1,309 matches
-
insurecție națională. Luptele care au urmat au dus la capitularea forțelor germane din Italia și la eliberarea principalelor orașe italiene. Insurecția din aprilie a demonstrat lumii că nu toți italienii erau de acord cu guvernarea fascistă. Mai mult chiar, această insurecție a demonstrat că italienii sunt pregătiți să lupte cu fasciștii în ciuda marilor costuri umane implicate. Partizanii au înregistrat următoarele pierderi în timpul insurecției: În timpul războiului, soldații germani și fasciști italieni au comis mai multe crime de război precum execuții sumare, jafuri
Rezistența italiană () [Corola-website/Science/310779_a_312108]
-
aprilie a demonstrat lumii că nu toți italienii erau de acord cu guvernarea fascistă. Mai mult chiar, această insurecție a demonstrat că italienii sunt pregătiți să lupte cu fasciștii în ciuda marilor costuri umane implicate. Partizanii au înregistrat următoarele pierderi în timpul insurecției: În timpul războiului, soldații germani și fasciști italieni au comis mai multe crime de război precum execuții sumare, jafuri și represalii împotriva civililor. Cele mai celebre represalii au fost masacrele de la Fosse Ardeatine, de la Marzabotto și de la Sant'Anna di Stazzema
Rezistența italiană () [Corola-website/Science/310779_a_312108]
-
Un eveniment central al primei etape a fost desființarea feudalismului, taxelor, instanțelor și privilegiilor feudale la 4 august 1789. Următoarea etapă a fost dominată de lupte pentru aplicarea reformelor majore, între diverse grupări liberale și sprijinitori de dreapta ai monarhiei. Insurecția de la 10 august 1792 a fost decisivă pentru abolirea monarhiei, republica fiind proclamată în septembrie 1792. Regele Ludovic al XVI-lea al Franței a fost executat la 21 ianuarie 1793. Amenințările externe s-au menținut îndeaproape pe parcursul Revoluției. Începând din
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
a orginelor privilegiate, pentru că aceștia s-au aliat că să mențină rezistență în față atacului burghez, burghezii au avut nevoie de sprijinul populației Parisului. În iulie, regele a încercat să dizolve Adunarea Națională cu forță, dar a fost împiedicat de insurecția populației sărace,meșteșugarii, muncitorii din Paris, insurecție care a culminat cu căderea Bastiliei, ceea ce a salvat Adunarea Națională și a asigurat succesul revoluției. Revoluția populară a fost cea de-a treia revoluție, generată de criză econonomica și de creșterea prețului
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
aliat că să mențină rezistență în față atacului burghez, burghezii au avut nevoie de sprijinul populației Parisului. În iulie, regele a încercat să dizolve Adunarea Națională cu forță, dar a fost împiedicat de insurecția populației sărace,meșteșugarii, muncitorii din Paris, insurecție care a culminat cu căderea Bastiliei, ceea ce a salvat Adunarea Națională și a asigurat succesul revoluției. Revoluția populară a fost cea de-a treia revoluție, generată de criză econonomica și de creșterea prețului pâinii. O a patra revoluție produsă de
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
Garda națională sau miliția cetățenească, din care muncitorii erau excluși, având scopul de a proteja proprietățile de atacurile populației sărace și de a apară Parisul de trupele regale. Electorii și suporterii ducelui d' Orleans au transformat revoltă spontană într-o insurecție generală. Parizienii s-au îndreptat către Hotel des Invalides, un vechi azil de soldați , pentru a caută arme. Au găsit și au luat 28.000 de muschete și 20 de tunuri. Dar pentru că nu le ajungea praful de pușcă și
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
