691 matches
-
în 1432 și în 1438. Din perioada 1522-1526 datează altarul în stil gotic târziu al bisericii din sat. Lista cu plătitorii de impozite din 1526 arată că 80 de case plăteau impozitul întreg, iar 23 doar jumătate. 10 case erau nelocuite, iar câteva erau scutite de dări. Ca număr de locuitori, Hălchiul se situa pe locul al nouălea în Țara Bârsei, iar ca aport economic contribuia cu 5% din total. Pe 24 septembrie 1536 Hălchiul a fost amendat cu 20 florini
Hălchiu, Brașov () [Corola-website/Science/298704_a_300033]
-
executiv propriu, în timp ce "arondisementele" și "cantoanele" sunt doar diviziuni administrative. Pe lângă cele 22 de "regiuni" și 96 de "departamente", Republica Franceză este alcătuită și din cinci colectivitați de peste mări, din care Noua Caledonie are un statut special, și trei teritorii speciale nelocuite. Colectivitățile și teritoriile de peste mare sunt părți ale Republicii Franceze, dar nu fac parte din UE. Teritoriile din Pacific continuă să folosească francul CFP, al cărui valoare este raportată la euro. În contrast, cele patru regiuni și departamente de peste mări
Organizarea administrativă a Franței () [Corola-website/Science/305713_a_307042]
-
din Pacific continuă să folosească francul CFP, al cărui valoare este raportată la euro. În contrast, cele patru regiuni și departamente de peste mări, foloseau francul francez, iar acum folosesc moneda euro. Franța mai are sub control un număr de insule nelocuite în Oceanul Indian și în Oceanul Pacific: Bassas da India, Clipperton, Europa, Glorioso, Juan de Nova, Tromelin. Din data de 1 ianuarie 2015, Franța metropolitană — adică, partea teritoriului francez situată în Europa — este divizată în mod ierarhic în: Deoarece Franța este un
Organizarea administrativă a Franței () [Corola-website/Science/305713_a_307042]
-
teritoriile franceze. Noua Caledonie este divizată în trei provincii (Nord, Sud și provincia insulelor Loyauté), la rândul lor divizate în 33 comune (din care una este partajată între 2 provincii). Există alte trei structuri corespunzătoare diferitelor teritorii ale republicii franceze, teritorii nelocuite care în consecință nu dispun de conducere locală aleasă: Criteriile pentru a obține cetățenia franceză sunt identice în toate teritoriile franceze, inclusiv cele de peste mări. Toți cetățenii francezi, indiferent de unde locuiesc, au drept de vot în cadrul alegerilor prezidențiale și legislative
Organizarea administrativă a Franței () [Corola-website/Science/305713_a_307042]
-
formată din satele Bărăitaru, Belciug, Cornu de Jos, Drăgănești (reședința), Hătcărău, Meri și Tufani. Comuna se află pe malul stâng al Teleajenului și al Prahovei (în zona confluenței celor două râuri), și pe malul drept al Cricovului Sărat, având terenuri nelocuite și pe malul stâng al celui din urmă, terenuri traversate de șoseaua DN1D, care leagă Ploieștiul de Urziceni. Această șosea se intersectează lângă Bărăitaru cu șoseaua județeană DJ100B, care o leagă spre est de Fulga și spre vest de Balta
Comuna Drăgănești, Prahova () [Corola-website/Science/301668_a_302997]
-
lungă, la 11 km spre vest, care părea un teren propice pentru tabără. Imediat, oamenii s-au întors la bărci și au trecut spre această nouă poziție, pe care mai târziu au botezat-o "Punctul Wild". Insula Elefantului era izolată, nelocuită și rareori vizitată de vânători de balene sau de alte nave. Dacă grupul dorea să se întoarcă în civilizație, era nevoie ca ei să ceară ajutor. Singura modalitate realistă de a face aceasta era de a adapta una dintre bărci
Expediția Imperială Transantarctică () [Corola-website/Science/312988_a_314317]
-
sfințirea Monumentului Eroilor a plăcii comemorative cu atestarea documentara a localității și a avut loc prima ediție a sărbătorii fiii satului. La fel ca multe alte sate din România postdecembrista și Bobohalma este acum un sat inbatranit cu multe case nelocuite cu doar câțiva copii la școală și oarecum plin de viață doar în luna August când marea majoritate a celor plecați în străinătate se întorc în concediu. Etnic, populația satului este majoritar formată din români.
