605 matches
-
din țară prin însuși regimul de discriminare făurit și favorizat de regim. În fiecare seară mergeam tot grupul, români și germani, la câte o grădină de vară ori la un restaurant. Acolo însă găseam regulat scaunele cu spetezele rezemate de tăblie și cu un cartonaș pe care scria: Dacă însă îi strecurai chelnerului 50-100 de lei (în funcție de local) ori îi solicitai o masă în limba germană, franceză ori altă limbă străină, ți se punea imediat la dispoziție o masă pentru câte
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
universitară, doar că lipsesc tablourile de rigoare. În loc de tablouri, în pereții drepți și acoperiți parțial de ierburi, erau găuri mari, probabil excavate de bursuci, vulpi sau iepuri. În centrul aulei erau 12 butuci, așezați în cerc, pe care stăteau 12 tăblii, recent lucrate din lemn de frasin. Lîngă butuci erau alți 12 butucei, acoperiți cu blănițe de cîrlan și care țineau loc de scaune. În centru ardea un foc fără fum care încălzea cu o intensitate invers proporțională cu distanța la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
de pe atunci, din perioada clujeană a cunoștinței noastre, suferea de unele scrupule și suspiciuni exagerate care, cu timpul, s-au accentuat și, amestecându-se cu însușirile devenite ticuri și manii (un prosop de care te-ai folosit așezat „frumos” pe tăblia patului, „să se usuce”, o scandaliza ca un grav atentat la sănătatea și viața - pe care o dorea cât mai lungă firește - a mobilei respective) au făcut din ea o persoană destul de bizară. Atunci, pe la sfârșitul anilor ’40, când a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
întotdeauna amuzant să vezi pe cineva care nu te vede). La fereastră e așezat biroul, la care cândva își făcea socotelile sale de contabil tatăl Doinei, un om drag mie deși nu l-am văzut decât în fotografii. Pe vremuri, tăblia biroului fusese acoperită cu o frumoasă placă de marmură cenușie stropită cu alb, dar în perioada în care eu am început să folosesc biroul această placă era deja despicată, încât oricât încercam să potrivesc cele două masive bucăți, ele tot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
la corectură sau la tehnoredacție mai erau nemembri) n-a fost retrogradat. A doua zi, la redacție, ni s-a comunicat oficial că... Îmi amintesc că mă aflam în încăperea ce separa cele două birouri ale conducerii revistei, sprijinit de tăblia de marmură a ferestrei. M-am pomenit alături cu Nicolae Manolescu. Am spus: deci au făcut-o și pe asta! M-a aprobat, oftând. Părea mâhnit. Nicolae Manolescu s-a solidarizat cu noi printr-o vagă mâhnire. Bună și ea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
plasă tot ce scârțâie, foșnește, „mișcă” în jur și aștept, cu inima strânsă, sinistra bufnitură a unui alt... săculeț cu nisip. Pentru variație, ca să-și bată joc de teama mea exagerată, de ins „nevricos”, o gutuie preferă să cadă pe tăblia metalică a mesei rămase din vară sub pom, provocând un zgomot asurzitor. Mai să sar din pat, complet aiurit timp de câteva secunde de această malițioasă surpriză. * Într-o noapte de vară a anului 1984, am simțit suflarea de gheață
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
elite, a mamiferelor... Aproape fiecare zi ne aduce surpriza unor noi spații securizante inaugurate și folosite de ei: cele de sub masă, de sub scăunele și scaune, dintre scaunele cu speteaza lipită de marginea mesei și plafonul format de partea dinăuntru al tăbliei acesteia, de dincolo de hainele atârnate în cuier sau de faldurile draperiei acoperind caloriferul, cel al culcușului alcătuit de brațul pe care mă sprijin când scriu și de pieptul rezemat de muchia biroului... Ce cărți geniale ar fi scris motanii noștri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
bucătă ria și privata din scânduri În fundul curții, și Înlocuind peste tot garderobul cu „coroană“ deasupra și cu stâlpișori sculptați la dreapta și la stânga oglinzii În care maică-mea Își potrivea corsetul, rochia cu turnură și mitenele, Înlocuind patul În tăblii de fier, cu cadâne zugrăvite barbar În „abțibilduri“, care m-au privit cu ochii lor galeși venind pe lume la 8 septembrie 1887 și mi-au ascultat, Înduioșate, primul meu chiot, Întovărășit de constelațiile și ursitele unui horoscop promițător, sub
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Ceilalți de pe Panou nu păreau să aibă astfel de probleme. Se oprea în fiecare zi în locul acela de pe coridor și nu-și putea dezlipi privirea de pe chipul ei. Cînd reușea, în fine, să o facă, ochii îi zburau pe toată tăblia Panoului, pe care o lua la cercetat minuțios, încît ajunsese să-i viseze și ultima floricică din florice lele pictate pe la colțuri. Ca să nu mai vorbim de spicele de grîu, tractorul, sonda, compasul, stiloul și cartea dechisă care erau puse
