiune a justiției? Toate aceste grozăvii s-au petrecut în intervalul unei singure săptămâni. Și nu e vorba decât de o selecție aleatorie, pentru că altminteri presa geme de atrocități, bestialități și înspăimântoare manifestări ale sălbăticiei. Societatea românească, perfect secționată în două, a devenit fie paradisul opulenței
Securitatea purifică N.A.T.O. by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/15286_a_16611]
-
în cercuri foarte largi valori ale poeziei contemporane. Desigur, comporta și derapaje pe linia înregimentării gregare (chiar dacă aparent răzvrătite). Oficialitatea îl supraveghea atent, tolerîndu-l totuși de vreme ce organizatorii recurgeau la oficierea cultului lui Nicolae Ceaușescu." Dar în aceste afirmații stă toată grozăvia ideologică a cenaclului, numai că N. Bîrna se face că plouă, așteptînd, probabil, mulțumiri că nu l-a făcut pe A. Păunescu de-a dreptul disident sau, vegheat vigilent de coordonator, ne sugerează să citim printre rînduri. Nimic surprinzător însă
Merge și așa? by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11156_a_12481]
-
dubios'? Chiar nu pricep de ce adevărul trebuie scuipat în față cu atâta virulență. Am trecut cu toții ' partea bărbătească a nației ' prin instituția armatei, iar astăzi se întâmplă să avem 'sub arme'' cum poetic-belicos se spune ' copii, nepoți, verișori sau vecini. Grozăviile care ne ajung la urechi sunt floare la ureche față de ceea ce cuprinde 'Raportul Armageddon'. Sigur că e comod să califici totul ' în noua manieră ciocoiască adoptată, de sus până jos, de către partidul de guvernământ ', așa cum face șeful Statului Major General
La umăr arm' (ageddon)! (Pamflet de Anul Nou) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/15601_a_16926]
-
cu el ca dușman al micii-burghezii și prieten al lui Gorki. în același timp, mulți dintre dizidenții epocii post-staliniste se refereau la Cehov ca la un dascăl de viață, ca la un scriitor care i-a ajutat să conștientizeze toată grozăvia, toată minciuna puterii sovietice și care le-a dat forța în lupta grea cu regimul. Dacă e să privim în urmă, în perioada dinaintea revoluției, și acolo se vede acceptarea în totală armonie a lui Cehov de către partidele literare diferite
Patru eseuri de Viktor Erofeev by Tamara Tinu () [Corola-journal/Journalistic/11960_a_13285]
-
va crede să le numere pe caseta pe care s-a înregistrat evenimentul.” Curând, un nou substantiv comun Tot în Observator cultural, poetul Ștefan Manasia, unul dintre redactorii revistei Tribuna din Cluj, își aduce și el mărturia despre seria de grozăvii care se petrec în redacție de când la cârma publicației a fost instalat Mircea Arman: „Ce se întâmplă însă în redacție? Dl Arman a suprimat ședințele de sumar, a eliminat colaboratori vechi și, prin vehemența tonului, a îndepărtat mulți scriitori, publiciști
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/3728_a_5053]
-
felul, ticurile de comportament și reacțiile fiziologice cât se poate de umane sunt descrise cu deplină naturalețe. Rezultatul este o cronică populată de oameni vii, pe deplin credibili în faptele și evoluțiile lor. Nu știu și prea puțin contează dacă grozăviile mai mari sau mai mici povestite de Dan Perșa au sau nu corespondent la nivelul istoriei celei mari. Important este că el reușește să dea suflul verosimilității unor povești care, realmente, se citesc cu sufletul la gură. Așa cum a demonstrat
Parfum de secol XVII by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7200_a_8525]
-
într-o fracțiune de secundă, existențe excepționale, dedicate proiectului intelectual, ori viețile simple ale unor țărănci al căror portret moral e impecabil. Evocarea acestor figuri feminine e de cele mai multe ori empatică, acută, oscilând adesea între vocea apăsată menită să sublinieze grozăvia unor fapte din trecut și tonul admirativ, plin de reverență în care sunt descrise calitățile excepționale, intelectuale ale unor personalități feminine (începând cu Regina Maria, Missy, și terminând cu Alice Voinescu sau Jeni Acterian). De altfel, cartea se organizează ca
Elogiu feminității by Andreea Răsuceanu () [Corola-journal/Journalistic/2939_a_4264]
-
