495 matches
-
unitățile arhivistice cu greu se lăsau descoperite, parcă se înverșunau și căutările. Relatările martorilor au revelat un moment neștiut de istorie contemporană a Iașilor. S-a vorbit despre o revoltă a muncitorilor de la Nicolina, în primăvara anului 1987, fără vreo intersectare cu protestele studențimii ieșene, din acea perioadă. Momentul nu l-am găsit menționat în nici o sursă documentară consultată - nici măcar în arhivele Regionalei de Partid - unde, de altfel, nici nu era posibil să rămână înscris așa ceva în plin deceniu dominat de
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
reflexiv-creator al celui care, sesizând banalitatea, mergea către esență, din convenție extrăgea latura singulară, supunea analizei mecanicismul vieții și se abstrăgea monotoniei prin băi solitare de lectură. Într-o singură traiectorie biografică se topesc câteva vieți interioare, în tangență, în intersectare, în volute și paralelisme evolutive. Prin multiplicitatea aspectelor, însemnările lui Theodor Codreanu din Numere în labirint adună și disipează simultan ceea le apropie de alte texte referențiale: (auto)biografia, jurnalul, amintirile, memoriile, însemnări de călătorie, corespondența, reportajul, confesiunea ș.a. Poate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
nemaivăzând în oul roșu decât hrana trupească, uitând-o pe cea spirituală, sărbătorească (nuntă) a cunoașterii." (p. 217 / 219 sq.). Paralela dezvoltată de Th. Codreanu între geniul romantic-eminescian și geniul parnasian-hermetic-barbian angajează paradoxist / transmodernist și "punctul întâlnirii paralelelor", "aria" / "planul" intersectării din infinitul "plus" / "minus", "profund", sau "de calmă creastă", punct desemnat prin sacra sintagmă a geometricienilor, "cuadratura cercului": "Undeva, geniul lui Ion Barbu se întâlnește cu al lui Eminescu, amândoi admiratori ai Antichității și care trag un ultim "profit" poetic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
acestea. O astfel de perspectivă se regăsește mai greu în interiorul paginilor destinate comunicării, fiind nemanifestă, percepută mai degrabă ca o necesitate interioară decât ca un fenomen concret. În fapt, ceea ce deosebim ca o contradicție la aceste două direcții reprezintă doar intersectarea a două planuri: primul, cel instrumental, oferă un cadru structurat și coerent al utilizării comunicării; cel de-al doilea, cel de investigație și analiză, aduce în atenție dinamica procesului de comunicare ca atare. În ceea ce ne privește, considerăm această intersecție
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
elevului în actul de predare-învățare, dar este probabil necesară o viziune extinsă nu doar de la materia școlară spre această experiență, ci - în direcția dezvoltării reacției cognitive - și a unui traseu invers). În aceeași manieră, putem concepe un sistem didactic din intersectările procedurale ale reacției egodefensive și a expresiei valorice pentru definirea rolului educației morale și civice în școală; mai precis, putem dezvolta și optimiza nevoia constituirii și păstrării unei imagini de sine favorabile prin apelul la anumite valori pe care să
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
ineficient folosite: emițătorul, receptorul, feedback-ul, contextul, mesajul, repertoriul comun...? 2. Care credeți că sunt cauzele posibile ale acestei reacții a angajaților? Realizați o listă cât mai cuprinzătoare luând în calcul elementele componente ale actului de comunicare precum și posibilele interacțiuni/intersectări ale acestora. 3. Dacă timpul ar putea fi dat înapoi și managerul ar putea ține iar, pentru prima dată, un discurs în fața angajaților, ce l-ați sfătui să facă? Ce elemente ar trebui să se afle în câmpul său de
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
acestui continuum metodologic, dintre care: - criteriul funcțional (de bază) la care am făcut deja referire; - criteriul dinamicității - metodele poziționate conform caracteristicilor lor intrinseci/de intrare pot suferi prin optimizări succesive o deplasare pe această axă, în direcția polului interactiv; - criteriul intersectării ne evidențiază faptul că astăzi din ce în ce mai puțin putem vorbi în practică despre metode absolut „pure”. Mai precis, observăm că anumite metode suferă intersectări și conexiuni care sugerează mutații de rol, redefiniri și dezvoltări permanente. La polul activ al continuumului metodologic
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
de intrare pot suferi prin optimizări succesive o deplasare pe această axă, în direcția polului interactiv; - criteriul intersectării ne evidențiază faptul că astăzi din ce în ce mai puțin putem vorbi în practică despre metode absolut „pure”. Mai precis, observăm că anumite metode suferă intersectări și conexiuni care sugerează mutații de rol, redefiniri și dezvoltări permanente. La polul activ al continuumului metodologic putem identifica metode ca: prelegerea, cursul magistral, conferința, în intervalele dintre activ și interactiv studiul de caz, problematizarea, dezbaterea, experimentul și alte metode
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