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
îndârjire față de anchetatori și la proces; îi aducea în fiecare zi mamei de la plimbarea prin curtea închisorii câte o floare, cu toate că un asemenea gest, dacă ar fi fost prinsă, ar fi fost pedepsit cu izolatorul. Astfel, mama avea prins în tăblia superioară a patului un mic buchet de flori ascuns, care se reînnoia mereu și la care putea privi“ (Doina Jela, op. cit., p. 50). Un detaliu care stă mărturie despre cât de perfid a fost comportamentul acestei deținute, în tandem cu
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
atât de imperios necesar încât consistentul onorariu cuvenit atât de solicitatului avocat să fie plătit din fondurile speciale ale Armatei!". Exact astfel s-a exprimat cuvânt cu cuvânt mareșalul von Purzelbaum, care și-a întărit spusele lovind cu pumnul în tăblia frumosului său birou rechiziționat din castelul din localitatea Rugorod. Maestrul Ludovic L., după ce a citat pe rând din Seneca, Sfântul Augustin și Borak cel Bătrân, a arătat că: 1. Într-o acțiune de atac, combatanții acționează sub impuls gregar, la
[Corola-publishinghouse/Science/1520_a_2818]
-
stil. Mobilierul original "M. Kogălniceanu", de secol XIX, tapițat cu catifea roșie și ornamentat cu motive florale și antropomorfe, încă mai poftește musafirii în atmosfera de altădată a conacelor boierești. Măsuța pentru cafea și ciubuc (din lemn sculptat, acoperit cu tăblie de metal) creează, împreună cu ibrice de aramă și pernuțe ,,aruncate" pe jos, un colț oriental. Deosebit de interesant este un "secretaire" original de secol XIX, din familia Negri, executat din lemn de tei și lac (atelier extrem oriental). În cele două
[Corola-publishinghouse/Science/1469_a_2767]
-
metalelor, iar aurul constituie întotdeauna limita extremă a călătoriei. Puterea zmeilor care trebuie uciși de flăcău crește odată cu strălucirea castelelor în care trăiesc: „Mergi, măi nainte cale de trei zile - zâce - cî îi da de un palat coperit numai cu tăblii de aur. Acela are mare putere - zâce -. Ș-a mers înainte. Nu merge multă vreme, vo trei zâle, ș-ajunge acolo la un palat mândru și frumos nu te puteai uita, la soare te puteai uita, da’ la împalatu zmeului
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
timp sacru. Aflat dincolo, neofitul trebuie adeseori să găsească o casă solară. În basmul Povestea lui Harap Alb din colecția lui Constantin Mohanu, eroul dedublat ca servitor trebuie să o aducă pe Ileana Cosânzeana care „are-o chilie-mbrăcatăzâce - numai cu tăblii de argint și de diamant.” (Boișoara - Vâlcea). Așezarea miraculoasă reprezintă o imagine comună și cântecelor ritual - ceremoniale: „Și-acolo la vale,/ Este-o casă mare,/ Cu ferești la soare,/ Ușa-n drumul mare,/ Strașina rotată,/ Strânge lumea toată” (Goij). Plecat
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
excizii urmate se închidere secundară. Hematomul subungheal determinat de o contuzie, devine prin acumularea sângelui într-un spațiu inextensibil, deosebit de dureros. Pacientul se prezintă la medic la 2-3 zile de la accident. Evacuarea trebuie făcută prin perforarea în douătrei puncte a tăbliei ungheale cu un capăt de agrafă desfăcută înroșit la flacără. 3. Examinarea mâinii traumatizate: De corectitudinea diagnosticului clinic depinde evaluarea corectă a leziunilor și planul terapeutic. Dacă examenul clinic indică leziuni vasculonervoase sau ale tendoanelor flexoare precum și în cazul în
Chirurgie generală. Vol. I. Ediția a II-a by Conf. Dr. Teodor Stamate () [Corola-publishinghouse/Science/751_a_1210]
-
îmi ziceam. Mă uitam la ele, descoperind că surprinzător de multe rimau între ele. Încrezătoare în rimele lui Theodor Kramer și Inge Müller, am acceptat aceste rime la care nu contribuisem cu nimic, care se întâlniseră absolut din întâmplare pe tăblia mesei mele. Erau cuvinte ce tocmai făceau cunoștință unele cu altele, fiind nevoite să-și împartă spațiul în care se aflau. Nu le puteam izgoni de-acolo, și astfel am ajuns să prind gustul rimelor. De la bun început n-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
