734 matches
-
legături de înrudire între ei precum și asemănări. Ei sunt aceiași de la natură și au aceeași limbă, iar dacă Dumnezeu le-a trimis un Profet dintre arabi, înseamnă că l-a trimis tuturor arabilor: toți sunt poporul său, pentru că toți au preeminență asupra străinilor, asupra națiilor care se ridică la luptă împotriva lor, pentru că ei se căsătoresc între ei și se înrudesc între ei.În această carte atrage atenția identificarea arabilor cu beduinii, în pofida faptului că asprimea acestora, sălbăticia lor, este și
Al-Jahiz () [Corola-website/Science/317739_a_319068]
-
acesta legătura filială dintre credincios și «păstorul» său. Conform unei accepțiuni care apare pe timpul papei Liberiu (352-366) și care cu timpul a fost adoptată în Occident, apelativul a sfârșit prin a fi aplicat exclusiv episcopului Romei. Acest uz corespundea unei preeminențe ministeriale recunoscută deja de mai înainte. În secolul al II-lea Irineu de Lyon, în opera lui de combatere a ereziei gnostice - "Adversus haereses" - sublinia primatul de doctrină constant învățat în Bisericile de origine apostolică de episcopii care - prin succesiune
Papă () [Corola-website/Science/296846_a_298175]
-
Irineu de Lyon, în opera lui de combatere a ereziei gnostice - "Adversus haereses" - sublinia primatul de doctrină constant învățat în Bisericile de origine apostolică de episcopii care - prin succesiune - au ocupat respectivele sedii. În opera sa Irineu a amintit îndeosebi preeminența succesiunii episcopale a Bisericii din Roma, «mare, antică, universal cunoscută, întemeiată de cei doi glorioși apostoli: Petru și Paul», drept care - după convingerea lui - credincioșii din celelalte comunități trebuie să se pună în armonie cu acest centru creștin. De fapt, Biserica
Papă () [Corola-website/Science/296846_a_298175]
-
birui. Ție-ți voi da cheile împărăției cerurilor și tot ce vei lega pe pământ va fi legat și-n cer și tot ce vei dezlega pe pământ va fi dezlegat și-n cer». Acest text și altele asemănătoare cu privire la preeminența lui Petru în cadrul grupului apostolilor au cunoscut, exegetic vorbind, interpretări diverse și prezența unui episcopat «monarhic» la Roma chiar de la începuturile comunității creștine ridică inevitabile probleme critice. De remarcat apoi faptul că chiar în secolul II nu doar Petru era
Papă () [Corola-website/Science/296846_a_298175]
-
publicată la 13 mai 1943 în ziarul bucureștean "Ziua", aflat sub conducerea lui Liviu Rebreanu. Câteva rânduri anunță, dar și explică mesajul celebrului "Manifest" al Cercului Literar: Scrisoarea, gest de solidarizare cu Eugen Lovinescu, promotor al democrației și apărător al preeminenței criteriului estetic în evaluarea literaturii, a provocat indignarea vehementă a publicațiilor naționaliste, care i-au acuzat pe tinerii de la Sibiu de antiromânism. a fost redactor al revistei Cercului literar pe tot parcursul publicării acesteia, în perioada ianuarie-iunie 1945. În 1947
Ion Negoițescu () [Corola-website/Science/302271_a_303600]
-
cea mai peremptorie a acestui estetism ambiguu al poeților și criticilor Cercului Literar din Sibiu o găsim în tezele „cerchiștilor” privind resurecția baladei». Scrisoarea, gest de solidarizare cu Eugen Lovinescu, aflat la sfârșitul vieții, promotor al democrației și apărător al preeminenței criteriului estetic în evaluarea literaturii, a provocat indignarea vehementă a publicațiilor naționaliste, care i-au acuzat pe tinerii de la Sibiu de antiromânism („trebuie să li se înscrie patriotismul cu biciul pe coșul pieptului”, scria ziarul "Țara"). Ion Negoițescu a fost
Cercul Literar de la Sibiu () [Corola-website/Science/302812_a_304141]
-
împotriva României, în care s-a reținut că art. 6 din Convenția pentru apărarea drepturilor omului și a libertăților fundamentale protejează în egală măsură și punerea în executare a hotărârilor judecătorești definitive și obligatorii, care, într-un stat ce respectă preeminența dreptului, nu pot rămâne fără efect în defavoarea uneia dintre părți. Prin urmare, executarea unei hotărâri judecătorești nu poate fi împiedicată, anulată sau amânată pe o perioadă lungă de timp. 16. De asemenea, autorii arată că sunt încălcate dispozițiile art. 148
