1,058 matches
-
-au răsărit, Din lacrima prințesei din povești, Tot așteptându-și prințul rătăcit, S-a-ndrăgostit de-acele lumi cerești. Pădurea s-a-mbrăcat în verde crud, Cât vezi cu ochii, micuțe viorele Au răsărit acoperind pământul ud, Natura inflorește, în tril de păsărele. O mierlă în rochița ei modestă, Se-ntrece-n cânt cu cucul singuratic, Dar ea, l-a fermecat cu muzica-i celestă Și-ndrăgostit, el o privește enigmatic. Miracolul credinței în bunul dumnezeu, Ne-ajută să-nțelegem renașterea naturii, Cu
PRIMĂVARA de MARGARETA MERLUȘCĂ în ediţia nr. 2261 din 10 martie 2017 by http://confluente.ro/margareta_merlusca_1489141793.html [Corola-blog/BlogPost/385110_a_386439]
-
lăsat dor singuratic, Luceafărul din Zenit. Rapsozi iscusiți prin vremuri i-au pus versurile-n cânt, din care străbat ecouri de dor doinit la mormânt. Iar clinchetul de izvoare îi cântă poezie. Codrul să îl înfioare de tristă nostalgie. Somnoroase păsărele închid pleoapa nopților, să străbată pân' la stele, taină plină de amor. Teiul își scutură floarea pe al său pustiu mormânt, când ploaia-ntunecă zarea și când e bătut de vânt. La mormânt de criptă veche se deapănă amintiri despre
REMEMBER EMINESCIAN -POEME OMAGIALE- de MARIA FILIPOIU în ediţia nr. 1475 din 14 ianuarie 2015 by http://confluente.ro/maria_filipoiu_1421264628.html [Corola-blog/BlogPost/382034_a_383363]
-
foarte frumos cu propriul creier: când așteptam la semafor, mă minunam ce treabă extraordinară face sortând torentul ăla de claxoane și uruituri, iar odată ajunsă în parc, m-am așezat un pic pe bancă, să-i ofer un respiro binemeritat. Păsărelele ciripeau, copiii se dădeau pe role la izvorul lui Eminescu, iar bunicile își mângâiau pudelii proaspăt coafați - ce dar idilic mai potrivit și-ar dori un creier în mijlocul Bucureștiului? Citiți articolul integral pe Scena9.ro. Text: Andra Matzal. Foto: George
Un creier la muzeul de artă by https://republica.ro/un-creier-la-muzeul-de-arta [Corola-blog/BlogPost/337821_a_339150]
-
coleg de serviciu căruia, datorită abundenței de Dani, i se spune într-un cuvânt - Danflorea. Să vă povestesc cum decurge o zi. Dimineața, cum scoți nasul la aer, te întâmpină o aromă puternică de sălcii și un ciripit viu de păsărele, parcă bucuroase că nu mai sunt singure. Facem câțiva pași până pe malul canalului interior. Asistăm la scene care ne taie răsuflarea, anunțându-ne ca am ajuns într-o altă lume. Dincolo de canal, pe un lac la câțiva metri distanță, câteva
O ZI ÎN DELTĂ de DAN NOREA în ediţia nr. 1277 din 30 iunie 2014 by http://confluente.ro/Dan_norea_1404121491.html [Corola-blog/BlogPost/360011_a_361340]
-
prin codrii umbroși, cobor în poiene smălțuite de razele reginei nopții, ies în câmpie și-i văd pe harnicii țărani cum brăzdează pământul sub care aruncă sămânță roditoiare pentru pâinea noastră cea de toate zilele. Din depărtare se aude ciripitul păsărelelor care aduc dor nesecat al celui ce trudește să se înfrățeacă pentru vecie cu natura, să cânte în răsărit de soare melodii de suflet. Doina, creație magnifică a poporului român (Doina zic, doina suspin, tot cu doina mă mai țin
„DOINA DE JALE” DE GHEORGHE ZAMFIR de MARIN VOICAN GHIOROIU în ediţia nr. 1305 din 28 iulie 2014 by http://confluente.ro/Marin_voican_ghioroiu_1406562487.html [Corola-blog/BlogPost/349514_a_350843]
-
