716 matches
-
marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului nemodificat . Irbesartanul este metabolizat hepatic prin glucurono- conjugare și oxidare . Metabolitul circulant principal este glucuronatul de irbesartan ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro au evidențiat că irbesartanul este oxidat în principal de izoenzima CYP2C9 a citocromului P450 izoenzima CYP3A4 are un efect neglijabil . Irbesartanul prezintă o farmacocinetică lineară proporțională cu doza , la doze cuprinse între 10 mg până la mg . S- a observat că , la doze mai mari de 600
Ro_520 () [Corola-website/Science/291279_a_292608]
-
marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului nemodificat . Irbesartanul este metabolizat hepatic prin glucurono- conjugare și oxidare . Metabolitul circulant principal este glucuronatul de irbesartan ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro au evidențiat că irbesartanul este oxidat în principal de izoenzima CYP2C9 a citocromului P450 izoenzima CYP3A4 are un efect neglijabil . Irbesartanul prezintă o farmacocinetică lineară proporțională cu doza , la doze cuprinse între 10 mg până la mg . S- a observat că , la doze mai mari de 600
Ro_520 () [Corola-website/Science/291279_a_292608]
-
marcat cu 14C , 80- 85 % din radioactivitatea plasmei circulante poate fi atribuită irbesartanului nemodificat . Irbesartanul este metabolizat hepatic prin glucurono- conjugare și oxidare . Metabolitul circulant principal este glucuronatul de irbesartan ( aproximativ 6 % ) . Studiile in vitro au evidențiat că irbesartanul este oxidat în principal de izoenzima CYP2C9 a citocromului P450 izoenzima CYP3A4 are un efect neglijabil . Irbesartanul prezintă o farmacocinetică lineară proporțională cu doza , la doze cuprinse între 10 mg până la mg . S- a observat că , la doze mai mari de 600
Ro_520 () [Corola-website/Science/291279_a_292608]
-
procesul de glicoliză pentru a produce piruvat. Acesta este decarboxilat cu ajutoru enzimei piruvat dehidrogenaza și generează acetil-CoA după următoarea schemă de reacție: Produsul de reacție, acetil-CoA, este punctul de plecare în ciclul acidului citric. Doi atomi de carbon sunt oxidați la CO, energia acestei reacții fiind transferată altor procese metabolice prin intermediul GTP (sau ATP), și sub formă de electroni în NADH și QH. NADH generat în ciclul TCA poate ulterior dona electronii în procesele de fosforilare oxidativă pentru a sintetiza
Ciclul acidului citric () [Corola-website/Science/317555_a_318884]
-
final al reacției catalizate de complexul succinat:ubichinona oxidoreductaza, acționând ca intermediar în lanțul transportor de electroni. Ciclul acidului citric acid este aprovizionat continuu cu carbon sub formă de acetil-CoA, care intră în etapa 1. Doi atomi de carbon sunt oxidați la dioxid de carbon, energia oxidării este cuplată cu sinteza GTP sau ATP, a căror disociere va transfera ulterior energie altor procese metabolice care o necesită. La animale (inclusive la om), mitocondria posedă două succinil-CoA sintetaze: una care produce GTP
Ciclul acidului citric () [Corola-website/Science/317555_a_318884]
-
in știița materialelor. Baza chimiei, se poate spune și așa, a fost pusă când omul a descoperit focul. Focul a fost considerat o forță mistică ce avea puterea de a transforma o substanță în altă. Noi știm astăzi că focul oxidează elementele. Focul a fost unul dintre primele interese ale omului primitiv, producând fenomenul de descoperire a primelor elemente chimice, anume fierul, cuprul și alte materiale, ca sticla. După aurul a fost descoperit, devenind unul dintre cele mai remarcate metale prețioase
Chimist () [Corola-website/Science/309630_a_310959]
-
