578 matches
-
se dezbat, cu precădere, probleme sociale precum: monopolizarea învățământului de către burghezie, dependența artistului de clasele stăpânitoare, individualitatea și opera de artă. Poziția pe care se situează opiniile exprimate în articole, ca și textele literare, recenziile sau revista presei, este cea socialistă. Propaganda proletară ia avânt în poeziile date număr de număr de Ion Popescu-Puțuri, Traian Mateescu, Dem. Bassarabeanu, Eugen Relgis. Sunt inserate și fragmente de roman, scurte tablouri sau schițe cu același pronunțat caracter critic, pe care revista îl cultivă, căutându
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287156_a_288485]
-
în orașele mici, cu noua economie și societate socialiste. Tranziția socialistă a fost suficient de lungă pentru a schimba radical societatea în multe privințe, dar nu în toate. Principala sa direcție a fost industrializarea socialistă și dezvoltarea urbană, de asemenea socialistă. Ea a tranșat dezbaterile principale ale perioadei interbelice - orașul sau satul, industria sau agricultura, capitalismul sau corporatismul, democrația sau dictatura -, optând politic pentru o combinație inedită, care nu ținea cont de corelațiile tradiționale de până atunci. Alegerile au fost făcute
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
muncitorii nu voiau altceva, de vreme ce prestigiul lor social era asigurat politic în afara producției. Dar, pentru a da bani muncitorilor, a trebuit să fie păstrată întreaga organizare a producției după expresia ei bănească, moștenită din capitalism. Industria socialistă, în ciuda caracteristicilor sale socialiste, a trebuit să fie exprimată în bani, la fel de mult și la fel de complet ca și industria capitalistă. În felul acesta, salariul muncitorilor, care într-o întreprindere capitalistă exprimă o relație economico-socială, într-o întreprindere socialistă exprima o relație politico-socială. Ca urmare
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
asemenea sub strict control politico-administrativ. Ceea ce nu a putut controla statul socialist și clasa politică comunistă a fost în primul rând consumul alimentar al populației. Dar asta este important, căci consumul de alimente și băuturi reprezintă - cel puțin în România socialistă - cea mai importantă componentă a consumului gospodăriilor populației și, în consecință, cea mai importantă componentă a ceea ce se produce și consumă în societate și economie, adică a PIB. În momentul de vârf al comunismului românesc, în 1979 - cu puțin înainte de
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
postcomuniste. În consecință, către sfârșitul comunismului, societatea socialistă era mult mai complexă decât admite imaginea ei ideologizată, fie ea de atunci sau de acum. Majoritatea populației era formată în principal din țărani, nevoiți să oscileze între cele două economii - cea socialistă a CAP-urilor și cea tradițională, a propriei gospodării individuale -, și muncitori industriali care, la rândul lor, oscilau între statutul politic superior, de bază a puterii politice comuniste, și statutul industrial inferior, de executanți aflați la baza ierarhiei de putere
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
înainte de renunțarea la comunism în politică. Unul dintre rezultate a fost că, la sfârșitul anului 1989, România avea o economie socialistă unitară care îngloba un volum relativ mare de capital occidental privat, în vreme ce Ungaria avea deja două economii, una majoritar socialistă și una majoritar capitalistă, care creștea în interiorul celei dintâi. Al doilea rezultat semnificativ din punct de vedere politic a constat, însă, în faptul că clasa politică maghiară nu a mai dispus de nici un grad de libertate suplimentar. Trecerea la capitalism
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
însă, în faptul că clasa politică maghiară nu a mai dispus de nici un grad de libertate suplimentar. Trecerea la capitalism, în Ungaria, nu a însemnat decât asigurarea supremației unei părți deja existente a economiei maghiare, cea capitalistă, asupra celeilalte, cea socialistă. Germania de Est a parcurs același proces de transformare economică într-un timp mult mai scurt, abandonând pur și simplu decizia politică în favoarea Germaniei Occidentale și renunțând astfel la orice libertate de decizie. Cehoslovacia a procedat la fel după separare
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
fi necesitat un capital suplimentar - teoretic ceva mai mic, dar, oricum, uriaș. Nu se punea problema ca acest capital să existe, cel puțin nu în societatea românească. Nici nu exista vreo șansă ca nou-înființata economie de piață la periferia celei socialiste să producă într-un timp rezonabil de scurt acumulările de capital necesare pentru privatizarea rapidă și pe scară largă a economiei românești. Ulterior s-a dovedit că privatizarea pe scară largă a unei foste economii socialiste nu este câtuși de
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
