4,099 matches
-
Dispunerea lor complexă ne face să fim ceea ce suntem). Atomii sunt compuși dintr-un nucleu și unele particule numite „electroni” care orbitează în jurul lui (vezi fig. 2.2 la pp. 48). Fiecare orbită conține maxim o pereche de electroni (2 electroni) care se rotesc în sens invers în jurul nucleului. O asemenea structură este numită stabilă. Un radical liber este pur și simplu un atom care are un electron liber pe una din orbitele sale. Or, faptul că acest electron este liber
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
2 la pp. 48). Fiecare orbită conține maxim o pereche de electroni (2 electroni) care se rotesc în sens invers în jurul nucleului. O asemenea structură este numită stabilă. Un radical liber este pur și simplu un atom care are un electron liber pe una din orbitele sale. Or, faptul că acest electron este liber îl face mai puțin stabil și mai susceptibil de a se uni cu un electron al unui alt atom sau al unei alte molecule de lângă el. De
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
electroni (2 electroni) care se rotesc în sens invers în jurul nucleului. O asemenea structură este numită stabilă. Un radical liber este pur și simplu un atom care are un electron liber pe una din orbitele sale. Or, faptul că acest electron este liber îl face mai puțin stabil și mai susceptibil de a se uni cu un electron al unui alt atom sau al unei alte molecule de lângă el. De altfel, tocmai din această cauză se spune că radicalii liberi sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
Un radical liber este pur și simplu un atom care are un electron liber pe una din orbitele sale. Or, faptul că acest electron este liber îl face mai puțin stabil și mai susceptibil de a se uni cu un electron al unui alt atom sau al unei alte molecule de lângă el. De altfel, tocmai din această cauză se spune că radicalii liberi sunt foarte reactivi: au tendința de a ceda sau de a primi foarte ușor un electron pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
cu un electron al unui alt atom sau al unei alte molecule de lângă el. De altfel, tocmai din această cauză se spune că radicalii liberi sunt foarte reactivi: au tendința de a ceda sau de a primi foarte ușor un electron pentru a forma din nou o structură mai stabilă. Un radical poate fi neutru, pozitiv sau negativ; un exemplu de radical neutru este monoxidul de azot (NOo) Este vorba de un electron excitat al aceleiași molecule care și-a schimbat
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
ceda sau de a primi foarte ușor un electron pentru a forma din nou o structură mai stabilă. Un radical poate fi neutru, pozitiv sau negativ; un exemplu de radical neutru este monoxidul de azot (NOo) Este vorba de un electron excitat al aceleiași molecule care și-a schimbat orbita, fără a schimba însă și molecula sau atomul. Din contra, un radical pozitiv a pierdut un electron (sarcină negativă), în timp ce un radical negativ a primit unul. Aceste schimburi de electroni stau
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
un exemplu de radical neutru este monoxidul de azot (NOo) Este vorba de un electron excitat al aceleiași molecule care și-a schimbat orbita, fără a schimba însă și molecula sau atomul. Din contra, un radical pozitiv a pierdut un electron (sarcină negativă), în timp ce un radical negativ a primit unul. Aceste schimburi de electroni stau la baza reacțiilor de oxidoreducție (redox). Cel care cedează un electron este oxidat, iar cel care îl primește este redus. În fine, pe lângă radicalul oxigen (O
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
un electron excitat al aceleiași molecule care și-a schimbat orbita, fără a schimba însă și molecula sau atomul. Din contra, un radical pozitiv a pierdut un electron (sarcină negativă), în timp ce un radical negativ a primit unul. Aceste schimburi de electroni stau la baza reacțiilor de oxidoreducție (redox). Cel care cedează un electron este oxidat, iar cel care îl primește este redus. În fine, pe lângă radicalul oxigen (O), mai bine cunoscut, există și alte baze de radicali liberi, în funcție de atomul principal
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
a schimba însă și molecula sau atomul. Din contra, un radical pozitiv a pierdut un electron (sarcină negativă), în timp ce un radical negativ a primit unul. Aceste schimburi de electroni stau la baza reacțiilor de oxidoreducție (redox). Cel care cedează un electron este oxidat, iar cel care îl primește este redus. În fine, pe lângă radicalul oxigen (O), mai bine cunoscut, există și alte baze de radicali liberi, în funcție de atomul principal care aste prezent, cum ar fi: - Radicalul carbon (C); - Radicalul nitrogen sau
