787 matches
-
Simion Ștefan, apărută în anul 1648 la Alba Iulia. Multe biserici și mânăstiri românești oferă și alte vechi obiecte de cult creștin păstrate cu grijă care pot atenua ciudata ură față de țară și concetățeni, producătoare de mâhnire astăzi, când reizbucnește nestăpânită. O oarecare justificare există, și anume duritatea oamenilor puși pe căpătuială prin orice mijloace, care se manifestă pe scară prea largă în societatea postdecembristă, tot mai încărcată de porniri iraționale și josnice. Configurații ale Europei au fost urmărite și de
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
la beneficiile ce decurg din ea. Aproape întotdeauna sunt prezente în lăuntrul său aceste două poziții, motiv pentru care el se află mereu într-o permanentă stare de ambiguitate. Cu siguranță că situația cea mai dramatică are loc atunci când logica nestăpânită a puterii este invocată nu atât pentru un interes de grup, cât mai ales în numele purității ideologice, adică în interesul partidului, întruchiparea istorică a unei idei și pentru realizarea căreia poate cere sacrificarea oricărui alt punct de vedere. Condiția filosofului
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
zise Reptigli. Vezi ce-ai făcut cu minciunile tale? Boule! - Iartă-mă. Ai dreptate. Le-am furat din tablou, recunosc. - Așa, bravo. - Dacă-mi dai drumul, le duc înapoi, îți promit. Însă Reptigli tocmai avu un acces de tuse. Tuși nestăpânit, necontrolat, nervos, nepotic, nerușinat, din ochi îi curgeau lacrimi și din gură bale. Era în pragul apoplexiei, își dădu el seama. Și singura soluție... Deschise bidonul cu Mâzgâlici și bău conținutul, deși avea gust de seu de balenă. Adică era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
culca cu orice femeie... - Pff... pufni ea. - ...pentru că am o pulă fermecată.... Hohoti, ținându-se cu mâinile de burtă. Se încurcă puțin în rochie și mi-era teamă să nu cadă în lac, dacă ar fi râs în continuare așa, nestăpânită. Am ținut-o de umăr, așteptând să se potolească. - ...Și orice femeie sau fată care a văzut-o vreodată a vrut să se culce cu mine, pe loc, mi-am încheiat eu propoziția. Anca se uită în ochii mei. - Ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
luna mai și plecase, tot așa cum venise, într-o frumoasă zi de primăvară, poate cea mai frumoasă din primăvara aceea, dar încărcată de atâta tristețe... Nu venise seara, dar cerul întreg se înnoptase. Natura se dezlănțui cu o furie de nestăpânit. Tunete cumplite zguduiră pământul. Șfichiurile de foc ale fulgerelor răniră înaltul, dar ploaia nu veni. Nici cerul nu mai avea atâtea lacrimi cu care să plângă alături de sufletul îndoliat al unei mame și a celor care trăiseră o cumplită și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
vă mulțumesc încă o dată. Am recitit-o, nu pentru o mai bună înțelegere (cartea nu e scrisă într-un stil greoi, dimpotrivă) am recitit-o pentru retrăirea unor sentimente de maximă intensitate, o carte - un tezaur de învățăminte. Cu o nestăpânită emoție am închis cartea și mi-am îndreptat privirea cu admirație spre coperta cărții, spre portretul nonagenarului Alexandru Mânăstireanu. Parcă văd aievea un monument viu, cu fața brăzdată de adânci riduri - mărturie a existenței de aproape un veac - riduri, mărturie
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
cam dur cu el, nu crezi? Copilul are nevoie să fie convins cu blândețe. La auzul acestor vorbe, ceva din interiorul lui Hugo a plesnit. Dorința de a-l pocni pe Jake cu putere peste gura aia convingătoare era aproape de nestăpânit. Dar ironia, cu toate că era o metodă mai plictisitoare, se dovedea totuși mult mai sigură. —A, lui Theo îi plac constrângerile, a declarat el informativ. A trebuit să se obișnuiască. Noi suntem adepții hrănirii prin metoda „cutie“. Jake a ridicat capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Aș fi mers cu el până la capătul pământului, târând după mine imaginea asexuată a profesorului de literatură, închis în lumea lui de cărți și neuroni. O păcăleală de zile mari, inimaginabil de eficientă. În dormitor, mă aștepta o femeie de nestăpânit, devotată plăcerilor pe care, cine știe de ce, hotărâse că doar eu i le pot oferi. O călăream ori de câte ori aveam chef, cu-o vulgaritate cinstită și sănătoasă care se revărsa în valuri de spermă, nu de cerneală. Clipele astea simple, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Ce-aveți cu noi, n-am făcut nimic!“, protesta Andrei. „Gura!“ În timp ce milițienii scriau procesele-verbale, Cezar sărea din nou în apă. Înota în cerc, apoi făcea pluta, printre alge, dopuri și pești morți. Nimic nu putea egala vremurile alea. Murdare, nestăpânite, dar, într-un fel, mai simple și mai ușor de controlat. Aveai cum să te distingi, ca-n război. Îți obțineai onoarea în tăcere, medalia de merit și glorie. Nu-ți trebuiau aplauze, te recunoșteau cei de-o seamă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