radical decât Clubul iacobinilor și accesul era liber. Nu era de acord cu distincția dintre cetățeni activi și cei pasivi și sprijinea măsurile susținute de sanculoți: democrația directă, rechemarea deputaților pentru a da socoteală de acțiunile lor și dreptul la insurecție. Clubul avea aderență în rândul clasei muncitoare, deși liderii erau burghezi. Danton și Desmoulins erau juriști. Hebert era un scriitor fără succes devenit ziarist, după ce a fost acordata libertatea presei, iar Brissot era și el ziarist, dar cel mai cunoscut
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
care vor fi prinși luptând vor fi pedepsiți ca rebeli și amenințau Parisul cu invazia. Francezii s-au înfuriat și mulți dintre cei care au sprijinit monarhia s-au întors împotriva ei. Radicalii și federații erau pregătiți pentru o noua insurecție, iar girondinii l-au avertizat pe rege de răscoală, propunându-i să-i recheme pe miniștrii demiși. Ludovic a refuzat. Liderul iacobin, Robespierre, a cooperat cu comitetul central al federaților, la 29 iulie, într-un discurs la Clubul Iacobinilor, și-
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
Parisului, a venit la Adunarea Legislativă și a cerut în numele a 47 din 48 de secțiuni abolirea monarhiei. Adunarea a refuzat să-l detroneze pe rege și a respins moțiunea de judecare a lui La Fayette. I-a convins că insurecția era necesară. În noaptea de 9 august, sanculoții au preluat Primăria ("Hôtel de Ville") și au înlăturat fosta municipalitate și au instaurat Comuna revoluționară, condusa de Hebert. Mii de membri ai Gărzii Naționale, fiind deschisă și cetățenilor pasivi, 2.000
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
moralei". Susținea că toți cei care nu puneau virtutea mai presus de orice, trebuiau sacrificați. Era un politician abil, acționând cu prudenta, așteptând momentul potrivit și dând dovada de fler. S-a pronunțat împotriva manifestațiilor republicane, s-a implicat în insurecțiile din 10 august 17922 iunie 1793. Susținea că pentru a învinge, trebuia să obțină sprijinul poporului. S-a opus împărțirii cetățenilor și legilor care-i lipseau de drepturi civile pe negrii din colonii și dezaproba bogăția excesivă. Nu credea în
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
importante, ura față de aristocrație și decizia de a câștiga războiul. Sanculoții i-au adus pe iacobini la putere. O nouă Constituție a fost trecută prin Adunare în iunie 1793, precedată de o Declarație a drepturilor. A fost proclamat dreptul la insurecție. Toți bărbații aveau drept de vot, iar alegerile erau directe. Au fost cerute recrutări, "levée en masse" desfășurându-se în august 1793, sarcina revenind Comitetului salvării publice. Prima categorie de recruți erau bărbați necăsătoriți între 18-25 de ani, numărând un
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
Îi displăcea extremismul politic și pentru a-i izola pe hebertiști de mase, la 26 februarie 1794 Saint-Just a propus confiscarea proprietăților suspecților ce aveau să le revină săracilor. În martie, Hebert a declarat la Clubul cordelierilor că era necesară insurecția. Robespierre a decis să-l distrugă. Hebert și 18 adepți ai săi au fost arestați, dar pentru a preveni tulburări stradale guvernul a acționat cu prudență. Nu i-a arestat pe liderii Comunei, iar hebertiștilor li s-au adus acuzația
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
împiedicat să vorbească. Convenția a votat pentru arestarea sa, a fratelui sau, a lui Cottona lui Saint Just. Au fost închiși la subordinea Comunei, dar au fost eliberați și s-au întrunit la primărie. Liderii Comunei voiau sa organizeze o insurecție în sprijinul lui Robespierre. Au ordonat membrilor Gărzii Naționale din secțiuni să se mobilizeze sub comanda lor. S-a creat o confuzie în seara acelei zile pentru că și Convenția a făcut apel la Garda Națională ca să o sprijine împotriva Comunei