EUR-Lex () [Corola-website/Law/274663_a_275992]
-
bine precizată. Romancierul nu se mai află"sus, în polul plus"; se implică, în multiple modalități, în destinul jalnic al"eroilor" săi, examinând cu o curiozitate cvasiștiințifică toate condițiile care au dus la un anumit deznodământ. Discursul romanesc își câștigă preeminența, textura propriu-zisă a faptelor reprezentând doar un prim nivel al unei construcții epice vaste și (supra)etajate. Romanul-eseu, expresie a spiritului creator autodidact, gen hibrid,"de umplutură"? Să-i dăm cuvântul lui Ion Vlad:"O nouă paradigmă se statuează: ea
Un alt fel de roman by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10217_a_11542]
-
focal bazat pe valori culturale. Înrădăcinarea În mediu a convenției permite Înțelegerea atât a formei, cât și a fondului său. Noua sociologie economică, imaginând și alte tipuri de guvernanță decât piața, se dorește instituțională, structurală și macrosocială. În denunțarea „iluziei preeminenței pieței” se disting două abordări: piața nu este posibilă decât datorită unei culturi preexistente și raționalitatea utilitaristă nu este decât un scenariu cultural (Sahlins, 1980); acțiunea economică și instituțiile sunt afectate de relațiile personale ale agenților și de structura generală
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
ar constitui un fel de matrice pre-politică de credințe și de solidaritate (Shils, 1957)? Din această perspectivă, relațiile cu alte grupuri prezintă prea puțin interes, legătura primordială fiind anterioară oricărei relații interetnice. Astfel, dacă dorim să dăm consistență proiectului democratic, preeminenței legăturii civice asupra celei etnice, trebuie să luăm În serios atașamentul etnic, a cărui forță coercitivă derivă dintr-o datorie de solidaritate cu cei care simt că aparțin aceleiași specii. Așa a făcut Clifford Geertz, care a văzut În identitatea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
comunitarismul”, iar În drept, drepturile individuale și cele colective. Pentru anumiți autori considerați „comunitariști”, importanța comunității, fără de care omul ar fi condamnat la anomie, merită mai multă atenție În organizarea politică și socială. Chiar și fără a-i acorda o preeminență sistematică, o societate democratică ar trebui să recunoască totuși un „drept la diferență”, care să permită exprimarea colectivă a trăsăturilor culturale (Taylor, 1994). Dusă până la capăt, o astfel de logică intră totuși În conflict cu cea a liberalismului, care se
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
societate democratică ar trebui să recunoască totuși un „drept la diferență”, care să permită exprimarea colectivă a trăsăturilor culturale (Taylor, 1994). Dusă până la capăt, o astfel de logică intră totuși În conflict cu cea a liberalismului, care se bazează pe preeminența persoanei și pe egalitatea dintre indivizi. Dezbaterea actuală ia În calcul posibilitatea concilierii celor două registre. Această Întreprindere este reprezentată În special de lucrările lui Will Kymlicka (Kymlicka, 1995). Pentru el, Însăși exigența liberală a egalității Între toți membrii societății
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
lume va triumfa binele. Dacă Guénon este mai puțin tehnic în explicații, Husserl continuă stilul filosofiei idealiste germane clasice, cu mulți termeni filosofici derivați din latina și greaca veche. El trimite ades la ego, cogito, eidos, noos și presupoziții despre preeminența percepției conștiinței, printr-o epoché a "cogitatumului", adică a ceea ce se percepe. În (10b) se arată că Husserl și-a promovat cu eforturi "fenomenologia transcendentală", depășind unele erori și confuzii privind importanța conștiinței în existența dominată tot mai mult de
