291 matches
-
of her bowels within her loins. 555 These gates within, Glorious & bright, open into Beulah From Enitharmon's inward parts; but the bright female terror Refus'd to open the bright gates; she clos'd and barr'd them fast Lest Los should enter into Beulah thro' her beautiful gates. The Emanation stood before the Gates of Enitharmon, 560 Weeping; the Daughters of Beulah silent în the Porches Spread her a couch unknown to Enitharmon; here repos'd Jerusalem în slumbers
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
of Urizen beheld Heaven walled round; They weigh'd & order'd all, & Urizen comforted saw 260 The wondrous work flow forth like visible ouț of the invisible; For the Divine Lamb, Even Jesus who is the Divine Vision, Permitted all, lest Man should fall into Eternal Death; For when Luvah sunk down, himself puț on the robes of blood Lest the state call'd Luvah should cease; & the Divine Vision 265 Walked în robes of blood till he who slept should
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
flow forth like visible ouț of the invisible; For the Divine Lamb, Even Jesus who is the Divine Vision, Permitted all, lest Man should fall into Eternal Death; For when Luvah sunk down, himself puț on the robes of blood Lest the state call'd Luvah should cease; & the Divine Vision 265 Walked în robes of blood till he who slept should awake. Thus were the stars of heaven created like a golden chain To bînd the Body of Man to
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
narrow forms you creep. Go take your fiery way 90 " 'And learn what 'tis to absorb the Man, you Spirits of Pity & Love.' "O Urizen, why art thou pale at the visions of Ahania? "Listen to her who loves thee, lest we also are driven away. "They heard the Voice & fled, swift aș the winter's setting sun. "And now the Human Blood foam'd high. I saw that Luvah & Vala 95 "Went down the Human Heart, where Paradise & its joys
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
some peace to Tharmas." Los answer'd în hîș furious pride, sparks issuing from hîș hair: 35 "Hitherto shalt thou come, no further; here thy proud waves cease. "We have drunk up the Eternal Man by our unbounded power, "Beware lest we also drink up thee, rough Demon of the waters. "Our God is Urizen the King, King of the Heavenly hosts; "We have no other God but he, thou father of worms & clay, 40 "And he is fall'n into
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Enitharmon. For thou hast her here before thine eyes; "But my sweet Enion is vanish'd, & I never more "Shall see her, unless thou, O Shadow, wilt protect this Son 120 "Of Enion & hîm assist to bînd the fallen King, "Lest he should rîse again from death în all hîș dreary pow'r. "Bînd hîm; take Enitharmon for thy sweet reward, while I "În vain am driven on false hope, hope sister of despair." Groaning the terror roșe & drave hîș solid
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
the Seat of Urizen is în the South, 280 Urthona în the North, Luvah în East, Tharmas în West. And now he came into the Abhorred world of Dark Urthona, By Providence Divine conducted, not bent from hîș own will Lest Death Eternal should be the result, for the Will cannot be violated: Into the doleful vales where no tree grew nor river flow'd, 285 Nor man nor beast nor creeping thing, nor sun nor cloud nor star; Still he
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
next joy of thine shall be în sweet delusion, 230 "And its birth în fainting & sleep & sweet delusions of Vala." The Shadow of Enitharmon answer'd: "Art thou, terrible Shade, "Set over this sweet boy of mine to guard hîm lest he rend "Hîș mother to the winds of heaven? Intoxicated with "The fruit of this delightful tree, I cannot flee away 235 "From thy embrace, else be assur'd șo horrible a form "Should never în my arms repose; now
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
that he "Will give uș to Eternal Death, fit punishment for such "Hideous offenders: Uttermost extinction în eternal pain: "An ever dying life of stifling & obstruction: shut ouț "Of existence to be a sign & terror to all who behold, 430 "Lest any should în futurity do aș we have done în heaven. "Such is our state; nor will the Son of God redeem uș, but destroy." Șo Enitharmon spoke trembling & în torrents of tears. Los sat în Golgonooza, în the Gate
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