Bobohalma, Mureș () [Corola-website/Science/300364_a_301693]
-
județul Sibiu, cealaltă luând naștere prin diviziune (Apoldu de Jos și Apoldu de Sus). Se știe că, dacă un stăpân de sat avea mai mulți fii, aceștia părăseau satul tatălui și împreună cu alte familii tinere fondau noi așezări în ținuturi nelocuite sau chiar pe teritoriul satului părintesc. O a treia ipoteză este cea prin care Gustav Kisch, în 1924, afirmă că "Apold" ar fi un cuvânt derivat din slavul "poljie" (polje) - "câmp" - adică locul așezării față de munte, spre câmpie; situația este
Apoldu de Jos, Sibiu () [Corola-website/Science/299829_a_301158]
-
vârtej din emisfera vestică. Mâine este cel mai rarefiat populat stat al SUA de la est de fluviul Mississippi. Este poreclit „Pine Tree State” („Statul Brazilor”), deoarece nouăzeci la suta din suprafața să este împădurita. Pădurile din interior acoperă mult teren nelocuit, din care unele zone nu sunt organizate administrativ-teritorial (ceva rar în New England). De exemplu, teritoriul neorganizat Northwest Aroostook, Mâine din nordul statului, are o suprafață de și o populație de 27 de locuitori, de unde rezultă o densitate de un
Maine () [Corola-website/Science/303875_a_305204]
-
de la Enniberg, în nord, până în Akraberg, în sud, 113 km lungime și din Mykineshólmur, în vest, până în Fugloy, în est, 75 km lățime. Coasta crestată, care în mare parte este faleză, se întinde peste 1289 km. Singura insulă care este nelocuită este Lítla Dímun. Insulele sunt stâncoase, având câteva vârfuri joase. Înălțimea medie a arhipelagului este de 300 metri deasupra mării. Dacă atmosfera este senină, se poate privi de jur împrejur întreg arhipelagul, de pe vârful celui mai înalt munte, Slættaratindur, de la
Insulele Feroe () [Corola-website/Science/300721_a_302050]
-
are cea mai mică populație dintre toate statele Africii. Vizitate de arabi, descoperite de portughezi, pe ale căror hărți sunt și marcate din 1502 (Vasco da Gama - 1502, Pedro Mascarenhas - 1505), explorate de o expediție britanică în 1609, insulele Seychelles, nelocuite până la descoperirea lor de către portughezi, sunt colonizate de francezi la jumătatea secolului al XVIII-lea și anexate Franței în 1756. Numele insulelor a fost dat după cel al contelui Moreau de Séchelles (insula Mahé după guvernatorul francez Mahé de la Bourdonnais
Seychelles () [Corola-website/Science/298140_a_299469]
-
face mai multe cumpărături în jurul orașului Vaslui, printre care și "...un sat pre Bârlad, din sus de Vaslui, anume Mărișeanii unde au fost Mareș-judele" pe care l-a cumpărat cu "200 de zloți tătărăști". Pe 4 aprilie 1617, satul era nelocuit fapt atestat cu ocazia daniei făcute de domnitorul Radu Mihnea Marelui Armaș Pârvan. Satul va rămâne numai ca toponim până la sfârșitul secolului al XVIII-lea când va fi repopulat (parțial) cu ucraineni (ruteni) aduși de proprietara moșiei (Mănăstirea Sf. Sava
Mărășeni, Vaslui () [Corola-website/Science/301892_a_303221]
-
apartenența confesională. La sfârșitul secolului al XIX-lea, comuna purta numele de "Chiriacu", făcea parte din plasa Marginea a județului Vlașca, și era formată din satele Beiu, Chiriacu, Moșteni-Călărășani, cu o populație totală de 2547 de locuitori, și din satul nelocuit Măcărău. Existau în comună o moară și o școală cu 60 de elevi (dintre care o singură fată). La acea vreme, pe teritoriul actual al comunei mai funcționa în aceeași plasă și comuna Ciolanul-Pangăl, formată din satele Ciolanu și Petru