în mod natural, cantități mici de hidrogen în timp ce își extrag energia necesară din lumina Soarelui. David Tiede, unul dintre inventatorii acestei metode, afirmă că algele produc hidrogen ca să se apere de radicalii liberi rezultați în urma fotosintezei, care altfel le-ar oxida părți vitale ale celulei. Dar, dacă hidrogenaza este stimulată chimic și dacă algele sunt plasate în recipiente de sticlă și expuse luminii solare, ele produc mai mult hidrogen, iar acesta poate fi recoltat, iar apoi îmbuteliat cu ajutorul unei pompe. Profesorul
Hidrogen () [Corola-website/Science/297141_a_298470]
-
marker al prezenței bolii, nivelul ridicat al PCR poate fi, de asemenea, implicat în producerea și exacerbarea ACO. S-a constatat faptul că PCR se leagă de receptori ai celulelor endotelile și induce apoptoza acestora și este prezentă alături de moleculele oxidate de LDL în plăcile aterosclerotice. De asemenea, PCR stimulează producția endotelială de factori tisulari procoagulanți, molecule de adeziune leucocitare și substanțe chemotactice care inhibă sintetaza oxidului nitric (NO) la nivelul celulelor endoteliale, având ca rezultat anomalii în reglarea tonusului vascular
Piciorul diabetic [Corola-website/Science/92027_a_92522]
-
potasiu transformă alcoolul în aldehide sau acizi carboxilici dacă este încălzit prin reflux. Alcoolii secundari sunt convertiți în cetone - oxidarea suplimentară nu este posibilă. De exemplu, mentona poate fi preparată prin oxidarea mentolului cu bicromatul acidifiat. Alcoolii terțiari nu sunt oxidați de bicromatul de potasiu. În soluții apoase schimbarea de culoare poate fi utilizată ca indicator al prezenței aldehidei sau cetonei. Când aldehida este prezentă ionii de crom își reduc numărul de oxidare de la +6 la +3 iar culoarea se schimbă
Bicromat de potasiu () [Corola-website/Science/332200_a_333529]
-
utilizată ca indicator al prezenței aldehidei sau cetonei. Când aldehida este prezentă ionii de crom își reduc numărul de oxidare de la +6 la +3 iar culoarea se schimbă din portocaliu în verde. Acest lucru se întâmplă deoarece aldehida poate fi oxidată în acidul carboxilic corespunzător. Cetona nu prezintă această schimbare de culoare deoarece nu mai poate fi oxidată iar soluția rămâne portocalie. 4KCrO → 4KCrO + 2CrO + 3O Prin acidifierea soluției de culoare galbenă de mai sus care conține ioni de cromat culoarea
Bicromat de potasiu () [Corola-website/Science/332200_a_333529]
-
numărul de oxidare de la +6 la +3 iar culoarea se schimbă din portocaliu în verde. Acest lucru se întâmplă deoarece aldehida poate fi oxidată în acidul carboxilic corespunzător. Cetona nu prezintă această schimbare de culoare deoarece nu mai poate fi oxidată iar soluția rămâne portocalie. 4KCrO → 4KCrO + 2CrO + 3O Prin acidifierea soluției de culoare galbenă de mai sus care conține ioni de cromat culoarea se schimbă înapoi în portocaliu deoarece se formează ioni de bicromat. Prin încălzirea cu acid concentrat se
Bicromat de potasiu () [Corola-website/Science/332200_a_333529]
-
cauzează de obicei dermatită de contact în rândul muncitorilor din construcții. Concentrația de etanol dintr-o probă poate fi determinată prin titrare inversă cu bicromat de potasiu acidifiat. Prin reacția probei cu exces de bicromat de potasiu tot etanolul este oxidat în acid acetic: Bicromatul de potasiu este utilizat în procesul de tăbăcire a pielii utilizate la încălțăminte. Bicromatul de potasiu are utilizări importante în fotografie și în serigrafia fotografică unde este utilizat ca agent oxidant împreună cu un acid tare. Imprimarea
Bicromat de potasiu () [Corola-website/Science/332200_a_333529]
-
