983 matches
-
un foarte grosolan contrasens. Înseamnă a anula pur și simplu tocmai elementul pe care o atare înfățișare intenționează să-l exalte, adică sensul metafizic. Forța extraordinară a lui Dostoievski vine tocmai din faptul că în cadrul cel mai cotidian și mai naturalist face irupție fulgerător, abrupt, un sens transcendent. Iar faptul acesta nu modifică nici un moment consistența obiectivă a lumii. Prințul Mâșkin de pildă (fiindcă era vorba de Idiotul) e pe tot parcursul romanului un om de lume, puțin zăpăcit, îmbrăcat după
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
prin Maeterlinck și alții au umplut literatura cu năluci vaporoase. Cehov, în Pescărușul, și-a bătut joc de asemenea artă poetică în sălcia alegorie teatrală a tânărului Treplev. Trebuie totuși amintit (și destul de apăsat) că Dostoievski a fost un scriitor naturalist, ca toți marii scriitori ai acelei epoci. Naturalismul ca școală literară a trecut, cum trec toate școlile, dar marea literatură naturalistă a rămas, iar spiritul ei este și va fi totdeauna fecund. Din ignoranță sau din refuzul gândirii, cuvântul „naturalism
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
în sălcia alegorie teatrală a tânărului Treplev. Trebuie totuși amintit (și destul de apăsat) că Dostoievski a fost un scriitor naturalist, ca toți marii scriitori ai acelei epoci. Naturalismul ca școală literară a trecut, cum trec toate școlile, dar marea literatură naturalistă a rămas, iar spiritul ei este și va fi totdeauna fecund. Din ignoranță sau din refuzul gândirii, cuvântul „naturalism” e azi, în cele mai opuse tabere, un cuvânt de ocară; deseori e înlocuit cu formula „realism critic”, care face mai
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
-l facă să pună mâna pe acea carte și chiar s-o citească. Mai am o nedumerire, de ou totul altă natură. N. Manolescu spune: „Proza secolului XX a preferat persoana întâia persoanei a treia de care (ab)uzaseră romancierii naturaliști din a doua jumătate a secolului trecut”. Nu prea înțeleg. De uzat, au uzat de persoana a treia și romancierii romantici din prima jumătate a secolului, și cei clasici din secolul al XVIII-lea și înaintea lor mulți alții. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
În mod conversațional, de a detalia modul de manifestare a oamenilor prin recursul la „poveste”. John Van Maanen 1 a identificat cel puțin trei tipuri de „voci narative” utilizabile În studiile calitative: realistă, confesivă și impresionistă. Prezența autorului În textul „naturalist” este extrem de importantă: autorul nu studiază fenomenele din afară, ci din interiorul lor, iar „autoritatea” sa provine tocmai din implicarea cât mai profundă. Această implicare trebuie să se reflecte și la nivel stilistic: consemnarea termenilor așa cum apar ei, exprimarea cât
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
doctor apatic care proslăvește indiferența față de negativitatea lumii, în timp ce Walter de Hollande l-ar reprezenta pe doctorul inocent... Dar, incontestabil, Jan din Brno îl personifică pe doctorul sadian - fie-mi permis anacronismul! Căci el formulează, până la ultimele lui consecințe, panteismul naturalist și, de fapt, materialist... Jan și Albert din Brno, fratele său, au trăit vreme de douăzeci de ani într-un grup ținând de sărăcia voluntară, la Köln, și opt ani profesând libertatea spiritului. Urmărit de puterea ecleziastică, Jan abjură, apoi
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
Wilde, George Bernard Shaw, Henri Barbusse, D. Merejkovski ș.a., iar Autori și păreri cuprinde eseuri despre Romain Rolland, André Gide, Jules Romains, A. P. Cehov, Luigi Pirandello, John Galsworthy ș.a, completate de studiul Drama socială contemporană, cu referiri la teatrul naturalist al lui Gerhart Hauptmann ori la cel expresionist al lui Ernst Toller, Fritz von Unruh ș.a. Deși unele texte reprezintă încercări de punere în contact a publicului românesc cu opera unor personalități contemporane ale literaturii universale, autorul tinde constant către
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290676_a_292005]
-
el îi acordă romanului o funcție didactică. Însă istoria literară arată că aceasta nu este singura valoare conferită descrierii: înainte de secolul al XIX-lea, se insista în special pe valoarea ornamentală 128. Comparată cu anumite părți de bravură din romanul naturalist, descrierea "Crâșmei lui nea Colombe" pare deosebit de neutră. Ea este exactă fără a fi detaliată și nu face apel la o competență lexicală ieșită din comun. De fapt, este foarte dificil să apreciem cunoștințele cititorilor în materie de vocabular, iar
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
imperfect, în parte alcătuit din spusele personajelor" face posibil "marele Trotuar Rulant care sunt paginile lui Flaubert, într-o derulare continuă, monotonă, abătută, nedefinită"204. În schimb, în Gervaise, recurgerea la discurs indirect liber permite rezolvarea problemei puse de revendicarea naturalistă. Pe de o parte, Zola caută să redea "realitatea" socială, iar pe de altă parte, dorește să creeze un roman eficient cu o valoare estetică indiscutabilă, pentru a fi recunoscut drept un mare scriitor. Prima cerință îl provoacă să redea