trebuie să insistăm asupra ei; imaginea pamfletară a falsului patriotim o realizează Eminescu în Scrisoarea III. Conceptul valoare națională are pentru unii și alte conotații, aducînd aminte de vremea cînd opera era considerată valoroasă dacă era „națională în formă și socialistă în conținut“, adaptare a sloganului victoriei mondiale a socialismului, aceeași, în esența ei, pe toate coordonatele lumii. Teama de a fi rău înțeles și de a fi etichetat ca vetust, aflat împotriva curentului vremii îi face pe mulți să renunțe
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]
-
nici acest concept nu era potrivit, neimplicând schimbări radicale de structură. Sensul special atribuit termenului tranziție în anii ’90 este „trecerea de la societățile socialiste la societatea de tip capitalist”. El se centrează nu pe descrierea celor două tipuri de societate (socialistă/capitalistă) între care se produce trecerea, ci pe procesul propriu-zis de schimbare de la primul tip de organizare socială la cel de-al doilea. Din punctul de vedere al obiectivului său, tranziția nu este ceva nou. Țările foste socialiste se află
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
o programare a schimbării sociale care să nu mai țină seama de vechea polarizare politică mondială; • larga popularitate a modelului occidental: vasta majoritate a populației aspira către asimilarea modelului occidental de organizare socială; • deplasarea orientării politice a tuturor țărilor foste socialiste europene de la Est (Uniunea Sovietică) spre Vest, mai ales spre Uniunea Europeană: România se despărțise de Uniunea Sovietică încă din 1964, iar această independență politică, ostentativ afirmată, era extrem de populară. În 1989 se putea face pasul următor spre Occident; • un fond
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
-ului în cele două aripi - Iliescu/Roman - a conservat în ambele partide orientarea social-democrată. Noul PD condus de Roman, în ciuda faptului că în perioada guvernării a fost atașat mai degrabă unui program politic accentuat liberal, s-a înscris în internaționala socialistă, dar a acordat mai degrabă o importanță declarativă decât de fond problemelor sociale. Apropierea actuală de PNL este de natură a accentua orientarea liberală. Totodată, tehnocrația s-a perceput a fi administratorul întregii societăți, nu numai al economiei, fapt care
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
împotriva tranziției. Nu este deloc clar ce ar putea însemna comunismul după căderea URSS și, mai ales, în noul context internațional. Pe de altă parte, grupul de comuniști credincioși era în România mult mai redus decât în celelalte țări foste socialiste europene, nemaivorbind de Rusia. Cu toate acestea, în țara noastră pericolul lor pare să fi fost invocat mult mai frecvent. De altfel, multe persoane la vârf din partidele anticomuniste au fost și ele membre ale Partidului Comunist, unele dintre ele
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
frumos prin aceea că-i național; ceea ce-i rău nu devine bun.... Ca atare, conchide Eminescu, Conceptul valoare națională are pentru unii și alte conotații, aducînd aminte de vremea cînd opera era considerată valoroasă dacă era națională În formă și socialistă În conținut, adaptare a sloganului victoriei mondiale a socialismului, aceeași, În esența ei, pe toate coordonatele lumii. Teama de a fi rău Înțeles și de a fi etichetat ca vetust, aflat Împotriva curentului vremii Îi face pe mulți să renunțe
A FI SAU A NU FI by GHEORGHE C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/830_a_1715]
-
mergeam într-un loc necunoscut, în care știam că nimic nu-mi era favorabil! Mă gândeam că versurile lui Creangă din „Prostia omenească” reflectă mai bine realitatea mincinoasă în care trăiam, conform căreia societatea capitalistă este dușmanul omului iar cea socialistă este cea care aduce fericire acestuia: „Ș-am încălecat pe-o șea, Ș-am spus povestea așa; Ș-am încălecat pe-o roată, Ș-am spus-o toată. Ș-am încălecat pe-o căpșună, Și v-am spus, oameni buni
NU PUNE, DOAMNE, LACÃT GURII MELE by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/1835_a_3165]
-
orânduirea comunistă urma să devină forma instituțional-organizatorică a societății viitoare (socialismul era doar prima fază a comunismului). Credem totuși că nu este suficient de justificat să se spună nici că ruptura se produce față de societatea socialistă. În lume funcționează Internaționala Socialistă, din care fac parte partide socialiste și social-democratice din țările capitaliste dezvoltate, dar nu numai - partidele conducătoare din țările foste socialiste, considerate de ideologie socialist-marxistă, erau însă excluse (o asemenea ideologie era susținută de regimuri totalitare, nedemocratice); b) societatea care
Macroeconomia tranziției postsocialiste by Cristian Florin CIURLĂU () [Corola-publishinghouse/Science/196_a_212]
-
a fost în inima reflecției, a acțiunii și a proiectului comunist. Ea este matricea marxismului*, elaborat plecându-se de la observarea critică a revoluției industriale europene din secolul al XIX-lea. Ea se află în centrul structurării mișcării socialiste în jurul Internaționalelor socialiste. și dacă Lenin* se opune marxiștilor ortodocși care nu cred că revoluția este posibilă în țări democratice și industrializate, el consideră Rusia ca fiind „veriga slabă” a lanțului imperialist care va duce în mod ineluctabil la izbucnirea unei revoluții în