firbere precipită. "Duritatea permanentă" este determinată de celelalte săruri de calciu și de magneziu (sulfați, cloruri, etc.) și nu precipită prin fierbere. "Duritatea totală" este suma durităților temporară și permanentă. Provin din resturi de plante și animale. Ele pot fi oxidate complet și se exprimă în miligrame pe litru de manganat de potasiu necesar pentru oxidarea lor. Se găsește în special în apele subterane, sub formă de diferiți compuși, mai frecvent bicarbonat feros. În contact cu aerul, compușii feroși devin ferici
Calitatea apei () [Corola-website/Science/319475_a_320804]
-
electroliza clorurii de bariu (BaCl) topite , care este ulterior supusă vacuumului Bariu este un metal alcalino-pământos solid, paramagnetic, care cristalizează într-o rețea cubică, cu fețe centrate. Culoarea alb-argintie a bariului metalic devine în contact cu aerul gri mat, deoarece oxidează la suprafață. (vezi poza) Bariu generează o flacără de culoare verde cu liniile spectrale caracteristice de 524,2 și 513,7 nm. Bariu are densitatea 3,62 g/cm3 (la 20 °C) numărându-se astfel printre metalele ușoare. Are o
Bariu () [Corola-website/Science/304317_a_305646]
-
O) și se dizolvă ușor în aproape toți acizii- excepție face acidul sulfuric concentrat (HSO), pentru că se formează un strat sulfuric (pasivare) ce oprește reacția. Din cauza reactivității sale crescute este păstrat în lichide de protecție. Spre deosebire de celelalte metale alcalino-pământoase, bariu oxidează la suprafață și în prezența aerului uscat se poate aprinde. În natură se găsesc șapte izotopi stabili ai bariului, dintre care Ba este cel mai întâlnit (71,8%). Se mai cunosc 33 de izotopi radioactivi ai bariului. Aceștia au timpii
Bariu () [Corola-website/Science/304317_a_305646]
-
depozitate în camere uscate, care permit o oxidare lentă. O seama de micro-organisme participa la desăvârșirea aromelor ceaiului pu-erh. Ceaiul de tip shu este obținut prin oxidarea forțată a frunzelor: acestea sunt întinse, stropite cu apă și lăsate să se oxideze câteva zile până la o lună. După oxidare urmează tratarea cu abur fierbinte și presarea în forme.
Ceai pu-erh () [Corola-website/Science/316701_a_318030]
-
tolcaponei este conjugarea la glucuronidul său inactiv . În plus , compusul este metilat de către COMT în 3- O- metil- tolcaponă și metabolizat de izoenzimele 3A4 si 2A6 ale citocromului P450 într- un alcool primar ( hidroxilare a grupului metil ) care este ulterior oxidat la un acid carboxilic . Într- o măsură mai mică au loc reducerea într- o amină putativă și N- acetilarea consecutivă . După administrarea orală , 60 % din derivații medicamentului se excretă prin urină și 40 % prin fecale . Tolcapona este un medicament cu
Ro_1024 () [Corola-website/Science/291783_a_293112]
-
tolcaponei este conjugarea la glucuronidul său inactiv . În plus , compusul este metilat de către COMT în 3- O- metil- tolcaponă și metabolizat de izoenzimele 3A4 si 2A6 ale citocromului P450 într- un alcool primar ( hidroxilare a grupului metil ) care este ulterior oxidat la un acid carboxilic . Într- o măsură mai mică au loc reducerea într- o amină putativă și N- acetilarea consecutivă . După administrarea orală , 60 % din derivații medicamentului se excretă prin urină și 40 % prin fecale . Tolcapona este un medicament cu
Ro_1024 () [Corola-website/Science/291783_a_293112]
-
crearea și standardizarea soluției de iod. O altă cale o reprezintă generarea iodului în prezența acidului ascorbic prin reacția ionilor iodat și iodin în soluție acidă. Un agent de oxidare mai puțin întâlnit este N-bromosuccinimida, (NBS). În această titrare, NBS oxidează acidul ascorbic (în prezență de iodură de potasiu și amidon). Când NBS este în exces (de exemplu, reacția este completă), acesta eliberează iodul din iodura de potasiu, care formează cu amidonul un complex de culoare albastră, indicând sfărșitul titrării. Acidul