o personalitate liniară, architectonic, spiritualizată, chintezențială. Marea învățătură a Parisului este arta de a elimina. Materia grasă, mineralul fără valoare, cuvântul fără greutate, ideia fără într-aripare, hohotul de râs, plânsul zgomotos, atitudinea disgrațioasă, gestul disproporționat, patetismul indiscret, entuziasmul vulcanic, cad lest zgrunțuros, din preocuparea unanimă, în cimitirul mediocru al inutilului. Rămâne esența spiritualizată. Acesta e Th. Pallady, în florile sale imateriale, în femeile sale care nu plac tuturor (fiindcă din femeile goale ale lui Pallady s-a topit orice notă de
Trei prieteni Victor Eftimiu, Al. O. Teodoreanu și Theodor Pallady by Dumitru HîNCU () [Corola-journal/Journalistic/7316_a_8641]
-
epopeile întinse pe mai multe file. În el, narativul e departe. Dacă păcătuiesc, o fac cu cuvântul sau cu gândul. Niciodată cu fapta. Ce rezultă în urma acestei absențe nu e însă lirism, ci epură. Din poezia actualității, Caius Dobrescu îndepărtează lestul modei (narațiune, biografism, minimalism, tranzitivitate) ajungând la, cum să zic, modernitatea premodernilor. O modernitate, sigur, involuntară la ei, dar deliberată în Odă liberei întreprinderi. Că autorul Odei optează pentru o specie clasică, nu-i, așadar, întâmplător. Se întoarce la trecut
Ritmuri pentru antifonările necesare by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6640_a_7965]
-
fi putut fi ceva tipic adolescentin, după cum, la fel de bine, ar fi putut fi un simplu exercițiu de stil. Important e că, în ultimă analiză, bucata nu e deloc rea (dimpotrivă) și că scenariul compunerii ei nu se revendică dintr-un lest ideologic de factură romantică. Aproape copil fiind, Florin Iaru dovedește o formidabilă maturitate în raport cu propriul scris. Nu-i conferă o preistorie mitică, nici măcar atât cât orice autor e tentat s-o facă5. De altfel, relația poetului cu literatura a avut
Florin Iaru și nenumăratele sale unelte by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3322_a_4647]
-
ocultează "fiorul liric", a abătut din drumul lor ce se anunța promițător destui slujitori ai lirei: Am constatat cu destulă tristețe că mulți poeți au început cu o anumită originalitate pe care au abandonat-o pe parcurs ca pe un lest, în favoarea poncifului frumos rotunjit, cîntător, înșelător, vetust. Probabil că și corul de osanale critice ce se adresau uneori mai mult funcțiilor, șarmului personal, relațiilor, nu creatorului propriu-zis să fie întrucîtva responsabile de această situație. Oricum, poetul n-are nici o scuză
O antologie recuperatoare (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16031_a_17356]
-
cu scuze, o mostră deloc complezentă - și probabil autentică - de document oficial. Ar fi interesant de comparat poemele de aici cu fragmentele de jurnal pe care Constanța Buzea le publică, la intervale prea mari, în România literară. Ar rezulta, decantat, lestul memorialistic: Ușa casei străvechi stând să cadă,/ i-am spus departelui meu: - Dăruiește-mi o ușă !// Refuzul lui, șăgalnic-amar, m-a îmblânzit/ ca de atâtea ori în trecut.// Cu diverse prilejuri apoi, în viața ce a/ urmat, până ce fiii ni
Necititele by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/7752_a_9077]
-
față-n față, le exploatează atât cât se cuvin ele exploatate, alege două momente istorice majore, situate la două decenii distanță unul de celălalt, inventează o sumedenie de personaje forte, le conferă autonomie, le analizează microscopic, dă la o parte lestul. Iar ce rămâne e un roman foarte serios. Excelent prin tehnică, deficitar, culmea, din când în când, prin stil.
Tradiții și talent personal by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4929_a_6254]
-
nu o dată răscrucile deciziilor stringente. Prompt, de o imperioasă promptitudine, profesorul ceruse fără zăbavă mîna zănatec azvîrlită la gunoi; care, grijuliu recuperată, obiect de benefică taumaturgie, se găsi din nou în viul țesuturilor și al unei funcționări normale. Dintr-un lest lamentabil, chirurgia izbutise a reconstitui unealta suprem eficace a umanului. Livrescul, recursul la reperele lui, pînă departe invidiabile - „Omul e inteligent pentru că are mîini”: Anaxagoras - n-ar da totuși seamă, îndeajuns, de încrederea zdravănă cu care ne fortifică atare episoade
În simbolismul corpului by Dan Hăulică () [Corola-journal/Journalistic/5666_a_6991]
-
numit clubul de diamant./ De golf sau de streap-tease, nici nu mai știu./ Ele se dezbrăcau, pe rând sau în același timp - sau în același anotimp./ Ciorapi zburau dă pă ele, ca zgura de pe zilele rele./ Dresuri, și eresuri. Frumusețe, lesturi.// Viața mea, viața mea încotro se îndrepta?/ Cine să-mi spuie?/ Cucul cântă, lumea-i șuie." (Clubul de diamant); "Tânăr sunt, de tine, moarte, nu-mi pasă./ Viața mea e dulce otravă. Amară melasă.// La ce sân io am supt
Sex și mistică by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/9631_a_10956]
-