clasificare a raselor astfel: rasa caucaziană sau albă (cu subdiviziunile - nordică, alpină, mediteraneeană, indiană); rasa mongolă sau galbenă (cu subdiviziunile - mongolă, malaeză, indiană americană); rasa neagră (cu subdiviziunile - negrii, polinezienii, airu, grupe mici indo-australiene). Nicolae Mărgineanu arată că gradul de intersectare între ele al acestor rase este unul foarte mare, ridicându-se chiar la o proporție de 90%288. Nu există rasă pură și totul este sinteză și devenire prin sinteză. Oamenii planetei, mai ales în spațiul euro-asiatic, și-au împrumutat
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
clasificare a raselor astfel: rasa caucaziană sau albă (cu subdiviziunile - nordică, alpină, mediteraneeană, indiană); rasa mongolă sau galbenă (cu subdiviziunile - mongolă, malaeză, indiană americană); rasa neagră (cu subdiviziunile - negrii, polinezienii, airu, grupe mici indo-australiene). Nicolae Mărgineanu arată că gradul de intersectare între ele al acestor rase este unul foarte mare, ridicându-se chiar la o proporție de 90%. Cu alte cuvinte, pe planeta noastră mitul purității rasiale nu are acoperire practică, deoarece în toată istoria lor oamenii par a fi comunicat
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
de subsol avându-l ca autor pe însuși Camil Petrescu iar substanța narativă desfășoară următoarele secvențe: scrisorile doamnei T., jurnalul lui Fred Vasilescu (în care sunt adăugate articolele și poeziile lui Ladima, discuțiile ce au loc în cadrul familial) și evidențiază intersectări de vieți și destine (pe unele le regăsim în Ultima noapte...). În sfârșit, romanul se încheie cu Epilogul I (Fred investighează cauza sinuciderii lui Ladima) și Epilogul II, povestit de autorul ce înmânează, la final, jurnalul lui Fred "destinatarului ideal
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
o acțiune continuă de (auto)transformare, traversarea unor experiențe de viață, interacțiune cu contextul (politic, social, ideologic, cultural), implantarea într-un teritoriu dat; o dinamică personală de articulare la un context, o muncă de construire a unui spațiu simbolic; o intersectare a socialului (reprezentat de instituții, colectivități, grupuri) cu individualul, reunind reprezentarea de sine și de altul într-o concepție coerentă asupra existenței. În măsura în care construirea identității se realizează prin transmisie culturală, ancorare ideologică și practici sociale, prin asumarea unor roluri sociale
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
pe care le-am citit, a ceea ce mi-am imaginat sau am putut verbaliza că este viața, a iubirilor, emoțiilor avute, a ideologiei comuniste, dacă vrei, etc. și a ceea ce au reușit structurile mele cerebrale să facă din toate aceste intersectări, amplasate pe un corp de 1,81 m care asigura „trăirea”. Răspunsurile neurobiologilor sau ale teoreticienilor constructivismului la întrebarea retorică „Cum știm ceea ce credem că aflăm?” ating domenii atât de profunde ale subiectivității, încât s-a aterizat socratic în „certitudinea
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
și un complex de inferioritate în confruntarea reală cu probleme incongruente ideologic, cum este aceea a eroticului. Deoarece doar efectul de durată al complicității implică un conflict în plan moral sau rațional, la nivelul conștiinței individuale s-a produs o intersectare „de-a valma” a unor aspecte contradictorii, ca urmare a unor modele oferite, sub protecția explicațiilor generale sau a lozincilor de tipul „viața și trecutul ne-au arătat tovarăși”. L.A.: În fond, mult trâmbițata explicație simplistă a evenimentelor, dar și
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
a necunoscutelor vieții. Sentimentul de frică este unul singur, celelalte reacții sunt forme denumite după situațiile sau obiectele care-l determină. Teama despărțirii sau de necunoscut sunt reacții ereditare, una este emoțională și cealaltă cognitiv-explicativă; restul fobiilor sunt învățate sau intersectări ale celor de bază, trăite diferit, în funcție de structura personalității fiecăruia. Desigur, viitorul ne poate îngrozi și pentru că reprezentările imaginative o fac mult mai bine decât realitatea, însă el poate deveni real tocmai prin proiecția angoaselor neprelucrate și a mecanismului „profețiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
putem vorbi niciodată de o singură „intenție”. Fără a intra în analiza intenționalității, a instanțelor cenzurii sau a sentimentelor reprimate, aș atrage atenția asupra unei intenționalități latent distructive, greu de controlat și care nu este neapărat conștientă. Făcând abstracție de intersectările inconștientului cu toate instanțele eului și dacă vizăm posibilitatea creierului uman de a deschide mai multe planuri, ferestre (windows) „în spate”, invizibile celorlalți, ce permit dezvoltarea unor gânduri/strategii paralele cu cele afișate în prim-plan, atunci vom avea o
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
de supraviețuire. În momentul venirii nazismului la putere, de exemplu, mari psihanaliști precum Reich, Fromm, Broch și chiar Adorno s-au preocupat de psihologia maselor, pentru a-și lămuri fenomenul atât lor, cât și contemporaneității. S-a produs atunci o intersectare de tipul „viața imită arta”, respectiv știința, în cazul nostru, între scrierile psihanaliștilor și metodele pe care, tot mai mult, Hitler și Goebbels le dezvoltau pe baza lecturilor din acești autori. Pe măsură ce-i citeau, cei doi se simțeau confirmați de
