741 matches
-
exact aceeași situație ca a Seniorului Nobunaga, care dorește să cucerească acest castel și s-o salveze pe Oichi. Cum ai putea salva viața Domnișorului Manju? Chiar dacă mă împușcați cu o muschetă, lama asta are toate șansele să-i străpungă grumazul în orice moment. De câtva timp, numai limba-i mai era însuflețită și vorbea într-un torent năvalnic. Acum, însă, pe lângă limbă i se mai mișcau și ochii, iar alături de elocința sa, toate extremitățile trupului îi erau acut și constant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Sunteți soțul lui Oichi, la urma urmei. Nu cumva profitați de slăbiciunea Seniorului Nobunaga, legând viața unei mame și a copiilor ei de soarta castelului dumneavoastră? Faceți același lucru ca mine, ținându-l acum pe Seniorul Manju cu spada la grumaz, ca să pot vorbi cu dumneavoastră. Înainte de a-mi declara lașă metoda, vă rog să vă gândiți dacă propria dumneavoastră strategie nu este la fel de lașă și de crudă. În timp ce vorbea, Hideyoshi îl ridică pe Manju în brațe. Văzând ușurarea care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Katsuyori căzu înainte, una dintre servitoare începu să le încurajeze pe cele rămase în urmă: — Doamna noastră a plecat înainte. Nici una dintre noi nu trebuie să întârzie în a o însoți pe drumul morții. Cu aceste cuvinte, femeia își dezgoli grumazul în fața propriului ei pumnal și căzu. — E timpul... Plângând și strigându-se unele pe altele, cele cincizeci de femei rămase se împrăștiară curând ca florile dintr-o grădină răvășită de furtună, iarna. Zăceau pe o parte sau cufața în jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
apucă prăselele punalului, în timp ce cu stânga îl zgâlțâia pe Mitsuharu cu o forță înspăimântătoare. — Sau e da? De fiecare dată când Mitsuhide îl scutura pe Mitsuharu, capul acestuia se zguduia înainte ca și cum n-ar mai fi avut nici un os în grumaz. Fața îi șiroia de lacrimi. — În momentul ăsta, nu mai conteaz dacă e da sau e nu. Dar nu știu ce s-ar fi întâmplat dacă-mi spuneai înainte de a-i informa pe ceilalți, stăpâne. — Atunci, accepți? Acționezi alături de mine? — Tu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
fie în regulă, manifestanții să fie disciplinați, să țină bine pancartele, manifestația să-și atingă scopul, coloanele să ajungă în fața tribunelor, să fluture mâinile, batistele, unii să-și arate chiar copiii mici, pe care, drept orice steag, îi purtau pe grumaji și care fluturau și ei din minutele lor. "Important e că oamenii simpli au lepădat de pe umeri umilința, restul, am gândit, adică realizarea unei lumi fără această umilință rușinoasă care a alungat din multe cămine fericirea simplă la care are
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
Ciocnirăm și eu îl golii pe-al meu dintr-odată. Pusei paharul jos și n-o mai văzui decât pe Matilda. Îi luai capul în palme și mă pierdui în apele verzi ale ochilor ei fascinanți. Și ea îmi înlănțui grumazul și ne sărutarăm, ah, ea îmi răspunse ca altădată și mă desprinsei turburat. Așadar ea știe cum a fost, dar păstrează în ea totul... și acum... adesea... câteodată... "Să fiți foarte atenți, zise Ben Alexandru, mai ales dumneavoastră, doamnă, să
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
începu să meargă mărunt, ca melcul, imitând pe unul care până ar face doi-trei metri ar trece un ceas. "Ăsta prăpădit, strigă el la mine, și când ajungi așa, dom' profesor, cîh, mai bine lațul de gît" (și își încercui grumazul cu un gest de ștrangulare). Chiar și-așa, zisei, trăiește, are copii, se bucură că îi vede..." "Se bucură?!! (și făcu gestul său de lehamite și se reașeză). Și ce rezultă de-aici? Când vă povestesc eu ce rezultă, mi
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
nu m-am angajat să-ți întrețin ție familia! Cum, dar e mama, începe să strige la mine... Da? Și îi ard una! Atunci o văd că îmi bagă ghearele în gât, uite-așa niște dungi mi-a făcut pe grumaz. Atunci m-am desfăcut și eu la curea și trage-i pe buci... Ce vorbiți, dom' profesor!? Păi loviturile astea de curea îi plăceau, scotea niște țipete nu de durere, ci de veselie, chiuia, dom'profesor, ca la nuntă, adăugă
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