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
alte baze de radicali liberi, în funcție de atomul principal care aste prezent, cum ar fi: - Radicalul carbon (C); - Radicalul nitrogen sau azot (N); - Radicalul sulfur sau sulf (S). Pe scurt, radicalii liberi nu se vor stabiliza decât atunci când vor găsi un electron care să se alăture celui liber. Electronul liber folosește toată energia de care dispune și toate mijloacele posibile pentru a găsi cu orice preț „particula soră”. Produsul final este o moleculă mai stabilă, cum ar fi apa (H2O). Iată o
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
principal care aste prezent, cum ar fi: - Radicalul carbon (C); - Radicalul nitrogen sau azot (N); - Radicalul sulfur sau sulf (S). Pe scurt, radicalii liberi nu se vor stabiliza decât atunci când vor găsi un electron care să se alăture celui liber. Electronul liber folosește toată energia de care dispune și toate mijloacele posibile pentru a găsi cu orice preț „particula soră”. Produsul final este o moleculă mai stabilă, cum ar fi apa (H2O). Iată o ilustrare a doi radicali liberi frecvent întâlniți
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
doi radicali liberi frecvent întâlniți: Ionul superoxid (O2o-): în stare stabilă, atomul de oxigen este neutru, adică are un număr egal de sarcini pozitive și negative. Nucleul său conține 8 elemente pozitive (protoni) și este înconjurat de 8 elemente negative (electroni) care orbitează pe două niveluri de energie. La primul nivel, o pereche de electroni se rotesc în sens invers pe orbită. La al doilea nivel, trei perechi de electroni gravitează pe trei orbite diferite. Este vorba de o structură stabilă
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
este neutru, adică are un număr egal de sarcini pozitive și negative. Nucleul său conține 8 elemente pozitive (protoni) și este înconjurat de 8 elemente negative (electroni) care orbitează pe două niveluri de energie. La primul nivel, o pereche de electroni se rotesc în sens invers pe orbită. La al doilea nivel, trei perechi de electroni gravitează pe trei orbite diferite. Este vorba de o structură stabilă (vezi fig. 2.2, pagina 46). În anumite condiții, cum ar fi în cursul
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
8 elemente pozitive (protoni) și este înconjurat de 8 elemente negative (electroni) care orbitează pe două niveluri de energie. La primul nivel, o pereche de electroni se rotesc în sens invers pe orbită. La al doilea nivel, trei perechi de electroni gravitează pe trei orbite diferite. Este vorba de o structură stabilă (vezi fig. 2.2, pagina 46). În anumite condiții, cum ar fi în cursul respirației sau sub acțiunea razelor solare, atomul de oxigen primește în general un electron. Acest
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
de electroni gravitează pe trei orbite diferite. Este vorba de o structură stabilă (vezi fig. 2.2, pagina 46). În anumite condiții, cum ar fi în cursul respirației sau sub acțiunea razelor solare, atomul de oxigen primește în general un electron. Acest electron este singur, situație ce creează un dezechilibru în atomul de oxigen, care devine astfel mult mai reactiv decât atunci când era neutru. Este ceea ce numim un radical liber sau o specie oxigenată reactivă. Numele său exact este radical superoxid
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
gravitează pe trei orbite diferite. Este vorba de o structură stabilă (vezi fig. 2.2, pagina 46). În anumite condiții, cum ar fi în cursul respirației sau sub acțiunea razelor solare, atomul de oxigen primește în general un electron. Acest electron este singur, situație ce creează un dezechilibru în atomul de oxigen, care devine astfel mult mai reactiv decât atunci când era neutru. Este ceea ce numim un radical liber sau o specie oxigenată reactivă. Numele său exact este radical superoxid (O20-), acesta
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
Atom de oxigen (O2) Atom stabil: 8 sarcini + 8 sarcini - Radical superoxid (O20-) Atom instabil: 8 sarcini + 9 sarcini - Fig 2.3 Transformarea unei molecule de apă în radical liber (după Gutman și Schettini, 1999, pp. 13) Moleculă stabilă Nici un electron lipsă Moleculă instabilă Electron lipsă Radicalul hidroxil: un alt exemplu comun de radical liber este reacția care are loc cu apa (fig 2.3) și care dă radicalul hidroxil OH0, după cum se vede mai jos: H2O + 1/2O2 → 2 OH0