să spună o poezie. -Hai, măi, spune-i lui dom’ șef o poezie, lovite-ar norocu să te lovească, te lăsară ai tăi pe capul meu. Ion al lui Mamaie lua o poză marțială ca pe scenă și începea : -Păsărică, păsărea N-ai văzut pe mama mea ? -Am văzut-o la cișmea Scotea apă și plângea. -De ce plângi,mămica mea ? -Plâng de mine și de voi, C-a murit, tac-to-n război... Ieși, tăticule, din groapă, De ne-ncalță și ne
MIELU (FRAGMENT DIN ROMANUL „PRIVEGHIUL”) de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 747 din 16 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Mielu_fragment_din_romanus_priveghiu_ion_ionescu_bucovu_1358347540.html [Corola-blog/BlogPost/359383_a_360712]
-
fost toată povestea? Nu ți-e dor de mine?” a venit următorul mesaj, fără ca să apuc să-i răspund la cel precedent. Mi se încețoșase privirea de lacrimi, iar melancolia pusese stăpânire pe mine. Prin fereastra larg deschisă auzeam ciripitul păsărelelor cuibărite în teiul de la fereastra mea, însă părea că vine de foarte departe, așa de singură mă simțeam, izolată în gândurile mele triste. Mi-aminteam vremea când așteptam cu nerăbdare să primesc și să citesc un mesaj de la Ovidiu, dar
ROMAN, EDITURA JUNIMEA 2013, CAPITOLUL 8 de DORINA GEORGESCU în ediţia nr. 2230 din 07 februarie 2017 by http://confluente.ro/dorina_georgescu_1486466484.html [Corola-blog/BlogPost/371675_a_373004]
-
încerci „Clipa să n-o pierzi / Căci este o minune / Venită dintr-un Crez!” (Să știi să aștepți). Dacă știi să aștepți vei putea primi cu simplitate și smerenie, cele mai frumoase daruri ale naturii: mugurii, florile, veselul ciiripit al păsărelelor, ca pe cele mai de preț daruri. Iată că poeta se și autodefinește: „Eu...sunt doar tăcere, / Când / Muzica-n surdină / Plutește și-alină, / Prin chemare la dans / În ritmuri de vals” (Vals). Dihotomia eu-tu - apare în mai multe
LA CARTEA VEREI CRĂCIUN MEDITAŢII ŞI CUVINTE (CEZARINA ADAMESCU) de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 465 din 09 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Cronica_poezia_dorului_si_dorul_poez_cezarina_adamescu_1333985348.html [Corola-blog/BlogPost/357142_a_358471]
-
lor vor împlini ritualul cuvenit și vor lupta împotriva forțelor răului. Tinerii îndrăgostiți colindară în trăsură moșia, apoi se opriră la umbra unui stejar umbros de la marginea pădurii. În mijlocul naturii se simțiră rupți de griji și de lume. Parcă și păsărelele cu trilul lor duios își făceau declarații de dragoste, zburau din ram în ram sau se sărutau cu cioculețele după un anume ritual. Îndrăgostiții le priveau cu admirație jocul și le urmau exemplul, lăsându-se pradă fiorilor feerici ai amorului
XV. SUB SEMNUL BLESTEMULUI (URMAŞUL LUI DRACULA) de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 1502 din 10 februarie 2015 by http://confluente.ro/ion_nalbitoru_1423554165.html [Corola-blog/BlogPost/382324_a_383653]
-
cal și plecă la locul unde bunicii și străbunicii lor își duceau veacul. Mormântul familiei se afla la câteva sute de pași distanță de marginea pădurii după datina străbună pentru ca de acolo să asculte foșnetul codrului, murmurul izvorului și ciripitul păsărelelor. Micuțul cimitir era îngrijit și împodobit cu flori de toate culorile ce răspândeau în jur un parfum amețitor. Era un mic paradis al celor ce au trecut dincolo de moarte. Semăna cu o grădină din care printre rondurile de flori răsăreau
