283 matches
-
mă rog, chestiuni ce se discutau atunci pe Dunăre. Insă tocmai când Metodiu abordase cu aplomb problema general-umană a asupririi turcești, iacătă că la un cot, de după un pâlc de sălcii impasibile, pletoase, le tăie calea un masiv caiac la prora căruia stătea în picioare - nu mai încăpea nici o îndoială - un otoman. Grecul se pregăti să-l salute cu un gest larg și-un zâmbet respectuos pe față, dar osmalâul făcu un semn îndreptându-și cu fermitate arătătorul în jos, spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
PRESIUNI MORALE — Să trăiască Imperiul Otoman! - spuse turcul, ridicând plosca adusă de grec. — Să trăiască și să înflorească - zise repede Georgios, înclinându-se. — Matale, părintele, nu ești pe-o vorbă cu mine? - spuse turcul către Metodiu, care rămăsese tăcut la proră. — Cu mine vorbiți? - păru că se trezește călugărul nostru. — Da, cu matale. — Nu eram atent la ce-ați rostit - zise Metodiu. — Să trăiască Imperiul Otoman, asta-am zis! - făcu turcul. — Frumos spus - zise Metodiu. Iat-o vorbă simțită. Turcul se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ținea mereu un ochi deschis, cu schimbul, când stângul, când dreptul, așa încât nu te puteai împiedica să nu admiri acest somn de campanie, vigilent, pe care-l practicau de altfel și ceilalți trei ieniceri. Cu înfiorare, Metodiu, care stătea la proră, își spuse că până când turcii se vor dezobișnui să doarmă astfel, veghind mereu cu un ochi la ce se întâmplă în jur, va fi foarte greu să-i învingi și să dezmembrezi Imperiul Otoman. Observă că numai ienicerul cel chior
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
am scuzat și m-am dus să-mi iau jacheta. În intimitatea toaletei m-am privit în oglindă, mulțumită de ceea ce vedeam. Rujul era încă acolo, dar așa și trebuia; am pus un strat destul de gros cât să acopere și prora de la QEII. Ieșind din toaletă, însă, am dat nas în nas cu David Stronge care se învârtea de colo-colo în fața ușilor ca un așa-zis exhibiționist, care nu avea destul curaj cât să se dezbrace în fața lumii. —Sam, ce mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
al naibii de bine, a comentat Suki. Belinda mi-a mărturisit că iubitul prietenei a fost ei cel care a făcut poza. O știi, Baby. Este aici. —Știu. Aproape că o puteam auzi, deși era pe cealaltă parte a ambarcațiunii - era la proră sau la pupă? - într-o bluză scurtă tricotată care nu numai că îi evidenția abdomenul, ci și o parte din piept, râzând cu sughițuri de ceva ce Belinda tocmai spusese. Să stai într-o barcă trei ore cu Baby. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
știu dacă numărul de "funcționari" (aici ghilimelele se află la locul potrivit) este chiar cel indicat de colegul nostru, dar este adevărat că Ambasada Rusiei se află într-o clădire uriașă, cam cât două crucișătoare "Aurora" așezate în triunghi ascuțit, proră la proră... Judecând după aceste uimitoare proporții, este cât se poate de limpede că Rusia are multe de făcut în RM, că foștii "frați mai mari" continuă să ne iubească, vorba aia, de ne omoară... Iar România? Ea de ce ar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
numărul de "funcționari" (aici ghilimelele se află la locul potrivit) este chiar cel indicat de colegul nostru, dar este adevărat că Ambasada Rusiei se află într-o clădire uriașă, cam cât două crucișătoare "Aurora" așezate în triunghi ascuțit, proră la proră... Judecând după aceste uimitoare proporții, este cât se poate de limpede că Rusia are multe de făcut în RM, că foștii "frați mai mari" continuă să ne iubească, vorba aia, de ne omoară... Iar România? Ea de ce ar trebui să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
spuse Ignatius. Dacă mă urmărește poliția, ar putea să prevină un furt. Ignatius împinse încet căruciorul, îndepărtându-se de sediul Paradisului Vânzătorilor prin aglomerația de pietoni care treceau de-o parte și de alta a marelui cârnat, ca valurile pe lângă prora unui vapor. Era o metodă mai bună de a-ți petrece timpul decât să te întâlnești cu șefi de personal, dintre care mulți, considera Ignatius, îl trataseră destul de prost în ultimele zile. Cum cinematografele nu-i mai erau accesibile din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
