679 matches
-
se diversifica după un model reductibil la abordări filosofice. De la Unu la Multiplu, evoluția prodigioasă are realmente cu ce interesa curiozitatea filosofică. La cealaltă extremitate a preocupării lor găsim mersul și destinul lumii: încotro se îndreaptă ea? Spre propria-i pierzanie? Cât va dura? Va dispărea oare? își va găsi mântuirea? Regenerescența? Mania proprie timpurilor acelea pentru apocalipse găsește în utilizarea cifrelor un anumit fel de justificare serioasă: reducerea lumii la formule matematice îi tentează de multă vreme pe filosofi, de la
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
de sub domnia ei, de sub legile ei, a ne considera mai buni, superiori animalelor - când, de fapt, facem mai rău ca ele - iată greșeala: pentru că nici un animal nu-i atât de nebun să țină la ceva care-l poate duce la pierzanie! Dacă filosofia are un sens, dacă este în căutarea unui adevăr, ea trebuie să-l găsească în natură: e necesar ca ea să-și găsească sensul, calea, lecțiile și învățăturile pe care trebuie să le dea. îîn treacăt: această poziție
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
anumite reguli, dar câștigă cel care este mai inteligent. Sentimentele sunt importante, dar ele nu ar avea sorți de izbândă fără sprijinul vicleniei și al abilității. Femeia nu mai reprezintă un instrument al răului ce îl conduce pe bărbat spre pierzanie, ci devine o ființă ale cărei trăiri intense ne sunt dezvăluite. Instinctul face parte din omenesc și tot ceea ce este omenesc nu mai poate fi blamabil și incriminat, de aceea donna demonicata tinde să triumfe, de cele mai multe ori, în tot
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
plictiseala cu demnitate... Epitetele de mai sus sunt partea finală a unei judecăți pregătite de un episod anterior. Intrând în bar, detectivul încearcă, dintr-o ochire, să stabilească identitatea spațiului în care plonjase. E vorba, desigur, de un loc al pierzaniei, în care fata de la garderobă are „ochii ca păcatele neștiute”, iar vânzătoarea de țigări poartă o îmbrăcăminte atât de sumară, că s-ar fi putut ascunde îndărătul unei scobitori. Unul dintre picioarele ei lungi și frumoase era argintiu, celălalt auriu
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
Mitologia poetului se îmbogățește cu o figurație alegorică - „Păpușarul” scoțând din lada sa tot ce a intrat în neființă, „Ghinărar Marjori”, comandant al invadatoarei oști de omizi, „Bălașul, Zamfirul, Berlantul”, trei lupi vizitatori, „Not, uriașul de-o palmă” ce „aduce pierzania”, „leoaica-ciocârlie” și, mai ales, mierla, interlocutor gracil, muză, dar și autor fictiv, pe seama căruia se pun multe „istorii”. Aceste făpturi par mai puțin participanți la un rit sacrificial, cât purtători ai unui mesaj oracular. Titlul ultimei cărți de versuri, Un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285840_a_287169]
-
noastre, un cer și un pămînt locuite de ființe inteligente și sensibile. Astfel Dumnezeu nu e nicidecum creatorul elementelor acestei lumi, „slabe și sărace” (Galileni 4:9). „Există un alt creator sau factor care este Principiul și cauza morții, a pierzaniei și a oricărui rău.” Dumnezeu nu este atotputernic, căci nu are nici puterea de a face rău, nici puterea de a se autodistruge, nici puterea de a se dedubla. El este numit „atotputernic” doar În chip metaforic, pentru că este capabil
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
fără căptușeală și într-un hal de-ți făcea frică, în cârdășie cu o Pepi care trebuia probabil să-l întrețină". Mama lui Gerstacker, căruțașul, sărac și care bombănește mereu spunea că acest om nu trebuia lăsat să meargă spre pierzanie. Unii, precum Politzer, au sugerat, că K. a terminat-o prin nebunie. Dacă această temă este foarte prezentă în roman, nimic nu ne permite totuși să ne gândim că K., care nu-și abandonează niciodată căutarea, termină prin a muri
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
este evidentă. Hotărârea finală ia în considerare numai vârsta și nevoile se xu a le ale bărbatului, ig no rân du-le pe cele ale femeii. În același timp, sentința pleacă de la prejudecata că o femeie, odată pornită pe drumul pierzaniei, nu se mai poate opri niciodată. O dispensă de recăsătorire poate fi cerută după câțiva ani de la separare, motivul invocat fiind tinerețea și necesitatea satisfacerii nevoilor sexuale în interiorul căsătoriei. Un alt motiv ar fi sărăcia și faptul că o femeie
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