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
puterea în Ungaria, în 1919, și celui al tentativelor insurecționale din Germania între 1919 și 1923, din Estonia, în 1924, și din Bulgaria, în 1925. Internaționala comunistă și Europa Dacă, după moartea lui Lenin, Troțki* continuă să vizeze la „Statele Unite Socialiste ale Europei” care ar fi „forma politică a dictaturii proletariatului din Europa”, Stalin* optează pentru „construcția socialismului într-o singură țară”. IC se mulțumește, așadar, să asigure bolșevizarea și apoi stalinizarea PC europene, astfel încât URSS* să dispună de instrumente disciplinate
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
persoane. Dar credinciosul Engels îi continuă opera. în 1885, el publică cea de-a II-a Carte a Capitalului apoi, în 1894, Cartea a III-a. în 1889, el prezidează crearea celei de-a II-a Internaționale sau Internaționala Muncitorească Socialistă (IOS), plasată sub semnul unui marxism din ce în ce mai pregnant. în 1895, într-o prefață la o reeditare a textelor lui Marx, Engels constată evoluțiile capitalismului și-și pune întrebări referitoare la posibilitatea unei treceri pașnice, pe căi legale, la socialism, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
vreme în care partidele socialiste încă nu există. Ea incarnează un sentiment de apartenență la o colectivitate supranațională și, prin intermediul internaționalismului proletar, poartă ideea unei misiuni specifice a proletariatului. Dizolvată în 1876, AIM este înlocuită în 1889 de Internaționala muncitorească socialistă, hotărât europeană și marxistă. Luptând împotriva curentelor anarhiste*, anarhico-sindicaliste și trade-unioniste, aceasta nu este decât o „confederație secundară de forțe naționale inițiale” (A. Kriegel), ce organizează întâlniri periodice în care se exprimă o dreaptă - social-democrația* germană de marxism ortodox -, o
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
îNTOARCEREA LA DEMOCRAȚIE Partidul Comunist Italian (PCI) prezintă o cvadruplă originalitate: născut în 1921 dintr-o sciziune cu socialismul, hotărăște, șapte decenii mai târziu, să-și respingă identitatea comunistă pentru a se transforma într-o nouă organizație afiliată la Internaționala Socialistă. Or, încă din 1945, acest partid a devenit cel mai puternic partid comunist occidental, exercitând în viața publică o influență decisivă - deși limitată, deoarece a jucat un rol foarte mic în puterea centrală -, adânc înrădăcinat în societate și înzestrat cu
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Bologna din 1990, în cadrul căruia s-a exprimat o puternică opoziție, ultimul congres al PCI se desfășoară la Rimini în februarie 1991. Imensa majoritate a delegaților hotărăște să formeze Partidul Democratic de Stânga (PDS) care cere să adere la Internaționala Socialistă. Trei luni mai târziu, ortodocșii se regrupează în Rifondazione Comunista, membru al Partidului Stângii Europene*. PDS pierde un mare număr de aderenți ai ex-PCI și nu obține decât 16% din sufragii în 1992. Dar se impune rapid ca un partid
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
acuzați până și în boxă; mulțimi sunt mobilizate sub ferestrele tribunalului; presa obedientă cere moartea. Această parodie de justiție duce la unsprezece condamnări la moarte. Dar regimul nu este încă destul de puternic ca să reziste presiunii opiniei occidentale, mai ales cea socialistă, care denunță scenariul cerut de Lenin. și, în ianuarie 1924, pedepsele cu moartea sunt comutate în cinci ani de lagăr. Totuși, toate elementele procesului trucat și-au făcut apariția și vor beneficia, începând din 1926, de un nou cod penal
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
mulți aleși, SFIO nu va fi niciodată o social-democrație de tipul celei germane sau britanice, modele ale partidelor socialiste austriac, belgian, olandez, norvegian, suedez și ceh. Din 1889, ansamblul acestor partide, pe atunci eminamente europene, se grupează în Internaționala Muncitorească Socialistă (IOS) sau Internaționala a II-a, fondată sub egida lui Engels. IOS profesează o ideologie marxistă, o politică revoluționară din ce în ce mai contaminată de democrația reprezentativă și un internaționalism* care încearcă să frâneze puseele naționaliste. Totuși, încă de la congresul său din 1903
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
dezinformare inguși INO Institutul Antimarxist Institutul Memoriei Naționale Institutul pentru Cercetarea Crimelor Comunismului Institul Marx-Engels insurecția din Varșovia Intelligence Service Internaționala Comunistă (Komintern) Internaționala Comunistă a Tineretului (vezi ICT) Internaționala Rezistenței Internaționala Muncitoare Socialistă (IOS) Internaționala Țărănească Internaționala Situaționistă Internaționala Socialistă Internaționala Sportivă Roșie (ISR) Inturist islam Izquierda Unida J JCR Jedwabne tineret organizații comuniste de tineret Joint evrei K Kaliningrad calmuci Karaganda Karaciaiși Katyn Kazahstan KGB khmerii roșii Kolhozuri Kolîma Kominform Komintern (vezi Internaționala comunistă) Komis Kommunistische Arbeitbund Deutschlands Kommunistische
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]