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
Interdisciplinaritatea" Dacă în cazul multidisciplinarității vorbim despre o simplă corelare a eforturilor și a potențialităților diferitelor discipline pentru a lămuri, din perspectiva strictă a fiecărui obiect de studiu, tema sau problema investigată (care au un caracter disciplinar), interdisciplinaritatea presupune o intersectare a diferitelor arii disciplinare. Integrarea propriu-zisă a curriculumului din punct de vedere „teritorial”, marcată de prezența explicită a proceselor de frontieră, se face simțită pentru prima dată la acest nivel. În abordarea interdisciplinară încep să fie ignorate limitele stricte ale
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
b) profesorul; c) conceptorul de curriculum; d) politica educațională. 2. Formele integrării: a) internă; b) externă. 3. Tipurile de demers: a) monodisciplinar; b) multisau pluridisciplinar; c) interdisciplinar; d) transdisciplinar. 4. Modurile de integrare: a) inserție sau armonizare; b) corelare; c) intersectare; d) fuziune. 5. Gradele de integrare: a) parțială; b) „totală”. 6. Dimensiunile integrării: a) orizontală; b) verticală. 7. Nivelurile la care are loc integrarea: a) intracurricular: - obiective, - conținuturi, - metode, - concepte, valori; b) extracurricular (curriculum + „exterior”): - cereri ale societății, - experiențe semnificative
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
scenariu cinematografic. Din acest punct de vedere, discontinuitatea epico-narativă ar putea fi privită ca o caracteristică specifică de temporalitate a romanului. Mutarea obiectivului de pe un personaj pe altul, intercalarea unor imagini ireale (cum este visul Unei) în discursul narativ sau intersectarea unor planuri narative diferite creează senzația de simultaneitate. Edificatoare în acest sens sunt paginile în care autorul urmărește alternativ mișcarea de la Atelierele Grivița, în care este implicat Emilian, și discuțiile ce au loc în incinta redacției. Evenimentul istoric este privit
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
creează senzația de simultaneitate. Edificatoare în acest sens sunt paginile în care autorul urmărește alternativ mișcarea de la Atelierele Grivița, în care este implicat Emilian, și discuțiile ce au loc în incinta redacției. Evenimentul istoric este privit deci din diverse unghiuri. Intersectarea acestor planuri urmărite simultan are loc odată cu refugiul disperat al lui Emilian în casa lui Pavel Anicet, căruia îi încredințează revolverul. Ne izbim din nou, în acest punct al narațiunii de un artificiu arhitectonic prea evident, care lasă să se
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
excesivă în roman a unor astfel de fragmente, pe lângă faptul că îngreunează lectura, îl obligă pe autor să conceapă, în a doua parte, un scenariu bazat, de cele mai multe ori, pe coincidențe. Numai pe baza acestor ,,potriviri” se poate realiza o intersectare a tuturor firelor epice secundare, astfel încât romanul să apară cât de cât unitar. Suspendarea planurilor secundare, care s-ar fi produs fără introducerea acestor coincidențe, ar fi creat imaginea unui roman incomplet. Este elocvent în acest sens exemplul legat de
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
romanului, că numai dezlegarea tainei Zissu îi va aduce liniștea. Complicarea progresivă a discursului narativ prin apariția numeroaselor planuri secundare va fi atenuată spre sfârșitul părții întâi și în toată partea a doua a romanului printr-un proces invers, de intersectare a firelor epice. Încetul cu încetul, planul Vădastra este integrat celuilalt plan, iar ramificările secundare se întrepătrund prin intermediul personajelor, între care se stabilesc diferite relații (Cătălina îl cunoaște pe locotenentul Băleanu, Vădastra este de fapt nepotul lui Iancu Antim pentru că
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
simetrie la nivelul întregului edificiu epic creat în interiorul romanului. Cel puțin nu în sensul în care era prezentă simetria în Nuntă în cer. În pofida paralelismului inițial care ar fi putut contribui la o construcție epică liniară, simetrică, ramificările ulterioare și intersectarea planurilor spre final nu aveau cum să permită o arhitectură discursivă similară celei din Nuntă în cer. Ambiguitatea structurii romanului pusă, până la un punct, pe seama lipsei de preocupare a lui Eliade pentru performanța în planul formal, și-ar putea găsi
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]
-
arătate, de numărul imens de personaje care se succed pe scena romanului. Există un întreg sistem de relații între eroii romanului, sistem care ia naștere în jurul celor două nuclee epice inițiale, pentru ca apoi să se dezvolte și să complice prin intersectarea planurilor narative. Scriitorul nu își ,,analizează” eroii, ci le dă libertatea de a-și pune singuri întrebări asupra propriilor frământări sufletești, de a găsi sau nu soluții la obsesiile care îi macină. ,,E inutil să «analizezi» un personagiu când acesta
Mircea Eliade : arta romanului : monografie by Anamaria Ghiban () [Corola-publishinghouse/Science/1263_a_1954]