644 matches
-
iscat de distonanța dintre formă și conținut. E o strategie prin care imitația în sine devine suficientă pentru a denunța, fără nici un alt demers argumentativ sau demonstrativ, obiectul vizat. Este binecunoscut modelul pastișei jurnalistice, în care informația fictivă devine reportaj verosimil, ilar însă tocmai prin faptul că reproduce "maimuțărindu-se" stilul și limbajul presei de senzație (Groaznica sinucidere din stada fidelității, Înfiorătoarea și îngrozitoarea și oribila dramă din strada Uranus, Boborul! etc.). La fel, sub pretenția emfatică a redactării unui studiu
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
Necesitatea polemicii", în Simțul practic, Editura Cartea Românească, București, 1974, pp. 140-143 66 Gilles Declercq, în La parole polémique, pp. 327-367. 67 Sintagma perelmaniană relevă faptul că argumentul ad hominem se sprijină pe propoziții pe care auditoriul le admite ca verosimile. 68 Barbara Warnick, Edward S. Inch, Critical Thinking and Communication. The Use of Reason in Argument, Macmillan Publishing Company, New York, 1989, p. 126. 69 G. Călinescu, "Duelistul", în Gâlceava înțeleptului cu lumea, I, Editura Minerva, București, 1974, pp. 131-132. 70
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
o pune în scenă. Ironia care exploatează sensul literal, evident dar și sensul ascuns pe care cititorul trebuie să-l perceapă articulează "două niveluri semantice suprapuse în care nici unul nu trebuie să-l oculteze pe celălalt"344. Juxtapunerea de enunțuri verosimile și de enunțuri neverosimile introduc o distanță ironică între o optică voit "naivă" și cea a cititorului modern "luminat" preocupat de verosimil și sceptic 345, aruncă o îndoială constantă asupra evenimentelor miraculoase. Cititorul este condus la o lectură dublă, una
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
între Templieri și Ospitalieri)346, ca și în ansamblul acestei povești despre un sfânt catolic care se poartă ca un Oedip orb. La ironia destinului personajului face ecou ironia istoriei care nu ezită să alieze mentalitatea superstițioasă și pulsiunea ucigașă, verosimilul și neverosimilul, realismul și delirul fantasmatic (fantasma ar veni din mentalitatea religioasă superstițioasă a unei epoci revolute, deschisă supranaturalului și care se hrănește și alimentează delirul). Folosind două procedee narative contrarii pentru a pune sub semnul întrebării autenticitatea legendei tradiționale
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
uite de urcior, dăruit poate de vreun călător ca mulțumire pentru trecerea cu barca și îl descoperă cu această ocazie. Dar aspectul fabulos și aproape miraculos al descoperirii ne face să ne gândim la o intervenție divină, cu atât mai verosimilă și probabilă cu cât scena are un caracter euharistic evident. 160 *Ovidiu, Metamorfoze, trad. rom. cit., pp. 243-244. 161 Rene Schérer, Zeus hospitalier, Armand Colin, 1993. 162 Nathaniel Hawthorne, The Centenary Edition, Ohio State University Press, 1972, vol. VII, p.
