247 matches
-
cu atât țara apare mai atractivă, aduce mai ușor investitori și își vinde mai bine ofertele turistice. Este o luptă care trebuie susținută atât în presă, cât și prin traduceri sau filme documentare. Pentru o țară ca România, destul de șifonată imagologic, ar trebui să se conceapă un program politic general de îmbunătățire a imaginii, împlicând întreaga națiune, de la președintele republicii până la ultimul elev plecat în străinătate cu școala. George Steiner vorbește despre "cortesia", despre efortul de a-l înțelege pe celălalt
Alo-imagini, infra-imagini by Pia Brînzeu () [Corola-journal/Journalistic/11203_a_12528]
-
când danezul străbate stepa dobrogeană și navighează în sus pe Dunăre, cu scurte popasuri la țărmul valah. Faptul că Andersen vede - e drept, cam în grabă - "ierboasa Valahie", după ce trecuse prin Grecia și Turcia, e un interesant subiect de analiză imagologică. Ajunși în capitala ungară, călătorii secolului al XIX-lea declarau, entuziasmați de baia turcească și de minaretul de aici, că se află la porțile Orientului; dacă mai apoi adăstau prin Țările Române, însemnările lor se reduceau, cel mai adesea, la
Bazarul cu imagini by Cătălin Constantin () [Corola-journal/Journalistic/15947_a_17272]
-
a masificat și nivelat în jos instrucția, statul, marile corporații și universitățile cultivă numai ce aduce profit imediat și servește interesele neoliberalismului global, gîndirea critică, subversivă e programatic inhibată de noul Sistem, statul național e, tacit sau pe față, delegitimat imagologic. Singura finanțată și promovată, prin tot felul de fundații externe și ONG-uri bine orientate, este literatura corectă politic, o floare la butoniera globalismului neoliberal, cu anticomunismele, hedonismele autenticiste și avangardele domestice aferente transformate în modă oportunistă. Să tot merite
Absolut nimic despre struguri by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/2484_a_3809]
-
pentru Sorin Alexandrescu definirea "românului" a coincis cu redefinirea propriei identități: "La București fac adesea gafe "de străin" dar, după 24 de ani la Amsterdam, nimănui nu-i trece prin minte să mă considere olandez." Astfel, apare justificat un demers imagologic: românii văzuți prin ochii unui "romstrăin", cum plastic se exprimă autorul. Identitate în ruptură este o culegere de articole, interviuri, conferințe întinse de-a lungul ultimilor douăzeci de ani. Punctul comun este ușor de stabilit. Dubla identitate personală este adusă
Identitate și ruptură by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/16048_a_17373]
-
poporul român) în scrieri germane. Am comentat, atunci, acea carte în revistă noastră. Dl Dumitru Hîncu publică acum, la aceeași editură, un studiu replică despre felul cum germanul (și germanii) se profilează în scrieri românești de la 1800 la 1914. Ipoteza imagologica se constituie din varii perspective de la psihologia socială la etnologie, la istoria mentalităților, la foclor și literatura comparată. În comparație cu amintitul studiu al d-lui prof. Klaus Heitmann, cel al d-lui Dumitru Hîncu mi s-a părut mai fragil și
Un studiu imagologic by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/18165_a_19490]
-
Dar ținînd seama de toate aceste relativizări și luînd în considerare multele studii de literatură comparată examinînd confluentele româno-germane (începînd de la Simion Mîndrescu și Sextil Puscariu la, să spunem, Alex. Duțu), autorul nostru consideră că se poate constitui un studiu imagologic replică la cel al d-lui prof. Heitmann. Și are ca termen de pornire începutul secolului al XIX-lea, desi relațiile româno-germane ar fi mai vechi. Să mai adaug că dl D-tru Hîncu își lărgește aria investigației, incluzînd în spațiul
Un studiu imagologic by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/18165_a_19490]
-