furați de cîntecele de sirenă ale stîngii franceze și de viscolul imperial al comunismului moscovit; să nu alegem, aflați acum în libertate, pe iubitorii socialismului și ai ideologiei care, și nu avem voie să uităm, și-au așezat ciubota pe grumazul culturii pînă la strivirea acesteia. Acum, chiar dacă sînt acuzat că aș fi misitic, și chiar "irațional", eu urmărind în fapt, cum spune Nae Ionescu într-un articol, "doar să fiu logic, rațional și drept", închei pentru cititorii și colaboratorii noștri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
aștepta. Trebuia să se grăbească. Cei doi cai trecură de la trap la galop scurt și de la galop scurt la galop mare, În fuleuri lungi, ca și cum ar fi intrat Într-o teribilă cursă. Tânărul se aplecă ușor În șa, bătând prietenește grumazul armăsarului, care Întoarse capul și necheză, ca și cum ar fi Înțeles că trebuie să alerge și că aceasta nu e o pedeapsă, ci o dovadă de Încredere. În urma lor se ivea prima geană de lumină. 15 august 1475, palatul Ak Sarai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
până în 1485. Pentru a nu se afla în fața mai multor adversari deodată, domnul făgăduia că va recunoaște suzeranitatea monarhilor din vecinătatea Moldovei dar așa cum remarca Matei Corvin, Ștefan le-a promis tuturor supunere, ca, în realitate, să nu își plece grumazul în fața nici unui rege, sultan sau han tătar. Suntem departe de vremea în care un domn al Moldovei îl socotea pe starostele Cameniței ca pe un ocrotitor și ca pe un părinte al său. Chiar tatăl lui Ștefan făgăduise o sumă
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
flacăra de fața mortului, a cărui barbă Începuse să se cârlionțeze din pricina căldurii. Otravă. N-a fost un atac la măruntaie; mai curând o substanță care i-a curmat puterea de a respira. În timp ce dădea drumul la capul mortului, pe grumaz alunecă ceva, rostogolindu-se ca un șarpe. Părea un medalion aurit, acoperit cu semne mărunte și cu caractere arabe, care se ținea printr-o curelușă din piele. Un astrolab, constată el, de o lucrătură extrem de rafinată. Alidada, tija mobilă, fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
abație. Dante Își Încordă auzul până simți că-i plesnesc timpanele, ca să prindă orice amănunt din acea conversație nelămurită, cu teama că zarva se va porni din nou, zădărnicindu-i strădania. Mai că nu simți mâna ce Îi atingea ușor grumazul. Omul care se așezase lângă el luase, probabil, neatenția lui drept un semn de Încurajare. Repetă gestul cu mai multă hotărâre. - Care va să zică, brunețel frumușel? Ești nou pe aici? Nu te-am mai văzut. Dante se răsuci spre cel de la care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
ăsta. Și cu atât mai puțin În De anima, afirmă poetul, Încercând din nou să surprindă cuvintele celor patru. I se păruse că auzise ceva despre un templu... - Aha, atunci o fi altcineva, pufni interlocutorul său, mângâindu-i din nou grumazul. Dante se retrase din instinct, Îndepărtându-i mâna cu un gest furios. Probabil că Îl lovise cu putere, fiindcă acesta urlă, adresându-se celorlalți comeseni și cerându-le ajutor, cu ochișorii aprinși de o ură neașteptată. Atrase de tămbălău, privirile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
odată depășit momentul de zăpăceală, continuau să se apropie, Însoțiți și de alți mușterii li se alăturau. Dante se simți pierdut. Colosul cu platoșa se afla acum la un pas și se repezi la el, Încercând să Îl Înșface de grumaz, Însă Își pierdu echilibrul și se prăvăli la pământ. Dante avu impresia că se Împiedicase de piciorul unuia dintre oamenii cărora le ascultase conversația, Întins cu iscusință printre picioarele sale. Priorul profită ca să o zbughească spre ieșire. În ușă se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
-se. Simțea În mod limpede masa unui trup În spatele lui și, din instinct, se smuci Într-o parte, Încercând să scape din strânsoare. O lamă sfâșie din spate gluga improvizată, alunecându-i pe umăr. Simți răceala oțelului trecându-i peste grumaz și o durere ascuțită urcând dinspre baza gâtului. Apoi atacatorul Își retrase arma ca să lovească din nou. Între timp, cu o smucitură puternică, izbutise să se elibereze; Își roti orbește brațele În față, căutând să Își lovească Într-un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