cât de multe chiar se legau și uneau în capul meu împotriva sa. Până și simplul fapt că el ședea la un birou mare și lustruit, iar eu la o măsuță din lemn prost geluit. „Vezi“ - ei da, vedeai o tăblie de masă purtând urma a numeroase crestături de la interogatoriile altora, despre care nu știai nimic, nici măcar dacă mai sunt în viață. Pentru că eram obligată să-l privesc ceasuri în șir, anchetatorul devenea rege în timpul fiecărui interogatoriu. Chelia lui ar fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
existența mea. Foarte bine. Nici eu n-aveam treabă cu nimeni. Am scos niște gheață din congelator și mi-am preparat un whisky cu sifon. M-am dezbrăcat, m-am băgat în așternut și am savurat pe-ndelete băutura, rezemat de tăblia patului. Aveam senzația că o să-mi cadă nasul în pahar din clipă-n clipă, dar nu puteam renunța la ritualul acesta minunat. Nu concep să adorm fără să beau un pahar în timp ce ascult muzică sau citesc o carte. Îmi place
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
ai dus în pădure, nu-i așa? Ți-am spus să nu te duci? — Îmi pare sincer rău. Bătrânul a luat oala de pe foc și a umplut un bol. M-a ajutat să mă ridic și să mă sprijin de tăblia patului. Scârțâia sub greutatea mea. — Mai întâi înghite ceva, spuse Colonelul. Gândurile și scuzele... pe urmă. Ai poftă de mâncare? — Nu. Mă durea totul și când respiram. Da, dar trebuie să bei puțină supă. Măcar trei înghițituri. Hai... trei înghițituri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
așezat pe scaun, am luat armonica de pe masă și am mișcat burduful. Instrumentul mi se părea ceva mai ciudat de când era la mine decât atunci când îl văzusem în pădure prima oară. Butoanele și burduful erau vechi, decolorate, iar vopseaua de pe tăblie jupuită pe alocuri. Totuși, modelul arabesc se mai distingea încă. Arăta mai degrabă ca o lucrare de artă decât ca un instrument muzical. Burduful era puțin înțepenit, dar nu imposibil de mânuit. Cu siguranță că nu-l mai atinsese nimeni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
mulți. — Ai nevoie de uscător? mă întrebă ea. — Nu. Mi-l lăsase soția când m-a părăsit. N-aveam nevoie de așa ceva pentru că părul meu era foarte scurt. M-am așezat pe pat lângă fată, mi-am rezemat capul de tăblie și am închis ochii. În clipa aceea mi-au trecut prin fața lor diverse frânturi din evenimentele petrecute în ținutul Întunegrilor. Dacă stăteam și mă gândeam bine, nu mai dormisem de mult ca lumea. Când era să ațipesc, cineva mă trezea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
a fost curmată de vocea lui Sarah strigând. - Mami! Mami! Mă papă! M-am repezit prin baie în camera lui. În clipa dinainte de a o lua din pat am vânturat sabia de lumină de jur împrejur. Sarah se trăsese spre tăblia patului când arătarea încercase să se tragă în patul ei. Își încleștase gura într-unul din stâlpii de susținere ai patului și îl zgâlțâia, răgind. - Ce se-ntâmplă? strigă Robby, din baie. Am urlat scârbit și am ridicat-o pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
auzi?" Dar soțul ei nu mai era acolo. Noapte adâncă. După radiografie, așteaptă pe culoar să fie dusă în rezervă. Soțul ei așteaptă nerăbdător alături de ea. I-au dat un scaun și s-a așezat la căpătâiul ei, dar în spatele tăbliei patului, așa că nu-l poate vedea. Brancardierii întârzie, le vine schimbul curând, n-au decât s-o preia următorii. Așteaptă multă vreme într-un curent care îi face să tremure. Ea își întinde brațul pe deasupra tăbliei patului. Conform înțelegerii dintre
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
căpătâiul ei, dar în spatele tăbliei patului, așa că nu-l poate vedea. Brancardierii întârzie, le vine schimbul curând, n-au decât s-o preia următorii. Așteaptă multă vreme într-un curent care îi face să tremure. Ea își întinde brațul pe deasupra tăbliei patului. Conform înțelegerii dintre ei, când li se ating arătătoarele, contactul este restabilit. Versiune democratică și paritară a degetului lui Dumnezeu atingând, în Capela Sixtină, degetul lui Adam. De data asta, el nu-și întinde arătătorul și contactul nu se
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
posibilitate. — Stai jos, te rog, zise Brunetti, trăgând mai aproape Încă un scaun pentru el. Evident, mama băiatului Îl Învățase bine, căci acesta rămase În picioare până când amândoi bărbații se așezară, apoi Își ocupă locul, cu mâinile strânse pe marginile tăbliei șezutului. Când Începu să vorbească În dialectul aspru din insulele exterioare, nici un italian nenăscut În Veneția nu l-ar fi putut Înțelege. Brunetti se Întrebă dacă băiatul știa, de fapt, să vorbească italiana. Însă curiozitatea sa cu privire la dialect se pierdu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]