realizată de 20 de persoane: Parhon, Andrei Rădulescu, Sadoveanu, Traian Săvulescu, Iorgu Iordan, Dimitrie Pompeiu, Danielopolu etc. și de 12 străini, printre care matematicienii Sierpinski, Montel și Bompiani și fizicianul Werner Heisenberg. Vor fi aflat vreodată acești mari savanți de grozăvia care li se atribuia? Toate aceste nume au fost preluate din componența noii Academii înființate în 1948. Acum e ușor să spui: acești savanți au păcătuit acceptând să facă parte din noua Academie; mai mult, au păcătuit acceptând să dialogheze
Cruzimea istoriei by Solomon Marcus () [Corola-journal/Journalistic/6880_a_8205]
-
care a finanțat-o, acesta mi-a răspuns, printr-un mesaj e-mail, din 18 noiembrie 2007, că a acceptat finanțarea într-un moment în care cartea se afla numai în stadiul de proiect, nu putea bănui că va conține asemenea grozăvii. Compromisurile intrau în regula jocului cu puterea. Unii au dus aceste compromisuri peste limita admisă, dar acest verdict trebuie diferențiat de la caz la caz, nicio judecată globală nu clarifică lucrurile. Institutul de Matematică al Academiei Române, unul dintre cele mai performante
Cruzimea istoriei by Solomon Marcus () [Corola-journal/Journalistic/6880_a_8205]
-
Măria Ta! - Mari ticăloși sînteți, mă! - Ticăloși, Măria Ta!". Karkaleki îl reia pe Pristanda. Karkaleki, "acest celebru publicist, întemeetorul presei politice române" este un Bostandaki pălmuit la nivel mai înalt. Povestea lui? Aceeași, schimbînd ce e de schimbat, cu a grozăviilor scrise în România postbelică, dar datate aiurea și altminteri. "Mă mir cum n'au murit de rușine cei ce au trăit în așa vremuri". Noi, de-un exemplu. Baioneta inteligentă arată, în hainele unui căpitan al gvardiei naționale, din cei
Atelier by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/8666_a_9991]
-
seară. Ce, de mâncare le ardea lor acum!? Simona se trezi de mai multe ori în timpul nopții și, imaginându-și ce s-ar fi putut întâmpla , o podidi plânsul. În răgazul când prinse câte un crâmpei de somn visă numai grozăvii. Dimineață, când se trezi, Răducu mai dormea încă. Îl înveli și îl sărută; dormea ca un îngeraș. Oare el ce o fi visat în noaptea aceasta, că l-a simțit de câteva ori cum a tresărit sub plapumă. Începea o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
roșie m-a luat prin surprindere. Sânge. Primul meu ciclu. Primul după accident. De-abia observasem că nu-mi venise în fiecare lună; nu-mi făcusem griji pentru că, într-un colțișor al minții, știusem că era din cauza șocului și a grozăviei. Nu bănuisem, nici măcar o secundă, c-aș putea fi însărcinată, dar acum, cu o izbucnire de amărăciune, mi-am zis: Nu-ți voi purta niciodată pruncul. N-ar fi trebuit să așteptăm. Ar fi trebuit să o facem de îndată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
erau o mare greșeală, pentru că apoi trebuia să-mi amintesc totul. Șocul mă izbea întotdeauna în plin. Când avea să devină mai ușor? Oare avea să devină mai ușor vreodată? Mă tot gândisem la alți oameni care fuseseră devastați de grozăvii - supraviețuitori ai holocaustului, victime ale unui viol, oameni care își pierduseră întreaga familie. Adesea ajung să ducă ceea ce par a fi vieți normale. La un moment dat trebuie că au depășit sentimentul că trăiesc un coșmar. Apăsată de căldură și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
amar. Așa că nu prea mai avem ce face, nu-i așa? — Dar ar trebui să facem ceva, spuse Heidi. Prietenii mei aprobară toți dând din cap, gândindu-se În tăcere. Ce puteau face? Ce se putea face În fața unei asemenea grozăvii? Simțeau că sentimentul lor de compasiune era absolut inutil. E ciudat totuși că Bibi a inclus vizita asta În itinerar, spuse Wyatt. Îmi venea să urlu de indignare, noroc cu Vera: —Bibi nu a inclus-o În itinerarul inițial. Lacul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
gratii groase de fier, și purtând un nume cu rezonanță veche, aproape secretă: Simotta; Herăstrăul pustiu, îngropat în ceață, pe care l-am străbătut de mână cu maică-mea, înainte de a-mi conduce acolo toate iubitele reale sau imaginare - toată grozăvia asta de țară-oraș, cu întinderi nesfârșite și granițe spulberate, îmi aparținea, lipită de suflet ca tuberculoza de plămânii unui bolnav. Memoria n-o lăsa să moară, dar nici n-o mai putea învia. Fiecare om, fiecare an trecut, fiecare gând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