atent la ceea ce se întâmplă în țara lor: imposibilitatea de a citi presă sovietică, prezența în închisori a celor mai buni fii ai poporului iugoslav, subordonarea economică față de marile firme americane etc. Numai în felul acesta vor înțelege „că pe grumazul poporului iugoslav stau aceia care, ca niște hiene sau șacali, s-au hrănit cu sângele și carnea luptătorilor pentru libertate, cu sângele și carnea poporului muncitor”. „Clica lui Tito a fost demascata complet că o bandă de fasciști, ucigași și
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
se încep din munți se găsește praf de aur, prin codri sânt cerbi, ciute, căprioare, bivoli sălbatici și, în munții despre apus, o fiară pe care moldovenii o numesc zimbru. La mărime ca un bou domestic, la cap mai mic, grumazii mai mari, la pântece subțiratec, mai înalt în picioare, cornele, ei stau drept în sus, sânt ascuțite și numai puțin plecate într-o parte. Fiară sălbatecă și iute, poate să saie ca și caprele de pe-o stâncă pe alta
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
într-o parte. Fiară sălbatecă și iute, poate să saie ca și caprele de pe-o stâncă pe alta. Pe lângă hotară, despre câmpuri, sânt mari cârduri de cai sălbateci. Oile cele sălbatice caută de pășune îndărăpt hrana lor, căci în grumazul cel scurt nu au nici o încheietură și nu pot să-și întoarcă capul nici într-o parte din a dreapta sau din a stânga. Dintre vitele albe, multe mii se duc prin țara leșască la Saxonia sau la Brandenburg și de
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
din carnea olarilor dacă își dă pălăria pe spate se trage istoria înapoi cu mai multe secole dar moș ion nu are timp decât pentru o mână de fân e un cal bun atât spune îl bate cu palma pe grumaz existența se clatină ca o coamă lovită de vânt pe urmă prinde coarnele plugului până seara taie brazdă adâncă prin toate ifosele lumii dacă fiecare sămânță ar fi o lacrimă atunci câmpul acesta ar plânge în hohote la vremea culesului
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
mă atinge, Și astfel mă consum, prin tot și toate. Eu, obsedant, mă sinucid prin versuri, Același eu revin, la o adică, Îmi fac curaj cu cea mai mare frică, Prin lamentări, proiecte și demersuri. Eu, permanent, refuz să plec grumazul, Deși o spadă grea, constant, mă taie, În schimb, trăiesc la mine în odaie Ca un acar Păun, iubind macazul. Eu, ideal, nici nu plătesc impozit Spre-un stat bolnav, atins de metastază, Tratez chiar criza asta cu emfază Și-
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
ai nevoie de-un dușman.“ Dar Dl. Kreindl n-avea nimic dintr-un dușman. Doar că uneori suna amenințător pentru că își păstrase lătrătura de sergent major. Fusese pe vremuri în armata austro-ungară și mai avea ceva cazon în înfățișare: un grumaz care se oțelise împingând roțile tunurilor, fața roșie a soldatului care pornește atacul, o falcă ce putea să muște amarnic și dinți cu coroane de aur, ochi verzi cu uitătură aprigă și păr moale tăiat scurt, întru totul napoleonic. Picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
mort. Și cum avea proporții uriașe și o constituție cu o energie uluitoare, reușea să dea frâu liber unui potop întreg de excese. Chiar și din cele fizice: negi, bubulițe, fire de păr, gâlme pe frunte, o spuzeală întreagă pe grumaz; avea un păr roșiatic învălătucit care răsărea cu o frumusețe deloc neglijabilă și cu totală certitudine din pielea capului, încurcându-se pe măsură ce se revărsa în toate direcțiile, tăiat ca o coadă de rață la spate și ridicat foarte mult de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
spunea că lipsise prea mult de la școală ca să mai fie în stare să șadă în clasă. Cu ochii lăcrimându-i din cauza vântului de noiembrie, stătea cu noi pe Milwaukee Avenue, iar mâinile groase îi erau înfundate în buzunarul pardesiului, avea grumazul scofâlcit, genunchii i se loveau unul de altul și făcea haz de necaz. Nu lua în serios diferența de vârstă dintre noi. Își dădea pe față toate gândurile. Când avea să-și ia diploma, urma să plece să vadă lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
există o a treizecea, când fir-ar să fie nu mai poți și gata, când te simți ca o muscă prinsă de primul ger al iernii, când te uiți în jur și te gândești că ești Bătrânul Mării cocoțat pe grumazul lui Sindbad; și în definitiv de ce să care cineva în spate o epavă umană roasă pe dinăuntru de invidie? Dacă societatea ar avea cât de cât bun simț, m-ar eutanasia. M-ar abandona așa cum își lasă eschimoșii bătrânii într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]