diamant demarează aproape vulgar, cu o notă de umor involuntar (clubul de diamant, zice poetul, e "de golf sau de streap-tease, nici nu mai știu"), dar se salvează printr-un vers de o stranie, lapidară expresivitate ("Dresuri, și eresuri. Frumusețe, lesturi"), cu melodicitatea și jalea sfâșietoare ale cântecului popular. În fine, Lumea amăgitorului. 1. Dulce otravă ar fi putut să fie o bijuterie, dacă autorul n-ar fi conceput un final "autoironic" care distruge atmosfera și strică totul: "Viața mea s-
Sex și mistică by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/9631_a_10956]
-
și în argourile din alte limbi: în franceză, manouche a căpătat sensul generic de țigan sau, metonimic, a ajuns să desemneze limba romaní (G. Sandry, M. Carrčre, Dictionnaire de l'argot moderne, 1953). Am mai putea lua în discuție pe lest - "la un moment dat a ieșit un lest și a ordonat să intre următorul" (M. Avasilcăi, Fan-fan, rechinul pușcăriilor, 1994, p. 10), înregistrat și de N. Croitoru Bobârniche, cu sensurile "polițist" și "om de nimic". Termenul ar putea fi pur
Caraliu, șingaliu... by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/6998_a_8323]
-
manouche a căpătat sensul generic de țigan sau, metonimic, a ajuns să desemneze limba romaní (G. Sandry, M. Carrčre, Dictionnaire de l'argot moderne, 1953). Am mai putea lua în discuție pe lest - "la un moment dat a ieșit un lest și a ordonat să intre următorul" (M. Avasilcăi, Fan-fan, rechinul pușcăriilor, 1994, p. 10), înregistrat și de N. Croitoru Bobârniche, cu sensurile "polițist" și "om de nimic". Termenul ar putea fi pur și simplu o metaforă depreciativă, pornind de la sensul
Caraliu, șingaliu... by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/6998_a_8323]
-
Termenul ar putea fi pur și simplu o metaforă depreciativă, pornind de la sensul principal "încărcătură formată din nisip, pietriș, plumb etc. care asigură stabilitatea navelor de apă sau aeriene; balast", trecând prin acela secundar de "lucru nefolositor, inutil". În fond, lestul este ceea ce trebuie abandonat în momentul plecării, lucrul de care cineva se descotorosește rapid ca să-și găsească libertatea. Destul de rar este țagher - " Profitând de faptul că nu se afla nici un Ťțagherť cu ochii pe el, (...) a înghițit un amestec de
Caraliu, șingaliu... by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/6998_a_8323]
-
în clocot, cînd motivația stă în ușurarea de o stupefacție, în eliberarea de o ranchiună sau în lecuirea de o suferință. Ei sînt anancaști și catarctici, adică scriu sub fatalitatea unui impuls de care se achită prin defulare: aruncă un lest spre a alunga otrăvurile interne. Lor li se potrivește vorba aceea că răutatea își bea singură jumătate din venin. Exemple: I. D. Sîrbu, Mircea Zaciu sau Adrian Marino. La primii, scrisul e zel lexical făcut din mania față de norme externe, adică
Scribendi cacoethes by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5212_a_6537]
-
esențializarea semelor cu care lucrează modern regizoarea Nona Ciobanu și își face scenografia elocventă light-designer-ul Iulian Băltățescu, în semioza acestui spectacol respiră simbioza artelor, sunetelor și luminilor. Iar transcendența vizată cu atâta stăruință în romanțurile târzii shakespeariene se dezbracă de lestul unei fabulații care nu caută plauzibilul. Resortul acestei spectacol original cu ,Furtuna" a fost inspirația vizionară, impecabila mânuire a tehnicilor spectacolului și a dialogărilor intertextuale, ori a colajelor, care prescurtează dezinvolt și dezbracă de ficțiune, ca și de logica prea
Minimalism și metafizică by Ioana Zirra () [Corola-journal/Journalistic/7875_a_9200]
-
Vest mi se impunea din nou, în mod mustrător: În zvârcolirile de lașitate îmi simt destinul ca pe-un arest. O, sub drapelele violentate, m-aș năpusti către marele Vest! Ritmic debarcă în țărm surpate spor de popoare, mâluri și lest: rupe, apucă, apără, bate cu disperare oricare gest. Câtă planetă la Soare-Apune, ochiul prea lacom mă va răpune, s-ajung întâiul și să cuprind! Scad în ocoluri și în deprinderi fără pieirea unei desprinderi, cu tristă râvnă îmbătrânind. Am urmat
Neconsimțitoarea nimfă by Ilie Constantin () [Corola-journal/Journalistic/8216_a_9541]
-
atâtea câte sunt, pun uneori stăpânire, cu sensibilități desuete ori trâmbe retorice, pe confesiunea când vibrant-afectivă, când numai prinsă în alint. Dar aceasta presupune efortul de a distila emoția, căci poeziile "eseistice" nu fac altceva decât să atârne ca un lest enunțiativ într-un câmp ce se vrea al diafanității. Poeta presimte, visează mereu în stare de veghe, cu viziuni fremătătoare, transformă în cuvinte, cum însăși spune, un fulg de zăpadă, transcrie ceea ce trăiește, cu limpezime dusă, însă, până la sublimare. Trece
Confesiune continuă by Constantin Trandafir () [Corola-journal/Journalistic/7136_a_8461]