străfulgerare, Înțelese. Îl luă pe Ionuț de umeri și Îl strânse cu putere. - Unde e Ștefănel? Ionuț nu putu rosti nici un cuvânt. Ochi În ochi cu căpitanul, se simți fără vlagă și plânsul Îl Înecă din nou, de data asta nestăpânit. Căpitanul Își luă mâinile de pe umerii lui, continuând să-l privească la fel de aspru. - Nu l-am mai putut găsi... șopti, printre sughițuri, Ionuț. Totul era ars... Nimeni n-a fost acolo să vadă... Toți sunt morți, nimeni nu l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Oan-san, din ce În ce mai uimit. - Scrie versuri frumoase și mai tot timpul pictează. - Mai tot timpul pictează? căscă ochii băiatul. Nu conduce țara? Nu se Întâlnește cu generalii? Fetița nu mai izbucni În râs, dar Întreaga ei față exprima o veselie de nestăpânit. - Copilul Albastru habar n-are! - Midori! se auzi din nou vocea mamei, de data asta cu un Început de enervare. - Gata, trebuie să plec, spuse fetița, cu același zâmbet larg. Poate ne vedem mâine. Trebuie să-mi povestești de unde vii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
suplețea abia ghicită a trupului ei nu se putea bănui forța. Avea feminitatea tinerelor japoneze, asemănătoare unor statuele albe de porțelan, dar reușea să iasă mereu din această postură tradițională. Iar una din aceste ieșiri era râsul. Un râs de nestăpânit, ca o cascadă cristalină, care lui Oan-san Îi amintea de fetița care țopăia pe coridoarele palatului din Kyoto cu ani În urmă. - Precum soarele, precum luna, precum apa, precum aurul, fii limpede și strălucitor și oglindește ceea ce se află În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ar fi fost o comunitate, ci că era acel tip de comunitate de care burghezia se teme, În care poliția nu poate pătrunde, pe care guvernul nu o poate controla și În care inițiativa este de partea claselor populare pătimașe, nestăpânite și pline de resentimente politice”. Dacă, după cum susțin mulți, Comuna din Paris din 1871 a fost Într-o oarecare măsură o Încercare a celor exilați la periferie de către Haussmann de a recuceri orașul („la reconquête de la Ville par la Ville
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
Pierderea conștiinței ca organ al autoreglării, așa cum se Întâmplă În libertinismul frivol sau În nihilismul moral, ori lipsa originară a conștiinței, ca În cazul debilității sau imbecilității morale, are ca urmare cele mai grave tulburări ale vieții. Provoacă dominația instinctelor nestăpânite, conflicte cu ambientul, ajungându-se până la excluderea din comunitatea de viață umană și chiar la sinucidere. Paulsen relevă că prin ceea ce Înțelegem ca individualizare a conștiinței devine posibilă o evoluție și mai Înaltă a conștiinței, evoluția unei conștiințe individuale, care
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
același sat, profesoară de matematică și directoare. De câteva ori pe zi cobora din Dacia albastră care era mereu plină de noroi în fața primăriei, unde poposea adeseori să bea o cafea sau să piardă timpul, mânat permanent de o curiozitate nestăpânită în a ști tot ce se face și se vorbește în primărie. Când nu era la primărie, era acasă la contabilă sau peste drum la casierul primăriei. Într-un cuvânt era pretutindeni! Amabilitatea lui depășea de cele mai multe ori limitele normalului
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
acest gând și am continuat să trăiesc acea stare unică de bucurie, amestecată cu hohote de râs și cu lacrimi. Mă simțeam de parcă aș fi avut în suflet un stăvilar care brusc s-a rupt, iar acum apa se revarsă nestăpânită. M-am scuturat de parcă aș fi fost în lanțuri și acestea au căzut! Mă simțeam ușoară, ușoară. Aș fi putut să-mi iau zborul. Libertate! Libertate! Ce cuvânt minunat. Liberă pentru prima oară de când mi-am auzit numele strigat în
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
cilindrică. În timp ce priveam cutia care mirosea a șuncă afumată, mă vedeam stând culcată, cu fața în sus, acoperită de cârnați și de jamboane cu capul de porc pe față, cu un furtun în gură pentru a putea respira. Un râs nestăpânit mi-a ieșit din gâtlej. Râdeam în hohote. Neamțul mă privea încruntat. De ce râzi?, mi-a spus într-o românească stâlcită. Noi vorbim serios! Mai gândește-te, și înainte de a pleca să ne dai răspunsul! Cu greu am reușit să
