406 matches
-
parte de față, ea formând temeiul oastei mici, adică oastea formată numai din boieri. Ștefan a păstrat în Sfatul Domnesc pe cea mai mare parte a boierilor care făcuseră parte din sfatul lui Petru Aron. A trimis salv-conducte celor ce pribegiseră ca să vină în țară. Pornind de la textul lui Ureche am fost tentați să considerăm că „Închinarea țării” s-a făcut pe un câmp, al dreptății, prin alungarea asasinului tatălui său făcându-se o dreptate istorică. Cercetări din ultima vreme consideră
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
copiii lui Alexandru cel Bun și pe deasupra și fiu natural, Bogdan al II-lea nu a putut să emită pretenții la scaunul Moldovei îndată după moartea tatălui său. De aceea, la fel ca Petru II, fratele său, a trebuit să pribegească până în anul 1449, când, după moartea fraților săi, Iliaș și Ștefan, se urcă în scaunul Moldovei. Locurile în care a pribegit Bogdan al II-lea au fost Țara Românească, unde domnea Vlad Dracul, căsătorit cu o nepoată a lui Bogdan
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
scaunul Moldovei îndată după moartea tatălui său. De aceea, la fel ca Petru II, fratele său, a trebuit să pribegească până în anul 1449, când, după moartea fraților săi, Iliaș și Ștefan, se urcă în scaunul Moldovei. Locurile în care a pribegit Bogdan al II-lea au fost Țara Românească, unde domnea Vlad Dracul, căsătorit cu o nepoată a lui Bogdan, și Transilvania. Cu ajutorul lui Iancu de Hunedoara, care încerca să refacă unitatea de luptă a românilor pentru a stăvili înaintarea turcilor
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
de moștenire, ci sate cumpărate de Mihul în 1453 de la nepoții lui Neagoe. La 10 august 1470, domnul îi acorda lui Mihu cel de-al patrulea salv-conduct. De data aceasta făgăduia că-i va întoarce patru sate. Printre cei care pribegiseră cu Petru Aron se afla și Stanciul (Marele), fost pârcălab de Cetatea Albă. El era căsătorit cu o fată a lui Alexandru cel Bun, Cneajna. În 1468, când merge în solie în Polonia, era tot pârcălab de Cetatea Albă. Moare
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
de starostele Podoliei. În acest document figurează cei 9 boieri care făcuseră parte din Sfatul Domnesc la 8 februarie 1448, cărora li se adaugă alți 12 boieri mari. Este primul caz, în secolul al XV-lea, când întregul Sfat Domnesc pribegește alături de domn. Amestecul străin face dificilă menținerea în scaun a unui domn, de aceea, Bogdan, care venise cu ajutor de la Iancu de Hunedoara, încearcă o apropiere de regatul polon. El face apel la Ditrih Buceațchi să intervină pe lângă regele polon
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
La 8 aprilie 1449, acesta confirma o danie făcută de boierul Oană Pântece mânăstirii Moldovița, privilegiu în care apare Sfatul Domnesc alcătuit din boieri care făcuseră parte din sfatul lui Alexandru cel Bun, ca Petru Hudici, dar și boieri care pribegiseră cu Roman, ca Manoil de la Hotin și Șăndrică aprodul. Iancu de Hunedoara îl sprijină pe Bogdan al II-lea să ia domnia în 1449. El îl înfrânge pe Alexăndrel la Tămășeni, la 12 octombrie 1449 “și a omorât o mulțime
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
putut impune autoritatea datorită opoziției boierilor. Povestea cu Isaia a căzut în momentul în care s-a dovedit că la Baia a trădat un vornic, dar nu Isaia, ci Crasnăș. În ceea ce privește salvconductele date Mihului logofăt, ca și boierilor, care au pribegit cu el în Polonia, ele nu constituie o dovadă a slăbiciunii domniei: Ștefan nu a dat acele salv-conducte la presiunea marilor boieri. Așa cum am mai arătat la începutul studiului nostru, Ștefan cel Mare i-a acordat lui Mihul, la 13
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
de fapt să-mi spună el, cum de altfel mi-am dat pe loc și fără doar și poate seama, era că nu pot fi lovit îndeajuns de destinul altor oameni. Și nu cred că vorbea aiurea, căci el însuși pribegea dintr-o parte în alta, și la ce bun să colinde astfel, din Moscova în Turkestan, apoi în Arabia, Paris, Singapore? Nimeni nu se leapădă de astfel de cazne asumându-și postura de pelerin, privind temple și docuri și fumând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
instanțelor ecleziastice de a-i marginaliza, mai ales că Biserica însăși în această vreme a fost fidelă unui spirit de toleranță, dictat de versetul din Sfânta Scriptură: „Nu-i ucide, ca să nu uite aceasta poporul meu, ci fă-i să pribegească, prin puterea ta și doboară-i“31. Din cronica lui Cosma de Praga putem desprinde raționamentele cu care opera clasa conducătoare cehă în abordarea acestei probleme. În contextul unui conflict izbucnit la începutul anilor 1090 între regele Vratislav I și