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
Atom stabil: 8 sarcini + 8 sarcini - Radical superoxid (O20-) Atom instabil: 8 sarcini + 9 sarcini - Fig 2.3 Transformarea unei molecule de apă în radical liber (după Gutman și Schettini, 1999, pp. 13) Moleculă stabilă Nici un electron lipsă Moleculă instabilă Electron lipsă Radicalul hidroxil: un alt exemplu comun de radical liber este reacția care are loc cu apa (fig 2.3) și care dă radicalul hidroxil OH0, după cum se vede mai jos: H2O + 1/2O2 → 2 OH0 Oxidarea naturală a aerului
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
care are loc cu apa (fig 2.3) și care dă radicalul hidroxil OH0, după cum se vede mai jos: H2O + 1/2O2 → 2 OH0 Oxidarea naturală a aerului Atât timp cât nu vor găsi o anumită stabilitate unindu-se cu un alt electron, radicalii liberi vor rămâne foarte reactivi și chiar „hiperreactivi” în căutarea unei perechi. Unul din exemplele cele mai cunoscute ale acestei activități frenetice a radicalilor liberi este oxidarea aerului. În stare naturală și mai ales în prezența luminii, oxigenul (O2
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
și chiar „hiperreactivi” în căutarea unei perechi. Unul din exemplele cele mai cunoscute ale acestei activități frenetice a radicalilor liberi este oxidarea aerului. În stare naturală și mai ales în prezența luminii, oxigenul (O2) este foarte instabil, deoarece posedă doi electroni liberi, unul pe fiecare atom (vezi fig. 2.2). Ei se numesc „di-radicali”. Aceste molecule de oxigen reacționează deci foarte ușor cu tot ce întâlnesc în drumul lor: de exemplu, cu fructele și legumele pe care le aveți în bucătărie
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
cum ar fi cele solare, sau atunci când este în contact cu produși chimici toxici, cum ar fi cei din produsele menajere. El este și rezultatul activității respiratorii normale. Este vorba pur și simplu de o moleculă de oxigen cu un electron suplimentar. De fapt îi conferă statutul de radical liber. O2 + e- → O20- Ionul superoxid (O20-) este fabricat în mod constant în mitocondrie, „plămânul celulei”. Tot acest ion superoxid este responsabil de leziunile celulare din mușchii sportivilor 4. În prezența apei
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
membranelor celulei), la fel ca și peroxidul de hidrogen. Este produs, de asemenea, sub acțiunea unor radiații, cum ar fi cele solare. De fapt, oxigenul singlet (1O20-) este pur și simplu o formă „excitată” de oxigen: unul din cei 6 electroni de pe o orbită externă a sărit pe o nouă orbită externă. În aceste condiții, molecula de oxigen are un electron necuplat și devine astfel un radical liber. Oxigenul singlet poate fi extrem de periculos. El este implicat în unele forme de
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
cele solare. De fapt, oxigenul singlet (1O20-) este pur și simplu o formă „excitată” de oxigen: unul din cei 6 electroni de pe o orbită externă a sărit pe o nouă orbită externă. În aceste condiții, molecula de oxigen are un electron necuplat și devine astfel un radical liber. Oxigenul singlet poate fi extrem de periculos. El este implicat în unele forme de artrită, însă produce în principal daune la nivelul ochilor. În prezența luminii, el atacă nu numai cristalinul, intervenind în dezvoltarea
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
numai cristalinul, intervenind în dezvoltarea cataractei, ci și retina, contribuind la degenerescența maculară, care este principala cauză a cecității. Principiile reacției cu radicali în lanț Atomul este unitatea minimală a materiei. El are un nucleu în jurul căruia gravitează perechi de electroni care îi asigură stabilitatea. Totuși, în timpul procesului de oxidare (respirație, digestie, mișcare), se întâmplă, ca unul din electroni să scape, ceea ce creează un dezechilibru. Atomul începe să caute un alt electron, indiferent de proveniența sa, chiar dacă ar fi furat unul
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
cecității. Principiile reacției cu radicali în lanț Atomul este unitatea minimală a materiei. El are un nucleu în jurul căruia gravitează perechi de electroni care îi asigură stabilitatea. Totuși, în timpul procesului de oxidare (respirație, digestie, mișcare), se întâmplă, ca unul din electroni să scape, ceea ce creează un dezechilibru. Atomul începe să caute un alt electron, indiferent de proveniența sa, chiar dacă ar fi furat unul de la vecinul său cel mai apropiat, care va face la rândul lui același lucru. Acest fenomen în cascadă
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]