510 matches
-
perioadă au avut alte motivații, legate În mod strict de disputele politice dintre nobilime și noul suveran, Leopold al II-lea XE "Leopold al II-lea" . Se poate jalona un traseu al acestui val de agitații, prin răscoalele din Germania renană, Saxonia, Silezia, nordul Ungariei, Slovacia (vezi Ioan Sabău, op. cit., pp. 172-173). Barcsay Ábrahám, 1793: „Sunt români care cunosc pe dinafară Revoluția Franceză și le-o explică și altora. Acest lucru nu este posibil fără de emisari” (citat reprodus de Jancsó XE
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
Rin", ele nu făceau altceva decât să consacre doctrina intervenției puterilor străine în reglementarea chestiunilor privind regimul fluviilor internaționale. Iar în 1838, atunci când majoritatea membrilor "Comisiei Centrale" au aprobat moțiunea comisarului Franței, cerând ca chestiunea litigioasă a partajului veniturilor concesiunii renane să fie deferită arbitrajului puterilor reprezentate la Viena în 1815, același principiu primea o nouă consacrare. Este drept că Austria, după ce a apărat, în acord cu alte puteri, pe Rin ca și pe Pô, principiul intervenției europene în afacerile riveranilor
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
1954. R. Yates, „The Antichrist”, în Evangelical Quarterly, 46, 1974, pp. 42-50. Rahner, H., L’Église et l’État dans le christianisme primitif, Paris, 1964. Rauh, H.D., Das Bild des Antichrist im Mittelalter : von Tyconius zum deutschen Symbolismus, Münster, 1973. Renan, E., L’Antéchrist (Histoire des origines du Christianisme, IV), 3e éd., Paris, 1873. Reynders, B., „Optimisme et théocentrisme chez saint Irénée”, în Recherches de théologie ancienne et médiévale, 8, 1936, pp. 225-252. Ricerche su Ippolito, Rome, 1976. Richard, E., „Contemporary
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
sunt în permanență susținute prin argumente din creația literară. Interpretarea include lecturi care se desfășoară de la Rabelais și Montaigne până la Shakespeare, Dostoievski și Stendhal, dar și la Charles Péguy, trecând prin Racine (nu lipsesc trimiterile la Sofocle și Euripide), Pascal, Renan ș.a. Capitolul Dialoguri este pur platonician, sofismele și speculațiile lui Socrate fiind încredințate unor gânditori de la noi, învestiți cu titlul de personaje: Alexandru, George, Mihai. Capitolul Viață și prețuire poate fi considerat o continuare a Erosului. Revin temele morții, ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288674_a_290003]
-
și cu Goldoni la Veneția; Jules Cazaban la Teatrul „Madach” din Budapesta; Horia Lovinescu, cunoscut până la Tien Tsin în R. P. Chineză, cu „Citadela Sfărâmată”; Maria Cantacuzino - soția pictorului francez Puvis de Chavannes, prietenă cu Émile Zola, Th. Gautier, Ernest Renan, Edgar Quinet, Ju1es Michelet, Th. Chasseriau etc. Am pus la Fă1ticeni - începând din 1971 - bazele „Galeriei oamenilor de seamă”, unde sunt reprezentate acum 33 de personalități. Criteriile care au stat la baza organizării Muzeului, sunt: 1) personalități născute în Fălticeni
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
și Chinei, mătăsurile bizantine sosesc încă în porturile Mediteranei occidentale și, de acolo, sînt reîmpărțite către nordul Galic, Anglia și Irlanda, în sens invers, sclavii saxoni, destinați piețelor spaniole, italiene sau orientale, trec prin Verdun; armele și sticlăria din țările renane trec pe căile galo-romane. Moneda bizantină și imitațiile sale locale (solidus-ul de aur sau nomisma) circulă în toate regiunile occidentale barbare. Abia în timpul secolului al VII-lea circuitele comerțului internațional cad în amorțeală, pe de o parte pentru că occidentalii
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