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
Nichita Stănescu: "Iată, lucrurile / sunt tăiate în două. / De-o parte ele, / De-o parte numele lor (...) Iată, tu ești tăiat în două. De-o parte tu, / De-o parte numele tău" (Iată). Cvasi-stănesciene sunt și modulațiile din Grup (psihologic verosimile) despre transferul de identitate: "Trăiau de mult timp împreună / Și cam începuseră să se repte: El era ea / Și ea era el. / Sau cam așa ceva..." Revelațiile din Vis sunt narate clipind dintr-un ochi; plin de sine, poetul află că
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
valorilor relative”, cultivate de „spiritul modern” (probabil lovinescian). Istoria... lui nu este o lucrare de pionierat, ci mai curând una de valorificare integratoare. Concluziile sunt durabile, mai ales în ceea ce privește circulația ideilor și reconstituirea epocii, prin intermediul acelor micromonografii ce creionau portrete verosimile, în trăsături de finețe. A întocmit și o ediție din scrierile lui N. Nicoleanu, V. Cârlova și C. Stamati, una din scrierile lui A. Russo și o alta din poeziile lui Eminescu și a editat un discurs al lui S.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285788_a_287117]
-
de a le pune întrebări despre lucruri pe care nu le cunosc", cum adăuga Valéry, fiindcă telespectatorii sondați știu acum cu ce și cu cine au de-a face. Scurte, dar parțial întemeiate, toate aceste observații alcătuiesc discursul cel mai verosimil al sociologului acreditat doxa majoritară a momentului. Antiteza nu pare mai puțin lipsită de argumente. Totul se petrece ca și cum vremea pseudo-spațiului nostru public ar fi trecut și trebuie de acum, cel puțin în țările dezvoltate, să conjugăm progresul mediatic și
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
absența medicației antihipertensive [Charra, 1992, 1998]. Hipertensiunea arterială la pacienții cu insuficiență renală cronică Date hemodinamice La pacientul cu insuficiență renală, normotensiv, există o creștere a debitului cardiac, compensată în mare parte prin scăderea rezistenței arteriale periferice. Cauza cea mai verosimilă, dar nu singura, atât a creșterii debitului cardiac, cât și a scăderii rezistenței periferice, este anemia. La pacientul cu IRC moderată, hipertensiv, debitul cardiac este, de obicei, crescut, rezistența periferică este, inadecvat, normală, iar, pe măsură ce IRC progresează, debitul cardiac scade
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by A. Covic, L. Segall, A. Ciocâlteu () [Corola-publishinghouse/Science/91912_a_92407]
-
analiză În fața cărora, unii, eram chemați). totul e o continuă basculare Între ficțional și real, Între scene autentice și invenții În marginea acestei realități obsedante. Unele scene memorabile sunt probabil inspirate din Întâmplări reale, din situații petrecute cândva sau măcar verosimile. Motivul jocului ocupă un loc important În caracterizarea contextului. O neîncetată confruntare Între tabere și grupuri, o luptă Între minți, angajând ingeniozitatea și competența imaginativă. Un șir de adevărate turniruri, o continuă partidă de șah, fiecare jucător Încercând să anticipeze
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
căruia toponimizarea unui apelativ (sau antroponim), care constituie ținta finală a demersului etimologic în legătură cu numele de locuri, trebuie să fie corectă lingvistic (să respecte legile evoluției fonetice și regulile devenirii semantice apelativ toponim), dar, în același timp, trebuie dovedită ca verosimilă din punct de vedere sociogeo grafic (referentul geografic denumit trebuie să justifice asocierea cu apelativul sau cu antroponimul, ținînd seama de eventualele restrîngeri, extinderi sau transferuri ale raportului de desemnare) și probabilă din punct de vedere socioistoric (să concorde cu
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
