504 matches
-
caută să descifreze sensul adevărat și să elibereze conștiința. Chiar dacă cele trei metode de decodaj și reprezentare a procesului de codificare se sprijină și se verifică unele pe altele, ele sunt distincte. Marx, Nietzsche și Freud sunt greșit interpretați în scolastica epigonilor: economism și conștiință reflex (Lenin), biologism și apologie a violenței (naziști), psihiatrie î l'americaine și pansexualism simplist. Cea mai bună critică a acestor hermeneutici negative o putem face folosind 102 103 cele spuse de Hegel, apropo de viziunea
Semn și interpretare by Aurel Codoban [Corola-publishinghouse/Science/295577_a_296906]
-
deoparte esența credinței creștine, dar nu e atît de absurdă pe cît ar putea să pară, dat fiind că multe dintre aceste instrumente și concepte sînt vehiculate din nou de scriitorii greci creștini contemporani cu Boetius. Cîteva secole mai tîrziu, scolastica a considerat perfect valabilă o asemenea poziție de principiu. a) Operele științifice Scriitorul își începe activitatea filozofică avînd deja o idee clară în privința problematicii pe care o abordează și, mai ales, în privința scopurilor pe care le urmărește. încă din primul
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
calități care dovedesc că ultima operă a lui Boetius este și cea mai reușită din punct de vedere artistic. într-adevăr, și ca filozof, și ca scriitor, Boetius, așa cum a fost considerat, a fost ultimul dintre romani și primul dintre scolastici, iar civilizația latină antică tîrzie se încheie în mod strălucit cu filozofia și arta lui, în care se îmbină armonios cultura profană și credința creștină. Bibliografie. Texte: pentru Consolatio philosophiae, care s-a bucurat de multă atenție din partea cercetătorilor, amintim
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
dumneavoastră sau de alți factori). Sugerați și câteva căi de a ieși din aceste situații. 1.2. Școala și examenele eitc " 1.2. Școala și examenele ei" Evaluarea școlară, realizată prin examinări de toate felurile, nu este o invenție a scolasticii și torturii medievale. Dimpotrivă, ea ține mai degrabă de modernitatea ultimelor două secole, interesată de proceduri tot mai „exacte” de categorisire și selecție a indivizilor. Dacă, prin absurd, s-ar transla schemele actuale de evaluare a celor aflați în faza
[Corola-publishinghouse/Science/2256_a_3581]
-
de rolul apariției scrierii și alfabetului. El spune: "Civilizațiile care nu cunosc înscrisul au folosit paramoneda. Culturile alfabetizate au cunoscut moneda adevărată". Vezi și Victor Jinga, Moneda și problemele ei contemporane, Editura Dacia, Cluj, 1981, vol. I, p. 40. 347 Scolasticii medievali au definit banii drept RES FUNGIBILIS ET PRIMO USU CONSUMTIBILIS. "Prin natura lor reprezentau un lucru cu care se făceau schimburi pe piață și a căror primă folosință era aceea de a putea fi consumat". Vezi Jörg Guido Hülsmann
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
intelectual (teoretic). Pe urmele gândirii lui Berdiaev, Mircea Vulcănescu dezvoltă mai multe ipoteze cu privire la existența acestei sensibilități la nivelul discursului interconfesional. Prima motivație ar consta în faptul că Ortodoxia nu a cunoscut o perioadă de înflorire a cugetării religioase similare scolasticii. Patristica constituie pentru Răsăritul ortodox singurul îndreptar al gândirii religioase. Chiar dacă Occidentul nu neagă axiologia patristică, se întreabă totuși de ce vreme de mai bine de zece veacuri învățătura Ecclesiei ortodoxe nu a mai cunoscut o minimă dezvoltare 4. Motivația reală
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
și a răului. De vreme ce nu există un determinism fatal, pentru că necesarul reclamă o anumită acțiune, omul obține o libertate spirituală de natură rațională: totius libertatis radix est in ratione constituta, preciza Sfântul Toma d'Aquino, confirmând și continuând convingerea aristotelică. Scolasticii adoptaseră teza aristotelică a liberului arbitru, deducând libertatea umană din natura generală a omului, definită ca fiind înzestrată cu rațiunea capabilă de deliberare. Antropologia filosofică transferă problema libertății în registru ontologic; prin această mutație ideea de libertate nu mai este
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
ca interdicție de reprezentare a imaginii divine, ca substitut al eidolon.-ului, este dublat de modalitatea de a căuta adevărul cu ajutorul unei logici binare, moștenire a Antichității grecești, pe linie aristotelică. Acest moment este urmat de un altul, reprezentat de scolastica medievală. Al treilea moment corespunde constituirii fizice moderne de Galilei și Descartes care au corectat erorile aristotelice, continuând intenția lui Toma d'Aquino referitoare la valoarea rațiunii ca mijloc de acces spre adevăr. Ca urmare a conjuncției între gândirea empiristă
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