m. La Luteția, pe vremuri mult întinsă pe malul stîng al Senei, populația se repliază pe insula dintre cele două brațe ale fluviului. La Nîmes, orașul se vede redus o vreme la arenele sale. Același lucru se întîmplă în țările renane și în cele ale Dunării, în schimb, majoritatea orașelor din Spania și Italia își păstrează, dacă nu activitățile din perioada romană, cel puțin importanța. Se nasc, chiar, și se dezvoltă aglomerații al căror avînt e legat de alegerea pe care
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
AVÎNTUL ȘI EXPANSIUNEA OCCIDENTULUI (SECOLELE XI-XII) ■ Secolele al XI-lea și al XII-lea sînt, pentru Occident, o perioadă de avînt, marcată de o accentuată creștere demografică. Comerțul internațional se dezvoltă în Mediterana, Flandra, Germania de Nort și în regiunile renane, iar tîrgurile iau amploare. Ca o consecință a acestei reînnoiri economice, orașele iau și ele avînt. Puterea aici este deținută de către cei bogați, membri ai unei aristocrații funciare sau comercianți prosperi. Ei se constituit într-o adevărată oligarhie de patricieni
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
izvor istoric invocat, alături de așa-zisa Lex Ribuaria, pentru a proba existența francilor "ripuari" este geograful anonim din Ravenna ere amintește, către anii 475-480, de o regiune, Francia Rinensis, locuită de o parte a acestei populații (numită de autor francii renani). În opinia lui F. Beyerle, ripuarii nu au constituit nhiodată un trib sauo amurâ distinctă a francilor (mai bine zis nu au putat acest nume). Studiind Lex Ribuaria cercetătorul german a arătat că aceasta nu reprezintă un cod distinct de
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
oarecare presupus om de știință, unui oarecare fals credincios, unui oarecare politician ambițios! În nici un caz cu studii de indianistică nu se mai reabilitează unii dintre sacerdoții răspopiți, ca de exemplu J. Mohl (1823), Ackermann (1839) și, mai tîrziu, E. Renan la Paris [371]. Oricum, pentru ceva timp s-a nutrit speranța că Fr. Schlegel ar fi cel care să formuleze noua religie. El tatonează terenul întîi pe urmele lui Herder și Maier, în momentul în care "Orientul devine pentru spiritul
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
-l pe Nietzsche, "coșmarul binelui în sine". Într-adevăr, a fost spus în diverse moduri: dorind atât de mult binele, se ajunge la contrariul său. Heterotelie! Efecte perverse pentru care istoria oferă numeroase exemple. Să reluăm această formulă a lui Renan care atinge punctul nevralgic: "Îl așteptam pe Cristos și a venit Biserica". Grația efervescenței, consistența așteptării mesianice lasă locul greutății instituției. Și se văd deja apărând rugurile, Inchiziția, jugul constrângerilor morale. În numele, bineînțeles, al Binelui și al Mântuirii pe care
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
o expli-care a lumii mai rațională, mai științifică, eliberată de mit și de diverse alte presupuneri obscurantiste. Cu trecerea timpului, se poate vedea într-un astfel de ideal moral noua religie a modernității. Religie guvernată de zeița Rațiune. Astfel, E. Renan, poet luminat al acestui nou cult, nu ezită să declare că "știința închide în sine viitorul umanității, numai ea poate să-i dezvăluie scopul destinului ei și să-i arate modul de îndeplinire a țelului ei"24. Frumoasă însuflețire lirică
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
care, disprețuitor sau cu aciditate, i-au fost denigratori energici. Lucrul este înțeles! Nu mai putem nega, fie și numai pentru a-i regreta efectele, că tendința este de a nu exista numai în raport cu celălalt. Conform adagiului pe care mistica renană îl aplica zeității: ich bin du, wenn ich bin, sunt tu când sunt eu. Asistăm, în perioada contemporană, la renașterea unei astfel de interpenetrări a conștiințelor. Doar că zeitatea respectivă va fi comuniunea tribală, comuniunea cu natura, sau chiar faptul