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
de către cei în preajma cărora s-au așezat de-a lungul vremii. Datele catastrofelor și persecuțiilor le punctează trecutul, desemnând atât sfârșitul, cât și începutul unor noi experiențe pe cărări tot mai îndepărtate de leagănul civilizației lor. Nici din cronica armenilor pribegiți de timpuriu în spațiul locuit de români nu lipsesc astfel de momente. Între acestea anul 1672 a devenit unul de referință statornicindu-se ca o piatră de hotar pentru începuturile comunităților armenești din Transilvania. Precizia datei și suprapunerea ei cu
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
care au fost desprinse acele nume. primăvara anului 1672. Încercarea autorităților orașului de a-i impozita a atras protestul celor care declarau că locuiesc în Moldova, aflându-se în Transilvania doar pentru negoț 41. Inițial, mulți dintre cei care au pribegit nici nu au dorit ca plecarea să fie definitivă. Garantarea libertății cultului și reînnoirea, după mazilirea lui Gheorghe Duca, de către noul domn Ștefan Petriceicu a privilegiului acordat Episcopiei armene, precum și scutirile oferite armenilor care se vor stabili în Moldova 42
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
resentimente puternice, violent exprimate. Țara se află sub permanenta amenințare a atacurilor și jafurilor turcilor lui Osman Pazvantoglu, pașa din Vidin, un rebel față de puterea, în declin, a Imperiului Otoman. În timpul domniei lui Alexandru Moruzi pazvangiii pârjolesc Oltenia, boierii înfricoșați pribegesc la Sibiu, cei lacomi rămânând să își păzească averile, iar cronicarul observă, cu simț analitic, cum frica le paralizează mințile și faptele. El consemnează detaliat mișcările pazvangiilor și ale cârjaliilor, cunoscute și din relatările unor martori oculari. Încercarea lui Alexandru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290738_a_292067]
-
și care nu pare să indice alt lucru decît că cineva l-a introdus În principiile de bază ale exegezei marcionite a Noului Testament (Pavel fusese singurul erou al lui Marcion). Secta a fost prigonită, adepții ei fiind siliți să pribegească dintr-un loc În altul. Apoi ea s-a scindat și cei din ramura rămasă pauliciană s-au așezat lîngă Antiohia, În Pisidia, unde au cunoscut o perioadă de maximă Înflorire În timpul unui ereziarh deosebit de dotat, un anume Sergius-Tychicus, care
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
al realității în care suferința și furia sunt comunicate tranzitiv ca, de pildă, în secvența discursivă: Ți-aduci aminte când, pe drum,/ Te-am întâlnit, cinci ani acum,/ Mi-ai zis să fug. Eu am fugit și după pâine-am pribegit./ Să-ți țipe plânsu-mi prin urechi/ Urmează-ți iute drumul vechi. Sub raport emoțional, amputarea laturii paternale a declanșat un prim conflict interior manifest în raporturile cu lumea exterioră percepută aprehensiv și/sau agresiv, când e vorba de oameni, și
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
o favoare pe care eroul o acordă sau nu o acordă, spre binele sau răul lui. Dar unul din scenariile cele mai frecvente este ceea ce am putea numi testul de ospitalitate. "Zeii adesea, sub fel de fel de înfățișări, colindă pribegi orașele ca să cunoască dreptatea și ticăloșia lumii"147*. Teoxenia, adică vizita unui zeu în casa unor muritori pentru a le pune la încercare ospitalitatea, adică, de fapt, omenia lor prin ceea ce ea are pozitiv, semn de virtute și de pietate
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
generează teamă și înfiorare, chiar dacă aduce și o deschidere către lumea exterioară, chiar dacă aduce cuvinte noi. El este totodată amenințare și dar154. Odiseea cunoaște astfel de situații teoxenice. Pretendenții știu că "zeii adesea, sub fel de fel de înfățișări, colindă pribegi orașele ca să cunoască dreptatea și ticăloșia lumii" (Odiseea, 17, 485-487)155. Iar întoarcerea lui Ulise, ultimul dintre pretendenți, ia el însuși forma vizitei unui zeu. El seamănă în multe privințe cu o divinitate, deși e deghizat în cerșetor. Eumeu, cu toate că
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
o scenă de epifanie decât de recunoaștere. Pretendenții se gândesc chiar că cerșetorul e de fapt un zeu (17.485-487), trad. p. 69 II: "Te pomenești că-i vreun zeu, că zeii adesea, sub fel de fel de înfățișări, colindă pribegi orașele ca să cunoască dreptatea și ticăloșia lumii". Și totuși nu vor ține seama de acest lucru spre nenorocul lor. 112 *Pentru versiunea românească, ediția deja citată, p. 134, II, p. 122 II (nota trad.) 113 "Mult ne mai învinuiesc oamenii