Drumul meu în fenomenologie (Mein Weg in die Phänomenologie, 1963) interesul său pentru Nietzsche a apărut destul de devreme, chiar dacă întâlnirea nu a fost imediat hotărâtoare. Făcându-și ucenicia cu severele paragrafe ale lui Husserl despre Brentano, despre Aristotel și clasicii scolasticii, îndeosebi Toma din Aquino, Duns Scotus și Suárez, acesta își amintește cum în tinerețe a fost atins de aura pe care opera lui Nietzsche o emana în cultura de la începutul secolului XX. Printre evenimentele semnificative care au revigorat atmosfera filozofică
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
ne așteptăm ca Summa Theologiae a (sfântului) Toma d’Aquino să ne învețe altceva; Cugetările lui Pascal se scaldă în ape la fel de vâscoase; același lucru este valabil și pentru Descartes sau Malebranche; Critica rațiunii practice susține idei asemănătoare, reformulate conform scolasticii transcendentale a „postulatelor rațiunii practice” etc. Lume bună, eroi și heralzi ai istoriografiei dominante, icoane ale programelor oficiale, bătaia de cap preferată a aspiranților la doctoratul în filosofie sau la agregație - în ambele sensuri ale termenului -, toată această turmă, un
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
să fie cît mai aproape de valoarea intrinsecă a metalului conținut. Toma D'Aquino face deosebire între munca intelectuală (avînd un caracter înalt, nobil) și cea fizică, așezînd această distincție la baza împărțirii societății în clase stări. Așa cum arată profesorul Todosia: "Scolastica medievală, în toate etapele ei, a jucat un rol pozitiv prin educația pe care a făcut-o poporului în spiritul muncii, al solidarității dintre membrii diferitelor corporații, ceea ce a facilitat dezvoltarea meșteșugurilor, a umanizat raporturile sociale, a atenuat tensiunile dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
Subiectului liberal propus de fraza pompoasă a lui Croce i se opune cel fatalist extrapolat cu nerușinare din De Sanctis; lecturii urbane - care nu poate fi decât modernă, chiar dacă are un caracter agnostic și sociologic - i se opune cea pur scolastică a lui Pascoli și a lui D’Annunzio etc., etc. Ficțiunea, însă, este unică. Toți cei care au inventat aceste teme frumoase au respectat un tradiționalism și un reformism de tip clasic, punându-se de acord în a nu recunoaște
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
său a fost ca să descopere imaginea exactă si reală a lui Iisus Hristos gândirii contemporane, altfel decât o făceau predicile insipide ale timpului (care s-a prelungit în cazul multor cuvântări cu limbaj de lemn pietist) sau dogmatice, contaminate de scolastica apuseană. Cele trei volume ale Teologiei Dogmatice Ortodoxe (București, 1978) atestă un teolog cu o profunzime de analiză excepțională reactualizând, cum se amintea și mai sus, gândirea patristică și argumentând-o cu exemple din teologi si filosofi contemporani. Rămânând fidel
Caleidoscop by Gabriel Dumitru Teodorescu, Mihai Cristian Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93250]
-
la Shakespeare se găsesc, alături de ecouri din Montaigne și clișee împrumutate de la stoici, numeroase urme de platonism renascentist, de piMă, în vestitul discurs al lui Ulise din Troilus și Cresida. La Donne putem urmări studiul scrierilor Părinților bisericii și ale scolasticilor, precum și influența pe care a exercitat-o noua știință asupra sensibilității lui. Chiar și Milton a elaborat o teologie și o cosmogonie foarte personală care, potrivit unei anumite interpretări, îmbină elemente materialiste ou elemente platoniciene și se inspiră atât din
[Corola-publishinghouse/Science/85058_a_85845]
-
îi fixează scopurile, pe care le atinge prin forță și viclenie. Reflecția asupra condiției naturale a umanității l-a condus pe Hobbes la formularea ipotezei că nașterea societății nu este rezultatul sociabilității (cum considerase Grotius, inspirat de Aristotel și de scolastici), ci al unui calcul rațional al individului egoist lipsit de moralitate. Prin urmare, suveranitatea este convențională și nu naturală, ea este instituită de către oameni și nu este o monarhie de drept divin. Spre deosebire de Filmer, Hobbes a susținut că oamenii sunt
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
mai multor constructe literare, de pildă includerea strigătelor publicitare ale negustorilor, preluate din viața comercială vie a secolului al XV-lea, în limbajul prin care autorul ficționalizat al lui Rabelais își anunță contribuția la scrierea cărții sau maniera în care scolastica dictează organizarea pe capitole și subcapitole cu un fals ton didactic. Parodia se organizează ca ansamblu ambivalent și totuși opus enunțului originar, căci romane precum Gargantua și Pantagruel sau Don Quijote clamează dreptul literaturii la independență față de epoca predentă, iar nu
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
că nu întotdeauna o făcea pentru a-și nega modelul. În cazul oamenilor simpli, avea chiar un rol mnemotehnic, urmărind să le reamintească, o dată încheiat festivismul carnavalesc, necesara întoarcere la "cele sfinte". Interesează parodia ca lecție, lipsită însă de rigorile scolasticii și prelungind ideea antică a recunoașterii materialului parodiat în produsul final. W.T.H. Jackson notează, la pagina 229 din The Literature of the Middle Ages188, că în această perioadă parodia devine de fapt "dependentă de recunoașterea instantanee a materialului supus