cele ale Liceului "Mihail Sadoveanu", pe care l-a absolvit în 1962. În anul 1967 a fost admisă la Facultatea de Filologie a Universității din București. Ulterior a susținut un doctorat în științe psihologice, specializarea psihologie mass-media, cu teza "Creația imagologică - Rolul mass-media". În anul 1968 a început colaborarea cu radioul public. În perioada 1975 - 2003 a fost redactor de emisiuni radio și TV culturale și educaționale la Radioteleviziunea Română, iar, după 1990, realizator. ANA MARIA SIRETEANU. A deținut, tot după
ANA MARIA SIRETEANU, fostul director al Radio România Cultural, a murit by Crişan Andreescu () [Corola-journal/Journalistic/80759_a_82084]
-
pildă când - cu prilejul unei burse de studiu în Germania - am avut acces și la Arhiva diplomatică a Ministerului de Externe german, aflată atunci, nu mai știu dacă și acum, la Bonn. Era la scurtă vreme după publicarea studiului meu imagologic "Noi" germanii "noștri" care a cuprins răstimpul de la primele ecouri despre germani în spațiul lingvistic românesc până la intrarea țării în primul război mondial și pe care intenționam să-l continui cu o privire cuprinzătoare asupra perioadei interbelice. încât, printre altele
În arhive diplomatice germane Nichifor Crainic by Dumitru HîNCU () [Corola-journal/Journalistic/11678_a_13003]
-
Galilée, 2000, tr. rom. în pregătire) sau în volumul mai recent Réouverture aprčs travaux (Paris, Gallilée, 2007, (tr. rom. în pregătire) privesc această articulație dintre poetic și antropologic. O articulație care enunță limitele omului contemporan: stăpân al tehnicii, al instrumentarului imagologic și, tocmai prin aceasta, deposedat de logos, expediat în impersonalitatea mersului Istoriei, a iraționalului pur. Domnia individualității și schimbarea categoriilor existentului nu prevestesc nimic bun, spune Deguy, întrucât nu oferă decât pustiul lui intellectio: o Lebenswelt caricaturală, unde vitalitatea kitsch
Michel Deguy:"Rațiunea care guvernează poemul este o rațiune pe care o numesc impură" by Luiza Palanciuc () [Corola-journal/Journalistic/9034_a_10359]
-
vehiculate de istoricul N. Georgescu, Ilina Gregori se ferește de contaminări. Nimic din teoriile conspiraționiste care învăluie, în timpul din urmă, ziua de 28 iunie 1883 nu răzbate în pagină. Doar câteva detalii, istoricește neglijabile, își fac loc în construcția raționamentului imagologic propus aici. De pildă, faptul că, în tragica după-amiază de vară dinaintea internării în sanatoriu, Eminescu perorează, la Capșa, într-un furtunos crescendo. Criza, de care întregul guvern pare a fi vinovată, nu-și poate avea soluția - spune gazetarul de la
Eminescu să ne judece ! by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8305_a_9630]
-
a românului. Tot ele conturează artă realismului magic creat de Rushdie, o formă de postmodernism diferită de cea a scriitorilor sud-americani, de pildă, datorită contopirii a doua tradiții străvechi, total opuse: cea britanică și cea indiană. Interesantă este și mutația imagologica pe care o operează acest scriitor al exilului atunci cand scrie despre India. Conform teoriilor imagologice, națiunile au o imagine despre sine (self-image), creată din interior, si o imagine despre alte națiuni (hetero-image), creată din exterior. În cazul lui Rushdie (a
ORASUL PALIMPSEST by Pia Brînzeu () [Corola-journal/Journalistic/18077_a_19402]
-
diferită de cea a scriitorilor sud-americani, de pildă, datorită contopirii a doua tradiții străvechi, total opuse: cea britanică și cea indiană. Interesantă este și mutația imagologica pe care o operează acest scriitor al exilului atunci cand scrie despre India. Conform teoriilor imagologice, națiunile au o imagine despre sine (self-image), creată din interior, si o imagine despre alte națiuni (hetero-image), creată din exterior. În cazul lui Rushdie (a cărui situație nu este unică, ci se aseamănă cu cea a altor scriitori expatriați precum
ORASUL PALIMPSEST by Pia Brînzeu () [Corola-journal/Journalistic/18077_a_19402]
-