variantă estică (-jadi) a sufixului sudic -ad, în care l din *birljadi a fost depalatalizat pe teren romînesc (la fel ca în ucr. bljudu > blid, ucr. kljućăr > clucer). Așadar, proveniența dintr-un slav *brlad sau birljadi se dovedește posibilă lingvistic, verosimilă geografic (dată fiind înfățișarea văii rîului respectiv și a afluenților săi) și probabilă istoric (prin trecerea numelui de la rîu la oraș și la ținut), înlăturînd totodată obsedanta asociere a populației romînești cu tîlharii berladnici. Aceștia, de altfel, au fost identificați
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
situarea Branului la gura de acces în defileu îi conferea acestuia și funcția de apărare, probabil cu mijloace mai primitive decît castelul, care putea fi construit pe locul unei întărituri mai vechi. Acceptarea unei astfel de ipoteze, oricum mai puțin verosimilă decît cea legată de „trecătoare“, ar apropia numele de toponimele din grupul numeros Braniște, Zăbran etc. (care denumeau, la ori gine, locuri oprite, „interzise“, „apărate“ de tăiere sau vînat). Interesant este că în toponimia romînească majoră nu sunt decît cîteva
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
-iș) > brădis (+ -ăn) > brădișău (-ău > -ov) > Brădișov > (printr-o evoluție neexplicată) > Brașov; i.e. *bharos, *bhars-inom, „care se referă la orz“, prin filație fonetică slavă (cf. bg. brașino, scr. brașno, „făină“) got. barizeis, „la orz“; bulgaro-turc. borsuy, „apă limpede“. Cea mai verosimilă soluție este originea antroponimică a toponimului Brașov, iar dacă ea pare puțin surprinzătoare, vom adăuga alte cîteva toponime romînești formate de la nume de persoane, potrivit lui I. Pătruț, care a studiat în mod special această categorie de toponime,: Cluj, Dej, Blaj
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
Harfoda), ca și o rădăcină tracică, dedusă prin comparația cu sanscritul Korpata, „stofă de bumbac, stofă de lînă“ (legătura fiind lîna oilor pe care le creș teau păstorii traci pe munți, așa cum se vede pe Columna lui Traian). Cea mai verosimilă soluție este originea indo europeană, susținută de rădăcinile *karpată, *korpătă, care explică foarte bine semantic, fonetic și istoric forma actuală a toponimului. Ar merita avute în vedere, pentru comparații, ital. carpare, „a se cățăra“, și scarpata, „povîrniș“. Căpîlna Este numele
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
denumesc un sat în județul CarașSeverin și unul în județul Sălaj, precum și un vîrf în Munții Stînișoarei, care, așa cum se poate observa ușor, au paralele în toponimia sud-dunăreană de origine turcică. Considerăm că cele două etimologii sunt la fel de posibile lingvistic, verosimile geografic (vezi numeroasele Aluna, Alunu, Aluniș, Alunoasa, Nucu, Dealu Nucului, Nucușor pe de o parte, Capra, Dealu Caprii, Piatra Caprii etc. pe de altă parte) și probabile istoric (atît slavii, cît și pecenegii și cumanii au con viețuit cu romînii
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
o variantă germană Hatzeck (cu g afonizat), pe care maghiarii au retransformat-o, prin etimologia populară (germ. eck, „colț“ = magh. szeg, „colț“) în *Hatzeg. Fiecare dintre soluții are aspecte plauzibile și elemente discutabile. Cercetătorii o vor putea alege pe cea mai verosimilă prin noi argumente și dovezi. Hobița Este numele satului din județul Gorj unde s-a născut Brîncuși și a alte două sate din județele Hunedoara (unul cu determinant, Hobița- Grădiște). Acest din urmă sat, numit astăzi Între Ape, a fost
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
fi trecut prin fazele *Zvijiia (inițiala simplificată, ca în dvorniku > vornic) > Zvijiia (asimilarea progresivă e > i) > Zijiia (reducerea grupului zv, ca în trezvie > trezie) > Dzijiia > Jijia (prin asimilare consonantică regresivă). Această variantă etimologică este posibilă din punct de vedere lingvistic, verosimilă geografic (rîul are o albie noroioasă) și probabilă istoric (în zonă au trăit încă din vechime împreună o populație ucraineană și una romînească), condiții pe care nu le îndeplineau integral variantele prezentate anterior. Explicația prin limbile turcice (baza reconstruită *jăjia
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