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
cu o tulburare a ordinii existente. De aici au rezultat și coordonatele sau axele constitutive ale repartizării indivizilor în ordinea socială. Ordinea comunistă a dus la extremă această distribuție, dar a răsturnat fluxul determinării. Ceea ce faci a ajuns să aibă preeminență asupra lui cine ești, identitatea fiind derivată exclusiv din rolurile jucate. Normele sociale reglementau distribuția rolurilor și practicile asociate acestora într-o asemenea măsură încât orice abatere risca să submineze identitatea personală. Autoritatea nu era a identității construite, ci a
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
autonomie și individualizare a femeilor. Ei pot deveni „bărbații noi” ai modernității sau dinozaurii tradiționali scăldați într-un aparent confort domestic. Familia și individualizarea genurilor Individualizarea este acea construcție a vieții care-i mediată de piață. În timp ce, în condiții de preeminență a influenței factorilor de piață, viața feminină trebuie să se transforme din tradiționala „viață pentru alții” în moderna „viață printre alții” cu scopul de a-și construi o nouă identitate, viața masculină își continuă propria identitate modernă, ce corespunde „vieții
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
nucleul academic tare. Acest academism al diviziunii cunoașterii nu este însă singular. El își asociază alte valori și principii, de genul autonomiei instituționale și al libertăților academice nelimitate, al armonizării instrucției cu cercetarea, ultima având în mod clar și definitiv preeminență, al valorizării cercetării fundamentale, detașate de aplicativ, și al diminuării până la limită a oricăror servicii sociale pentru comunitate. Universitatea tradițională se vrea a fi consacrată propriilor reguli și valori academice, fără limite de timp și spațiu. Ea își fixează prioritățile
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
baza de consacrare a unui autoritarism moral pe care profesorii îl promovează cu un sârg fără limită. Universitatea consacrată Academism: - diviziune academică a cunoașterii pe discipline consacrate și separate prin granițe stricte; - detașare de aplicativ; - armonizarea instruirii cu cercetarea și preeminența cercetării; - autonomie universitară și libertăți academice nelimitate; - servicii sociale (comunitare) minime. Etatism al finanțării: - finanțare publică generoasă și exclusivă; - independență de piață. Elitism meritocratic: - selecție meritocratică a studenților; - centrare exclusivă pe studenți tineri; - prestigiul diplomei și privilegii ale recunoașterii sociale
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
amintitului "principiu" organizator, ba chiar face totul pentru a-l oculta sub imperiul adeziunilor de ordinul ideologiei literare. Pornit, așadar, în căutarea "nivelelor 'pulsatile', sub-ideologice, sub-ideatice și sub-formale ale poemului", autorul studiului scoate la iveală numeroase probe care argumentează în favoarea "preeminenței acvaticului asupra teluricului", chiar și în etapa de acumulări ale experienței poetice inițiale, prin punerea în lumină a motivului unduirii, ca modelator al materiei telurice, a ceea ce numește - de exemplu, în legătură cu Cântecele stepei din volumul Eternității de-o clipă (1917
O lectură nouă a operei lui Ion Pillat by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/16509_a_17834]
-
o modalitate ordonată, planificată, de a dezvolta o intuiție într-un lanț de imagini previzibile", observată și de Tudor Vianu, care remarcase "tipul de invenție logică", propriu poetului. În acest capitol, Alexandru Cistelecan pune multă abilitate și finețe în demonstrarea preeminenței imaginarului acvatic și în subteranele viziunii tânărului Ion Pillat, la care notează "oceanificarea cosmosului" și "acvificarea cerului" ca "operații vizionare recurente", având grijă totodată să atragă atenția asupra conflictului permanent dintre "proiectul bovaric al vitalismului", de sursă livrescă ("instrucția ideologică