și destinul politic al propriei lor țări. Albert Memmi (The Colonizer and the Colonized, 1967, p. 82) este și el de părere că relația colonizator/colonizat nu se reduce numai la o relație de putere, ci include și o componentă imagologică importantă, bazată pe o serie de clișee prin care colonizatul apare ca tot ceea ce colonizatorul nu este: fiecare defect se proiectează asupra colonizatului, pe când fiecare calitate pe care acesta nu o are se proiectează asupra colonizatorului. Acest proces este complex
Postcolonialismul by Pia Brînzeu () [Corola-journal/Journalistic/9760_a_11085]
-
într-o singură arie majoră de investigare, după cum a apărut și dificultatea de a recunoaște, integra și reflecta propria diversitate etno-culturală. Frontierele lumii postcoloniale nu mai sunt doar politice sau lingvistice, ci au devenit mai degrabă imaginative, bazate pe stereotipii imagologice. Pe de altă parte, e la fel de greșită ideea că fostele colonii nu pot face nimic important și că tot ce se întâmplă acolo se datorează colonizatorilor: o cultură străveche, precum cea a Indiei, bunăoară, nu poate sub nici o formă fi
Postcolonialismul by Pia Brînzeu () [Corola-journal/Journalistic/9760_a_11085]
-
de fiecare națiune în parte sunt redate cel mai bine. Scriitorii descompun și recompun sensurile istoriei, punându-și întrebări și căutând să rezolve ambiguitățile. Uneori delicat și subtil, alteori agresiv și zgomotos, ei luptă împotriva unei omogenizări provocate de paradigme imagologice nivelizatoare. Disonanțele culturale, parte a unui vocabular anacronic și conservativ, nu își mai au locul în discursurile postmoderne globalizante și hibridizante. În dorința lor de a nu fi acuzați de provincialism cultural, scriitori postcoloniali preferă să pășească într-un loc
Postcolonialismul by Pia Brînzeu () [Corola-journal/Journalistic/9760_a_11085]
-
intelectualii care au colaborat, care au servit regimul cu scrisul lor și uneori chiar cu fapta (Titus Popovici, Petru Dumitriu ș.a.), se degajează de orice responsabilitate". Cartea lui Mircea Anghelescu se încheie cu un fermecător și plin de umor periplu imagologic - Parisul și parizienii văzuți de exilații români. Ion Heliade Rădulescu, Kogălniceanu, Ion Codru-Drăgușanu, Xenopol, Iorga și atâția alți intelectuali români de acum un veac, un veac și mai bine, care poposesc în capitala Franței, cu toții au o atitudine ambiguă, "de
Antonio Patraș - Literatură și exil by Antonio Patraș () [Corola-journal/Journalistic/16356_a_17681]
-
Poate chiar militară. Numai estetică, nu. Pentru, chipurile, înnoire metodologică. E și în literatură vremea tuturor posibilităților, mai ales a celor imposibile. Așteptăm și oferte de istorii științifice. Câte științe, tot atâtea istorii literare: istoria matematică, fizică, chimică, biologică, psihanalitică, imagologică, oenologică etc. a literaturii române?! Ar mai fi loc de istorii neistorice sau chiar antiistorice - toate aducând căi neumblate sau îndreptând către acestea. Trăim, se spune, vremuri postistorice, dacă nu transistorice. O tempora, o mores sau: Vai ce timp și
Lanțul slăbiciunilor literare by Marian Victor Buciu () [Corola-journal/Journalistic/7846_a_9171]
-
-i fac nici un serviciu"129. Este fără îndoială un discurs critic la adresa clerului, care, așa cum aminteam în deschiderea prezentei teze, se răsfrânge asupra Bisericii, lucru arătat explicit și în fragmentul din articolul mai sus citat. Nu voi intra în amănunte imagologice, pornind de la fastul regal al înaltei ierarhii din Constantinopolul întâiului mileniu creștin, căruia Biserica românească îi este tributar și nici nu voi apostrofa modul în care actualmente, plecând de la veșminte și până la tipic lingvistic, Biserica și-a păstrat nota imperială
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
din Tanacu a mai făcut ieri o exorcizare"136, sau "Diavol în sutană"137 arată clar cum asocierea extremă a cuvintelor preot asasin sau diavol sutană, lovește din plin nu doar credința într-un slujitor al Bisericii, ci întreg ansamblul imagologic al Bisericii, preotul, cum am arătat într-un capitol anterior, fiind multiplicator al imaginii acesteia. Din relatările clericilor pe care i-am abordat pe acest subiect în perioada de debut a cazului Tanacu, am constatat cum credincioși practicanți sau persoane