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
de Domnul Alcofribas, abstrăgător de chintesență. Scriere plină de pantagruelism, dacă ne referim numai la parodierea extremă a actului educativ în sine, din capitolele XIII-XV. Cu autoritatea paternă evident subminată de ridiculizare, Grandgousier, ne înfățișează, prin silogisme luând în derâdere scolastica, maniera în care trebuie deprins tânărul învățăcel Gargantua cu "toaleta" zilnică: "Mai întâi de toate, n-ai nevoie să te ștergi dacă nu ești murdar. Iar murdar nu poți să fii până nu te ușurezi. Așadar, trebuie mai întâi să
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
transmis apoi lumii post-bizantine, fapt ce i-a marcat comportamentul față de scaunul pontifical și față de prozelitismul catolic (orientat la un moment dat mai ales către români, pe baza argumentelor istorice legate de originea lor etnică și lingvistică). Distanța filosofică dintre scolastica medievală de influență neotomistă − purtătoare a ideilor aristotelice, dar și a tezei primatului puterii papale - și teologia isihastă de sorginte neoplatoniciană a readus, în cadru politico-religios, dialogul dintre cei doi mari filosofi ai Greciei antice, tranșat anterior de gândirea iudeo-creștină
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
ce stau sub incidența dialogismului amintim doar pe acela de plurilingvism. Aplicația conceptului de intertextualitate, Julia Kristeva a realizat-o pe romanul francez din secolul al XV-lea "considerat drept un intertext rezultând din transformarea mai multor coduri aparent eterogene: scolastica, poezia de curte, literatura orală publicitară a orașului medieval, carnavalul" (J. Kristeva, 1980: 272). Fie și numai în treacăt spus, teoria intertextului și a intertextualității reprezintă tipare mult mai complexe și mai nuanțate ale relațiilor dintre texte, decât noțiunile de
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
sau summe. Fiecare dintre acestea se împarte într-o mulțime de probleme, fiecare problemă se împarte în subprobleme și diviziunea lor continuă. Problematica abordată de Toma este deosebit de vastă. Insistând pe revigorarea lui Aristotel într-un registru interpretativ propriu, reprezentantul scolasticii medievale are în atenție și problemele statului, economiei, dreptului și moralei. Cea mai apreciată dintre summe este Summa Theologiae, cunoscută și sub denumirea de Summa Theologica sau, pe scurt, Summa, dialog al ideilor vehiculate de dominicani, franciscani și seculari în
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
pentru perioade scurte, fapt determinat de situația lui materială deosebit de grea. În ciuda sărăciei, a reușit să evadeze din mediul său și să facă o serie de călătorii care au contribuit la formarea lui spirituală mai mult decât lecțiile îmbibate de scolastica medievală. A oferit lecții private mulți ani. Între anii 1689-1695 a avut acces la o mare bibliotecă situată în castelul Vatolla. Aici i-a întâlnit pe Platon, Augustin, Ficino, Pico della Mirandola, Tacitus, care i-au devenit adevărații maeștri. A
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
de a formula o anumită judecată epistemică și de a face deosebirea dintre construcțiile gramaticale considerate și acceptate, de gramaticile normative, ca fiind corecte și cele incorecte. V. gramaticalitate, normă. CHOMSKY 1966; DSL 2001; VARO - LINARES 2004. CC ALTERITATE. Pentru scolastici, alteritatea reprezenta ceea ce aparține lumii externe în raport cu subiectul, fiind astfel opusul identității constituite de subiectivitate. În această accepție, alteritatea era de fapt ceea ce s-a numit mai tîrziu non-eu. Ca derivat al latinescului alter, cuvîntul alteritate sugerează semnificația de "stare
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
de a avea identitate, de a fi identic cu sine", concretizată într-un "ansamblu de trăsături particulare care instituie unicitatea unei realități". În consecință, principiul individuației vizează ceea ce asigură unei realități definite prin formă distinctă o existență individuală (concretă). Pentru scolastici, acest principiu genera problema dacă individualizarea se manifestă și la nivel material (de conținut) sau numai în virtutea unor trăsături formale, dar G. W. Leibniz a considerat că reprezintă ceea ce face ca o realitate să întrunească nu numai tipul specific (în
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
invocate (citații, aluzii, parafrazări etc.) în realizarea unui text, pe baza cărora se realizează intertextualitatea. Într-o perspectivă mai extinsă, Julia Kristeva a considerat pentru romanul francez din secolul al XV-lea un intertext rezultat din transformarea mai multor coduri: scolastica, poezia de curte, literatura orală, carnavalul etc. Ca atare, intertextul este reprezentat de totalitatea relațiilor pe care un text le are cu alte texte din care preia și transformă diferite elemente, integrîndu-le în propria structură. V. dialogism, discurs raportat, interdiscurs
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]