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
convergent, coeficient, sincretic; la Verlaine, la Baudelaire și Rimbaud, la Petrarca și Carducci, la Eminescu și Heine impresionează acel aliaj intim de expresivitate și inefabil, durează impresia de rotunjime genuină sub cerul armoniei. Peste textele unor orchestratori de zile mari pribegind prin intermundii, suflă duhul dez-mărginirii. Sinonimia Poezie-Carmen (la plural Carmina), vizibilă la Horațiu, țintea infinitul logosului. "Poate prin Muzică (argumenta Edgar Poe) sufletul se apropie cel mai mult de marele țel pe care se luptă să-l atingă atunci când e
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
sfânt", făptură apocaliptică, are "trei miliarde de capete"; vorbește cu "o mie de limbi despre Dânsa" despre cea etern neștiută. Naratorul din Marșul spre stele comunicând în "șaptezeci de mii de limbi, astăzi moarte de mult și uitate pe veci", pribegește de "o mie de ani" prin "o mie de locuri". Proliferează calificativul mare, echivalent al ne-mai-întâlnitului, de unde o frenezie vizuală explozivă. E modul poetului de a reproiecta lucrurile la scară fantastică. Într-o astfel de orchestrare simbolică, lumea devine una
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
în concret se integrează în fluxul universal, așteptând calm sfârșitul. Marile "mistuiri", tensiuni inerente, au rămas în urmă. Mărturie, în acest sens, spovedania calmă din admirabilul Panteism (cu inflexiuni grave, philippidiene): Numărătoarea inversă ne-așteaptă când, nestatornici, fără bivuac vom pribegi în timp ca-ntr-o oglindă, ca pe un disc nemărginit, un ac... Vom pribegi, într-o sămânță poate sau într-o proră sângerând spre zare, în asfințitul care trist se surpă peste-un asfințit de sărbătoare... Cuvinte, semne și
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
rămas în urmă. Mărturie, în acest sens, spovedania calmă din admirabilul Panteism (cu inflexiuni grave, philippidiene): Numărătoarea inversă ne-așteaptă când, nestatornici, fără bivuac vom pribegi în timp ca-ntr-o oglindă, ca pe un disc nemărginit, un ac... Vom pribegi, într-o sămânță poate sau într-o proră sângerând spre zare, în asfințitul care trist se surpă peste-un asfințit de sărbătoare... Cuvinte, semne și sunete în simultaneism, participă în modul lor la o geneză continuă: "La sfârșitul fiecărui cuvânt
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
devenind bigami, fie încălcând poruncile Bisericii care interzic a patra căsătorie. Pretendenții trebuie să-și probeze statutul civil prin scrisori de la arhiereii locului sau prin proba cu jurământ. Preoții sunt, de asemenea, avertizați cu privire la comportamentul țăranilor și al tinerilor: primii pribegesc din sat în sat de sărăcie sau de teama birului, uneori fără a-și lua și familiile cu ei; cei de pe urmă, în schimb, fug, împotriva voinței părinților, și fac apel la un popă dintr-o altă parohie pentru a
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
sinonim cu „porecla“ toponimică Vama Cucului. Numele berladnicilor a fost pus în legătură, de altfel, cu v. turcic birladi, „s au unit“, „s-au asociat“ (pentru a vagadonda și a tîlhări), asemănător ca evoluție cu brodnic < v. rus broditi, „a pribegi, a vagabonda“. Mai mulți lingviști și istorici au preluat etimonul reconstituit astfel și au propus, în completare, acceptarea sensului „stăvilar“ pentru posibilul derivat *berlad. Soluția a fost însă respinsă de alții din cauza localizării hazardate a topicului denominat și a combinării
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
de 80 de ani dar a rămas la fe l de tân ăr și viguros în literatură așa cum se poate vedea din poezia de mai jos publicată în revista POEZIA, din 2006. Ditirambe către Dyonisos Odă la Cotnari Când Domnul pribegea prin lume și-a poposit și la Cotnar, vrăjit de mult frumos, anume l-a binecuvântat c-un har: „Pământu-acesta să rodească după în veci păzit mister, ambrozie dumnezeiască și pentru om și pentru cerʺ. Născută din sfințită tină printr-
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
spune: Noi suntem nebuni pentru Hristos; voi însă înțelepți întru Hristos. Noi suntem slabi; Voi însă sunteți tari. Voi sunteți întru slavă, iar noi suntem întru necinste! Până în ceasul de acum flămânzim și însetăm; suntem goi și suntem pălmuiți și pribegim, și ne ostenim, lucrând cu mâinile noastre. Ocărâți fiind, binecuvântăm. Prigoniți fiind, răbdăm. Hiliți fiind, ne rugăm. Am ajuns ca gunoiul lumii, ca măturătura tuturor, până astăzi. (I Corinteni 4, 10-13) În monahismul timpuriu Deja vedem diferite forme de "nebunie
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]