conștientizarea valorilor și expectanțelor modernității timpurii. Așa cum ar spune Giddens, modernitatea reflexivă se naște dintr-o societate conștientă că este supusă riscului. Iar creșterea cunoașterii prin erori mai degrabă decât prin certitudini, în termenii lui Popper, ne poate duce la pierzanie, deoarece, contrar intențiilor pacifiste și nonconflictualiste inițiale, proiectul formulat de Iluminismul modernismului timpuriu a condus de facto la o societate a conflictului și a incertitudinii radicalizate. Mai mult, societatea de risc actuală nu ne poate doar arăta calea către o
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
duhovnicești. Fericitul Augustin spune că soluția este să ne gândim la jertfa Mântuitorului pentru păcatele noastre și să ne bucurăm de progresul unui nou venit la credință. Durerea, prezentă în suflet pentru cel care ni se pare că merge spre pierzanie, înflăcărează sufletul și discursul nostru este mai mișcător. La fel suntem împovărați de durerea pentru păcatele proprii. O astfel de durere e privită ca o „jertfă adusă lui Dumnezeu”. Capitolul al XV-lea încheie partea teoretică a tratatului și este
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
de Fericitul Augustin sunt pretext pentru demonstrarea sau argumentarea mesajului biblic, ori pentru începerea expunerii sau a unui dialog. Exemplificăm: „Oare nu vedem cât de mulți sunt cei care își pierd bogățiile dintr-o dată și cât de mulți merg la pierzanie din cauza lor fie pentru că râvnesc să le dobândească, fie pentru că le sunt răpite atunci când sunt doborâți de alții mai lacomi de averi decât ei? Chiar dacă ele rămân de-a lungul întregii vieți împreună cu omul și nu-l părăsesc, le părăsește
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
EXPEDIȚIE A LUI TRAIAN Decebal numai cât se prefăcuse că se supune Romanilor, văzându-se strâns prea de aproape. «Nu că doară el ar fi avut în gând a se ține de cele încheiate, ci numai pentru a scăpa din pierzania în care se afla», fățăria el o primire atât de necondiționată a îndatoririlor impuse lui de Traian. De abia însă împăratul ajunsese în Roma și îi vine știre că «Decebal face multe contra legăturii păcii, că primește iarăși dezertori, reîntărește
ISTORIA ROMÂNILOR DIN DACIA TRAIANĂ ISTORIA MEDIE, Partea I De la întemeierea Ţărilor Române până la (cu o hartă) by A. D. XENOPOL () [Corola-publishinghouse/Science/101022_a_102314]
-
Persoană. Iar Foucault mai comite o eroare, indusă, ce-i drept, de teologia dialectică: el crede că Dumnezeu întoarce spatele creaturii, ascunzându-se, când adevărul e totdeauna altul: numai omul are libertatea de a întoarce spatele Creatorului, spre propria-i pierzanie. Se vede cum teologia părintelui Stăniloae e cu un pas "eonic" înaintea filosofilor postmoderniști. Părintele Stăniloae personalizează timpul ca încercare, cum n-a mai făcut-o nici un teolog. El este văzut ca mișcare personală către om a divinității. De la timpul
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
interlocutorul pe terenul dezavantajos al lipsei de adevăr e primul reflex al puterii, dar, în același timp, convingerea că adevărul s-ar lăsa administrat ca un fond funciar pasiv - parcelat, cartat, cadastrat, dominat de principiul partes extra partes - e începutul pierzaniei ei; doar se știe că groapa săpată altuia are o afinitate stranie pentru săpător, și că suprafața se poate uneori contorsiona concav la paroxismul încleștării ei cu adâncul. Arhitecții încercau să-și mobilizeze toată imaginația întru spulberarea temerilor că, odată
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
construcției asupra bestiei; meditase îndelung la somnul fatidic indus ei de sinuozitățile monotone ale zidăriei, ce trebuie că îi răpiseră cea mai mare parte din puterea-i terifiantă, iar Labirintul îi păruse atunci indisolubil legat de pierderea vigilenței, ce precede pierzania finală: un mirabil instrument de previzualizat imprevizibilul, de uzat puterea lui de surprindere. Dacă dormea atât de adânc încât să fie surprins de Tezeu, Minotaurul se va fi simțit îndeajuns de bine în întortocheata incintă pentru a putea fi bănuit
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
să sfârșească prin a le adormi temerile, ispitindu-i să revină din ce în ce mai încrezători în sine. Și totuși, sinele la care reveneau încrezători nu mai era același cu cel de la care plecaseră; de el s-au rătăcit lent, dar sigur, până la pierzania totală. Umbra străină a zidăriei aciuiate pe lângă ei le-a asistat, răbdătoare, pașii în acest proces îndelungat. Așadar, gustul pentru răsuflarea aspră a stepei le rămăsese întipărit în trup nomazilor și după ce dependența obiectivă de ea fusese surmontată. Îi revendica
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
de viscere, făcându-l să se îndoaie; dar, printr-o autocontriție ascultătoare, izbutise să se slăbească din strânsoare până la dobândirea unui îngust culoar de mișcare înlăuntrul ei. În sufocantul interval, înconjurat de boturile cerberului ce-l năclăiau pregătitor de balele pierzaniei, trăise intensități neegalate. Instinctiv, se lipise hoțește de anchilozantul plumb lichefiat de parc-ar fi fost deja al lui și, c-o rotire fulgerătoare, îl deturnase centrifugal, preluând inițiativa printr-o adeziune superficială la adversitatea ce-l lesta. Viteza e