sexul, nările, gura - toate trăiau în spatele cărnii, împachetate frumos printre pungile de apă și sânge ale organismului. Nimeni nu putea pătrunde acolo. În schimb, buzunarele interioare se despachetaseră, revărsând inimă și rinichi, vezică și splină, ficat și intestine, adică întreaga grozăvie de organe ude și musculoase, afară, la lumina zilei. Asta era tot ce ofeream oamenilor din jur: un abator ambulant. Puteau să se servească. Vorbeam cu ei, ne strângeam mâinile, făceam sex, ne priveam în ochi; habar n-aveau unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
sex, ne priveam în ochi; habar n-aveau unde mă aflam. În realitate, viața mea pulsa liberă, ferită de-atingerea lor. Îmi găsisem spațiul potrivit, refugiul prin care nu se putea tropăi. Să torni apă în sanctuarul ăsta părea o grozăvie, dacă nu de-a dreptul un sacrilegiu. Și totuși, acum gândeam altfel. Simțeam nevoia de puțină liniște, care să aducă ordinea, dacă nu și disciplina. Un sfert de cadă de apă călduță, cu dopul la îndemână, era exact ce-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nu te-oprești din mers. Și respirația trebuia să ți-o controlezi. Îți făceai repede cumpărăturile, și-o luai la picior. Dacă erai deștept, nu călcai prin zonă. Imprudenții soseau dimineața și, până seara, dispăreau. În fiecare săptămână se petreceau grozăvii, ieșea câte unul din complex în două-trei valize; îl adunau de pe câmp sau dosit în oraș prin canale, aici o bucată, dincolo alta, nici nu știai dacă nu-s mai mulți. Tot prin dreapta, ajungeai la RAR, locul unde fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
împreună cu termosurile de vin fiert. Mirosea din drum a scorțișoară, portocale și zmeură coaptă, vinul era combinat cu sirop de fructe, până ieșea un amestec călduț și îmbătător, căruia localnicii îi ziceau punsch, iar eu vinifruct (îmi amintea de-o grozăvie de pe vremuri). Nu pișca la fel ca țuica noastră, dar, după vreo zece păhărele mici, fluierai arii tiroleze. Deasupra tarabelor, acoperișurile ascuțite, instalate de meșteșugari încă din de la sfârșitul lui octombrie, se aliniau printre crengile de brad, ornate cu baloane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
trecut - secol raționalist Rar excellence - ne arată încercarea de-a întemeia statul numai pe precepte apriori, inventate de marii scriitori ai epocei; dar ne dovedește totodată cum s-a răzbunat asupra tuturor natura ignorată a statului, prin anarhie, măceluri și grozăvii nemaipomenite. Fenomenele câte răsar pe suprafața acestui organism în decompozițiune, înveninat de experimentele unui raționalism superficial, ne prezintă o mulțime de analogii cu starea noastră actuală, mutatis mutandis însă, adecă în mai puțin energia caracterului poporului francez. Ceea ce în Franța
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
la boala sa cumplită, Th. Codreanu scrie: "Epilepsia a fost infernul interior al lui Dostoievski. Într-un fel, stă la baza lumii sale alături de mila creștină". Și adaugă: Numai un geniu de talia lui și-a putut permite să transfigureze grozăvia unei maladii obișnuite în principiu de univers stilistic. Opera sa este o imensă, înfricoșătoare zvârcolire imanent-transcendentă". Alteori, maximele au efectul și rapiditatea fulgerului: "O glorie falsă este semnul lipsei de libertate", "Toți suntem poeți. Numai că pe majoritatea ne ucid
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
urmele lui Larry L. Watts, Theodor Codreanu analizează mișcările din politica externă postbelică susținând că, de fapt, căderea lui Ceaușescu nu se datorează doar amestecului serviciilor străine, ci și abordării greșite a naționalismului: "Și asta fiindcă n-a înțeles niciodată grozăvia antitezei monstruoase dintre comunism și naționalism. Nedesprins de comunism, naționalismul rămâne o formă de imitație a internaționalismului moscovit." (p. 212) Invocându-l pe Mircea Eliade, Codreanu vorbește despre hibridarea culturală și etnică a Basarabiei, hibridare care astăzi funcționează din plin
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Și de toți actorii ciudați ai acelei tragedii. Cu siguranță, așa trebuia să fi fost. Statuia lui Ianus Îi reapăru În fața ochilor. Dar, dacă așa stăteau lucrurile, atunci poate că Încă mai era cu putință să curme lanțul acela de grozăvii. Se ridică brusc, trecând pe sub ochii uimiți ai lui bargello. Ajunse la hanul Îngerului. Jos, se Încrucișă cu hangiul, care turna vin dintr-un ulcior. - Messer Bernardo e sus? Întrebă din trecere, avântându-se pe trepte. - Nu, priorule, a ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]