266 matches
-
Dintr-odată, am izbucnit în râs. Ce râs sacadat și teribil! Mi se zbârli părul pe cap. Nu-mi mai recunoșteam timbrul vocii. Era ca râsul străin care-mi răsunase de nenumărate ori în urechi. Am început să tușesc. Un scuipat sângeriu, o picătură din adâncul măruntaielor mele căzu pe oglindă. Am atins-o cu buricul degetului și m-am întors, s-o văd pe doică palidă precum cearșaful, cu părul zbârlit, cu ochii stinși și buimăciți. Ducea în mână un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
Îngenuncheri în grup în mijlocul caldarîmului, rugăciunea Tatăl nostru recitată amenințător de sute de glasuri la unison, urmată imediat de înjurături, replieri, bateri în retragere, bastoane luate pe spinare, căzături pe caldarîm, șuturi date și primite în stomac, cap, gît, în boașe, scuipat și sînge împrăștiat pe trotuare, o droaie de obiecte pierdute pe jos, în concluzie o Revoluție de mai mare dragul, dom’ Roja, spune. Uite cine erau de fapt personajele care s-au interesat cu adevărat de soarta acestei țări, în comparație cu
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
oprește o clipă și fixează împrejurimile. Chiar și de la distanță se vede că poartă numai suspiciune pentru toți cei din jur în privirea alunecoasă. Fixează și mașina lor, dar datorită întunericului nu vede nimic care să-l alarmeze. Trage un scuipat, își saltă pantalonii, apoi dispare înăuntru. Manfred încruntă din sprâncene, potrivindu-și cu degetele de la mâna dreaptă rama ochelarilor: El e. De unde știm la ce cameră merge? La numărul 5. Întâmpină cu o grimasă veselă privirea amuzată a lui Marius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
pe câte un taburet și pisau scuipatul ce se tot aduna în țărâna din fața lor cu niște toiege cu măciuliile lustruite de atâta purtat în mâinile lor aspre și bătătorite de muncă. Din când în când, iar lansau câte un scuipat țâșnit printre dinți, în direcția știută. Scuipatul frământat mereu cu vârful toiegelor, făcuse un mic noroi, cam dizgrațios la vedere, dar lor nici că le păsa. Dacă erai mai atent la ce vorbeau, le puteai da pe deplin eticheta de
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
vârful toiagului. - Da casierul pe unde-o fi? - Naiba știe unde? Că a fugit cu banii acum trei săptămâni și de atunci nu l-a mai văzut nimeni. O fi el pe undeva. Hm, frumos somn! și țâști! un alt scuipat, exact la țintă. - Care somn? - Somnul prins de Săndel Spoitu. Cred c-o să plouă. Prea mare îi năbușala. - Ar fi cazul. Când nu-i bună ploaia? - Zici că ai o țigară? i se adresă vecinul. - Ia de aici, "Plugarul", că
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
figură mă distrează teribil. Nu mă îngrijorează, mă distrează. Iar asta pentru că nu-mi pot imagina România altfel. N-am fost nicicând învățat s-o văd în alt mod și nu reușesc nici acum. Bălăcăreala continuă, pumnii împărțiți cu nemiluita, scuipatul în fața adversarului, înjurăturile pitorești, grobianismul, mitocănia extremă - toate astea mă au ca spectator. Vă au și pe dumneavoastră, vă rog să vă abțineți, la rându-vă, de la a fi ipocriți. Suntem toți spectatori, ne dorim acest circ perpetuu, ne bucurăm
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
un ton aspru. Mi se pare o totală lipsă de logică faptul că șapte profesioniști n-au fost în stare să se înfrunte cu un beduin păduchios ca să-și apere rezerva de apă. - Mecanicul ar fi vrut să tragă un scuipat, dar nu avea destulă salivă. - Din fericire, ne-a mai rămas un butoi, dar mă tem că ăsta nu ajunge pentru toți. — E de necrezut! protestă unul dintre ei. Un singur tip a fost în stare să ne-o tragă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
atât de tare, atât de repede, că foarte curând i-am mărturisit totul. — E atât de nedrept! a exclamat el. Mi-e rușine că sunt american! De ce nu are guvernul curajul să declare: „Oameni buni! Omul ăsta pe care îl scuipați e un erou!“. Era indignat - și după părerea mea indignarea lui era sinceră. — Pe mine nu mă scuipă nimeni, am zis eu. Nimeni nu mai știe nici măcar că trăiesc. Kraft era dornic să-mi vadă piesele. Când i-am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
Pleacă de-aici, mă ofticosule! Dar Agheasmă era obișnuit cu asemenea vorbe și tuși mai departe fără să-i pese de insulte, stînd În picioare lîngă grupul care mînca strîns roată. CÎnd Îi trecu accesul pentru cîteva clipe, slobozi un scuipat enorm care se lipi pe fațada casei. Pe urmă luă găleata de jos și i-o Întinse lui Julius. Nu! Nu! Terminați odată cu glumele! porunci meșterul, care făcea parte, Într-un fel, din conducere: stătea de vorbă cu inginerul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