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
sau de demitere a celor cinci directori. Procedurile de elaborare a Constituției durau ani de zile și astfel, se deschideau porțile unei lovituri de stat. În 1795, chiar înaintea adoptării Constituției, Convenția s-a înfruntat cu două amenințări: cele două insurecții comise la Paris de către iacobini și alte grupări radicale și organizarea unei insurecții regaliste înfrântă. Directoratul s-a confruntat cu Conspitatia Egalilor, condusă de Babeuf, un militant politic radical. În 1797, în urmă alegerilor parțiale, regaliștii și moderații obțin succese
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
ani de zile și astfel, se deschideau porțile unei lovituri de stat. În 1795, chiar înaintea adoptării Constituției, Convenția s-a înfruntat cu două amenințări: cele două insurecții comise la Paris de către iacobini și alte grupări radicale și organizarea unei insurecții regaliste înfrântă. Directoratul s-a confruntat cu Conspitatia Egalilor, condusă de Babeuf, un militant politic radical. În 1797, în urmă alegerilor parțiale, regaliștii și moderații obțin succese importante. Directoratul a acționat prin invalidarea mandatelor. În 1798, în urmă alegerilor parțiale
Revoluția franceză () [Corola-website/Science/297527_a_298856]
-
sub conducerea lui Tadeusz Kościuszko, un ofițer militar care a prestat servicii notabile în Revoluția Americană. Armatele lui Kosciuszko au câștigat unele succese inițiale, dar în cele din urmă a căzut în fața forțelor superioare ale generalului rus, Alexander Suvorov. În urma insurecției din 1794, Rusia, Prusia și Austria au efectuat cea de-a treia și ultima împărțire a Comunității polono-lituaniene în 1795, stergând Comunitatea celor nouă națiuni de pe hartă și angajându-se să nu permită întoarcerea sa. O mare parte a Europei
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
cu succese atât de mari, încât au fost oprite doar în momentul în care liniile de aprovizionare erau în primejdie de colaps. Totuși, istoricii, în special cei polonezi, discută încă dacă decizia de a opri ofensiva în fața porților Varșoviei în timpul insurecției organizată de Armia Krajowa a fost un act generat de necesități militare reale, sau a fost un act deliberat de distrugere a unei mișcări de rezistență poloneze care s-ar fi putut dovedi neprietenoasă în viitor. Prin comparație cu alte
Operațiunea Bagration () [Corola-website/Science/310620_a_311949]
-
a fost purtată in mod viguros de către valahi, strămoșii românilor de azi. S-au alăturat și bulgarii și într-o anumită măsură cumanii de dincolo de Dunăre. Cea mai bună sursă contemporană grecească Nicetas Choniates a specificat in mod clar că insurecția a fost pornită de valahi (blachi). Liderii insurecției Petru și Asen (Asan) aparțineau acestei rase. A doua campanie a imperiului bizantin în această perioadă a fost dusă împotriva valahilor. De fiecare dată când Nicetas i-a menționat pe bulgari a
Țaratul Vlaho-Bulgar () [Corola-website/Science/309587_a_310916]
-
strămoșii românilor de azi. S-au alăturat și bulgarii și într-o anumită măsură cumanii de dincolo de Dunăre. Cea mai bună sursă contemporană grecească Nicetas Choniates a specificat in mod clar că insurecția a fost pornită de valahi (blachi). Liderii insurecției Petru și Asen (Asan) aparțineau acestei rase. A doua campanie a imperiului bizantin în această perioadă a fost dusă împotriva valahilor. De fiecare dată când Nicetas i-a menționat pe bulgari a făcut-o concomitent cu menționarea valahilor/românilor"”. Și
Țaratul Vlaho-Bulgar () [Corola-website/Science/309587_a_310916]
-