Acid ascorbic () [Corola-website/Science/301468_a_302797]
-
în prezență de iodură de potasiu și amidon). Când NBS este în exces (de exemplu, reacția este completă), acesta eliberează iodul din iodura de potasiu, care formează cu amidonul un complex de culoare albastră, indicând sfărșitul titrării. Acidul ascorbic este oxidat foarte ușor și de aceea este folosit ca reducător în soluțiile de developare fotografică (printre alți compuși) și drept conservant. Expunerea la oxigen, metale, lumină și căldură distrug acidul ascorbic, deci trebuie păstrat la întuneric și răcoare, într-un recipient
Acid ascorbic () [Corola-website/Science/301468_a_302797]
-
acid ascorbic, E301 ascorbat de sodiu, E302 ascorbat de calciu, E303 ascorbat de potasiu, E304 esteri ai acidului ascorbic cu acizi grași (i) ascorbil palmitat (ii) ascorbil stearat. Ascorbatul se comporă ca un antioxidant prin disponibilitatea sa de a se oxida în condiții energetice favorabile. Oxidanții (numiți științific specii de oxigen reactiv) precum redicalul hidroxil (format din peroxid de hidrogen), conțin un orbital monoelectronic și de aceea sunt foarte reactivi și dăunători oamenilor și plantelor la nivel molecular. Acest lucru are
Acid ascorbic () [Corola-website/Science/301468_a_302797]
-
cenușă de plante”) este elementul chimic cu numărul atomic 19. Are masa atomică de 39,0983 u.a.m. Acest element chimic a fost izolat prima dată din potasă. Este un metal alcalin de culoare alb-argintie, maleabil și ductil, care se oxidează ușor în aer. Reacționează violent cu apa, generând suficientă căldură pentru a aprinde hidrogenul gazos eliberat; poate reacționa și cu gheața până la temperatura de -100 °C. În natură este întâlnit numai sub formă de sare ionică, este prezent în concentrație
Potasiu () [Corola-website/Science/302745_a_304074]
-
ținut în frigider pentru a nu permite fructelor și zahărului să fermenteze. Altfel nemacerate fructele nu ar avea decât un rol decorativ. Este, de asemenea important, ca pe timpul macerării, fructele să nu intre în contact cu aerul pentru a nu oxida. După scoaterea din frigider se adaugă 250 ml de apă minerală carbogazoasă, 30 ml de brandy sau 50 ml de vermut. În alte variante, pentru a face o sangria mai exotică se pot adăuga căpșuni tăiate, piersici, kiwi sau fructe
Sangria () [Corola-website/Science/324877_a_326206]
-
sunt absorbiți prin intermediul sistemului respirator, fiind apoi distribuit prin sistemul circulator în tot corpul. În urma unor experimente asupra cloroplastelor, s-a demonstrat că ionul metalic induce peroxidarea lipidelor, pierderea pigmenților fotosintetici și degradează proteinele; cu toate că mercurul în stare elementara este oxidat rapid în mercur (II) în interiorul eritrocitelor (care prezintă o afinitate mare pentru substanța în cauză), o mare parte din acest element chimic absorbit pe cale pulmonară ajunge la creier și pătrunde în acesta înaintea oxidării, datorita liposolubilității sale. Mercurul inorganic (II
Mercur (element) () [Corola-website/Science/301013_a_302342]
-
principală de energie pentru corpul uman, producând 4 kilocalorii (17 kilojouli) pe gram. Descompunerea carbohidraților (amidonul, de exemplu) produce mono și dizaharide, iar o mare parte dintre produși este glucoză. Prin glicoliză și prin reacțiile ciclului acidului citric, glucoza este oxidată pentru a forma dioxid de carbon și apă, rezultând și energie, în principal sub formă de ATP. Este distribuită în toate celulele și fluidele organismului, cu excepția urinei. În ser, concentrația de glucoză (glicemie) normală este de 80-110 mg/dl. Menținerea
Glucoză () [Corola-website/Science/302110_a_303439]