o parte și de alta, ceilalți tot În picioare În spatele băncii, sprijinindu-se de spătar și, din cînd În cînd, scuturînd scrumul țigării În capul celor care stăteau jos. „Du-te dracului!“, striga victima, ridicîndu-se ca să plătească gluma cu un scuipat fin, compact, perfect, care nimerea drept la țintă pe cămașa glumețului, „Ofticos nenorocit!“, striga glumețul la rîndul lui, ștergîndu-se cu batista, În timp ce celălalt scotea din buzunarul de la spate al pantalonilor kaki sau albaștri un pieptene fin, cu care-și putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
După porecla pe care o, primise În 1808 Joseph Bonaparte, pentru scurt timp rege al Spaniei, de la populația ostilă a Madridului. În spaniolă Pepe e diminutivul lui Joseph, iar Botellas Înseamnă Sticle, cu alte cuvinte Bețivanul. Gargajo Înseamnă În spaniolă Scuipat, Întreg numele este, de altfel, batjocoritor: López e un nume de familie foarte comun, iar del Perú, cu particulă nobiliară, constituie un adaos ironic. Născut dintr-un negru și o indigenă ori viceversa. Mario Moreno Cantinflas, celebru actor mexican de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pentru că Tiberius Nero l-a luat cu ei! De n-ar fi fost el, capadocienii ar fi urcat liniștiți colina, fără să mai pretindă că n-au voie să intre în incinta sfântului lăcaș. Își mai ostoiește mânia cu un scuipat. Pe naiba, sfânt! Că doar mai sunt și alte morminte prin zonă. Locul este vrednic de admirație, nu cavourile, oricât de pompos ar arăta. Tiberius îi observă enervarea mocnită. Se simte dator să-l liniștească: — Cunosc o scurtătură prin spate
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
captivitate. Dacă te miști, nu te pot prinde... Dar ea nu se putea mișca. Era ținută pe loc de acea masă sufocantă de trupuri puternice și umede, care deja nu mai aparțineau speciei umane; un amalgam de mușchi, transpirație, pumni, scuipat, picioare, care se încleșta din ce în ce mai tare. Nu! Lăsați-mă să mă mișc! Vă rog! Lăsați-mă să-mi eliberez o mână măcar! Lăsați-mă să iau o gură de aer măcar! Crezu că vede sânge. I se păru că vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
bancului. Încercam să scot măcar un chițăit, să mă prefac amuzat, taică-meu lovea apa cu palmele, se strâmba. Mă gândeam că o să mă înece, așa că până la urmă i-am dat ce voia, un hohot de râs cu lacrimi și scuipați și taică-meu s-a liniștit. Și eu care habar n-aveam ce-nseamnă Evaziv. Nu pot sta mai mult de un sfert de oră în cadă. Îmi iau cu mine reviste, rățuște de cauciuc, bărcuțe. Torn săruri relaxante în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
rapid optimist. Am un cabinet de travail numai al meu, de 1,5 metri pe 2,20. Ordinatoare și fotocopiatoare peste tot. Oameni surâzători, care te ajută. Sunt pregătit să accept chiar și zâmbetul ipocrit care este oricum de preferat scuipatului balcanic. Afară ninge, este zăpadă și ger, o iarnă veritabilă, canadiană. I-am întâlnit iarăși pe mes frères - adică pe negrii din Africa, colegii noștri de suferință, cu care fraternizez imediat. Oameni cu care ne simțim totuși bine împreună, avem
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
de 7%, reducere din impozitul pe locuințe (circa 38.000-50.000 de lei pentru un apartament de două camere). Senzația stranie că am recăzut în anii ’80. La nivel individual am o imensă compasiune pentru tot ce este mic, obidit, scuipat și disprețuit. La nivel macro, mă întreb la ce mai este utilă masa aceasta informă de deșeuri ale unui fost sistem care oricum va vota cu Vadim, Becali & Co., cu cei care-i mint mai deșănțat și mai populist. NU
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
homofobiei catolicismului polonez. Lista este prea lungă pentru a continua, discursul sună deja cunoscut. În rest, ce să zic: reportaje excelente, culoare, grafică, scriitură impecabilă. Dar este vorba de un produs pe care nu-l pot acepta aici, în țara scuipatului și a pietonului zdrobit de gipane’... Mirel 26 iunie 2006 După cum știi, am fost la concertul Depeche Mode. Îmi e destul de greu să descriu atmosfera. Cred că acesta este unul dintre motivele pentru care m-am dus la un astfel
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