Comuna Izvoarele, Giurgiu () [Corola-website/Science/300438_a_301767]
-
de austrieci imediat după ce au cucerit Banatul. În această conscripție, Gaiu Mic este prezentat că un sat sârbo-valah, cu numele "Mâli Gaj", cu 30 de case și aparținând de districtul Ciacova. Hartă lui Mercy de la 1723-1725 o arată ca fiind nelocuita. În anul 1782, contele Cristofor Naco, aduce pe proprietatea să de la Gaiu Mic, mai multe familii de slovaci. De altfel, si localitatea vecină, Stamora Germană (pe atunci slovaca), încă mai era locuită de slovaci. Însă slovacii din Gaiu Mic nu
Gaiu Mic, Timiș () [Corola-website/Science/301361_a_302690]
-
(spân. Isla del Coco, engl. Cocos Island) este o insulă nelocuita în Oceanul Pacific. Ea aparține de provincia Puntarenas, Costă Rica. Insula este cunoscută printre altele prin comorile ascunse probabil aici de pirații Benito Bonito, Henry Morgan sau Căpitanul Thompson. Expediții nenumărate au căutat zadarnic aceste comori. Astfel, în perioada 1889 - 1908
Insula Cocos () [Corola-website/Science/321286_a_322615]
-
amintirea deportărilor în masă a jucat un rol major în mișcările separatiste din țările baltice, Tatarstan și Cecenia. Transferurile în lagărele de muncă, Gulag, și sistemul colonizărilor obligatorii au fost plănuite în conformitate cu cerințele politicii de populare ale zonelor îndepărtate și nelocuite din URSS. Proporția uriașă a acestor colonizări forțate a dus la părearea politicienilor occidentali conform căreia creșterea economică a Uniunii Sovietice s-a bazat în mare parte pe munca sclavilor din Gulaguri. În același timp, în mai multe ocazii, au
Transferuri de populație în Uniunea Sovietică () [Corola-website/Science/299914_a_301243]
-
zona Văii Jiului, unde existând plaiuri întinse cu pășuni, au atras pe locuitorii păstori din aceste sate. Așa se explică asemănarea toponimică a localităților dintre cele două zone apropiate: - Livadia-Livezeni, - Petros-Petroșani, - Uric-Uricani, - Valea Lupului-Lupeni. Probabil că acolo existând pășuni întinse nelocuite, mulți locuitori de pe Valea Streiului superior au emigrat acolo, dezvoltând în timp noile localități. De asemenea trebuie amintit că în acea perioadă nu erau deschise exploatările miniere din Valea Jiului. Trebuie semnalat de asemenea un alt fapt istoric privind participarea unor
Livadia, Hunedoara () [Corola-website/Science/300552_a_301881]
-
familia Bociat, de asemenea crâșmă și “boltă”. În fața acestor crâșme se desfășurau alternativ de sărbători petreceri. La crâșma D-lui. Mișca era o sală de dans folosită când era vreme ploioasă sau iarna, clădirea există și-n prezent dar este nelocuită. În ambele sate Livadia religia era greco-catolică până în anul 1948 când “prin decret”comuniștii au desfințat aceast cult religios, iar sătenii și preotul au fost nevoiți să treacă la ortodoxie. În sat erau și câteva familii de “pocăiți”, de sâmbăta
Livadia, Hunedoara () [Corola-website/Science/300552_a_301881]
-
s-a trecut la folosirea țiglelor pentru acoperirea caselor. Majoritatea caselor aveau două încăperi: - o cameră unde locuiau, mâncau și dormeau, iar în cursul iarnii aici se instala războiul de țesut stofele pentru îmbrăcăminte, - a doua cameră în majoritatea timpului nelocuită, era mai aranjată fiind destinată pentru oaspeți și sărbători. În camera locuită majoritatea timpului se găseau 2-3 paturi, în funcție de necesități, făcute din scândură și prevăzute cu saltele de paie. De asemenea mobilierul camerei era completat de lavițe cu spătare cu