vizită la domnișoara Annie, cheam-o pe amica ta Battaglia, exersează cu mingea de popice afară pe alee. Lasă-mă în pace! Sunt într-un ciclu foarte prost. — Ce-i aia „ciclu“? — Dacă nu încetezi să mă sâcâi, am să botez prora Plymouth-ului tău hârbuit cu sticla de vin din cuptor, amenință Ignatius. — Te-ai bătut c-o biată fată pe stradă, spuse cu tristețe doamna Reilly. Nu-i groaznic? Și tocma-n fața unui cărucior cu cârnați. Ignatius, cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
au tot fotografiat, deoarece ca să le fac pe plac am luat diverse poziții artistice. Stând în fața căruciorului de parcă ar fi fost o corabie de pirați, într-una dintre pozele mele deosebit de reușite, mi-am agitat hangerul ținând cu cealaltă mână prora crenvurștiului de tablă. Ca moment culminant am încercat să mă cațăr pe cărucior, dar fizicul meu solid s-a dovedit a fi prea mult pentru vehiculul acela destul de șubred. A început să se rostogolească de sub mine, dar domnii din grup
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
duse în partea din față a căruciorului și privi coala de hârtie Big Chief. Pare că cineva-și bate joc de tine. — Nu-i decât o reclamă ca să-mi vând marfa. — Ăău! Mai bine uită-te-nc-o dată. Ignatius merse greoi în fața prorei și constată că derbedeul decorase anunțul DOISPREZECE ȚOLI (12) DE PARADIS cu tot felul de organe genitale. — O, Doamne! Ignatius rupse coala cu desene făcute cu pixul. Cu asta m-am învârtit eu pe străzi? — Am să stau în fața ușii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Cu asta m-am învârtit eu pe străzi? — Am să stau în fața ușii să te aștept, spuse Jones. Hei! Ignatius flutură fericit din labă și se îndepărtă. Avea în sfârșit o rațiune pentru a câștiga bani: Harlett O’Hara. Îndreptă prora dezgolită a căruciorului spre debarcaderul feribotului Algiers, unde se adunau după-amiaza docherii. Strigând, scuzându-se, trecu cu căruciorul prin mulțimea de oameni și reuși să-și vândă toți crenvurștii. Plin de curtoazie și eficacitate întindea cu energia unui pompier ketchup
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
s-a uitat la spuma albă a apei și-apoi la Zach. Bărbatul se uita și el la ea și nu la râu. Ești gata ? a întrebat-o el. Jina a luat vâsla din spate. Zach s-a întors către prora. Ținea vâsla din față cu mâini sigure. Jina a văzut canalul îngust din dreapta către care se îndreptau deja. Numai un pic la stânga, i-a strigat Zach peste umăr. De data asta, Jina n-a mai cufundat vâsla în apă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
surghiunită în spatele cortinei, acolo unde stau toate lucrurile care s-au întâmplat pe repede înainte. Thule e ca Titanicul, ca un oraș, ba nu, ca un regat marin închinat Luminăției Sale Heringul. Cu balustrade transpa rente, ca de gheață, la prora și la pupa, cu mozaicuri pom peiene în băile enorme ale cabinelor nu atât de mari, cât luxoase, cu tapițerii de culoarea somonului, cu mese sau, poate, ar fi mai bine să le numim spectacole cu artificii și ninsori artificiale
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
casă ca să pot face asta, și, firește, mă interesam de tot ce privea vasele cu vîsle și echipajele lor. Am învățat să deosebesc clasele de concurs între ele: opt vîsle, patru cu cîrmaci și patru fără cîrmaci cu bărbatul de la proră, privind constant în jur ca să stabilească traseul și, mai ales, atunci cînd barca se apropia de debarcaderul clubului ca să ancoreze. Pereche cu cîrmaci cu ritmul ponderat al vîslașilor, de cele mai multe ori niște uriași cu mustață. Schifurile care nu păreau să
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
După o vreme, a început să ne corecteze pe fiecare dintre noi în parte, strigînd, indicațiile fiind însoțite de un număr corespunzînd locului nostru în barcă. Eu stăteam pe unul din ultimele locuri din spate, unde barca se îngustează înspre prora și totuși numărul meu era strigat mai des decît oricare altul și, cu cît era strigat mai des, atrăgîndu-mi-se atenția în mod repetat asupra acelorași erori, cu atît simțeam că disperarea mea crește. Doream să mă fi putut contopi cu
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
după alta, uneori aproape lovindu-se. Și totuși, deși nici unul dintre noi nu dădea atenție acestui lucru la momentul acela, preocupați fiind de toate dificultățile pe care trebuia să le surmontăm, împreună am creat un mic miracol. În ciuda a tot, prora bărcii își croia drum prin valuri, uneori tremurînd pentru o clipă ca și cum ar fi visat la o mișcare mai bună, la adevărata viteză. În ciuda a tot, barca era în mișcare. În cursul acelei prime toamne și a acelei prime ierni