odată ajunsă acolo, începea să rumege lent, meditativ, fânul proaspăt... O înjurau, strecurând propuneri licențioase, chiar pe Profira care râdea larg, cu dinții albi, cu strungăreață, scăldați de o salivă abundentă... Înjurau chiștoacele de țigări „Plugare“, lățite în câte un scuipat gros, măturându-le, ca să fie pietrișul curat în fața haltei prin care treceau doar marfare și, arareori, trenuri mixte, staționând un minut... (Iar taică-meu, cu chipiu țanțoș, cu uniformă cu nasturi lucitori, bombați, având ștanțați pe ei o roată aurie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
-se, are o reacție estetică SĂ FUGIM PE MARE? (final simfonic) Lui Gheorghe Grigurcu Vă scriu dintr-o lume urâtă, urâtă; din vârstă în vârstă ea a trecut la instinctul de supraviețuire, un cer orb, o limbă mută și trupuri scuipate anunță intrarea păcatului în Cetate, să fugim pe marea de alcool, să fugim ... vă scriu dintr-un om urât, numele lui nu mai este rugăciune, trece pe stradă urâțenia lui și tu te simți cuțit și îi decupezi locul în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
mărșulețu lu Monstru și-am Întentat chiar ș-o juma dă răget care mai izact a ieșit la drept vorbind un sughiț dă plâns care, dacă nu deschid umbreluța care am lăsat-o acasă, mă plimb cu canoa pân fieșce scuipat și mă cofunzi cu Vito Dumas, Navigatoru Solitar. În fine, am demarat, și chiar că atuncea a luat-o văzduhu la trap, parcă făceam baie În oala cu lături, și unu dejuna un sanvici cu cârnaț, altu un rulouaș cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
își însușește Vera Mantero starea de criză. Cum lucrează cu neputința, cu acumularea semantică de particule negativ-active: „non-vivre, non-vouloir, non-pouvoir, non-possibilité“. Vera Mantero construiește o semiotică negativă, spartă, în final, de un cuvânt eliberator: joie. Silabele sunt cântate, interiorizate și scuipate, lăsate să doară. Vera Mantero e o prezență de o teatralitate halucinantă, vulnerabilă, sfâșiată de tristețe, sfârșită de blocaje paralizante, jucându-se cu sunete rostogolite ca și cum ar avea niște mingiuțe în gât. Animalic, violent și inocent, de un grotesc poetic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]
-
Bănică și ale lui Codruț Constantinescu nu fac prea multă filosofie Unii ar putea spune că enervarea are la bază comparația, pe care nu o putem niciodată evita, între „Paradisul“ Occidental și „Absurdistanul“ românesc, între „zâmbetul ipocrit“ al occidentalilor și „scuipatul balcanic“. Dincolo de aceste comparații, mai există însă o mulțime de motive pentru care România nu reușește, cum spunea Cioran, „să se descătușeze dintr-o condamnare, care o fixează în cămașa de forță a anonimatului“. Totuși, spre deosebire de scrierile cioraniene, Enervările lui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
și ușor fluorescent, intrase în inventarul său de s.d.v.-uri, ca suprafața cea mai lipsită de asperități și interstiții de pe mapamond. Avea însă și o serie de invenții problematice. Prima invenție cu adevărat periculoasă pentru el a fost mașina cu scuipat, o berlină clasică ce consuma doar 25 ml de salivă la suta de kilometri. Marii industriași și petroliști, corporații internaționale și pro-globalizatori stupefiați au tocmit filiala bosniacă a Camorrei să-i facă felul. Decalarea sa temporală l-a ferit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85064_a_85851]
-
unde a dispărut puștoaica Steininger. — Nu la asta mă refeream. — Nu? Păi, la ce vă refereați, Herr Kommissar? Cineva l-a omorât pe Gottfried Bautz. — Ce, nemernicul ăla ceh? Emise un râset care era în parte râgâit și în parte scuipat. — Maxilarul lui era fracturat. În gura lui se afla o jumătate de țigară. — Și? Ce-are asta de-a face cu mine? — Asta e una dintre micile tale specialități, nu-i așa? Lovitura de țigară. Te-am auzit spunând-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Momente minunate de apropiere și apoi rafale înghețate de vânt. Iar dacă tu suferi acolo, dincolo de ultima cazemată de ciment, suferința ta îmi este necunoscută la această distanță și străină. Ce importanță are că ai rămas gravidă de un murdar scuipat al meu? În noaptea aceasta ești singură cu bagajul tău pe peronul unui tren care se duce și pe care l-ai pierdut. — Nu te culci? Mă întind lângă mama ta care a făcut duș și are încă părul ud
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]