3,004 matches
-
aibă în vreun fel de-a face cu Potirul Sfânt. Eroina îl îndeamnă pe erou să fugă cu Potirul înainte de-a înceta să mai fie demn de el. Eroul jură că va fugi fără Potir, lăsând-o astfel pe eroină demnă de-a continua ea să-l păzească. Eroul ia el hotărârea pentru amândoi, a precizat Wirtanen, de vreme ce amândoi deveniseră impuri în gânduri. Potirul Sfânt dispare. Și, uluiți de această incontestabilă dovadă a depravării lor, cei doi îndrăgostiți confirmă printr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
un preț foarte mic. La care în față le apare Potirul Sfânt, însemnând că Cerul nu disprețuiește o dragoste ca a lor. Și după aceea Potirul dispare din nou, de data asta pentru totdeauna, lăsându-i pe erou și pe eroină să trăiască fericiți până la adânci bătrâneți. — Doamne, Dumnezeule! Eu am scris asta, nu-i așa? m-am îngrozit eu. — Stalin s-a dat în vânt după piesa asta, a precizat Wirtanen. — Și celelalte piese...? am fost eu curios. — Toate puse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
-i place să mai rîcîie în tină Și vrea să urce-n slavă, să parvină, Lovind, cu judecata ei puțină, În semenii din fauna vecină; Precară este soarta de găină Ce năzuiește vultur să devină! Nici nu concepe-a noastră eroină Că soarta ei, dictată de rutină, E să întindă gît sub ghilotină, Să se transforme-n supă anodină. Precară este soarta de găină!
RONDEL REFLEXIV by Constantin IURAȘCU Tataia () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84337_a_85662]
-
în 2002 și datorită actorilor, mai ales John Travolta, Christopher Walken și Michelle Pfeiffer, care sunt de luat acasă. Altfel, m-a deranjat că și morala e la fel de gr(o)asă ca anumite personaje, pe cât e de neagră la suflet eroina interpretată de Michelle Pfeiffer. Dar deși împletește - un ochi pe față, unul pe dos - problema negrilor și pe cea a supraponderalilor, atât de șablonard încât lucrul de mână pare făcut la mașină, Hairspray-ul 2007 are multe lucruri care să-l
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
un interes tehnic, ca și când ar fi fost unicul scop serios în viață. O căsătorie, oricât de banală, i se părea pentru o fată "un noroc". Se informa despre toate nunțile cunoscuților, mergea la toate, măcar în tinda bisericii, cerceta pe eroină înainte și după eveniment și arăta în fața bărbatului respectivei recente mirese o stimă pierdută. Colecționa beteală de la nunți și consulta cărturăresele cu frenezie. - Închipuie-ți, maman, ce noroc, a luat-o fără nici o zestre,spunea câteodată ea despre vreo prietenă
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
pildă, voi trăi numai treizeci de ani, ceea ce e destul, fiindcă nu vreau să devin mumie. Am linia inimii netedă, asta înseamnă că sunt o fată de inimă, capabilă de dragoste profundă (ce nostim!). Așa o au, zice în carte, eroinele Revoluției Franceze, madam Tallien, de exemplu. Crestăturile aici, pe muchia palmei sub degetul mic, indică numărul de copii, ia să vedem: unu, doi, trei, vai, e îngrozitor, Felix, voi face șapte copii. E oare cu putință? Nu, nu. Nu-mi
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
toate capriciile. O duce la Paris. Când Otilia va cunoaște un argentinian bogat, el îi va reda libertatea. c) Problema iubirii poate determina interpretarea romanului ca un roman de dragoste, în sensul că aduce povestea unei iubiri. Otilia este o eroină romantică, excepțională, fiindcă, deși trăiește într-un mediu corupt, își menține candoarea, puritatea, este ca un nufăr, care crește alb pe balta plină de mocirlă a societății burgheze bucureștene. Tema, eroii, conflictul, subiectul au în acest context o structură afectivă
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
comunismului. Deși aceste spectre sinistre o obsedează pe autoare, ea declanșează sarabanda unei scriituri pitorești, îndrăcite, în stilul oral al lui Céline, reinventând vorbirea populară și lirismul străzii într-o țară unde limba de lemn era coșciugul imaginației : dacă Vica, eroina Gabrielei Adameșteanu, este un om liber, este pentru că ea trăncănește ca personajul lui Céline, Bardamu... La peste 70 de ani, această femeie care muncește din greu pentru alții a asistat la toate cataclismele unei epoci pline de trădări, știe totul