O lectură nouă a operei lui Ion Pillat by Ion Pop () [Corola-journal/Journalistic/16509_a_17834]
-
că aș vrea să dau cuiva dovezi de cultura mea în istoria elocinței, dar ni se pare că e instructiv, pentru că e actual, cel puțin în parte, conținutul Dialogului despre oratori lăsat de Tacitus. Disputa pleacă de la păreri împărțite despre preeminența, ca eficiență, a oratoriei în fața poeziei. Cea dintâi ar însemna acțiune, iar cea de a doua contemplație. Ce e de preferat? Răspunsul ultim nu e dat, după ce fiecare își apără poziția având în vedere, nuanțat, finalitatea. Asta însemnând: foloasele (utilitas
Nevoia de elocință by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Journalistic/11153_a_12478]
-
toți nasturii de la rochie zboară în vînt/ Ca niște bezele strivite de parfum/ În farfurii de cuvinte papagali se fac scrum/ Gîndacii din toate părțile dau năvală/ Nămolul sughite în inele a răceală" (Ceai nostalgic). Pentru a scoate în evidență preeminența materiei (sfidare a spiritului de către sine însuși), intervin cîteva procedee la intersecția metaforizării bizuite adesea, în duh modern, pe minima compatibilitate între termenii ei cu o sensibilitate existențială grav avariată, secretînd o umoare bilioasă (atrabiliară). Poetul dă impresia de a
Un optzecist întîrziat by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14821_a_16146]
-
o artă poetică uimitoare, dătătoare de stupefacții nu numai pentru cititorul neprevenit, ci și pentru criticul mai puțin avizat. De aici sterilitatea discuției despre modernitatea sau tradiționalismul poetului care l-ar scoate din secolul nostru și din locul său de preeminență. Din ce în ce mai răspândită printre unii dintre critici, dorința de desființare a modelului Eminescu s-ar putea extinde primejdios în rândurile unui tineret necunoscător al operei integrale a artistului. Romantic întârziat al unei culturi minore, iată ce etichetă i se aplică în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
politic", iar "ironia voltaireană", pe care o remarca Adrian Botez în textul său volum, Polemici "incorecte" politic nu este altceva decât semnul deplinei libertăți interioare, distincția unui crez, tăria unor convingeri, prestigiul unor mize majore și, nu în ultimă instanță, preeminența morală asupra unor "adversari" închistați în cercul strâmt al reacredinței și al dogmei despre care Blaga spunea că este "setoasă de sânge". În spiritul toleranței creștine și atenție! al dialogismului democratic, pentru care, declară că pledează "ultimii avatari ai marxismului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
internațional, prejudecată de factură pozitivistă, anume: că normele de reglementare a raporturilor juridice internaționale se Întemeiază «exclusiv» pe voința colectivă a Statelor ce aderă la aceste norme. Concepția respectivă că rațiunea felurită, diversă, ar implica Între State „un raport de preeminență și de subordonare (adică unul dintre ele ar comanda altuia!) nu rezistă criticii reale! Aceasta, pentru motivul exact că aici, nu este vorba despre o expresie unilaterală de voință, ci despre o necesitate rațională care se impune tuturor”. „Suveranitatea Statului
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
EPLP, București, 1953, p. 7. 69 Obiectivul declarat al lui Martin Luther a fost ,,a doborî cele trei ziduri ale romanității: superioritatea puterii papale asupra puterii civile, dreptul pe care și-l arogă Papa de a interpreta numai el scripturile, preeminența Papei asupra Conciliilor". Jean Delumeau, Frica în Occident, Editura Meridiane, București, 1986, vol. I, p. 80. 70 Gustave Le Bon subliniază că: ,,Mai modestă la începuturile sale (este vorba despre Reformă - n.n.), ea a fost doar o luptă împotriva abuzurilor
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]