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
Oarecum eliberată de tensiunea ultimelor evenimente, strângându-mi copilul în brațe, cu soțul pe locul din față al mașinii, mă simțeam în siguranță. Totul părea o scenă tragi-comică dintr-un spectacol ieftin de circ. Din gâtlej mi-au ieșit hohote nestăpânite de râs. Până la ieșirea din comună, mașina a fost urmărită cu privirea de sute de țărani de prin toate satele. Aceștia stăteau pe marginea șoselei, încremeniți într-o respectuoasă nedumerire. E primărița! Au luat-o. Oare unde o duc? SFÂRȘIT
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
era cea bună. - Nu... marele cerc... vorbeau ei... zise sărmanul În grabă. Părea fericit că avea, În sfârșit, ceva de mărturisit. - Ei sunt, repetă el. - De ce construcția aceea... și În locul acela? Pentru care scop? Prizonierul fu cuprins de un tremur nestăpânit. - Nu știu... I-am auzit cum vorbeau despre asta, el și maestrul. Rigo trebuia să-l ajute să continue construirea unei clădiri. Un cerc, așa spuneau Între ei. Era foarte bătrân, nu mai era În stare să urce pe schele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
venerației din interiorul cutiei: nu pentru a o proteja În neprețuirea ei, așa cum lăsa să se Înțeleagă ceremonialul, ci pentru a feri de vedere laturile postamentului, care ar fi dat În vileag trucul. Zâmbetul i se preschimbase Într-un râs nestăpânit. Oricât ar fi Încercat să și-l Înfrâneze, ochii i se umpluseră de lacrimi. Îi reveni În minte chipul nobil al lui Arrigo: păcălit și dânsul, ca ultimul țăran de pe câmp, de vulturul acela de Brandan. Într-acestea, i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
vom cunoaște mai bine! -De acord. A dus paharul de șampanie la gură și l-a sorbit lacomă, apoi s-a lăsat moale pe pat, întorcând puțin fața către mine. -Te vreau! Acum! Imediat! Acum! În ochii ei citeam dronța nestăpânită, chemarea instinctului, o sete de viață, plăcerea de a se dărui bărbaților, de a-i înnebuni cu farmecele ei... Dimineața, la plecare, s-a mai întors o data din ușă spre mine. Pe față i se citea îndoiala, expresia unei
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
îți erau băgate pe gât de cei care se considerau superiorii tăi. Nu pot spune că îi împărtășeam exact sentimentele, sau nervozitatea de cal a Delfinului, care abia stă să nu rupă frâul și să nu intre în oglinzi din nestăpânită semeție, dar alături de el mă simțeam mai puțin călcat în picioare ca înainte, și nimic din ce făceau alții nu mi se mai părea imposibil de atins. Totuși, ne aștepta lumea jos și Simon tărăgăna lucrurile, trăgea de timp. Charlotte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
aplomb, hipiotului celui înalt. Așa să fie...! rostește hipiotul. Ca electrocutat la zeci de mii de volți, letargicul de Sile pleacă de la prima cheie. Fibrilează, se încoardă, se dezdoaie, sare, strigă, țipă și se scutură, ca un boxer în ring! Nestăpânit, nestăvilit, năpraznic, îndepărtându-i care-ncotro, ca pe păduchi, pe alde Vierme și pe Dan, care-l ținuseră! Apoi, insul se redresează remarcabil: Pentru întâiași dată conștient, aievea, în ultimele trei-patru săptămâni, Silică este resetat, este alert și e capabil
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
asistase de zeci de ori la episoade similare, văzuse mânie, răzbunare și abandon abătându-se asupra vreunui nefericit, care comisese cine știe ce eroare, ce păruse impardonabilă În ochii președintelui. Președintele era cordial, prietenos și generos cu prietenii, dar viclean și de nestăpânit cu dușmanii și cu cei pe care Îi considera nedemni de a-i fi prieteni. Uneori Își decreta sentințele cu nedreptatea capricioasă a unui copil, dar faptul că acei nefericiți, care deveniseră prada lui, nu meritau furia sa nu le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
auzeau mingile și primele clase care făceau orele de gimnastică. Încercă să se consoleze, gândindu-se la lalelele albastre. Dar Dario era Încă departe, În cealaltă viață a sa. Iar aici era această clasă indolentă, douăzeci și șapte de adolescenți nestăpâniți, nepăsători În fața gramaticii, a istoriei oamenilor și a poeziei italiene: versuri care lor nu le spuneau nimic, erau doar sunete asemenea altora În cacofonia țipătoare a lumii. Erau indiferenți la orice lucru care nu-i privea personal și nimic nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]