XV. SUB SEMNUL BLESTEMULUI (URMAŞUL LUI DRACULA) de ION NĂLBITORU în ediţia nr. 1502 din 10 februarie 2015 by http://confluente.ro/ion_nalbitoru_1423554165.html [Corola-blog/BlogPost/382324_a_383653]
-
amintiri de la cel care mă crescuse cu dragoste și, în acei ani minunați... pe care nu-i pot uita, mă lua cu el la pădure și-mi arăta pe unde cresc fragile, în marginea însorită a codrului, iar când ascultam păsărelele cum cântă; Doamne, cum le răspundea în galsul lor, că micuțele înaripate îi făceau un cor de toată frumusețea, spre amuzamentul meu; vă dați seama că amintirile m-au năpădit ca niște dulci adieri ale unei brize primăvăratice și, cu
SCRISOARE NEEXPEDIATĂ de MARIN VOICAN GHIOROIU în ediţia nr. 1249 din 02 iunie 2014 by http://confluente.ro/Marin_voican_ghioroiu_1401691284.html [Corola-blog/BlogPost/360999_a_362328]
-
ne face fericiți. „Din pridvorul casei mele, Câte nopți am tot privit... Ceru-albastru, mii de stele, Iar cu doina am grăit”. De când a fost copil mic și-a pus sufletul pe strună fermeactă, pe frunză de păr rotat, fluierat de păsărele și-a cavalului doinire ca o blândă mângâiere... dând glas dorului nespus, trezind în iniumile oamenilor (din satul natal) fior nebănuit, devenind (cu trecerea vremii) un solist de muzică populară cu multe valențe de exprimare: de la sârba oltenească, hora așezată
GHEORGHE ROŞOGA ANIVERSEAZĂ 50 DE ANI DE ACTIVITATE de MARIN VOICAN GHIOROIU în ediţia nr. 1586 din 05 mai 2015 by http://confluente.ro/marin_voican_ghioroiu_1430783807.html [Corola-blog/BlogPost/379764_a_381093]
-
A fost grindină! Cădeau bucăți de gheață cât oul de prepeliță! Ce fulgere imense, sclipitoare despicau cerul întunecat! Ziceai că vine sfârșitul lumii! Chiar și râul din apropiere a ieșit din matcă. Iar dimineața nu s-a mai auzit concertul păsărelelor din crâng, pe care-l ascultam zilnic. Furia vântului a scos copacii din pământ cu rădăcini. Și le-a rupt crengile. Am văzut tot ce s-a întâmplat de la balconul vilei... - Domnule profesor, dar ce a fost în acest loc
DESTINE INTERSECTATE PARTEA I de CORNELIA PĂUN în ediţia nr. 1968 din 21 mai 2016 by http://confluente.ro/cornelia_paun_1463837374.html [Corola-blog/BlogPost/385036_a_386365]
-
și ceva înălțime. Acestea aveau diverse desene sculptate în lemnul vopsit în albastru, verde sau roșu. Acoperișurile caselor, la început erau din trestie, pe care mai târziu au înlocuit-o cu țiglă sau cu tablă. Îmi plăcea trestia pentru că primăvara păsărelele își refăceau ușor cuiburile, cu toate că țăranii aveau grijă în fiecare vară să o curețe sau să o înlocuiască pe alocuri. Toate casele aveau spre drum o grădiniță plină de flori, după anotimpuri, care era îngrădită cu sârmă întinsă pe câțiva
GLORIE COPILĂRIEI I de MIHAELA ARBID STOICA în ediţia nr. 478 din 22 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Glorie_copilariei_mihaela_arbid_stoica_1335121990.html [Corola-blog/BlogPost/357074_a_358403]
-
cânta tata, dar mai târziu, după dezghețul hrusciovist, m-am întâlnit în primul rând prin poetul nepereche, Eminescu, prin Alecsandri, prin anii '57, '58, când ajunseseră la noi în Basarabia într-un mod selectiv. Din Eminescu, Împărat și proletar, Somnoroase păsărele, dar eram totuși fericiți, înțelegi, căci auzeam limba noastră adevărată, frumoasă, muzicalitatea cuvântului nostru, și eram fericiți că cunoaștem măcar atât. Pe urmă, desigur că au fost editați toți clasicii noștri din Moldova și i-am studiat în ultimii ani