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Simte că l-a acaparat. După atîtea cărți mustind a viață de uzină, vrea să scrie una în care să nu fie vorba decît de dragoste împlinirea, sau neîmplinirea umană prin dragoste. Metafora din titlu se va regăsi în existența eroinei principale, aflate la apropiata vîrstă a toamnei. Dar ezită mereu să se apuce serios de scris. Vrea mai întîi răgazul cîtorva zile la rînd, să stea undeva singur și să mediteze la carte ca la un tot unitar, așa cum un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
sălbatic, pe care ei abia așteaptă să pună frîul"... Cum să scrie un roman fără să rupă ceva din aceste două femei pe care vrea să le uite cu obstinație?! Știe că-i vanitos adesea; orgoliul lui vrea să aibă eroine doar ca Teona, Tamara, Ella... "Oh, Ella!..." Nici doamna Mia nu-l interesează, frumoasa șefă de Cadre ajunsă "șefă de cabinet", care, la un simplu telefon al lui dat la un an-doi de la terminarea facultății, l-a urmat orbește la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
așeze la masa de scris. Știe, din experiența celorlalte romane, că numai zidind te poți implica profund construcției. La romanul ăsta însă, care va fi mai puțin de acțiune, îi trebuie un unghi precis sub care s-o vadă pe eroină. Și, în plus, e conștient că primele pagini, uneori primul capitol, alteori prima frază, imprimă lucrării un ritm interior. Dacă nu-l găsește, prima treime din carte va fi scrisă chinuitor, urmînd ca în final, cînd romanul va fi invadat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
soldatul cu cîinele. Bătrînii funcționează grozav, ca o posibilă proiecție a lor în viitor, un ce ar fi putut ei să fie, iar soldatul e fascinant prin ardoarea cu care vorbește de copiii lăsați acasă și nevasta lui mititică. Atitudinea eroinei față de cîine și modul cum știe să și-l apropie, pregătește finalul, cînd o găsim acasă, împreună cu soțul său, care umblă tot timpul întovărășit de cîine. O atmosferă de oameni îmbătrîniți înainte de vreme, din care ea vrea să evadeze, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
lîngă bloc. Du-te la regizor. Încă de dimineață, Mihai i-a telefonat regizorului, informîndu-l că-i în București. Au convenit să se întîlnească spre seară. Ce facem cu povestea de dragoste a eroilor noștri principali? Dar mai ales cu eroina?! îl ia regizorul la întrebări. E căsătorită și are și doi copii, în varianta asta. Și vine și singură la mare, toamna. E drept, el e fosta ei iubire din studenție, dar ea e directoare de fermă zootehnică și... Știți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
le mai scoată. Vrea să-i tihnească aceste zile de adevărat concediu, poate cel mai frumos din ultimii ani. Pentru Cristina și Adrian, cu siguranță că da. * N-au stat la casa de filme decît puțin. Discuția a fost scurtă: eroina principală nu poate fi căsătorită! În drum spre lift, regizorul îl întreabă pe redactor: Sîntem sau nu în plan? Răspunsul e afirmativ, urmat imediat de o serie de sfaturi privind scenariul, care par mai degrabă un mod de-a schimba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Părerea mea e că dumneavoastră, ori regizorul, cine-o fi fost cu ideea, avea o nemulțumire în suflet, cauzată de o femeie, ori poate trăise prea intens drama celor doi din film, dar judeca numai din unghiul personajului masculin. Evident, eroina are o vină mai mare în ruperea relațiilor. E bine totuși să rămînă finalul așa. Dacă-i frumos, cu "pupat toți piața endependenți", cred că filmul se uită la ieșirea din sală. Abia prin ce-ul trist din final ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
japonezi, care contemplau tinere femei dormind. Poate că el ar continua să scrie în timpul ăsta. Prezența lui Doris l-a umplut de fericire. Simte deja că e gata să-și termine altfel cartea; vrea să-i mai ofere o șansă eroinei sale. În fond, de ce nu?! Cînd viața-i atît de scurtă și lumea-i plină de necazuri, de ce s-o mai înnegrească și el cu încă o dramă?! Vrea să dea cîștig de cauză vieții! Și tocmai pentru asta nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
amor (din scena cu balconul), din personalitatea sa cea mai intimă și-o interpretă acea răsuflare în farmecul ei deplin totuși însă nu va mai nimeri din terenul acesta ca, între Iulia aruncată în desperarea morții și-nviată din ea ea eroină desprețuitoare de moarte între Iulia ce-nșelă cu viclenia minței pe pețitorul Paris și-ntre Iulia cea dentîi, să mijlocească o viață deplină, încît să le unească pe amândouă nimerit și cu adevăr în unul și același caracter. Spre aceasta
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