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
le tulbure autocomplezența cu statura lui eroică, de osândit capabil să-și suporte, totuși, chinul. Căuta salvarea, dar nu cu disperare; voința lui monstruoasă părea să-i metamorfozeze automat disperarea în elan pentru o nouă încercare. Între salvarea lui și pierzania lor, sau între salvarea lor și pierzania lui, apărea o legătură nedeslușită. Cu timpul învățase să-l urască metodic și rațional, pe bază de argumente, pentru că era glasul unei așteptări pe care ea și lumea ei o considerau derezonabilă, și
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
de osândit capabil să-și suporte, totuși, chinul. Căuta salvarea, dar nu cu disperare; voința lui monstruoasă părea să-i metamorfozeze automat disperarea în elan pentru o nouă încercare. Între salvarea lui și pierzania lor, sau între salvarea lor și pierzania lui, apărea o legătură nedeslușită. Cu timpul învățase să-l urască metodic și rațional, pe bază de argumente, pentru că era glasul unei așteptări pe care ea și lumea ei o considerau derezonabilă, și pe care o reîntâlnea mereu în diferite
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
mereu în urma lui, în dreptul lui, în fața lui. Este originea și apartenența lui, iar destinele le sunt iremediabil unite. Cu toate că nu vrem să o credem, având în vedere direcția în care merg lucrurile, dispariția speciilor de animale va duce, inevitabil, la pierzanie și animalul uman. Nu se poate altfel. Frați oameni, care doriți atât de mult pielea ursului, frați oameni care veți continua să trăiți după moartea lui, fiți siguri de un lucru: la sfârșit, ursul recunoscător (alături de ceilalți dispăruți) vă va
[Corola-publishinghouse/Science/1526_a_2824]
-
13.1-18). Și poate că cea mai terifiantă ipostaziere-imagine pe care textul Apocalipsei mi-o poate oferi este peisajul unui sfărșit de lume în care mă închin și eu icoanei fiarei și sunt însemnat, alături de cei mulți, de cifra numelui pierzaniei depline. A te închina unei reprezentări-portret picturale sau sculpturale înseamnă a genera un perimetru sferic de sacralitate asumată individuală, reprezintă demersul de circumscriere a unei regiuni ce găzduiește zorii raportului dintre eul adorator și cel care este adorat întru invocare
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
realizeze de la sine, printr-o mai bună instrucție culturală a poporului și prin concursul binevoitor al boierimii. De pe la finele primului deceniu al secolului al XX-lea, ideile lui își adaugă elemente noi, poporaniste. Orașul îi apare ca un loc de pierzanie, cu o influență dizolvantă asupra moravurilor bune și curate de la țară. Pentru a contracara o asemenea acțiune, recomandă, naiv și ineficient, o administrație însuflețită de porniri cinstite, un învățător destoinic, un preot cucernic (Cărți pentru popor). Suferința nu trebuie să
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290607_a_291936]
-
moralei și a ascezei; în afară de cele două amintite deja, pot fi menționate iubirea (3), pomana (21), participarea la ospețe (9). Altele vorbesc despre comportamentul potrivit în anumite împrejurări de viață comunitară: relațiile cu clerul (5); căderea în mrejele Satanei și pierzania (6); comemorarea sfinților (8); sau se referă la circumstanțe precise din viața lui Isus, cum sînt Nașterea (10), Botezul lui Isus (11), duminica (16), vinerea sfîntă și patimile (17), Paștile (18), înășțarea la cer (19). într-adevăr, începutul discursului 10
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
cât și pasiunilor și toanelor divine, știu că puterile și viețile lor sunt mărginite, că pot cădea pradă unor forțe oarbe sau propriei lor voințe de a se nimici unii pe alții, că îi pândesc la tot pasul durerea și pierzania. Dar, cum se va vedea, ei știu - și se poartă ca atare - că ființa și existența lor nu sunt lipsite de orice valoare și de orice demnitate. Că forța care trăiește în ei și prin ei ca forță omenească, dând
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
împlinesc: putea să se întoarcă acasă și să trăiască fără glorie o anumită formă deplină a vieții și n-a făcut o; putea să cucerească Troia și n-a făcut-o. Singurele potențialități raportabile la el care capătă existență sunt pierzania, zădărnicia și moartea. Câtă putere și câtă violență erau în el, și trebuia să se cheltuiască întocmai ca atare, erau prea nemăsurate și prea greu de ținut în frâu ca să ajungă la alt soroc decât moartea. Și ca să împlinească altceva
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]