ÎMPLINIREA A TREI ANI DE LA TRECEREA LA CELE VEŞNICE A POETULUI ROMÂN GRIGORE VIERU... de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 382 din 17 ianuarie 2012 by http://confluente.ro/In_memoriam_implinirea_a_trei_ani_de_la_trecerea_la_cele_ves_stelian_gombos_1326810732.html [Corola-blog/BlogPost/361272_a_362601]
-
primul om care îmi spune asta, deși bărbații obișnuiesc să folosească genul acesta de abordare cu majoritatea femeilor... Cu adevărat suntem două picături de apă, eu și sora mea mai mică: Oana! Dintr- o dată totul se amestecă în capul meu: păsărelele de dimineață încep să ciripească, testosteronul este în ibricul de cafea în care îmi fierb propriile ouțe de băiat prostuț și teribil de frustrat... Mă uit pierdut spre ultimile ecouri din cuvintele Sabinei, din nou gândul meu bun, îmi spune
AZI, DUMINICA (3), POVESTE NETERMINATĂ (2) de EMILIAN ONICIUC în ediţia nr. 2291 din 09 aprilie 2017 by http://confluente.ro/emilian_oniciuc_1491714487.html [Corola-blog/BlogPost/368521_a_369850]
-
primul om care îmi spune asta, deși bărbații obișnuiesc să folosească genul acesta de abordare cu majoritatea femeilor... Cu adevărat suntem două picături de apă, eu și sora mea mai mică: Oana!Dintr- o dată totul se amestecă în capul meu: păsărelele de dimineață încep să ciripească, testosteronul este în ibricul de cafea în care îmi fierb propriile ouțe de băiat prostuț și teribil de frustrat...Mă uit pierdut spre ultimile ecouri din cuvintele Sabinei, din nou gândul meu bun, îmi spune
AZI, DUMINICA (3), POVESTE NETERMINATĂ (2) de EMILIAN ONICIUC în ediţia nr. 2291 din 09 aprilie 2017 by http://confluente.ro/emilian_oniciuc_1491714487.html [Corola-blog/BlogPost/368521_a_369850]
-
ea, te atrage tare s-o privești cu nerăbdare. Este o expoziție foarte interesantă, pe parcursul vizionării devine apetisantă, exponatele care mai de care goale se mândresc cu ce au fiecare. Unele dintre ele înalte, subțirele, ce-și expun ale lor păsărele, care seamănă cu niște rândunele, de te uimești privind la ele. O găbiuță drăguță și cu fundele, dintre rândunelele jupuite vai de ele, s-a expus prea mult la soare și s-a înnegrit la culoare. Câteva dintre ele folosesc
ERMITAJUL RÂNDUNELELOR de ILIE POPESCU în ediţia nr. 1814 din 19 decembrie 2015 by http://confluente.ro/ilie_popescu_1450530157.html [Corola-blog/BlogPost/346120_a_347449]
-
cupa regăsirii Și mâinile-mi se-nalță spre cerul nesfârșit Și-Ți mulțumesc din nou că veșnic m-ai iubit! Se-alătură în cântul de slavă și-nchinare Atâtea frumuseți ce ai creat sub soare... Izvoarele în șipot și mii de păsărele Și vântul ce aleargă pe dealuri și vâlcele... Atâta măreție m-alină...mă-nfioară Când prinde a doini pe strune o vioară Căci parcă-ar fi arcușul chiar inima din piept Ce-Ți spune-n rugăciune: cu-atâta dor Te-aștept
OMAGIU DIVIN 19 de MARIA LUCA în ediţia nr. 1927 din 10 aprilie 2016 by http://confluente.ro/maria_luca_1460264611.html [Corola-blog/BlogPost/381970_a_383299]
-
și unde a copilărit a făcut, din când în când, ca ochii rigurosului economist să arunce o lacrimă nostalgică asupra clipelor pe care le-a trăit aici, mângâind unda Râului Doamnei, alergând prin zăvoiul cu sălcii, topile și ciripit de păsărele, învățând primele buchii cu dascălul Elisei Avram, sau ducându-se la horele domnișanilor, fie ascultând simfonia vocilor de coriști, conduși înspre nemurire de marele dirijor Alfons Popescu. Pentru că Titus Podea este un adevărat fiu al brazdei cu miros de os