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
mai adaugă un element. Prin puterea poveștii, Fantazia trăiește, împotriva nimicului care o asaltează. Teritoriile de peste mări Ca și Le Journal de Tintin sau Spirou, Pif Gadget (cel care îl continuă pe mai vechiul Vaillant) este parte din vastul spațiu imagologic al benzii desenate franco-belgiene. Arta franco-belgiană, ca și cea italiană ori cea argentiniană, se vrea o replică la modelul fondator american, model care proiectează în cultura populară prezența dominatoare a comics-ului și galeria de supereroi ce inspiră și fascinează
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
impresionante (introdusă în canonul „Bibliotecii pentru toți”), opera lui May este ecoul întârziat în comunism al fascinației ce debutează în epoca inter belică. Și nu este surprinzător faptul că, alături de știință-ficțiune, literatura lui May (atât de vie în pofida schematismului ei imagologic) este una dintre ferestrele prin care se poate întrevedea universul din care sunt absenți moralizatorii morocănoși ai teologiei comuniste. În acest mod, pentru un număr de generații, westernul din Pif este contemporan cu revelația lui Winnetou și Old Surehand. Odată cu
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
ai teologiei comuniste. În acest mod, pentru un număr de generații, westernul din Pif este contemporan cu revelația lui Winnetou și Old Surehand. Odată cu May, mitul rasist al indianului sângeros este abandonat în favoa rea eroismului ce valorizează, previzibil, resursele imagologice ale „bunului sălbatic”. Comunicarea dintre literatură și cinematograf explică acest boom central și est-european al westernului. În deceniile în care Pif își începe aventura dincolo de cortină, România socialistă nu rămâne imună la seducția genului ce își stabilește poziția privilegiată în
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
pelicule precum 10.000 BC. Grotele, jungla, confruntarea cu bestiile feroce și cu prejudecățile sunt ingredientele din care se hrănește una dintre cele mai longevive narațiuni adăpostite de Pif. Venerația nostalgică de care este înconjurat Rahan ține și de proximitatea imagologică cu un alt erou ce cutreieră spațiile nedomesticite - Tarzan al lui Edgar Rice Burroughs. Dacă regresiunea temporală este una dintre strategiile ce nu poate da greș, înaintarea în viitor este corespondentul ei natural. Aici, miraculosul este oferit de invenția jucăriilor
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
poate ghici amprenta salvatoare a unui Tintin ce păstrează, intactă, energia acelui bine necorupt ce contaminează și transformă pe cei din jurul său. Geniul narativ al lui Hergé este vizibil și în maniera în care ficțiunea sa prelucrează două dintre reperele imagologice ale veacului pe care îl traversează Tintin : Savantul și Diva (natural capricioasă) își au în profesorul Tournesol și Bianca Castafiore corespondenții de bandă desenată. În Tournesol (cel inspirat poate de Auguste Piccard), Hergé omagiază, pe jumătate ironic, pe jumătate serios
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
ostentativ creștină, etica lui Tintin este dominată de imperativul carității și al curajului. Reporterul și cățelul său sunt chemați să reamintească că lumina divină încarcă de sens universul terestru și pe toate creaturile care îl locuiesc. Această dimensiune politică și imagologică este cel mai puternic afirmată în textele publicate de Hergé până la finele celui de-Al Doilea Război Mondial, înainte, așadar, ca tentația colaboraționistă să îi compromită cariera. Din chiar primul moment, Tintin, cavalerul reporter, este confruntat cu provocarea universului care
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]