Livadia, Hunedoara () [Corola-website/Science/300552_a_301881]
-
de diavol. Așadar, spiridușul care va ieși, deși face bine stăpânului, este un trimis al Necuratului, iar după moartea omului, sufletul său îi va aparține diavolului. După credințele moldovenești, oul părăsit trebuie ținut la subțioară 9 zile într-o casă nelocuită, fără cruci sau icoane, iar după aceste zile , va ieși un pui mic și negru, însuși diavolul, care va îndeplini toate poruncile stăpânului. El va fi păstrat într-o sticlă, într-un borcan sau ""oale mici de marmoră sau pământ
Spiriduș () [Corola-website/Science/298275_a_299604]
-
important. Prin secolul VII este cucerit de maurii conduși de Musa ibn Nusair (640-715), el fiind recucerit de Alfons VI. (León) de Castilia abia în anul 1085, cănd orașul va fi în mare parte distrus, fiind un timp relativ lung nelocuit. În timpul regelui Raimundo de Borgoña, prin anii 1102 va începe repopularea orașului. Orașul va cunoaște în secolul XVI o perioadă de înflorire, în acest timp se va construi biserică și mănăstirea Sân Esteban. La Bătălia de la Salamanca din 1812 înving
Salamanca () [Corola-website/Science/319855_a_321184]
-
geologic, face parte din același grup de insule cu Les Dirouilles și Pierres de Lecq ambele situate spre vest. În timpul mareelor înalte doar câteva insule rămân deasupra nivelului mării. Pe trei dintre acestea se află câteva case de pescari, actualmente nelocuite, ce servesc drept refugiu ocazional: Nelocuibile, insulele au fost de-a lungul istoriei folosite drept ascunzătoare de către contrabandiști care încercau să introducă bunuri ori în Franța ori în Jersey. Odată cu celelalte insule ale canalului, arhipelagul a aparținut ducatului Normandiei și
Ecréhous () [Corola-website/Science/305688_a_307017]
-
provine din limba arabă - „Sahara” în dialectul Tuareg înseamnă „deșertul de nisip”. O altă ipoteză este aceea că provenința expresiei ar fi „sahraa” sau „es-sah-ra” ce înseamna sterp, steril. Românii au numit ținutul din sudul provinciei Cartagina „Deșerta” că ținut nelocuit, părăsit. În Evul Mediu era numit pur și simplu „Marele Deșert”, iar în secolul al XIX-lea a primit denumirea de azi - „Sahara”. Arabii denumesc Sahara „Bahr bela mă” ce ar însemna „Mare fără apă”.Nordul Saharei dispune de numeroase
Africa () [Corola-website/Science/296607_a_297936]
-
aflată la 2075 kilometri spre vest. Insula Paștelui se regăsește la aceeasi latitudine cu orașul Caldera (Chile) și se află la 3510 kilometri distanță de coastă chiliana. Insula Sălaș y Gomez se află la 415 kilometri spre est, dar este nelocuita. Râpă Nui are o lungime de 24,6 kilometri și o lățime maximă de 12,3 kilometri, iar forma sa este asemănătoare unui triunghi. Suprafață insulei este de 163,6 km² și o altitudine maximă de 507 metri. În interiorul insulei
Insula Paștelui () [Corola-website/Science/302679_a_304008]
-
primelor formațiuni statale românești”, teorie elaborată de Nicolae Iorga și N. Bănescu, dar dovedită ca lipsită de fundament. Kitab al-masâlik wa'l-mamâlik („Cartea drumurilor și regatelor”) menționează referitor la teritoriile pecenegilor: "„la est de unguri se află pecenegii și ținuturi nelocuite care se întind între țara pecenegilor și cea a bulgarilor care se numără printre slavi”". După revolta din 1178, pacea încheiată de Alexios I în 1087 cu pecenegii a recunoscut noua situație creată la Dunărea de Jos de statul peceneg
Pecenegi () [Corola-website/Science/301528_a_302857]