de spirit. Spre întemeierea unei conceperi mai juste ar, trebui să contribuie al său și observarea de față. {EminescuOpXIV 276} (schimba) prelucra pe acelea în personalități mari. Și Rachel numai prin puterea germană a adevărului intern ce le-o inspiră eroinelor vechei drame franceze vrăjește în prezent niște forme ce aparțin unei direcțiuni trecute, de vreme ce, din spiritul devenit matur, le insuflă neconștiută elemente cari li asigură o viață-mprospătată. Rachel învie oarecum și figurile tragice a vechiului timp al regilor, prin puterea
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
a scoate din ele un singur costum, cel modern. Acest principiu ce a domnit în Franța pîn-în a doua jumătate a secolului trecut corespundea în urmă pe deplin acelei poezii care făcea înainte de toate din toți eroii și din toate eroinele sale creaturi a epocei lui Ludovic al XIV-lea și care căuta mai întîi să îndestuleze eticheta și obiceiul până cuteza a-l lăsa pe om să esprime durerile or bucuriile lui. Aicea nivela atât costumul cât și poezia diferitele
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
în sus, cu palma întoarsă către în afară, oprită, lasciv și cu degetele răsfrânte, în dreptul frunții. Acesta e gestul care îmi place mie cel mai mult la balerini: palma adusă în dreptul frunții și întoarsă înspre afară, sugerând că eroul (sau eroina), extrem de sensibil, vulnerabil și totodată foarte îndurerat, încearcă să se apere de tot ceea ce viața revarsă în clipa aceea peste el. Când gestul acesta e făcut de un balerin, este limpede că eroul se luptă cu ceva, cu un element
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
prea puternică, se apleacă ritmic și grațios când în dreapta, când în stânga, sugerând un soi de eschive în fața vieții care a căpătat brusc caracterul amenințătorului. Când același gest este făcut de o balerină, el are îndeobște o cu totul altă semnificație: eroina îl face cel mai adesea când este asaltată de declarațiile eroului și de caracterul lor impetuos (vizibil mai ales din brațele care se strâng brusc la piept și, de acolo, țâșnesc tot atât de brusc, întinzîndu-se, larg deschise, către eroină). Aceasta pare
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
altă semnificație: eroina îl face cel mai adesea când este asaltată de declarațiile eroului și de caracterul lor impetuos (vizibil mai ales din brațele care se strâng brusc la piept și, de acolo, țâșnesc tot atât de brusc, întinzîndu-se, larg deschise, către eroină). Aceasta pare vădit speriată (dar într-un plan secund, abia sugerat, deopotrivă plăcut impresionată) și, ridicîndu-și antebrațul în dreptul frunții, lasă senzația că ridică în fața eroului pavăza refuzului ei. El este atunci disperat, gestul sfâșietor cu brațele care se avântă plecând
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
refuzului ei. El este atunci disperat, gestul sfâșietor cu brațele care se avântă plecând din dreptul inimii se repetă, iar de partea cealaltă, palma întoarsă în dreptul frunții și a ochilor se agită sugerând o teribilă sperietură, subliniată de faptul că eroina face mulți pași mărunți când în dreapta, când în stânga, lăsîndu-ne să înțelegem că ar vrea să fugă, să scape de sub șuvoiul declarațiilor prințului, care o înspăimîntă și, deopotrivă, îi fac plăcere. Tot acest balans dreapta-stînga, precum și mâna devenită pavăză neputincioasă conturează
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
vrea să fugă, să scape de sub șuvoiul declarațiilor prințului, care o înspăimîntă și, deopotrivă, îi fac plăcere. Tot acest balans dreapta-stînga, precum și mâna devenită pavăză neputincioasă conturează acea eschivă pudică de o mare ipocrizie. Bineînțeles că, în cele din urmă, eroina cedează, mîna-pavăză e coborâtă din dreptul ochilor și prințul o ia în brațe. Cam acestea erau lucrurile pe care încercam să le sugerez în partitura mea coregrafică, alcătuită deopotrivă și din câteva figuri preliminare ― poziția de pornire având ceva falnic
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Cioran și tânăra profesoară de filozofie din Köln (care pe atunci avea 35 de ani) în anul de grație 1981. Această tehnică de inserare a epistolelor în discursul deținătoarei lor punea la adăpost atât editura cât și pe autoarea și eroina volumului de un proces cu Gallimard. Acum aveam în față, pe ecran, coperta cărții, prezentarea ei, o selecție de citate incitante și câteva fotografii ale încîntătoarei Friedgard și ale lui Cioran la Paris. Din capul locului, coperta cărții m-a
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]