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
Pe scurt, pentru a o spune metaforic, un astfel de politeism este o formă elegantă de ateism! Dar această dezangajare nu trebuie să fie analizată ca o simplă pasivitate. Poate exista în această non-activitate expresia unei creativități specifice. Noțiunea misticii renane, reluată ulterior de M. Heidegger: Gelassenheit, poate să ne edifice în acest sens104. Serenitate, bineînțeles, dar și renunțare a ideologiei lui homo faber. Abandon al acțiunii ca unică raportare la alteritate. Și, în termeni mai pozitivi, adeziune la frumusețea și
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
Jahanbegloo, Entretiens, Félin, 1992, p. 106. 23 Cf. S. Zweig, Le monde d'hier. Souvenirs d'un Européen, Belfond, 1982, p. 21. Trimit de asemenea la cartea mea, M. Maffesoli, La Part du Diable (2002), Champs Flammarion, 2004. 24 E. Renan, L'Avenir de la science, Flammarion, 1995, p. 14. 25 S. Freud, Essais de psychanalyse, Payot, 1981, p. 9. 26 Cf. B. Pinchard, "Le Système Hegel et son secret", în La Chaîne d'union, aprilie 2005, n° 32, p. 52. Cf.
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
Pactului nu numai că nu este actuală, dar că, în general, este pusă pe ultimul loc pe ordinea noastră de zi a relațiilor cu România“. Iată cum gândea Stalin, Litvinov fiind doar un pion al acestuia. Îndeosebi după ocuparea zonei renane de către Germania hitleristă, la 7 martie 1936, Stalin și a dat seama că nu avea nici un motiv să încheie un tratat cu România, deoarece Marea Britanie și Franța nu reacționaseră în urma crizei renane. Era clar că politica de securitate colectivă eșuase
Demiterea ministrului român de externe Nicolae Titulescu (29 august 1936) by Marius Hriscu () [Corola-publishinghouse/Science/1605_a_3118]
-
un pion al acestuia. Îndeosebi după ocuparea zonei renane de către Germania hitleristă, la 7 martie 1936, Stalin și a dat seama că nu avea nici un motiv să încheie un tratat cu România, deoarece Marea Britanie și Franța nu reacționaseră în urma crizei renane. Era clar că politica de securitate colectivă eșuase. Uniunea Sovietică nu ar fi avut de câștigat în urma semnării acestui document. Aducem ca argument în sprijinul afirmației de mai sus declarația lui Litvinov, din luna septembrie 1935: „Ceea ce vreți dv. este
Demiterea ministrului român de externe Nicolae Titulescu (29 august 1936) by Marius Hriscu () [Corola-publishinghouse/Science/1605_a_3118]
-
intern și internațional, care au determinat înlocuirea acestuia din funcția de ministru de externe, la 29 august 1936. Astfel, pe plan internațional putem evidenția eșecul Societății Națiunilor și a politicii de securitate colectivă, susținută de Titulescu, îndeosebi după ocuparea zonei renane de către Germania hitleristă la 7 martie 1936, eveniment la care marile democrații europene, în special Franța și Marea Britanie, nu au reacționat, preferând să adopte o politică conciliatoristă. Pe plan intern, în corelație cu situația internațională, se dorea o politică mai
Demiterea ministrului român de externe Nicolae Titulescu (29 august 1936) by Marius Hriscu () [Corola-publishinghouse/Science/1605_a_3118]
-
a fost înlocuirea categoriei de existență prin prin categoria de devenire, a concepției absolutului prin concepția relativului, a imobilității prin mobilitate [...]. Din punctul de vedere al științei critice, căutăm în istoria filozofiei mult mai puțin filozofia propriu-zisă cât istoria" (Ernest Renan, Averroes apud M. Florian, Recesivitatea..., II, pp. 351-352). Vezi în acest sens și considerațiile lui G. Liiceanu (în Cearta cu filozofia, București, Editura Humanitas, 1992, p. 74) pe marginea unui studiu de Susan Sontag ("Wider sich denken": Reflexionen über Cioran