ALBUM DE SUFLET de ION C. HIRU în ediţia nr. 312 din 08 noiembrie 2011 by http://confluente.ro/Album_de_suflet.html [Corola-blog/BlogPost/357184_a_358513]
-
Acasa > Stihuri > Anotimp > MĂRȚIȘOR Autor: Ionel Grecu Publicat în: Ediția nr. 1522 din 02 martie 2015 Toate Articolele Autorului MĂRȚIȘOR Azi la sfârșit de Făurar Primim soarele mândru-n dar. Cu ciripit de păsărele, Cu muguri și cu floricele. Intrăm de mâine-n Mărțișor Se reaprinde-n piept mult dor. De bucurie și de viață Când totu-n lume se dezgheață. Urmează-n șir vreo nouă zile Când înfloresc din nou zambile Și ghiocei
MĂRŢIŞOR de IONEL GRECU în ediţia nr. 1522 din 02 martie 2015 by http://confluente.ro/ionel_grecu_1425286988.html [Corola-blog/BlogPost/382740_a_384069]
-
Acasa > Poeme > Dorinte > DRAGOSTEA DINTÂI Autor: Valeria Iacob Tamaș Publicat în: Ediția nr. 265 din 22 septembrie 2011 Toate Articolele Autorului Poteca, îmbrăcată-i în dantele Arinii, în izvor ramura-și pleacă, În zbor vin păsărele și-apoi pleacă Pe cerul verii înalță cântecele. Sătul de-acum de-un suflet ponosit , Spre tine cu speranță bat cărarea, A împânzit pământul astăzi floarea Și eu blestem din viață timpul irosit. Știu că m-aștepti, la tine m-aș
DRAGOSTEA DINTÂI de VALERIA IACOB TAMAŞ în ediţia nr. 265 din 22 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Dragostea_dintai.html [Corola-blog/BlogPost/348114_a_349443]
-
goana mare Și-l privesc: parcă tresare. Săniuță de-ar avea Ar aluneca pe ea. Dar așa însingurat Se topește de uitat Sus pe cerul plumburiu La un soare trist, pustiu. Primăvara Floare lângă floare Privesc către soare Cânt de păsărele Sus pe rămurele! Iarba verde crește Mielul ne privește Cu ochi mari, vioi Primăvară-n toi! Hai, copii, afară, Sări tu, fetișoară! Și tu, băiețaș, Vino pe imaș! Hai să ne jucăm Flori să adunăm Să le facem salbe Roz
POEZII PENTRU COPII de GIGI STANCIU în ediţia nr. 227 din 15 august 2011 by http://confluente.ro/Poezii_pentru_copii.html [Corola-blog/BlogPost/360661_a_361990]
-
și verzi și albe. Vântul Pe poteci șerpuitoare, Printre frasini și stejari, Amețesc în ascultare De crud foșnet, viu, sprințar. Rezemat-n palma dreaptă, Cuibărită-n iarba- n floare, Cu privirea înțeleaptă, Strâng în gene stropi de soare. Ciripit de păsărele, Zumzete prin flori de raze... Sus, în crângul de nuiele, Pitpalacul cântă-n faze. De pe-o creangă tremurândă A zburat ciocănitoarea, Din suflarea ei arzândă S-a oprit sfioasă zarea. Stă albastră, nemișcată, Pieptănând prin crengi vibrânde Raza blondă
POEZII PENTRU COPII de GIGI STANCIU în ediţia nr. 227 din 15 august 2011 by http://confluente.ro/Poezii_pentru_copii.html [Corola-blog/BlogPost/360661_a_361990]
-
Îl recunoaște și cuprinsă de o mare bucurie și fericire în suflet exclamă: Într‑adevăr Domnul a înviat! Când primăvara, dintre arborii trufași, cade trăsnit năprasnic un stejar viguros care umbrește sute de trecători și pe ramurile căruia mii de păsărele cântând se desfată, o puternică zguduire și o jale adâncă cuprinde inimile noastre. Când o coloană puternică de granit destinată să sprijine un măreț edificiu se năruie tocmai când noi ne punem mai mare nădejde în tăria sa, inimile noastre
FEMEIE, PENTRU CE PLÂNGI! de ŞTEFAN POPA în ediţia nr. 1220 din 04 mai 2014 by http://confluente.ro/Stefan_popa_1399196259.html [Corola-blog/BlogPost/365952_a_367281]