a fost deschis pe 31 iulie 2004, fiind un omagiu adus celor care au luptat și au murit pentru libertatea Poloniei și a Varșoviei. Expoziția prezintă lupta insurecționiștilor, arătând complexitatea situației din acea perioadă, dar și soarta participanților atât în timpul Insurecției, cât și după înăbușirea acesteia. se bucură de o mare popularitate în rândul polonezilor, precum și în rândul străinilor, expoziția fiind considerată una inovatoare în acest domeniu, datorită celor mai noi tehnici audio-vizuale și a faptului că este un muzeu interactiv
Muzeul Insurecției din Varșovia () [Corola-website/Science/328120_a_329449]
-
politice. Despre necesitatea înființării acestui muzeu s-a discutat încă din anul 1956, însă nu a fost luată nicio măsură până în anul 1981. În anul 1981, a fost creat "Społeczny Komitet Budowy Muzeum Powstania Warszawskiego" ("Comitetul Social pentru Înființarea Muzeului Insurecției din Varșovia"), însă introducerea Legii Marțiale a împiedicat activitatea acestui comitet. În anul 1983, comisarul Varșoviei, gen. Mieczysław Dębicki, înființează departamentul pentru crearea Muzeului de Istorie din Varșovia. Între anii 1984-1994, s-au desfășurat pregătiri pentru construirea Muzeului Insurecției din
Muzeul Insurecției din Varșovia () [Corola-website/Science/328120_a_329449]
-
Muzeului Insurecției din Varșovia"), însă introducerea Legii Marțiale a împiedicat activitatea acestui comitet. În anul 1983, comisarul Varșoviei, gen. Mieczysław Dębicki, înființează departamentul pentru crearea Muzeului de Istorie din Varșovia. Între anii 1984-1994, s-au desfășurat pregătiri pentru construirea Muzeului Insurecției din Varșovia, fiind așezat în locul în care se aflau pe atunci ruinele Băncii Polone. În anul 1984, prof. Janusz Durko, în acea perioadă, director al Muzeului de Istorie din Varșovia, se decide să colaboreze cu "Stowarzyszenie Architektów Polskich" ("Asociația Arhitecților
Muzeul Insurecției din Varșovia () [Corola-website/Science/328120_a_329449]
-
după construirea muzeului, însă, din considerente neclare, construirea muzeului nu a început. Situația s-a schimbat în anul 2002, odată cu venirea președintelui Lech Kaczyński, care a promis că muzeul va fi inaugurat odată cu împlinirea a 60 de ani de la înăbușirea insurecției, promisiune pe care și-a ținut-o. Pentru concepția arhitectonică, s-a ținut un concurs, care a fost câștigat de arhitectul Wojciech Obtułowicz. Lucrările au început în aprilie 2004, în următoarele trei luni muncindu-se 24 de ore din 24
Muzeul Insurecției din Varșovia () [Corola-website/Science/328120_a_329449]
-
a ținut-o. Pentru concepția arhitectonică, s-a ținut un concurs, care a fost câștigat de arhitectul Wojciech Obtułowicz. Lucrările au început în aprilie 2004, în următoarele trei luni muncindu-se 24 de ore din 24, în trei schimburi. Muzeului Insurecției din Varșovia are trei etaje, având o suprafață de peste 3000 m². Expoziția cuprinde aproape 1000 de exponate, 1500 de fotografii, peste 200 de note informaționale biografice și istorice, dar și hărți, filme, cronici, aranjate în ordine cronologică și în funcție de subiecte
Muzeul Insurecției din Varșovia () [Corola-website/Science/328120_a_329449]
-
aranjate în ordine cronologică și în funcție de subiecte. Aranjarea expoziției se bazează pe folosirea cât mai eficientă a imaginilor, a luminii și a sunetelor. Așezarea exponatelor și utilizarea acestor efecte creează o atmosferă ce îl aduce pe vizitator mai aproape de realitatea insurecției. Punctul central al muzeului este un monument de oțel, care trece prin toate nivelurile muzeului. Muzeul trebuie vizitat într-o anumită ordine, traseul prezentând cronologic evenimentele, prin diverse săli tematice. Expoziția prezintă istoria insurecției, începând cu invazia nemților în septembrie
Muzeul Insurecției din Varșovia () [Corola-website/Science/328120_a_329449]