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
Mai colaborează la „Hiena”, „Sburătorul”, „Lectura pentru toți”, „Îndreptarea”, „Aurora”, „Flacăra”, „Adevărul literar și artistic”, „Cuvântul liber”, „Contimporanul”, „Clopotul” etc. Dă la iveală acum Aspecte și direcții literare (I-II, 1921-1924), o nouă ediție, îmbogățită, a Inscripțiilor (1922), monografia Ernest Renan (1923), romanul Conservator & C-ia (1924), culegerea de nuvele Crima din Strada Nopții (1925) și îngrijește volumul Poeme al lui Ștefan Petică. Spre sfârșitul decadei tipărește Iudeea (1927), prima parte a poemului ciclic Cântecul Omului, romanul Vioara mută (1928) și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286704_a_288033]
-
atracție spre arabesc coexistă încă din anii 1915-1916 cu o alta, spre construcția monumentală. Fascinat de arhitectonica Florilor răului, apoi de a Divinei Comedii, a Paradisului pierdut ori a lui Faust, atras, pe de altă parte, de concepția lui Ernest Renan asupra civilizației umane sprijinite pe trei piloni principali (civilizația iudaică, cea greacă și cea romană), poetul proiectează un vast Cântec al Omului, care se va construi treptat, pe durata a trei decenii. Primul poem, Iudeea, scris în mare parte înainte de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286704_a_288033]
-
La Fântâna Castaliei, București, 1910; Iov, București, 1911; Zâna din fundul lacului, București, 1912; Sfinxul, București, 1915; Inscripții, București, 1916; ed. București, 1922; Aspecte și direcții literare, I-II, București, 1921-1924; ed. îngr. și pref. Margareta Feraru, București, 1975; Ernest Renan, București, 1923; Conservator & C-ia, București, 1924; Crima din Strada Nopții, București, 1925; Cântecul Omului, partea I: Iudeea, Craiova, 1927; Vioara mută, București, 1928; Leagăn de cântece, București, 1929; Fântâna cu chipuri, București, 1933; Helada, București, 1935; Roma, București, 1936
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286704_a_288033]
-
Vaticanului: "Biserica a făcut tripla alianță Adenauer, Schuman, Gasperi, trei capete sub aceeași tichie", nota Vincent Auriol, președintele Republicii Franceze Socialiste, în Journal du septennat, iar în mai 1954, la Congresul SFIO de la Puteaux, Robert Lacoste vorbea de "o Europă renană care mirosea în același timp a sfeștoc și a furnal", copil comun al Bisericii romane, al capitalismului și al Germaniei 10. Acțiunea creștin-democraților părea atît de puternică în făurirea Europei, încît mulți socialiști și liberali se temeau de o "Europă
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
și social-democrații împreună pe poziții ferm anticomuniste, idei care fuseseră dezvoltate în revista Frankfurter Hefte, apropiată de socialismul creștin. Această formulă se bucura de un mare prestigiu în această Germanie izolată, învinsă, distrusă; ea mai poate fi găsită în grupurile renane, la părintele Welty ca și la Karl Arnold, care fusese secretarul sindicatelor creștine. În cursul celui de-al doilea semestru al anului 1945 și în 1946, aceste grupuri au stabilit contacte, au încheiat acorduri regionale, apoi le-au extins la
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
existente și adoptate rapid de cultul sinagogal contemporan al evenimentelor. Astfel, rugăciunea de penitență Et ha-kol kol Yaakov nohem ([Ascultați] vocea, vocea tânguitoare a lui Iacov!) de Kalonymos ben Iuda din Mainz, el însuși martor la evenimente, descrie auto-sacrificarea evreilor renani în timpul primei Cruciade. Kalonymos este și autorul unei elegii, Mi yiten roshi mayim (De mi-ar fi capul plin cu apăeee), despre masacrele comise în centrele orașelor Speyer, Mainz și Worms, și nu ne ascunde niciun detaliu. Și alte rugăciuni
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]