contaminare, diminutive feminine (mai ales că numele pîrîiașelor fluctuează între Latorița și Lotrița). Surprinzător este că cercetătorii nu s-au gîndit la posibilitatea moștenirii formei străvechi, traco-dacice, care ar fi putut fi adaptată de romîni sau de slavi după apelativele verosimile ca entopice (termeni geografici adecvați toponimizării), mai ales că și alte populații care au trăit în zonă foloseau apelative asemănătoare fonetic și semantic. Reflexul fonetic este, evident, slavo-romîn, cel puțin pentru varianta Lotru și derivatele sale. Ar fi încă un
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
final, dar d din Aiud aparține chiar temei din care se trage (Aegidius > Egyed > Aiud), iar Șamșud are la bază un antroponim unguresc prescurtat hipocoristic din Samson + sufixul toponimic ad. Forma săsească Nassendraf a mai sugerat o bază, tot puțin verosimilă, sl. nosŭ, „nas“ + sufixul săsesc de genitiv -en + sufixul toponimic maghiar -d + săs. darf („sat“), acceptabilă dacă ar exista un munte abrupt, ca un nas (tip Tîmpa, din alte locuri) deasupra Năsăudului. Existența în Bihor a toponimului Săud (magh. Szód
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
aceștia apropiindu-l de apelativul romînesc moș, iar alții derivîndu-l, pe bună dreptate, din baza slavă múchú, „mușchi (plantă)“. Printre argumentele acestora din urmă sunt de reținut răspîndirea și varietatea topo nimelor formate de la aceeași bază, care este mult mai verosimilă dacă ne referim la mușchii care acoperă, ca plante infe rioare foarte rezistente, multe zone, decît dacă trimitem la apelativul moș, „om bătrîn“. V. Frățilă a enumerat, astfel, zeci de toponime din toate părțile țării care denumesc sate, văi, ape
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
de la un posibil antroponim Rășină, întîlnit în Ardeal și în alte provincii, ca nume de grup: rășinari >Rășinari, (după modelul Catrinari, Petcari, Roșcari, Socolari) nu e susținută nici ea de probe documentare. Cea mai posibilă din punct de vedere lingvistic, verosimilă din punct de vedere geografic (așezarea lîngă munte și rentabilitatea ocupației de rășinar) și probabilă din punct de vedere istoric (date fiind probele documentare privind practicarea de către locuitori a meseriei de rășinar) este geneza toponimului Rășinari prin conversiunea onimizantă a
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
simboluri). Totodată, simbolul uzitează capacitatea de intuiție și de sinteză a psihicului uman, permițând nesfârșite abordări conceptuale. Spre deosebire de acesta, așa cum remarca René Guénon, fiind complementar simbolului, limbajul necesită un nivel de înțelegere mai anevoios 118. Ca argument, Guénon oferea o verosimilă descriere a calității simbolurilor, evidențiind caracterul lor utilitar și recunoscând, totodată, faptul că acestea nu sunt strict necesare, utilitatea lor fiind mai curând legată de condițiile specificului uman. Referindu-ne tot la simbol, în concepția lui Mircea Eliade, substraturile trăirii
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
până la ideca monoteistă, au fost influențați de doctrina Vechiului Testament. Ea e formulată mai ales de Justin Martirul, de Clement Alexandrinul, de Origen și de Fericitul Augustin, care crede că Platon a luat în Egipt contact cu Biblia. Ipoteza e verosimilă și posibilă. De ce să admitem că relațiile dintre aceste popoare de mare erau numai de natură comercială și nu de natură ideologică totdeodată? Evreii erau răspândiți încă din vechime prin orașele mediteraneene. Dar ipoteza e mult mai verosimilă după traducerea
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
Ipoteza e verosimilă și posibilă. De ce să admitem că relațiile dintre aceste popoare de mare erau numai de natură comercială și nu de natură ideologică totdeodată? Evreii erau răspândiți încă din vechime prin orașele mediteraneene. Dar ipoteza e mult mai verosimilă după traducerea Septuagintei, 282 înainte de Hristos, dată de la care grecii puteau citi în limba lor Vechiul Testament. Platon și Aristotel însă erau morți înainte de această dată. În orice caz, faptul că filosofia greacă e cu totui streină de ideea atât de
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]