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
și 5. Cât privește instanțele narațiunii, el evită narațiunea zero (gradul 1), complet exterioară lumii evocate, făcută printr-un personaj identificat în povestire (gradul 6). Din gestionarea informației reiese preocuparea lui de a pune accentul pe straturile intermediare. Un scriitor naturalist vrea să transmită cititorului o cantitate de informații importantă despre un anumit "mediu" social (în cazul de față, muncitorii parizieni). Naratorul devine atunci un mediator între acest mediu și cititor, care trebuie să fie "neutru", distingându-se astfel de alte
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
ei, literatura participa la o mișcare de ansamblu care, în codul pictural, a luat forma "impresionismului". Se dorea deplasarea centrului de interes din descriere: esențialul nu era să se decupeze realul, ci să se prezinte un univers de impresii. Romanul naturalist a folosit, într-un mod extrem de interesant, combinația dintre determinantul un și substantivul deverbalizat (un freamăt al penelor albe, o scânteiere a fildeșului, un tropăit al turmei...) în care genitivul apare ca subiect (penele freamătă, fildeșul scânteiază...). De exemplu: "Era
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
obiect care să elibereze o impresie rară atunci când întâlnește lumina. Dincolo de incidența stilistică imediată pe care o au aceste fapte de limbă, am fi îndreptățiți să ne punem întrebări despre relația, oarecum paradoxală la o prima abordare, care unește romanul naturalist cu procedeele caracteristice "scriiturii de artă" specifice sfârșitului de secol XIX. De ce literatura trebuie să-și arate artificiul cu forță tocmai atunci când pretinde că reflectă fidel realitatea? 6.8. Locul adjectivului În mod tradițional, problemele semantice pe care locul adjectivului
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
au la îndemână o întreagă panoplie de semnale demarcative, ei evită adesea, în funcție de genul de discurs implicat, să creeze rupturi prea vizibile. De exemplu, observăm alături de P. Hamon 245 că, prin inserarea de secvențe descriptive în secvențe narative în romanele naturaliste, pauza pe care o introduce fragmentul descriptiv este, în general, legitimată chiar de narațiune. Astfel, personajul din povestire ajunge să se oprească pentru a contempla spectacolul descris cititorului: Ajuns la capătul ogorului, își ridica ochii și privea fără să vadă
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
putea fi analizate în funcție de alte grile. În ceea ce privește descrierea, în capitolul al treilea, am semnalat existența unei diversități de tipuri de procese descriptive. Ele se află în strânsă dependență de genurile de discurs: într-o epopee medievală și într-un roman naturalist, ele nu se descriu după aceleași reguli. 7.4. Paragrafe Textul nu este doar o ierarhie de componente, ci o anumită dispunere materială. Enunțurile literare, scrise sau orale, trebuie să gestioneze acest spațiu și mai ales să îi impună anumite
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
disece omul, patimile și firea lui” în funcție de „mediul social și cel material” sunt aplicate romanului românesc, începând chiar cu N. Filimon. Și ca poet M. proclamă nevoia de primenire: virtuțile versului romantic s-au fanat, autorul se vrea ba poet naturalist, ba socialist, și își face arme din versul dur, aspru, din cuvântul hulit, din asonanța ostentativă. Rămâne totuși îndatorat unei pleiade de poeți, de la Cezar Bolliac la Mihai Eminescu. Lirica lui e dominată de figura bardului răzvrătit, ateu, iconoclast, dezgustat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288143_a_289472]
-
Traversând suprafețe de mic realism, cititorul dă pe alocuri de punctări romantice, de felul celor din proza lui Delavrancea, ori de transpunerea unor anomalii psihice (Ca frații) sau fenomene paranormale (Spiritele). În romanul Sângele Solovenilor (1908) T. abordează o temă naturalistă cu mijloacele prozei sămănătoriste. Procedeul narativ nu e, ca în compunerile scurte, relatarea neutră, ci istorisirea pătrunsă de lirism, diluată de sentimentalisme, încetinită prin descrieri artificioase, incluzând dulcegării și reflexivitate banală, șubrezită prin intervenții auctoriale naive (aprecieri, caracterizări, comentarii omnisciente
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290163_a_291492]
-
Își pot evalua foarte corect aptitudinile și punctele slabe și le plac provocările. Își cunosc bine sentimentele și le pot deosebi între multele tipuri de stări emoționale interioare. Sunt auto-comprehensivi, introspectivi, contemplativi, independenți, plini de voință și foarte disciplinați. Inteligența naturalistă se referă la recunoașterea și clasificarea florei, faunei, aplicarea legilor lumii vietăților, talentul de a avea grijă și de a interacționa cu diverse vietăți. Oamenii dotați cu o astfel de inteligență manifestă plăcerea de a cultiva plante, de a îngriji