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
sînge, propria noastră suflare? Nu-l puteam auzi pe David gîfîind în spatele meu. Asta trebuia să însemne că respirația noastră avea aceeași cadență, că bătăile inimii lui erau sincronizate cu ale mele. Îmi imaginam cum punctul acoperit cu alamă de la prora străpungea apa, coborînd pentru o clipă cînd angajam ramele și apoi înaintînd, într-o diagonală ascendentă, scufundîndu-se, accelerînd. Depășită iarba, depășit stufărișul, ca o știucă tînără care urmărește o pradă care nu-i mai poate scăpa, chiar sub suprafața apei
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
noastre fără minte. Numai atunci am ridicat privirea. Eram singuri. Echipajele care luaseră startul la stînga și la dreapta noastră erau cu aproape două lungimi în urmă. Puteam să văd spinările vîslașilor, dar, de asemenea, zvîcnetul nerăbdător al muchiilor de la prora. Și cum un calm uluitor se înstăpînise peste ființa mea, am văzut cum distanța dintre ei și noi creștea cu fiecare bătaie. Am trecut linia de finiș conducînd detașat. Nici o clipă ramarea noastră nu a semănat cu ceea ce exersaserăm. Cursa
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
numai pentru un timp limitat. Pe tabela de rezultate am văzut că înregistraserăm cel mai rapid timp în dimineața aceea. Atunci am văzut statueta lui Neptun pe carpeta persană. Așa cum stăteam la start și arbitrul ne striga să ne aliniem prorele bărcilor, am realizat brusc că celelalte două perechi procedaseră probabil la fel ca și noi. Vîsliseră, desigur, fără să se obosească cu adevărat. Prin timpul nostru rapid, am fost destul de imprudenți să ne trădăm puterea. Seriile nu contaseră cu adevărat
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
care avea mai puțin de a face cu dorința de a cîștiga decît cu frica de a pierde, frica de ziua în care ar fi fost pierdut tot ceea ce cîștigasem pînă atunci. David nu avea nici o problemă cu vîslitul la prora. El corecta, sprijinea, venea după mine și, de aceea, îmi era superior. Dar într-o zi stăteam pe debarcader în fața șopronului pentru bărci și Schneiderhahn ne ținea o predică mai severă decît de obicei, după un antrenament care nu mersese
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
Schneiderhahn. Atacul produce cu cincisprezece la sută mai multă putere. Este dovedit științific." S-a întors pe călcîie și a plecat. Sfîrșitul discuției. În vestiar am încercat să înțelegem ce spusese Schneiderhahn. David a construit o teorie. Pentru că vîslașul de la prora este mai aproape de capătul bărcii din direcția de deplasare, e mai ușor pentru el să rotească prora și să schimbe cursul. Omul din față trebuie să compenseze, în mod constant, acest lucru prin a produce ceva mai multă putere. De
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
călcîie și a plecat. Sfîrșitul discuției. În vestiar am încercat să înțelegem ce spusese Schneiderhahn. David a construit o teorie. Pentru că vîslașul de la prora este mai aproape de capătul bărcii din direcția de deplasare, e mai ușor pentru el să rotească prora și să schimbe cursul. Omul din față trebuie să compenseze, în mod constant, acest lucru prin a produce ceva mai multă putere. De atunci încolo, am putut include acel factor în calculele noastre. În vreme ce vîsleam spre casă, după pod, mi-
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
ceva mai rapid. Suflul bărcii arbitrului, care a părut să se stingă la început, a crescut abrupt în ton și volum. Bărbatul în jachetă decisese să nu mai stea după cele două echipe roșii. Erau prea departe în urma celorlalte. Legănarea prorei a pierdut ultima urmă de coerență pe care ar fi avut-o așa cum a ridicat întîi o ambarcațiune, apoi pe cealaltă și le-a măturat din cursă. "Fii atent!" a strigat un David furios. Nu către mine, ci către barca
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
Totuși, vîrstnicii găsiseră resurse interioare, ori găsiseră o soluție de moment pentru a salva situația, și acum ni se alăturau cu o viteză surprinzătoare. Cu fiecare bătaie vîjîitoare pe care o executau, vedeam apropiindu-se steaua roșie de pe spatele lor. Prora lor era acum la nivelul cîrmei noastre, cinci bătăi mai tîrziu, bărbatul de la prora era aproape la nivelul meu. Deci noi șase, nu, noi trei, țîșneam în trei bărci cu șase oameni, spre finiș, peste ultimii două sute cincizeci de metri
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]