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
Cred că fără îndemnul și prezența acestor rari și neprețuiți prieteni, Geo Bogza și soția lui, n-aș fi putut scrie această carte 36. Tot Nicolae Manolescu, în studiul citat, aprecia că primul roman al lui Blecher are influențe expresioniste, naturaliste și suprarealiste, ,,fără a-i ignora existențialismul hrănit de Kierkegaard și Blake, care i-a indus în eroare pe partizanii autenticității în anii '30"37. La un an distanță, în 1937, Blecher publică romanul Inimi cicatrizate, lucrând în paralel la
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
prin perfecționarea procedeului ce dă operei sale caracterul de originalitate prin excelență definitoriu: monologul interior. Cu acest procedeu, el creează impresia ,,de a capta viața interioară directă". Camil Petrescu atribuia metodei lui Joyce ceva din lipsa de semnificație a procedeului naturalist. Înregistrarea de tip naturalist susținea însă Eliade reprezintă doar "camuflajul", un camuflaj extrem de necesar. Într-un sens diferit, în raport și cu Proust și cu Joyce, e autentic discursul prozastic al Virginiei Woolf. Lucrând la To the Lighthouse, scriitoarea își
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
dă operei sale caracterul de originalitate prin excelență definitoriu: monologul interior. Cu acest procedeu, el creează impresia ,,de a capta viața interioară directă". Camil Petrescu atribuia metodei lui Joyce ceva din lipsa de semnificație a procedeului naturalist. Înregistrarea de tip naturalist susținea însă Eliade reprezintă doar "camuflajul", un camuflaj extrem de necesar. Într-un sens diferit, în raport și cu Proust și cu Joyce, e autentic discursul prozastic al Virginiei Woolf. Lucrând la To the Lighthouse, scriitoarea își zicea că ar trebui
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
partenerul. Violența e tratată însă oarecum de sus, fără a se insista pe detaliile sordide ale scenelor. Ne aflăm în fața unei lumi respingătoare mai degrabă pentru că așa ne informează naratorul. Dar el nu ne oferă și descrierea propriu-zisă, în cheie naturalistă - adică probele. Precum un filtru, perspectiva lui Marlowe îngăduie să ajungă la cititor o realitate deja epurată, simplificată, cântărită și catalogată. Există un avantaj în această strategie bazată pe control excesiv și pe limitarea drastică a accesului la substanța conflictului
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
femeie. Scena - fără precedent în romanele lui Chandler - vorbește despre procesul de emancipare prin care a trecut Marlowe. Într-o măsură mai mare, „eliberarea sexuală” a detectivului este și o probă a opțiunii decisive pentru realism - un realism cu nuanțe naturaliste, în tonul vremii, departe de edulcorarea romantică ce menținuse un embargo tematic în cărțile anterioare. Privit din acest unghi, Marlowe nu mai e un simplu supraviețuitor al rigidelor norme de comportament victoriene, un purist rătăcit în nevroza modernității, ci un
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
lor exuberanța limbajului, firescul, colocvialitatea, fapt ce nu scapă vigilenței ideologice, prin intermediul lui J. Popper, contrariat că „unui conținut nou de viață i se mai suprapun forme de expresie învechite, care nu-i mai corespund”. Ideologul cere prozatorului „părăsirea clișeelor naturaliste anacronice”, fiindcă „noi așteptăm de la scriitorii noștri portretul țăranului împroprietărit, în care se naște conștiința demnității omenești” (Un scriitor talentat și o concepție literară depășită, 19/1948). Reportajul se bucură de un spațiu generos, fiind înscris în aceleași cerințe ideologice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287012_a_288341]
-
unde Sophia este Înlocuită prin entitatea masculină Logos, un „Tată” care manifestă, În ciuda masculinității, un tip de slăbiciune care În alte scrieri pare a fi apanajul entităților feminine; scrierile lui Ipolit, ale sethienilor și PSem, unde ipostazele sînt impersonale și „naturaliste” - un sex hermafrodit care se autofecundează, un VÎnt În formă de șarpe; și, În fine, toate acele tratate care nu menționează mitul Sophiei, deși aluziile la el par să fie, de cele mai multe ori, inevitabile. Pentru că dubla caracteristică a Demiurgului este
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
o anumită societate a fost studiat și clasificat de Hovard Gardner în teoria sa despre inteligențe multiple. Gardner propune abordarea elevilor ținând cont de diferențele dintre ei. El a identificat nouă tipuri de inteligente: verbală/lingvistică, spațială/vizuală, logică/matematică, naturalistă, muzicală/ritmică, kinestezică, intrapersonală, interpersonală și existențială. „Nu este nevoie să știm cât de inteligentă este o persoană ci mai degrabă este util să știm ce tipuri de inteligență posedă persoana respectivă.” (Mary Meeker). Inteligența verbală/lingvistică - se referă la
Învăţarea, calea către cunoaștere by SIMONA CHIRON () [Corola-publishinghouse/Science/1240_a_2106]